[TVXQ Short-Fic] * The Day They Met * (YunJae)

ข้อมูลเบื้องต้น

` ( ユニか ) ｡

Welcome Everybody



Original Poster
Credit: Essence@http://shardsofmemoriesff.blogspot.com


Yunho and Jaejoong have been going out for quite some time now, making full use of their companys order. One day Yunho was watching Jaejoong as he slept, he cant help but remember the day they met



Full Credit to Animeuver @ winglin
http://www.winglin.net/fanfic/Animeuver/


Enjoy Your Reading
 Feel Free Comment


.
.



ATTENDTION

เรื่อง Appa Saranghae (YunJae)
เชิญอ่านได้ที่นี่ค่ะ
v
v

ล่อลวงมาจิ้มค่ะท่าน












ขอบคุณธีมสวยๆ
 

เนื้อเรื่อง

Author’s words: เรื่องราวต่อไปนี้เป็น shounen-ai หรือเรื่องราวความรักระหว่างชายชาย ถ้าคุณไม่ชอบ กรุณาอย่าอ่าน นี่คือ ยุนแจ แฟนฟิค หากมีคอมเม้นท์หรือมีอะไรเพิ่มเติม กรุณาคอมเม้นท์ค่ะ 

Translator's words: ตามที่ผู้แตงได้พูดไว้ หากมีอะไรกรุณาคอมเม้นท์นะคะ =) ภาษาอาจจะติดขัดอยู่บ้าง ขอโทษด้วยนะคะ

Characters: Jung Yunho, Kim Jaejoong

Rating: PG

Summary: ยุนโฮและแจจุงได้ใช้เวลาคบหากันอยู่ซักพัก โดยใช้ประโยชน์จากความต้องการของบริษัท วันหนึ่งยุนโฮเฝ้าดูแจจุงนอนหลับ และเขาก็นึกถึงวันแรกที่เขาทั้งสองได้เจอกัน …

 

[ONESHOT]The Day They Met

เขาทั้งสองพบกันครั้งแรก เมื่ออายุ 15 ปี และบริษัทตัดสินใจจะรวมกลุ่มพวกเขาเพื่อเทรนนิ่ง

 

ครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน ยุนโฮเข้าใจผิดว่าแจจุงเป็นเด็กผู้หญิง เพราะดวงตาสีน้ำตาลประกายสวยเต็มไปด้วยความตื่นเต้นคู่นั้น ริมฝีปากสีชมพู บนใบหน้าขาวใส ล้อมกรอบด้วยผมสีดำยาวปะบ่า เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะแยกแจจุงว่าเป็นหญิงหรือชาย

“ยุนโฮ นี่แจจุงที่จะมาเทรนกับนาย แล้วนี่คังอินกับฮีชอลหายหัวไปไหนเนี่ยะ?!” ผู้จัดการพูด พร้อมกับหันหลังเดินออกจากห้องซ้อมเต้นไป

 

หลังถูกปล่อยไว้ตามลำพัง ความเขินอายทำตัวไม่ถูกก็เกิดขึ้นต่อกัน

“เอ่อ…ไง ฉันยุนโฮ” ยุนโฮเอ่ย พร้อมทั้งยื่นมือออกมา พยายามแก้สถานการณ์เคอะเขินนี้

 

“แจจุง” เสียงนุ่มกึ่งเขินอายตอบกลับ ความเป็นชายที่ให้ความรู้สึกของเพศหญิงเข้าไปด้วย พลางยื่นมือไปสัมผัสทักทาย ริมฝีปากแย้มยิ้มออกมา ดูสดใสมากกว่าดวงตาเขา

 

ยุนโฮเริ่มเขินเล็กน้อย พร้อมกับใบหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ ‘เขา’เป็นผู้ชายนะ!’ ยุนโฮพยายามเตือนตัวเอง ส่ายหัวเล็กน้อย เขามองไปยังแจจุงอีกครั้ง ครั้งนี้เขามองไปยังรายละเอียดทั่วร่างแจจุง แล้วสังเกตเห็นว่าที่แก้มเนียนใสนั่นระบายด้วยสีแดงอ่อนๆ แจจุงกำลังเขิน และรู้ตัวว่ายุนโฮจับได้ว่าเขิน จึงนำมือปิดแก้มตนไว้ ก่อนจะพูดตะกุกตะกัก   “ขอโทษนะ คือฉันแค่ตื่นเต้นน่ะ ฮะฮะ ก็นายเป็น ยูโนว คนดังนี่นา แล้วก็…ฮะฮะ…” แจจุงกลั้นยิ้ม เสมองไปทางอื่น พลางยกมือขึ้นพยายามปิดปากหัวเราะ

 

ยุนโฮยิ้มกว้างเผยให้เห็นฟันเขี้ยวมีเสน่ห์นั่น “งั้น ฉันหวังว่าเราจะทำงานหนักด้วยกันต่อจากนี้นะ” แจจุงพยักหน้า แล้วประตูห้องซ้อมก็เปิดอีกครั้ง โดยผู้จัดการคนเดิมและเด็กชายอีกสองคนข้างหลังเขา

--

‘Four seasons’ เป็นชื่อกลุ่มของพวกเขา แต่ละฤดูจะสะท้อนตัวตนของพวกเขาแต่ละคน ใบไม้ผลิยุนโฮ ฤดูร้อนแจจุง ใบไม้ร่วงคังอิน และ ฤดูหนาวฮีชอล

 

ยุนโฮคิดอยู่เสมอว่า แจจุงเข้ากับฤดูร้อนจริงๆ เพราะแจจุงมักจะร่างเริงสดใส หลายคนต่างบอกว่าแจจุงเป็นแสงสว่างของวง ยิ้มตลอดเวลา เหมือนกับพระอาทิตย์ยามเช้าที่สดใส แจจุงเป็นคนเดียวที่ยุนโฮสามารถมองเห็นได้งง่ายแม้จะอยู่ในที่แออัด เพราะความสดใสของแจจุง และแสงระยิบระยับล้อมกายเขา

 

---

ปี 2003, four seasons ได้แยกย้ายกันไปตามทางของตัวเอง ผู้จัดการวงให้เหตุผลว่า ‘ยังไงมันก็เป็นแค่วงที่ตั้งขึ้นชั่วคราวเท่านั่นล่ะ’ กระนั้นยุนโฮก็ยังช็อคและตกใจ หมายความว่าเขาจะไม่ได้อยู่กับแจจุงอีกเหรอ? ยุนโฮเพิ่งรู้ว่า แท้จริงแล้วส่วนลึกในใจเขาอยากอยู่กับแจจุง เขาชอบแจจุง แต่ทำไมเมื่อเขาได้อยู่ใกล้แจจุงแล้ว เขาต้องแยกกับแจจุงอีก ?

 

 

“เราจะติดต่อกันอยู่ใช่มั๊ย?” ยุนโฮถามแจจุงเสียงเศร้า ไม่รู้ว่าร่างบางตรงหน้าจะตอบว่ายังไง   นี่คือคืนสุดท้ายที่ four seasons จะได้อยู่ร่วมกัน พวกเขาจึงจัดงานเลี้ยงเล็กๆขึ้นมา

 

“แน่ดิ่” แจจุงตอบ สุภาพเหมือนอย่างเคย แต่ก็ยังจับได้ว่าเสียงของร่างบางสั่นเล็กน้อย ยุนโฮยิ้มบางๆ พร้อมกับกอดแจจุงด้วยความดีใจ ยุนโฮมักจะกอดแจจุงเสมอจนเป็นนิสัย มันเริ่มต้นเมื่อสองปีที่แล้ว อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ มันกลับรู้สึกต่างออกไป

 

--

 

อีกครั้งที่โชคชะตาทำให้เขาทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง

 

วันหนึ่ง ขณะที่ยุนโฮกำลังถ่ายแบบอยู่ ผู้จัดการมาบอกเขาให้ไปพบกับสมาชิกของวงใหม่ ยุนโฮเห็นแจจุง, แสงสว่างในชีวิตยุนโฮ ยุนโฮและแจจุงได้รวมตัวกันเป็นวงใหม่ ‘ดงบังชินกิ’ ร่วมกันกับสมาชิกอีก 3 คน จุนซู ยูชอน และชางมิน

 

ยุนโฮดีใจมาก ที่แสงสว่างเข้ามาในชีวิตเขาอีกครั้ง และเขาก็จะไม่ยอมปล่อยมันไปง่ายๆอีกครั้ง

 

ดงบังชินกิประสบความสำเร็จอย่างมากในการเปิดตัวครั้งแรก และเขาทั้งห้าได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันเพื่อ ‘ความสัมพันธ์ของวง’ ตามคำสั่งของบริษัท จุนซูนอนห้องเดียวกับชางมิน แจจุงกับยูชอน และยุนโฮนอนคนเดียว ยุนโฮไม่คัดค้าน ตราบที่เขายังเห็นแจจุงทุกวัน และอยู่กับแจจุงในที่เดียวกัน หรือสามารถพูดได้ว่าเขาไม่อยากนอนห้องเดียวกับแจจุงเพราะว่า เขากลัวว่าแจจุงอาจจะรู้เข้าว่าแท้จริงแล้ว เขาชอบแจจุง เขาไม่อยากคิดว่าจะเกิดอะไรต่อไปหากเป็นเช่นนั้น ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองต้องจบลงหรือ?

 

เห็นแจจุงอยู่ในครัวทุกเช้ากลายเป็นเรื่องปกติเสียแล้ว ได้ตื่นเป็นคนที่สองหลังแจจุง เพื่อเข้ามาช่วยงานในครัว หรือการแอบมองจากในห้องนั่งเล่นกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของยุนโฮ นิสัยที่จะเปลี่ยนอีกนิสัยหนึ่ง หลังจากที่พวกเขาเริ่มอยู่ด้วยกัน ยุนโฮเลิกกอดแจจุง เลิกออดอ้อนแจจุงเพื่อเรียกร้องความสนใจ ไป

 

 

ในเวลาแบบนี้ยุนโฮรู้สึกเหมือนได้กอด ได้สัมผัส ได้สูดดมความหอมของแจจุง แต่เอาเข้าจริงแล้วหากเขาทำเช่นนั้น เขาไม่รู้ว่าจะสามารถหยุดยั้งตัวเองได้มั๊ย ตอนนี้เขาก็ 18 แล้ว เขาเป็นวัยรุ่นที่ยากจะควบคุมฮอร์โมนที่พลุกพล่านของตนเอง

 

แล้วทั้งสองคนคบกันได้ยังไงล่ะ? วันหนึ่งในฟดูใบไม้ร่วง หลังจากที่พวกเขาเดบิวต์ได้หนึ่งเดือน แจจุงกับยุนโฮอยู่ที่บ้านตามลำพัง หรืออาจจะเป็นโชคชะตา แต่ยูชอนและจุนซูมีตารางซ้อมเต้นวันนี้ ในขณะที่ชางมินมีเรียน

 

“อยากไปเดินเล่นมั๊ย?” ยุนโฮถาม หลังทานอาหารเช้าเสร็จ แจจุงนิ่งไปซักพัก ก่อนจะเลยยิ้มสดใสออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อ๊า !!!!!!!!!!!!” แจจุงตะโกนออกไปสุดเสียง สายลมพัดปะทะใบหน้าเรียวสวย พัดพาเสียงหวานผ่านสายน้ำแห่งนี้   พวกเขาออกมาเดินเล่นริมแม่น้ำฮัน เหมือนอย่างที่พวกเขาเคยทำสมัยก่อนทุกครั้งที่พวกเขาต้องการปล่อยตัวปล่อยใจให้สบาย ยุนโฮยิ้มและหัวเราะ สายลมได้พัดพาเสียงหัวเราะของเขาไปด้วย ยุนโฮมองไปยังแจจุง ที่ตอนนี้กำลังวิ่งซิกแซกข้ามสะพานไป   มันผ่านมานานพอสมควร เมื่อครั้งที่พวกเขามีเวลาอยู่ด้วยกัน และยุนโฮมั่นใจว่าเขาคงต้องเสียใจไปตลอดแน่ถ้าเขาไม่กล้าที่จะขอคบแจจุง

 

และแล้วแจจุงก็หยุดวิ่งไปมา ร่างบางพิงกายไว้กับราวสะพาน ผมดำสวยปลิวไสวไปกับสายลม ยุนโฮพยายามกลั้นยิ้มแต่ก็ทำไม่ได้ เขาจึงเดินเข้าไปหาร่างบาง

 

“นี่ยุนโฮ นานแล้วนะที่พวกเราไม่ได้มาที่นี่ ใช่ป่ะ?” แจจุงเอ่ยขึ้น ไม่ได้มองมาที่ยุนโฮ แวบหนึ่งที่ยุนโฮสังเกตว่าแจจุงนั้นสวยงามเพียงใด ผิวขาวกระจ่างในยามพระอาทิตย์สาดส่อง ยุนโฮยืดแขนแกร่ง คว้าตัวแจจุงเข้าหาตน ก่อนจะโน้มศีรษะลงไปที่ไหล่บาง รู้ว่าร่างบางเกรงชั่วครู่ ก่อนจะปล่อยตัวตามสบายพร้อมกับโน้มตัวหายุนโฮด้วย ตาคมเบิกกว้างก่อนจะยิ้มออกมา นั่นหมายความว่า เขารับอนุญาตให้ใกล้ชิดกับร่างบางอีกครั้งใช่มั๊ย?

 

“แล้วมันก็นานแล้วนะ ที่นายเคยกอดฉัน” แจจุงพูด หัวเราะคิกคัก “ฉันคิดถึงมัน” เสียงหวานพึมพำ ก่อนจะรีบพูดขึ้นว่า “เอ่อ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นนะ!” พูดจบแจจุงก็รีบหันหนี ยุนโฮเห็นมันอีกแล้ว สีแดงระเรื่อที่ระบายบนแก้มขาวใสนั่น ร่างสูงยิ้มกริ่ม เข้าสวมกอดแจจุงแน่น “ฉันก็คิดถึงมันเหมือนกัน” ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ยต่อ “ฉันชอบนาย”

 

ยุนโฮไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาพูดคำนั้นออกไป บางทีอาจเป็นแค่การได้รีแลกซ์หลังจากการฝึกว้อมอย่างแข็งขัน หรือบางทีอาจเป็นเพราะเขาได้รับการอนุญาตจากแจจุงให้ใกล้ชิดอีกครั้ง จะเป็นเหตุผลใดก็ตาม สิ่งที่เขาแน่ใจคือ เขาไม่เคยเสียใจที่เอ่ยมันออกไป    เขาไม่อาจลืมเลย เมื่อเห็นแจจุงยิ้มกว้าง หลังจากที่เขาพูดมันไป พร้อมกับหันกลับมากอดเขาตอบ และให้คำตอบกับยุนโฮ

 

ยุนโฮจำรายละเอียดอื่นๆ ของวันไม่ค่อยได้ นอกจาก เรื่องที่หัวใจเขาเต้นแรงมาก และสัมผัสจูบนุ่มนวลภายใต้ผืนฟ้าสีใส

 

---

“ยุนโฮ…?” แจจุงพึมพำ มือบางขยี้ตาตนเอง ยุนโฮยิ้มรับ กดจูบลงบนริมฝีปากนุ่มของอีกฝ่าย ก่อนจะพึมพำคำขอโทษที่ปลุกแจจุงขึ้น   หลายอย่างเปลี่ยนไปหลังจากวันนั้น ยุนแจโมเม้นท์ไม่สามารถหลีกเลี่ยงสายตาแฟนคลับได้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้แฟนๆ ไม่ปฏิเสธภาพเหล่านั้น   กระทั่งทางบริษัทเองก็มีคำสั่งให้ทั้งสองใกล้ชิดสนิทสนมกันให้มากที่สุด เพื่อ ‘FANSERVICE’   ‘ยุนแจ’ เกิดขึ้นมานานพอสมควร ทั้งคู่ทำอะไรไม่ได้นอกจากขอบคุณแฟนๆทุกคนที่ยอมรับ เพราะเขาจะได้ไม่ต้อง แสดง อะไรอื่นๆ ต่อหน้าแฟนๆ

 

หลังจากที่ยุนโฮมองดูแจจุงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง เขาก็สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน พาดแขนแกร่งรอบเอวบาง เสียงหวานพึมพัมต่อว่าบางอย่าง ยุนโฮได้แต่ยิ้ม ก่อนจะปิดเปลือกตาเข้าสู่นิทราตามไป

 

END


Credit: Animeuver @ Winglin

Translator: Spongeybabies



Talk !

เอ๊อะ  ในที่สุดก็แปลอีกเรื่องแล้ว ฮิฮิ  
หลายคนอาจคิดว่า ทำไมป่านถึงเอาแต่แปล แปล แปล ภาษาก็ไม่ดี ก็ยัง จะ แปลอีกนะ !

เอ่อ .. คือ ป่านกำลังแต่งฟิคอยู่เรื่องนึง ซึ่ง .... คาดว่า ใช้เวลาประมาณสองสามเดือน 5555 ล้อเล่น  ประมาณเดือน T T  อุตว่าห์แต่ง shortfic นะ คือ เป็นคนที่ไม่ค่อยจะทำอะไรได้นาน

อย่างฟิคเรื่องนี้ที่แปล ส่งอีเมลไปขออนุญาตคนแต่งเมื่อวันจันทร์ วันอังคารก็ได้เมลตอบกลับก็เริ่มแปล
จนวันนี้ มันก็มาอยู่บนนี้ล่ะ 55  นานเนอะ  เอาน่าๆ  แหมๆ  ก็มันมีอะไรให้ทำเยอะ  (เหรอ?)

ถ้าอ่านแล้วภาษาไม่ดีขอโทษด้วยนะคะ  T T ถ้าอยากอ่านภาษาอังกฤษก็คลิกที่ลิงค์ที่ให้ไว้ได้นะคะ 

ช่วงนี้เป่นช่วงเทศกาลแล้ว ป่านก็ยังอยู่ในช่วงปิดเทอมอยู่ ขอให้ทุกคนมีความสุขนะคะ
ขอให้โลกนี้สงบสุขได้แล้ววว  ขอให้ทุกอย่าง GET BETTER !  ทุกอย่าง .. ทุกอย่าง

ปีใหม่นี้ ขอให้ทำเรื่องดีๆอย่างเต็มที่ อย่าได้แคร์ใคร แต่เรื่องชั่วๆ แคร์ กันบ้างอะไรบ้าง เนอะ

For the author, Thank you so much to let me translate your fiction. Reading this fiction, like sitting in front of fire make myself warm, drinking some hot chocolate, and having marshmallow .. YUM.

Also Happy Holiday, enjoy your time there and be safe =)




Spongeybabies