เรื่องไม่คาดฝัน

            โลกอาร์ทิมิสไม่เคยมีความสงบสุขเลยตั้งแต่ก่อนที่ตัวของผมจะเกิด.....................
          ผมมีชื่อว่า อาเธอร์ เติบโตมาท่ามกลางสงครามการแย่งชิงสิ่งที่ทุกคนมองว่ามีค่ามากที่สุด นั่นคือ ทรัพยากรและการครอบครองดินแดน................
        ต้องขอบอกก่อนว่า อาร์ทิมิส เป็นดินแดนที่ถูกขีดเส้นแบ่งเป็นฝ่ายเหนือกับใต้ตั้งแต่รุ่นพ่อของพ่อของพ่อของพ่อของผมซะอีกและไอการขีดเส้นนี้แหละ ทำให้เกิดสงครามไม่รู้จบ พ่อของผมเป็นทหารรักษาการอยู่ชายแดนฝ่ายเหนือ แต่นั้นมันเมื่อนานมาแล้ว ผมไม่ได้รับการติดต่อจากพ่อมานานแล้วละ......
         ผมใช้ชีวิตอยู่กับแม่และน้องชายอีกคน น้องผมมันชื่อว่า อาเธียร์ เราโตมาด้วยกัน เรียกได้ว่า แทบจะตีกันตายทุกทีเวลาแย่งอะไรก็ตามไม่ว่าจะของกิน ของเล่น ของใช้ก็เถอะ แต่ผมก็รักมันมาก มันเป็นคนในครอบครัว มันเป้นน้องผม ผมต้องดูแลมัน ผมตั้งใจว่า จะดูแลครอบครัวและแม่ของผม แต่การดำเนินชีวิตในแดนเหนือโดยขาดผู้นำครอบครัวมันช่างยากลำบากเหลือเกิน การอยู่อย่างยากลำบากมันทำให้ผมต้องทำสิ่งที่เรียกว่า ความผิด เพื่อดำรงชีวิต ในแต่ละวันผมต้องแอบไปขโมยอาหารชาวบ้านบ้าง ขโมยผักผลไม้บ้าง บ้างก็ขโมยเงิน มีบ้างที่ล้มเหลวแล้วโดนยำจนเละกลับบ้านไปอย่างหดหู่ การใช้ชีวิตแบบนี้แหละ ทำให้ผมสามารถอยู่ได้ทุกๆที่ ทำให้ผมแข็งแกร่งกว่าและมีความอดทนกว่าคนทั่วไป พอเริ่มโตเป็นวัยรุ่นเลยไปรวมกลุ่มกับพวกวัยรุ่นอันธพาล ทำตัวกร่างเป็นใหญ่ในหมุ่บ้าน เป็นคนเกเรไปไหนไม่มีคนต้อนรับ เป้นที่รังเกียจของสังคม จนวันหนึ่งโดนจับและถูกส่งไปเป็นแนวรว่มอยุ่ชายแดน พอแม่และน้องชายผมรู้จึงเสียใจมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมได้แต่ก้มหน้ารับความผิดไม่กล้าลาครอบครัวเลยสักนิดเดียว
           การเดินทางไปชายแดนใช้เวลา3วัน โดยนั่งรถม้าตลอดทาง มองเห็นเมื่องที่เคยอยู่มันเล็กลงเรื่อยๆ คิดว่าตัวเองคงไม่มีโอกาสได้กลับมาเมืองนี้อีกครั้งแน่ๆ ไม่มีโอกาสได้เจอแม่และน้องชายอีกครั้ง หรือถ้ากลับมาคงเป้นร่างไร้วิญญาณเป็นแน่แท้
 เมื่อมาถึงค่ายแล้วผมถูกจับไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ ที่ถูกส่งตัวมาเหมือนกัน ทุกคนล้วนเป็นโจร แล้วผมจะใช้ชีวิตในค่ายได้ยังไงจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนี้แล้วถ้ามันคิดจะฆ่าผมล่ะถ้าหากค่ายโดนโจมตีล่ะถ้าหากบลาๆๆๆๆๆๆ

            ผมคิดไปต่างๆนาๆ สุดท้าย ก็มีนายทหารพาผมและพวกมันไปอยู่ในกรงเดียวกัน สิ่งที่เห็น ไม่ใช่แค่พวกผมแต่ยังมีพวกที่มาก่อนอีก.