คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Forget or pretend to forget.[DaeJae] specail1
Forget or pretend to forget.[DaeJae]
Special 1
>>ยู ยอแ<<
ผ่านมาหลายสัปาห์ในที่สุผม็เป็นนัศึษาเ็มัวะที เพื่อนๆที่ะทุนเฟรนลี่ันมา และอยเียร์ผมันแฮยอนให้รัันหวานื่นึ้นอี
“ยอแ!!” เสียุ้นหูัึ้นในะที่ผมนั่อ่านหนัสืออยู่ที่ม้าหินรอแฮยอนมารับ
“ฮิมานเอเหรอ ใหม” ผมหันไปพู
ลืมบอไป ผมับฮิมานเราเรียนะเียวันแ่นละสาา ฮิมานเาเรียนบริหารัารโรแรมเพราะทาบ้านทำธุริพวนี้
“นายมาทำอะไรอยู่รนี้”ฮิมานถาม
“รอแฮยอนอยู่อ่า แล้วนายล่ะเย็นนานี้แล้วยัไม่ลับบ้านล่ะ”ผมถามอบ
“มีธุระนิหน่อยน่ะ” ฮิมานยิ้ม
“ยอแ ทาบ้านนายเป็นยัไบ้า”
“็ั้แ่เรื่อเรวล้ายผ่านพ้นไป็ีึ้นมาแล้วล่ะ”ผมยิ้มให้ฮิมาน
“ีแล้วล่ะ”
“อบในะที่เป็นห่ว”
“็นายเป็นเพื่อนรัอันนี่ะไม่ให้เป็นห่วไ้ไ ฮ่าๆ”
“อ่าๆ”
@#$%^&*()_#$%^&*()+_)(*&^%$!@#$%^&*()_)(*
!@#&*(&^#$%^&*()_(
@#$%*()_...........................
ผมับฮิมานุยันนเวลาผ่านไปเือบั่วโม แฮยอน็ยัไม่มาสัที
นายะเป็นอะไรหรือเปล่านะแฮยอน……………
>>ิม ฮิมาน<<
ิ๊ ๆ New massage ิ๊ๆ
เสีย้อวามมือถืออยอแัึ้น
หลัายอแเปิู้อวามแล้วสีหน้าเาูหอยึ้นมาทันที
“มีอะไรรึเปล่ายอแ” ผมถาม
“แฮยอนเาบอว่ายุ่ๆอยู่ับแลปเลยบอให้ันลับ่อนเลย”ยอแพู้วยน้ำเสียเบา
“ั้นเหรอ แล้วนายะลับเลยมั้ย”
“็ลับเลยิะอยู่ทำ……อะไรที่นี่ ฮ่าๆ” ยอแหัวเราะ แ่็แฝไป้วยแววาทีู่ผิหวั
“ันไปส่มั้ย”
“ะีเหรอ บ้ายนายับันไปนละทาเลยนะ” ยอแทำหน้า
“ไม่เป็นไรหรอน่า ันไมรีบ” ไม่ทันที่ะพูผม็ึัวยอแเินไปที่รถมอเอร์ไ์อผมทันที
“อ้ะ” ผมยื่นหมวันน็อให้ยอแ
“ะให้ันใส่ริๆเหรอ”ยอแทำหน้าเอือมระอาบวับวามะลึเมื่อเห็นหมวันน็อสีมพูลายระ่ายสามัว
“ใส่ๆไปเหอะน่า เพื่อวามปลอภัย” ผมบอับยอแ อันที่ริผมไม่ิะเอามันมา้วย้ำ แม่อผมนั่นแหล่ะบอให้เอามาเผื่อไว้ เผื่อมีสาวๆมา้อนะไ้มีให้ใส่ แล้วทำไม้อเป็นสีนี้ลายนี้้วย็ไม่รู้ แม่นะแม่
“แลัน” ยอแยื่นหมวันน็อสีมพูลายระ่ายสามัวมาให้ผม
“ไม่เอา”
“เห็นมั้ย นาย็ไม่ล้าใส่เหมือนันแหล่ะ โ่ว” ยอแเบ้ปาใส่ผม
“เปล่านะ ือันไม่่อยินับหมวอันนั้น่าหาืนใส่ไปอาเป็นอันรายไ้” ผมแสยะยิ้มให้
“อันรายที่ว่าือโนนในมหาลัยล้อน่ะิ เหอะๆ” ยอแพึมพำ
“เออ เ้าใใส่็ไ้”
“มาๆ ันใส่ให้” ผมว้าหมวที่ยอแถือสวมให้ทันที
หน้าอผมับยอแอนนี้อยู่ใล้ันเพียืบเียว ทำให้สายาอเราสอนประสานันพอี นายูน่ารััยู ยอแ
“ฮิมาน” ยอแเรียผม
“หือ?”
“นายหน้าแอ่ะ” ยอแี้มาที่ใบหน้าอผม
ผมผะออทันทีแล้วใ้มือลูบหน้าัวเอเพื่อลบเลื่อน ยอแมอผมอย่าุน
แล้วเอื้อมมือเ้ามา……..เ้ามา………เ้ามา….แะที่หน้าผาอผม
“นายไม่สบายรึเปล่า”อย่าทำสายาแบบนี้ิยอแอ๊า
“เปล่านี่”นายนั่นแหล่ะทำันเป็นแบบนี้
“นี่ๆ ถ้าไม่ไหว็บอ ันไม่อยาเป็นอัมพา” อ้าว นึว่าเป็นห่วเรา
“ไม่เป็นไร็ไม่เป็นไรไ ป่ะๆ เี๋ยวะมืะ่อนนะ”
“อื้มๆ”
านั้นผม็ับรถออไปทันที
“ับเอวันไว้็ไ้นะ” ผมพูับยอแนี่นั่เ้ๆัๆเหมือนลัวะรถ
“ไม่เป็นไรๆ”
“แล้วแ่นะ นายรถไปันไม่รับผิอบนะ”
“เออน่า”
ทำเป็นอวเ่นันะยอแ หึหึ ผมึแล้บิันเร่
“ย่าห์ ฮิมาน นายทำอะไรน่ะ” ยอแะโนแ่ับสายลม
“ันลืมบอนายไป ันเป็นพวอบวามเร็วน่ะ” ผมบอยอแแ่เหมือนเาะไม่ไ้ยิน
ผมยัไม่ลวามเร็ว ผมรู้อนนี้น้าหลัผมำลันั่หลับาปี๋อยู่แน่เลย อิอิ
แ่ว่า…….….อนนี้ ยอแเ้า….อเอวผมอยู่
วามรู้สึแบบนี้มันอะไรัน ยอแเป็นเพื่อนอผมนะ ผมะิแบบนี้ับเาไม่ไ้ ไม่ไ้ ไม่นะ
ในที่สุเรา็มาถึบ้านอยอแแล้ว ผมอรถมอเอร์ไ์รหน้าบ้าน
“ยอแๆถึแล้ว” เรียยอแที่นิ่เียบไป
“ยอแๆ” เอิ่ม ปราว่าุหมูน้อยเ้าหลับอยู่ เหอะๆ มิน่าล่ะผมพูอะไรไปไม่ยอมอบ
“ยอแ ถึบ้านนายแล้ว”
“หือ ถึแล้วเหรอ ฮ้าวว”ยอแทำหน้าสะลึมสะลือแล้วลารถ
“หลับสบายเียวนะ ฮ่าๆ” ผมหัวเราะใส่ยอแ
“เออๆ อบในะ” ยอแพูเสร็็หันหลัเินเ้าบ้าน
“ยอแ”
“หือ?”
“นายลืมถอหมวันน็ออ่ะ”ผมี้ไปที่หมว
“ฮะๆ ฮ่าๆ โทที” ยอแยิ้มอย่าอายๆ
“อยาไ้็ไม่บอ ฮ่าๆ”ผมหัวเราใส่ยอแ
“ไอ้บ้า เอาไปเลย”ยอแโยนหมวันน็อมาให้ผม
“ล้อเล่นนิหน่อยเอ ีเรียสไปไ้”
“เออๆ ลับบ้านีๆล่ะ”ยอแโบมือแล้วเินเ้าบ้านไป
“้า”
ึๆ ึๆ วามรู้สึนี้อีแล้ว เราเป็นอะไรไปนี่ วบุมัวเอไม่ไ้เลย ทำไมอยู่ับยอแแล้วใเ้นแรอย่านี้ เาเป็นเพื่อนผมนะ ผมไม่วริเินเลยิ
>>ยู ยอแ<<
“ลับมาแล้วรับ”
“ลับมาแล้วเหรอแล้วแฮยอนล่ะ”ออมม่าถาม
“แฮยอนเ้าิธุระน่ะรับ”ผมพูอย่าเ็ๆ
“อ้าว แล้วลูลับมายัไล่ะ ทำไมไม่โทรบอแม่ะไ้ให้นไปรับ”
“พอีเอฮิมานน่ะรับ เา็เลยมาส่”
“ฮิมานที่เพื่อนอลูน่ะเหรอ”
“รับ”
“วันหลัวนเามาที่บ้านิ” ผมเยวนมาหลายรั้แล้วแ่็ปิเสธทุที
“รับออมม่า ผมไปอาบน้ำ่อนนะรับ”
“่ะ”
ผมเินึ้นไปที่ห้อระหว่าทาไ้ยินเสียใรุยันัมาาห้อยอเฮยอ ผมึถือวิสาสะแอบฟัหน้าประูห้อ
“ไม่เอาน่ะ เี๋ยวใร็มาเห็นเ้าหรอ”
“ไม่หรอรับฮยอ”
“ฮยอเินนะุนฮ”
“นเป็นแฟนันเา็ทำอย่าี้ันทั้นั้นแหล่ะ”
“ไม่นะ”
แร๊!! วามวยมาเยือนู่ประูห้อ็เปิึ้น
“นายมาทำอะไรรนี้ยอแ” ยอเฮยอทำหน้าุปนอาย
“แหม ฮยอ็ ไม่เห็น้ออายอะไรเลยนี่รู้ๆันอยู่ ฮ่าๆ”ผมยิ้มให้ฮยอ
“รู้ๆันอยู่เหรอ แล้วทีนายล่ะ แฮยอน แฮยอน ไม่นะๆแล้ว็บลที่เียทุที” ยอเฮยอทำหน้าระรื่น
“พูมาน่าฮยอ”ผมเอามืออุปาฮยอ
“มีอะไรันเหรอ”ุนฮเินเ้ามาถาม
“เปล่าๆ ฮยอไปล่ะ เิสนุัน่อไ้เลยนะ ไปล่ะ”ผมรีบวิ่แ้นไปที่ห้ออผมทันทีเพราะลัวยอเฮยอะแเรื่ออผมใหุ้นฮฟั
เมื่อมาถึที่ห้อผม็ถอเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำทันที
สเปเียล1มาแล้ว ไม่รู้ว่าะมีถึสเปเียลเท่าไหร่อ่ะ ฮ่าๆ
ยัสนุอยู่มั๊ยหรือยัไ อบไม่อบเม้นบอ้วยนะรับ
มาามมาแนวเพื่อนสนิทิไม่ื่อ แล้วแแ้ะทำยัไ ิาม้วยนะ อิอิ
พิมพ์ผิอะไรยัไ็อรี่้วยนะรับ
อบพระุที่ิามมาลอ ึ้ๆ
ปล.เม้นันเยอะๆนะ เม้นไม่ยับไม่อัพ่อไม่รู้้วยเน้อ ุปๆ
ความคิดเห็น