เคล็ดลับทำความรักวัยใสให้กลายเป็นรักแท้

เนื้อเรื่อง

จริงอยู่ที่ใครๆก็ว่าความรักในวัยเรียนหรือความรักในวัยเด็กนั่นมักผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเพราะในอนาคตข้างหน้าเราอาจจะได้เจอใครอีกมากมายแต่เท่าที่เห็นความรักวัยเรียนบางครั้งก็ไม่ได้หมายความว่าจะผ่านมาแล้วผ่านไปเหมือนกัน เชื่อมั้ยมีคนมากมายคบกันตั้งแต่เรียนมัธยมจนจบปริญญาโทแล้วแต่งงานกัน คบกันนานเป็นสิบๆปีก็เริ่มตั้งแต่รักในวัยเรียนนั่นแหละ แหม เห็นรึยังมีรักระหว่างเรียนไม่ได้เป็นยาพิษเสมอไปน่ะจ๊ะ

                อ๊ะอ๊ะ อย่าเพิ่งทำหูตาแวววาวไป เพราะมีไม่กี่คู่หรอกที่ทำได้คบกันตั้งแต่เด็กแล้วมาแต่งงานกันตอนโตน่ะ ถ้านับจริงอาจไม่ถึง1เปอร์เซ็นต์ อะแฮ่ม อยากรู้มั้ยว่าคนที่เขาทำได้ไม่ใช่เรื่อบังเอิญน่ะแต่ว่ามันมีเหตุผลเราลองมาดูกันดีกว่าว่าทำอย่างไรจะสร้างตำนานรักได้ขนาดนั้น

รักทั้งทีต้องรักให้ถูกที่

คนเราจะคบกันแบบสนานๆมันต้องมีเวลาเรียนรู้กันให้มากที่สุดอย่าลืมว่าเราอยู่โรงเรียนแทบจะมากกว่าอยู่บ้านด้วยซ้ำ ไม่ต้องถึงขนาดต้องรักคนในห้องเดียวกันก็ได้(เห็นมานานเบื่อมัน) เอาเป็นว่าถ้าจะมีกิ๊กมีกั๊กสักคนไม่ต้องถ่อสังขารไปมองไกลถึงโรงเรียนต่างอำเภอ ประมาณว่าเจอกันตอนแข่งกีฬาสีอะไรอย่างนี้

                ถ้าเป็นแบบนี้ความสัมพันธ์จะฉาบฉวย เพราะจะจี๋จ๋าอย่างมีสีสันแค่ตอนแรกๆเท่านั้นแหละ ต่อให้สวีท  อย่างไร ความห่างไกลย่อมทำให้ห่างเหินแล้วก็ขาดกันไป

รักให้ถูกเวลา

                รักถูกเวลาก็สำคัญไม่น้อย คือเราต้องดูก่อนว่า ถ้าเขามาปิ๊งเราร้องดูให้ดีว่ามีใครมาปิ๊งเขาไว้หรือเปล่า ไม่ใช่เขาเป็นหนามเจ้าเสน่ห์มีสาวๆติดตึม วันนี้ไปเที่ยวกับคนนั้น พรุ่งนี้ไปดูหนังกับคนนี้ มะรืนมะเรื่องไปกับอีกคน

                โอ้วาว ถ้าเป็นแบบนี้คบไปดีแต่เสียเวลาเปล่า เราจะกลายเป็นเครื่องมือให้เขาบริหารเสน่ห์เล่นๆ ให้เสียอารมณ์เสียความรู้สึกยกเว้นว่าเขาเคลียร์ตัวเองได้ และเต็มใจคบเราคนเดียว

รักให้ถูกคน

                เรื่องรักให้ถูกคนนี้ก็สำคัญมากเหมือนกัน คือเรากับเขาต้องมีความเหมอะสมกันในระดับหนึ่ง เขาต้องเป็นคนรักดี รักเรียน รักเพื่อน อาจไม่ต้องเรียนเก่งถึงขั้นอันดับหนึ่งแต่ต้องไม่ใช่คนที่มีประวัติเสียหรือมีประวัติเกเรเป็นหัวโจก เป็นนักเลง โดเรียนตะลอนๆเที่ยวหรือไม่ก็ไปรักหนุ่มข้างบ้าน หล่อกินขาดมาดแมนปานพี่ติ๊กเจษฎา แต่ว่าขี้เกียจเรียนแบบสันหลังยาว วันๆเอาแต่เที่ยวตะลอนๆ

                คนแบบนี้ไม่น่าจะมีใครรักใช่มั้ยละ แต่บางทีก็มีสาวๆบางคนที่คิดว่าตัวเองเป็นนางเอก คือเราจะเปลี่ยนเขาได้ เขาต้องกลับตัวได้เพราะเรา ถ้าคิดอย่างนั้นแปลว่าอ่านนิยายน้ำเน่ามากไปหน่อยน่ะที่รัก!

ต้องมีอนาคต...มีความฝันร่วมกัน

                ถ้ารักจะคบกันนานๆจนเป็นรักแท้เราต้องเผื่อที่ให้ใจเราที่ต้องเติบโตไปด้วย คือคนนั้นเขาต้องมีอนาคต มีความสมารถมีจุดยืนมีความฝัน เรียกว่าไม่ใช่แค่ใช้ชีวิตไปวันๆ เขาต้องเป็นคนที่โตสมวัยตามจังหวะชีวิต ไม่ใช่ไร้สาระไปวันๆอยากเรียนต่ออะไร อยากเป็นอะไร ไม่เคยคิดไว้เลย

                หากมีอนาคตร่วมกัน มีความฝันร่วมกันเราก็จะได้เดินเคียงข้างกันไป แม้ตัวห่างไกลเรียนคนละที่เราก็จะแลกเปลี่ยนความรู้สึกกันอย่างเข้าใจ

พื้นฐานครอบครัว...ใกล้เคียงกัน

                พื้นฐานครอบครัวก็สำคัญ เพราะถ้าเราถูกเลี้ยงดูอบรมมาในครอบครัวที่มีพื้นฐานต่างกันมากเกินไปจะทำให้เกิดช่องว่างระหว่างกันปรับตัวเข้าหากันลำบาก ไม่ว่าจะรักกันแค่ไหน ก็ไปกันไม่รอดอย่างเช่นเธอเป็นคุณหญิง แต่เขาเป็นคนใช้ เธอเรียนอยู่โรงเรียนนานาชาติ เขาเรียนที่วัดลิงขบ

                ถ้าพื้นฐานครอบครัวใกล้กัน ผู้ใหญ่ก็จะเข้ากันได้ง่าย ตัวเราก็จะเข้ากันได้ง่าย มีวิถีเหมือนกัน พูดกันเราจะคบกันได้ยั่งยืน

                ที่สำคัญต่างคนต่างต้องจริงใจ ถ้าเกิดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจริงใจ แต่อีกฝ่ายจิงโจ้ เป็นอันจบเห่ ประเภทรักเล่ห์เพทุบายมีหวังไม่มีวันสร้างตำนานรักเกินสิบปี เอาไว้ให้ลูกหลายฟังว่าพ่อกับแม่คบกันมาตั้งแต่มัธยมเลยน่ะ แหมฟังดูโรแมนติกดีไม่น้อยเชียว

                                                                                        ขอบคุณคุณข้าวแช่อีกเช่นเคยค่ะ

รักทั้งทีต้องรักให้ถูกที่

คนเราจะคบกันแบบสนานๆมันต้องมีเวลาเรียนรู้กันให้มากที่สุดอย่าลืมว่าเราอยู่โรงเรียนแทบจะมากกว่าอยู่บ้านด้วยซ้ำ ไม่ต้องถึงขนาดต้องรักคนในห้องเดียวกันก็ได้(เห็นมานานเบื่อมัน) เอาเป็นว่าถ้าจะมีกิ๊กมีกั๊กสักคนไม่ต้องถ่อสังขารไปมองไกลถึงโรงเรียนต่างอำเภอ ประมาณว่าเจอกันตอนแข่งกีฬาสีอะไรอย่างนี้

                ถ้าเป็นแบบนี้ความสัมพันธ์จะฉาบฉวย เพราะจะจี๋จ๋าอย่างมีสีสันแค่ตอนแรกๆเท่านั้นแหละ ต่อให้สวีท  อย่างไร ความห่างไกลย่อมทำให้ห่างเหินแล้วก็ขาดกันไป

รักให้ถูกเวลา

                รักถูกเวลาก็สำคัญไม่น้อย คือเราต้องดูก่อนว่า ถ้าเขามาปิ๊งเราร้องดูให้ดีว่ามีใครมาปิ๊งเขาไว้หรือเปล่า ไม่ใช่เขาเป็นหนามเจ้าเสน่ห์มีสาวๆติดตึม วันนี้ไปเที่ยวกับคนนั้น พรุ่งนี้ไปดูหนังกับคนนี้ มะรืนมะเรื่องไปกับอีกคน

                โอ้วาว ถ้าเป็นแบบนี้คบไปดีแต่เสียเวลาเปล่า เราจะกลายเป็นเครื่องมือให้เขาบริหารเสน่ห์เล่นๆ ให้เสียอารมณ์เสียความรู้สึกยกเว้นว่าเขาเคลียร์ตัวเองได้ และเต็มใจคบเราคนเดียว

รักให้ถูกคน

                เรื่องรักให้ถูกคนนี้ก็สำคัญมากเหมือนกัน คือเรากับเขาต้องมีความเหมอะสมกันในระดับหนึ่ง เขาต้องเป็นคนรักดี รักเรียน รักเพื่อน อาจไม่ต้องเรียนเก่งถึงขั้นอันดับหนึ่งแต่ต้องไม่ใช่คนที่มีประวัติเสียหรือมีประวัติเกเรเป็นหัวโจก เป็นนักเลง โดเรียนตะลอนๆเที่ยวหรือไม่ก็ไปรักหนุ่มข้างบ้าน หล่อกินขาดมาดแมนปานพี่ติ๊กเจษฎา แต่ว่าขี้เกียจเรียนแบบสันหลังยาว วันๆเอาแต่เที่ยวตะลอนๆ

                คนแบบนี้ไม่น่าจะมีใครรักใช่มั้ยละ แต่บางทีก็มีสาวๆบางคนที่คิดว่าตัวเองเป็นนางเอก คือเราจะเปลี่ยนเขาได้ เขาต้องกลับตัวได้เพราะเรา ถ้าคิดอย่างนั้นแปลว่าอ่านนิยายน้ำเน่ามากไปหน่อยน่ะที่รัก!

ต้องมีอนาคต...มีความฝันร่วมกัน

                ถ้ารักจะคบกันนานๆจนเป็นรักแท้เราต้องเผื่อที่ให้ใจเราที่ต้องเติบโตไปด้วย คือคนนั้นเขาต้องมีอนาคต มีความสมารถมีจุดยืนมีความฝัน เรียกว่าไม่ใช่แค่ใช้ชีวิตไปวันๆ เขาต้องเป็นคนที่โตสมวัยตามจังหวะชีวิต ไม่ใช่ไร้สาระไปวันๆอยากเรียนต่ออะไร อยากเป็นอะไร ไม่เคยคิดไว้เลย

                หากมีอนาคตร่วมกัน มีความฝันร่วมกันเราก็จะได้เดินเคียงข้างกันไป แม้ตัวห่างไกลเรียนคนละที่เราก็จะแลกเปลี่ยนความรู้สึกกันอย่างเข้าใจ

พื้นฐานครอบครัว...ใกล้เคียงกัน

                พื้นฐานครอบครัวก็สำคัญ เพราะถ้าเราถูกเลี้ยงดูอบรมมาในครอบครัวที่มีพื้นฐานต่างกันมากเกินไปจะทำให้เกิดช่องว่างระหว่างกันปรับตัวเข้าหากันลำบาก ไม่ว่าจะรักกันแค่ไหน ก็ไปกันไม่รอดอย่างเช่นเธอเป็นคุณหญิง แต่เขาเป็นคนใช้ เธอเรียนอยู่โรงเรียนนานาชาติ เขาเรียนที่วัดลิงขบ

                ถ้าพื้นฐานครอบครัวใกล้กัน ผู้ใหญ่ก็จะเข้ากันได้ง่าย ตัวเราก็จะเข้ากันได้ง่าย มีวิถีเหมือนกัน พูดกันเราจะคบกันได้ยั่งยืน

                ที่สำคัญต่างคนต่างต้องจริงใจ ถ้าเกิดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจริงใจ แต่อีกฝ่ายจิงโจ้ เป็นอันจบเห่ ประเภทรักเล่ห์เพทุบายมีหวังไม่มีวันสร้างตำนานรักเกินสิบปี เอาไว้ให้ลูกหลายฟังว่าพ่อกับแม่คบกันมาตั้งแต่มัธยมเลยน่ะ แหมฟังดูโรแมนติกดีไม่น้อยเชียว

                                                                                        ขอบคุณคุณข้าวแช่อีกเช่นเคยค่ะ