คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ONLY YOU : : CHAPTERS 4
CHAPTERS 4
พอถึงเวลาพักเที่ยงพวกเราก็เดินไปที่โรงอาหารพร้อมกับมีซอฮยอนและลู่หานมาด้วยเหมือนกับว่ามีเพื่อนในกลุ่มจาก 4 เพิ่มขึ้นเป็น 6 เลยล่ะ
“เออนี่ ไอลู่ ไอเรื่องที่แกเล่ามาว่าพ่อแกขู่ยังงั้นยังงี้อ่ะพอเข้าใจนะเว้ย แล้วนี่แกจะเปลี่ยนลุคกลับมาแบบเดิมมั้ยวะ?” แบคฮยอนถามหลังจากที่ซื้อข้าวแล้วมานั่งที่โต๊ะกันเรียบร้อย
“คงไม่หรอกว่ะ จะปลอมตัวเป็นเด็กติ๋มสักพัก” ลู่หานเอ่ยขึ้นอย่างไม่สนใจ
“จะไหวหรอวะ? ท่าทางแกตั้งแต่เผยธาตุแท้ออกมาก็ใช่ย่อยนี่หว่า” แบคฮยอนจึงถามต่อทันที
“เอาหน่าๆ ลองดูก่อนก็ไม่เสียหาย”
“เอาหน่า ไอแบค หมอนี่จะทำอะไรก็เรื่องของหมอนี่เถอะ ฉันว่าคงปลอมตัวได้ไม่นานหรอก” ยุนอาพูดขึ้นด้วยอาการนึกหมั่นไส้นั่นเอง
“หึ คอยดูแล้วกัน”
“ชิ อิ่มละ งั้นไปก่อนนะ เจอกันบนห้อง” ว่าเสร็จยุนอาก็ลุกอกกจากโต๊ะทันที
“อ้าว แท แล้วนั่นยุนจะไปไหนอ่ะ? ไม่รอขึ้นห้องด้วยกัน?” พอเห็นอย่างนั้นซอฮยอนจึงถามแทยอนขึ้นด้วยความสงสัย
“อ๋อ ยุนมันมีที่ที่สงบๆที่มันชอบไปหลังเที่ยงน่ะ ซอ”
“เออ นี่ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วกัน” ว่าแล้วลาหานก็ลุกออกจากโต๊ะทันที
“เฮ้ย ไปดีดีระวังโดนรุมกระทืบล่ะ ฮ่าๆๆ” แบคฮยอนตะโกนไล่หลังลู่หานไปทันที
“แล้วนี่ อิ่มกันยัง ขึ้นห้องกัน” พอเงียบไปสักพักเซฮุนจึงเอ่ยปากพูดบ้าง แล้วก็ลุกออกจากโต๊ะเดินไปยังห้องเรียนอย่างรวดเร็ว ทำเอา ซอฮยอน แทยอน แบคฮยอนลุกตามเดินไปแทบไม่ทัน
“เฮ้อ ที่นี่บรรยากาศดีเหมือนเดิมแฮะ” ยุนอาเดินมาที่หลังตึกวิทยาศาสตร์ที่เป็นที่เงียบๆที่ยุนอาชอบมาเป็นประจำนั่นเอง
“เฮ้ย เด็กใหม่นี่หว่า แหม ดูท่าทางจะติ๋มซะด้วย” เสียงดังมาจากทางข้างตึกท่าทางกำลังจะมีเรื่องซะด้วย
...เสียงใครมาทะเลาะกันแถวนี้นะ หืมม เดี๋ยวนะเด็กใหม่งั้นหรอ ห๊ะ นายลู่... ยุนอาจึงรีบเดินไปดูสถานการณ์ข้างๆตึกทันที
แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิด พวกนักเลง 4-5 คน (ที่ไม่น่าจะเข้ามาเรียนโรงเรียนแบบนี้ได้ ไม่รู้ว่าโรงเรียนรับเข้ามาเรียนได้ยังได้) ที่กำลังตีวงล้อมลู่หานอยู่ ฉันเห็นสีหน้าของลู่หานกำลังฝืนความคิดที่จะมีเรื่องอยู่ละ เอ๊ะ ถ้ามีเรื่องครั้งนี้อะไรจะเกิดขึ้นนะ ไม่ได้การละ
“นี่! ทำไรกันน่ะ” พอหลบอยู่ตรงนั้นสักพักเธอเลยตัดใจเดินออกไปเพราะมั่นใจว่าพวกนั้นคงจะเกรงกลัวเธอไม่น้อย เพราะอะไรน่ะหรอ ก็อิม ยุนอาแชมป์เทควันโด 3 สมัย ที่พวกมันเคยมาหาเรื่องแล้วโดนเธออัดซะน่วมแล้วไงล่ะ
“อะ อะ อิม ยุนอา” พวกมันมีสีหน้าหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด แล้วรีบวิ่งกันออกไปอย่างเร็ว
“หะๆ นี่เธอช่วยฉันงั้นหรอ แล้วทำไมพวกนั้นถึงกลัวเธอกันล่ะ” ลู่หานถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นนักเลงพวกนั้นทำสีหน้าหวาดกลัวกันขนาดนั้น
“นายไม่ต้องรู้หรอกหน่า ฉันไปเรียนล่ะนะ” ยุนอาโบกมือน้อยเหมือนไม่ใส่ใจแล้วเดินไปยังตึกเรียนทันที โดยมีลู่หานเดินตามมาติดๆ
“นี่ แล้วเป็นห่วงฉันหรอถึงเดินออกมาช่วยน่ะ”
“หึ เปล่าหรอก แค่ไม่อยากเห็นเด็กติ๋มมีเรื่อง”
“หืมม ใช่ว่าแอบปิ๊งฉันอยู่” ลู่หานถามอย่างกวนๆ
“นี่ มันจะมากไปละ นายลู่!” หลังจากที่เธอเดินไปลู่หานก็ยืนอยู่อย่างนั้นพร้อมมีคำว่าเธอ ‘น่าสนใจ’ อยู่เต็มในหัว
แฮ่ หายไปเกือบนาน(?)
ตอนนี้ไรท์คิดไรไม่ออกแล้ว สมองตื้อไปโม้ดด -.....-
ยังไงก็ฝากเม้นท์หน่อยน้าาา -3-
ความคิดเห็น