คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แขกคนพิเศษ
ในที่สุดฉันก็กลับบ้านอย่างสวัสดิภาพและครบ 32 -.,- พร้อมตุ๊กตา...
“ บัตเลอออออออร์ O0O ” พระเจ้า ไอ้หน้ามึนคนนั้นคือบัตเลอร์ บ๊าตตตตเลออออออ ตัวจริงเสียงจริงที่เค้าลือกันว่า นายบัตเลอร์เป็นคนเก็บตัวเงียบมาก ใครได้เจอถือว่าโชคดี แต่สำหรับฉัน U__Uมันคงโชคร้ายซะมากกว่า
“ คุณหนูคะ คุณ‘ฟราน’ กับคุณ‘ไอเฟ่ล’ มาหาค่ะ ” ป้าสำลีแม่บ้านของฉันพูดขึ้น
“ ค่ะๆ เดี๋ยวหนูลงไป ” ในเวลาอันรวดเร็ว ฉันใช้เวลาห้านาทีสำหรับการอาบน้ำและแต่งตัว - -; และมันเร็วจนฉันลืมแปรงฟัน^^; ( ซกมกกกจริง -*- : บัตเลอร์ )
“ มาแล้วค่ะๆ ” ฉันวิ่งลงบันไดอย่างเร่งรีบจนสะดุดขาตัวล้มหน้าคะม่ำ =[]=
“ เป็นฉันอีกแล้วสินะที่คอยรับเธอ... ” ชายร่างสูง ผมทองนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลชวนสดชื่น จมูกโด่งโค้งเรียวใบหน้าออกลูกครึ่งที่โอบเอวฉันในตอนนี้ ใช่! ชายผู้แสนใจดีและอ่อนโยนกับทุกคน...ฟราน อดีตคนรักของฉันเอง!
“ ฟรานนน ” ฉันโอบกอดฟรานด้วยความคิดถึงพลางน้ำตาแห่งความดีใจก็เอ่อล้นออกมา
“ คิดถึง...จัง ” ฟรานยิ้มชวนใจละลาย ทำเอาฉันที่ร้องไห้หน้าร้อนผ่าวเลย T///T
“ ฉันก็คะ..”
“ ผมไม่อยากดูฉากน้ำเน่าชวนเลี่ยนของพวกพี่นะฮะ -0- ” ไอเฟ่ล น้องชายตัวแสบของฟรานและเป็นตัวขัดจังหวะฉันกับฟรานตลอด -^-
“ นายกับมาจากฝรั่งเศสเมื่อไหร่ไม่เห็นบอกฉันเลย ” ฉันพูดเชิงน้อยใจ
“ ก็ฉะ...”
“ ก็พี่ฟรานคิดถึงพี่ ผมเคยเห็นพี่ฟรานนั่งร้องไห้ขี้มูกโป่ง นี่ไม่รวมที่พี่ฟรานนอนละเมอเรียกพี่นะเนี่ย -0- ” น้องชายตัวแสบของเขาเล่าเรื่องเขาจนหมดเปลือก เกิดภาพที่น่ารักระหว่างสองพี่น้องที่หยอกล้อจิกกัดกัน
“ เอ่อ..^///^; ที่จริง พ่อฉันย้ายมาทำงานที่ไทยท่านก็เลยให้ฉันมาด้วยน่ะ ”
“ คุณๆทั้งหลาย ตอนนี้กับข้าวเสร็จแล้วเชิญทานได้เลยค่ะ ” ค่ำคืนนี้จบลงด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพวกเรา
“ ฉันกลับก่อนนะ แล้วเจอกัน^^ ” ฟรานพูดจบเขาก็เดินขึ้นรถทันที
“ พี่ฉาย ” ไอเฟ่ลพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่จริงจังซึ่งแปลกไปกว่าทุกที
“ ว่าไงไอเฟ่ล ” ฉันถามด้วยรอยยิ้ม
“ ... ” ไอเฟ่ลก้มหน้าเงียบ และเงยหน้าขึ้นด้วยสายตาดุดัน
“ ถ้าพี่ไม่พร้อมผมขอล่ะ...อย่าให้ความหวัง เพราะพี่ฟรานเค้า...”
“ ... ”
“ ....ยังรักพี่อยู่ ” พูดจบไอเฟ่ลก็เดินขึ้นรถจากนั้นรถก็แล่นไปสุดสายตา
ฉันเดินกลับเข้าในบ้านด้วยสีหน้าสับสน และขึ้นห้องนอนโดยที่ไม่ลืมแปรงฟัน -.,-
เช้าอันสดใสในโรงเรียนฉันกลายเป็นช่วงเวลาอันสีชมพูชวนเลี่ยน( อ้วก )
“ นี่มันงานนิทรรศการบัตเลอร์รึไงเนี่ยยย =[]= ” บอร์ดข่าวประชาสัมพันธ์มีแต่รูปบัตเลอร์ แม้แต่ ผนัง ประตูจอทีวี มีแต่รูปบัตเลอร์!! ฉันหลอนเองหรือเรื่องจริงเนี่ยย @_@
“ ฉายยจ๋า >< ” ยัยมะนาวเอ่ยขึ้นพร้อมชูตุ๊กตาบัตเลอร์
“ แกก็เป็นกับเขาด้วยหรอเนี่ย ” ฉันส่ายหน้าอย่างหมดแรง
“ แกเอามารึป่าว ตุ๊กตาน่ะ ” ยัยมะนาวถามเสียงเข้ม
“ อะ..เอามาสิ นี่ไง ” ฉันชูตุ๊กตาบัตเลอร์ที่หวังจะเอามาคืนยัยมะนาว
“ ดีล่ะ! งั้นแกก็ถือไว้นะ ”
“ = = แกจะบ้ารึไง ให้ฉันถือตุ๊กตาเดินไปเดินมาเนี๊ยนะ ”ฉันโวยวายทันที
“ เถอะนะ ” ยัยมะนาวอ้อนวอนฉัน
“ แกจะให้ฉันเดินถือตุ๊กตาเป็นเด็กปัญญาอ่อนเหมือนยัยพวกนี้เนี๊ยนะ!! ” พูดจบเหล่าหญิงสาวรวมเก้งกวางที่ถือตุ๊กตาบัตเลอร์ หันมามองฉันกันทันที และส่งสายตาอาฆาตทำนองว่า ‘ ใครปัญญาอ่อนกันยะ ’ ฉันจึงจำใจเดินถือตุ๊กตาเกรงว่าจะได้กินยำ teen ของพวกหล่อน - -;
“ กรี๊ดดดดดด บัตเลอร์มาๆ ”
“ กรี๊ดดดดด ” เหล่าสาวๆและเก้งกวางทั้งหลาย รีบวิ่งกรู่ไปที่รถคันงามที่ฉันเคยชน บัดนี้ร่องรอยของมันยังอยู่ซึ่งเกิดจากการกระทำของฉันเอง ^.,^
“ ไปกันเถอะฉาย >< ” ยัยมะนาวจูงมือฉันวิ่งไปยังที่ชุมนุนทันที
“ อ๊อก โอ๊ย ” เสียงร้องโอดโอยของคนที่เหยียบเท้าดังขึ้น +_+
“ ฉายมานี่ๆ”
พลั่ก พลั่ก
ฉันถูกดันจนมาอยู่หน้าสุด..และแล้ว
“ เอ่อ...หวัดดีบัตเลอร์ ” และแล้ว..ฉันกันมาจ๊ะเอ๋กันหมอนั่นพอดิบพอดี๊
“ เธอ.... ” เขาลากเสียงยาวจนคนรอบข้างเงียบ
“ ......ไฟฉาย เธอชื่อ ไฟฉาย ใช่มั้ย ”
“ ห๊ะ ไฟฉาย? ”
“ -*- ”
“ไอบ้า ฉันชื่อโฉมฉายย่ะ!! ” ฉันโวยวายทันทีที่เขาเรียกชื่อฉันว่าไฟฉาย
“ อ้าวหรอ - - ” เสียงคนรอบข้างหัวเราะกันคิกคักๆฉันอายนะ T///T
“ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย ” จากนั้นเขาก็คว้าข้อมือฉันเข้าไปในรถท่านกลางความตกตะลึงของยัยมะนาวและบรรดาสาวทั้งหลาย รวมถึงฉันด้วย!
“ เธอ..” เขาเรียกฉันอย่างแผ่วเบาพร้อมใบหน้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ กรี๊ดดดดดด อย่านะๆฉันยังเวอร์จิ้นอยู่ กรี๊ดดดดดดดด T///T
ความคิดเห็น