พี่มีความฝันมั้ยคะ?
มีสิ ใครๆก็ต้องมีความฝันทั้งนั้นแล่ะ
แล้วความฝันของพี่คืออะไรคะ?
ฝันของพี่......
สาวร่างเล็ก ผิวขาวจัด ผมสั้นประบ่า มือหอบหนังสือเล่มโต เดินมาถึงโต๊ะตัวประจำที่คนๆนึงนั่งรอเธออยู่
''เจสสิก้า''
''ค่ะ...คะ พี่แท เรียนเสร็จแล้วหรอคะ?''
''เรียนเสร็จแล้ว แต่เดี๋ยวต้องอยู่ทำโปรเจกต่อ ไม่รู้จะเสร็จตอนไหน สิก้าไม่ต้องรอหรอก''
''แล้วพี่แทจะกลับบ้านยังไงคะ?''ฉันเอ่ยถามคนรักด้วยความเป็นห่วง
''เด๊่ยวพี่ให้เพื่อนไปส่ง ยังไงยูริก็ต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า''ตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้สบายใจ
''ก็ได้ค่ะ งั้นสิก้ากลับก่อนนะคะ'' เอ่ยบอกลาอีกฝ่าย ก่อนจะเดินไปที่รถ พร้อมกับปล่อยความคิดให้ล่องลอย
แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น รางบางหยิบมือถือขึ้นมากจากกระเป๋าก่อนะจะเหลือบไปมองชื่อ 'sister 'แล้วกดรับสาย
''ฮัลโหล่ว่าไงทิฟฟานี่''
''ป่าวแค่โทรมาบอกว่าวันนี้กลับบ้านช้าหน่อยนะ พอดีมีนัด''น้ำเสียงทะเล้นดังออกมาจากโทรศัพท์
''มีนัดซะละ พี่ว่าจะชวนไปดูหนังหน่อย''
''แล้วแฟนพี่อ่ะ''
''อืมม เค้าไม่ว่างน่ะ''
''หนีไปมีกิ๊กแล้วมั้ง''
''ย๊าา เงียบไปเลย อย่ากลับดึกนักล่ะ เดี๋ยวแม่ได้มาบ่นใส่พี่อีก''
''รู้แล้วน่าไม่ดึกหรอกแต่เช้าเลย แค่นี้นะ''
กดวางส่าย ได้แต่ส่ายหน้าให้กับความกวนของน้องสาว ใช่แล้ว ทิฟฟานี่เป็นน้องสาวแท้ๆที่คลานตามกันมาตั้งแต่เด็กๆ
ฉันมองนาฬิกา อีก5นาทีหนังจะฉาย เข้าไปรอในโรงหนังดีกว่า แล้วฉันก็ต้องมาดูหนังคนเดียวทั้งๆที่ไม่ได้อยากดูเลยแท้ๆ แต่คนที่เค้าอยากดูดันไม่ว่าง เห้อออ
ไม่นานไฟก็ดับลงพร้อมภาพบนจอผู้คนก็ทยอยเดินเข้ามาในโรงหนังพร้อมป๊อปคอนและน้ำในมือ แถวที่ฉันนั่งมีไม่กี่คนเอง
ดูได้สักพักฉันตัดสินใจกลับบ้าน ให้ตายสิหนังอะไรหน้าเบื่อเป็นบ้า คืนนี้คงต้องโทรไปบอกพี่แทซะแล้วว่าหนังที่พี่อยากดูมันชวนให้เคลิ้มหลับชะมัด = =
''ฮัลโหลพี่แทอยู่ไหนคะ''
''สิก้าหรอ ตอนนี้พี่อยู่บ้าน กำลังจะนอนแล้วล่ะ''
''อืมงั้นฝันดีนะคะ''
''ฝันดีค่ะ''
ลองมาคิด ๆ ดูแล้วช่วงเดือนที่ผ่านมาฉันไม่ค่อยได้ไปไหนกับพี่แทยอนเลย เพราะพี่เค้างานเยอะ โทรศัพท์ก็คุยกันไม่กี่ประโยค ตั้งแต่เมื่อไหร่นะที่เราเป็นแบบนี้ สงสัยฉันจะคิดมากไป นอนดีกว่าา
''สิก้าเว้ยย''เสียงไอซูตะโกนเรียกฉันมาแต่ไกล
''เออมีไร''
''เมื่อวานฉันเห็นพี่แทยอนที่ห้าง....''
''ตอนไหนฉันก็ไปห้าง...เหมือนกัน''
''เอ้าไม่ได้ไปกะแกหรอกหรอ ฉันเห็นคนที่นั่งกับพี่แทคล้ายๆไอฟานี่น้องแกเลย''
''แกนี่มั่วแล้ว มะวานพี่แททำงานอยู่ที่นี่ ส่วนฟานี่มันมีนัดกับกิ๊ก''
''เห้ยแต่ฉันเห็นจริงๆนะเว้ย''
''ไปๆเข้าเรียนดีกว่า แกท่าทางคงต้องไปตัดแว่นมาใส่ละ'' พูดพลางส่ายหน้าเอือมๆให้เพื่อน
เย็นวันนี้ฉันมานั่งรอพี่แทเหมือนเดิม อย่างน้อยให้ฉันได้เห็นหน้าก็ดีใจแล้ว
''เจสสิก้า''ฉันหันไปมองตามเสียงเรียก
''พี่แท วันนี้ไปทานข้าวกับสิก้ามั้ยคะ''
''เอาสิวันนี้พี่ไม่มีงานด้วย''ฉันยิ้มรับก่อนจะหยิบหนังสือของพี่แทมาถือแล้วเดินนำไปที่รถ
''นานแล้วนะคะที่เราไม่ได้ไปไหนด้วยกัน''
''ขอโทษนะพอดีช่วงนี้พี่งานเยอะน่ะ''
''ไม่เป็นไรค่ะ'' หันไปส่งยิ้มให้พี่แทสบายใจ
เสียงโทรศัพท์ของดังขึ้น พี่แทกดรับแล้วก็พูดกับปลายสายสองสามประโยค ก่อนจะหันมาพูดกับฉัน
''สิก้าวันนี้พี่ไปด้วยไม่ได้ ต้องรีบกลับบ้านขอโทษนะ''
''ไม่เป็นไรค่ะงั้นสิก้าไปส่งที่บ้านนะคะ''
''แล้่วคืนนี้พี่จะโทรหานะ''พี่แทหันมาพูดกับฉันก่อนจะเปิดประตูรถลงไป
เห้อจะไปไหนดีละเนี่ย ไปนอนเล่นบ้านไอซูดีกว่า เหลือบไปเห็นกระเป๋าพี่แทลืมไว้ในรถ ก่อนจะกลับรถไปบ้านพี่แทอีกครั้ง ไปถึงหน้าบ้านเห็นพี่แทกำลังขึ้นรถคันนั้นที่ฉันจำได้แม่น รถของทิฟฟานี่ !! ฉันเลยขับรถตามไปโดยไม่ต้องคิด ไหนพี่แทบอกรีบกลับบ้านแล้วทำไมถึงออกไปกับทิฟฟานี่ แล้วจะไปไหนกัน? ตอนนี้ในหัวฉันมันมีแต่คำถาม ขับมาได้สักพักรถของทิฟฟานี่ก็จอดที่หน้าร้านอาหาร... ฟานี่เดินไปเปิดประตูให้พี่แท แล้วทั้งสองคนก็เดินควงกันเข้าร้าน แล้วคำพูดของซูยองก็ค่อยๆลอยเข้ามาในหัวฉัน
''เมื่อวานฉันเห็นพี่แทยอนที่ห้าง....''
''เอ้าไม่ได้ไปกะแกหรอกหรอ ฉันเห็นคนที่นั่งกับพี่แทคล้ายๆไอฟานี่น้องแกเลย''
เสียงโทรศัพท์หยุดความคิดของฉันไว้ ก่อนจะหันไปตามเสียงที่อยู่ในกระเป๋าพี่แท ฉันตัดสินใจเปิดกระเป๋าพี่แท
สิ่งแรกที่ฉันเห็นคือสร้อยของฉันที่พี่แทมักใส่ติดตัวเสมอ ฉันหยิบโทรศัพท์ของพี่แทขึ้นมาดูแต่รูปที่ฉันเห็นมันทำให้รู้สึกหมดแรงเสียดื้อๆ ฉันเริ่มจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ข้างๆ สร้อยของฉันเป็นตั๋วหนังคุ้น ๆ เหมือนที่ฉันเคยเห็น ไหนวันนั้นบอกทำงานไง
ที่นั่งแถว D7D8 แสดงว่าคือสองคนที่นั่งอยู่แถวเดียวกับฉัน ฉันนั่งD5 เรื่องมันชัดเจนแล้ว
ฉันเก็บทุกอย่างเข้ากระเป๋า ด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะลงจากรถพร้อมเดินไปที่โต๊ะที่ฟานี่กับพี่แทนั่งอยู่
''พี่คะ พี่ลืมกระเป๋าน่ะ'' พี่แทตกใจที่เห็นหน้าฉัน
''อ้าวพี่มาได้ไงเนี่ยแล้วนี่รู้จักกันหรอ''ฉันหันไปยิ้มกับน้องสาวก่อนจะหันมามองหน้าพี่แทแล้วตอบ
''อืมรุ่นพี่ที่มหาลัยน่ะ''
''หรอบังเอิญจังเลยนะคนนี้แล่ะแฟนฉัน พี่แทคะนี่เจสสิก้าพี่สาวแท้ๆของฉันเองค่ะ'' พี่แทยิ่งหน้าซีดหนักกว่าเดิม
''อ่าใช่บังเอิญจริงๆ พี่ไปก่อนละกันไม่อยากอยู่เป็นก้างแกกับแฟน''ฉันรีบเดินออกไปจากร้าน พอถึงรถฉันรีบปิดประตูพร้อมกับปล่อยโฮออกมาทันที เดือนนึงที่พี่แทห่าง ๆ กับฉันไปเพราะไปคบกับทิฟฟานี่ ทุกอย่างมันชัดเจน
ฉันกลับมาถึงบ้านพาร่างไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาถึงห้องนอนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มองชื่อบนหน้าจอ 'Kim Tae' ชั่งใจอยู่สักพักก็กดรับ
''เจสสิก้าพี่ขอโทษ''เสียงจากปลายสายดังขึ้น มันทำให้น้ำตาของฉันมันไหลอีกครั้ง
''พี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ ฉัน...เลือกแล้ว''ฉันข่มเสียงไม่ให้สั่นก่อนจะพูดต่อ
''ฉันเลือกทิฟฟานี่ค่ะ เพราะงั้นเรื่องของเราพี่ไม่ต้องไปพูดถึงมันอีกเลยนะคะ ปล่อยให้มันหายไปพร้อมกับความรักของพี่ ที่ตอนนี้ไม่ได้มีให้ฉัน '' ยิ่งพูดไปยิ่งรู้สึกเหมือนคำพูดของตัวเองกลับมาทิ่มแทงหัวใจของฉันเอง
''และสิ่งสุดท้ายที่ฉันอยากจะขอพี่ ดูแลฟานี่ให้ดีๆนะคะ อย่าทำให้น้องฉันเสียใจเด็ดขาด ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยพี่ไว้แน่'' ก่อนที่พี่แทจะพูดอะไรฉันกดตัดสาย พร้อมกับย้อนไปคิดถึงคำถามที่ทิฟฟานี่เคยถามฉัน
พี่มีความฝันมั้ยคะ?
มีสิ ใครๆก็ต้องมีความฝันทั้งนั้นแล่ะ
แล้วความฝันของพี่คืออะไรคะ?
ความฝันของพี่คือเธอ พี่อยากเห็นทิฟฟานี่มีความสุขตลอดไป....
ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่ฉันไม่เคยรักพี่แทยอนแต่ที่ฉันทำไปเพราะฉันรักทิฟฟานี่รักกว่าอะไรทั้งหมดบนโลกใบนี้ ....
Fin
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น