คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : brother love 23 (ryo) 100%
ตอนที่ 23
ผมมองร่างบางในอ้อมกอด ที่ยังคงสะอื้นไม่หยุด ผมบอกเลยผมไม่เคยลงทุนให้ใครขนาดนี้เลยจริงๆ ยิ่งเห็นน้องมันร้องไห้เพราะดีใจในสิ่งที่ผมมอบให้ ผมก็ยิ่งยิ้มไม่หุบเลยละครับ ผมรู้จักกับน้องมันก็ปีนึงแล้ว แต่เรามาอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันก็ 5 เดือนกว่าแล้วละ ทุกๆวันน้องมันทำให้ผมยิ้มได้ตลอดเลย โมเป็นคนอารมณ์ดีครับ เวลาน้องมันมีความสุขน้องมันจะแบ่งปันความสุขให้ผมด้วย แต่ถ้าวันไหนน้องมันทุกน้องมันไม่เก็บเอาไว้คนเดียว แต่โมเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่เก่ง โมชอบแสดงออกมาทางสีหน้าอยู่ตลอด แต่แค่ผมลูบหัวน้องมันก็ยิ้มออกแล้ว ผมไม่คิดเลยว่าผมจะมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของน้องมันขนาดนี้
“ร้องไห้ทำไมเนี่ย” ผมผละออกเช็ดน้ำตาให้น้องมัน
“ก็มันดีใจนี้ อึก ฮึก”
“ครับ รู้แล้วว่าดีใจ ดีใจมากจนเสื้อพี่เปียกหมดแล้วเนี่ย” น้องมันผละออก มองมาที่เสื้อของผม แล้วก็รีบเช็ดน้ำตาของตัวเองออก เพราะเสื้อผมมันเปียกมากแล้วจริงๆ
“อึก ไม่ร้องแล้วก็ได้”
“ซักด้วยนะตัวเนี่ย”
“ชิ โมก็ซักให้ทุกตัวอยู่แล้วเหอะ” น้องมันย่นจมูกใส่ผม ฮิฮิ คือผมไม่ได้ใช้งานน้องมันหนักนะครับ ก็ผมเรียนหนัก เวลาพักก็น้อย น้องมันเลยอาสาผมก็เลยไม่อยากขัดศรัทธาอ่ะ
.
.
.
“เมืองไทยยังร้อนไม่เปลี่ยนแปลง” พวกเรากลับมาไทยละครับ สิ่งที่แรกที่รับรู้คือแดดแรงมาก
“เราจะกลับคอนโดใช่ไหมเรียว”
“ครับแม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นๆจะไปหานะครับ” ผมตอบพร้อมกับเดินไปหอมแก้มลา
“เดี๋ยวกันนะมิกะ เดี๋ยวฉันไปหา”
“เออๆ แล้วเจอกัน” สองสาวบอกลากันเสร็จผมก็พาโมกลับทันที ก็สนามบินมันคนเยอะ ลายตาอ่ะ
“เฮ้อ ถึงสักที” ผมทิ้งตัวลงนอนที่โซฟา พอวางของเสร็จก็รีบหาที่นอนเลยครับ มันไม่ได้ง่วงนะมันเพลียๆ โม
เดินมายืนตรงปลายโซฟา พร้อมกันส่ายหัวให้ผมเบาๆ ไรวะ?
“อยู่เฉยๆนะ จะถอดถุงเท้าให้” องมันสั่ง ผมรีบเด้งตัวขึ้นมานั่งทันที
“ไม่เอา เดี๋ยวถอดเองดีกว่า” ผมยื่นมือไปหวังจะถอดแต่ก็
เพียะ!! แง! น้องมันตีมือผมเฉยเลย
“อยู่เฉยๆไง บอกว่าจะถอดให้ก็จะถอดให้ไงค่ะ” พูดมีหางเสียงนะครับ แต่น้ำเสียงนี้ดุมากอ่ะ ผมเลยต้องจำยอมนั่งนิ่งๆให้น้องมันถอดถุงเท้าให้ แอบฟินมีแฟนใครจะดูแลได้ดีขนาดแฟนผมป่ะเนี่ย
“เดี๋ยวโมแยกของฝากนะ” ผมพยักหน้า แล้วลุกเดินไปกอดน้องมันจากด้านหลัง
“ไม่เหนื่อยหรอ” ผมกระซิบถาม
“ไม่เหนื่อย สนุกดี”
“จุ๊ป” ผมจูบที่หูโมเบาๆ น้องมันหันมายิ้มให้แล้วก็ขโมยจูบปากผมอยากรวดเร็วแต่แค่ปากประกบปากนะครับ แอบเสียดายวะ
“งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวมาช่วยแยกของฝากนะ” ของฝากมีเยอะมากครับ ทั้งเพื่อนผม เพื่อนโม พ่อแม่ของโม ยายของโมอีก น้องมันซื้อมาฝากยกครัวอ่ะผมว่า
“ไหนเสร็จรึยังเนี่ย” ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จละ แต่ก็ยังเห็นโมจับนู้น แยกนี้ ก็บอกแล้วว่าซื้อมาเยอะมาก โมหันมายิ้มแล้วยื่นกล่องขนาดไม่ใหญ่มากให้ผม อะไรอีกละเนี่ย
“อะไร”
“เปิดออกก็รู้เองแหละ”
“ก็บอกก่อนดิ่ว่าอะไร เปิดไปเผื่อมีแมลงสาปพี่ช๊อคตายทำไง” ผมพูดติดตลก น้องมันหน้างอเลยครับ ผมเลยต้องหอมแก้มใสไปหนึ่งฟอด แล้วรับกล่องมาเปิดดู ของที่อยู่ในกล่องเป็นกำไรข้อมือครับสีเงินวาวมาเขียว มีรูปสลักเล็กเป็นรูปแตงโมชิ้นเล็ก ขยันทำเซอร์ไพท์จริงๆ
“สั่งทำก่อนไปญี่ปุ่น ของเพิ่งมาส่ง สวยไหม?” ถ้าตอบไม่สวยคิดว่าผมจะโดนฆ่าหมกห้องตายป่ะ
“สวยดี ขอบคุณครับ” ผมยิ้มและไม่ลืมที่จะก้มลงไปชิมรสหวานจากปากเรียว
“ขยันทำเซอร์ไพท์แบบนี้ พี่จะไปไหนรอดเนี่ย” ผมพูดขณะหน้าอยู่ห่างกันเพียงนิด ทำไมตัวน้องมันหอมแบบนี้วะเนี่ย
“ก็ลองไปดูดิ่ จะเจื๋อนให้”
“อุ้ย!! เล่นแรงซะด้วย เก๊าไม่ไปไหนหรอกตัวเอง เก๊าจะทิ้งตัวเองไปได้ยังไงก๋านนน”
“หึหึ” ทำไมนับวันน้องมันยิ่งโหดขึ้นวะ เห็นผมแบบนี้ผมไม่ได้กลัวเมียนะครับ แต่ผมแค่เคารพเมียเท่านั้นเอง
.
.
.
“จัดเสื้อผ้า” ผมบอกร่างบางที่กำลังนั่งทำงานของตัวอยู่ครับ อาทิตย์หน้าก็เปิดเทอมแล้วครับ ผมเลยจะพาน้องมันไปพักผ่อนสมองก่อนเปิดเทอมสักหน่อย
“ไปไหน”
“เที่ยว” ผมตอบ แล้วเดินไปหอมแก้มใส อ่า! ชื่นใจ
“ที่ไหนอ่า” คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน ผมยอมรับช่วงนี้เที่ยวบ่อยมากครับ พาน้องมันตะลอนๆหาของกินมั้ง ช๊อบปิ้งมั้ง จนน้องมันบ่นว่าช่วงนี้ใช้เงินเปลือง แต่ก่อนผมไม่เที่ยวนะครับ ออกไปทีก็ตอนเพื่อนโทรมาชวนกินเหล้าเนี่ยแหละ
“กระบี่ อยากไปทะเล อยากดูเราใส่บีกินนี่” ผมพูดติดตลก น้องมันน้องแดงละครับ
“ทะลึ่ง”
เพี๊ยะ!! ไม่ด่าป่าวครับ มือบางๆฟาดลงที่แขนผมอย่างแรง ตัวก็เล็กแต่เอาแรงมาจากไหนวะ
“โฮ พูดเล่นแค่นี้ต้องตีด้วยหรอ” คือจริงๆถ้าเห็นน้องมันใส่ก็ดีนะครับ แต่อีกใจก็บอกว่า หวง!
“โอเค ไปวันไหนค่ะ”
“วันนี้ เก็บเสร็จก็ไปเลย” น้องมันหันมาทำตาดุใส่ผม ผมเลยต้องยิ้มแหยๆส่งไปให้
“ก็รีสอร์ทมีแล้ว รถก็พร้อม เรือก็พร้อม และพี่ก็พร้อมแล้วไง เลยไปวันนี้ได้เลย” ผมอธิบายครับ น้องมันคงหงุดหงิดที่ผมไม่บอกล่วงหน้า
“แล้วของตัวเองเก็บเรียบร้อยแล้วหรอ” น้องมันผม ผมก็พยักหน้า น้องมันส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอแต่ก็รีบเก็บของใส่กระเป๋า อีก 2 วันครบรอบ 300 วันที่เราคบกันแล้วครับ ผมเตี๋ยมกับรีสอร์ทของผมไว้ละ ฟินตายแน่งานนี้
ผมรอน้องมันเก็บของอยู่สักพัก เราก็ขึ้นรถกัน ผมเอารถตู้ที่บ้านไปครับ คนขับรถก็ของที่บ้านผมเนี่ยแหละ ใจจริงอยากขับเองนะอยากไปสวีทแค่สองคนอ่ะ แต่มันไกลผมเลยให้คนอื่นขับแทนดีกว่า และสาเหตุที่เอารถตู้ไปเพราะผมกะเลยว่าโมต้องซื้อของฝากติดมือมาแบบลืมโลกแน่ๆ
“หิวไหม?” ผมหันไปมองต้นเสียง ก็อดอมยิ้มไม่ได้ครับ น้องมันกินเก่งมาก นี้คงกะทันหันมากเลยเตรียมของกินไม่ทัน
“ลุงแช่มครับ แวะปั้มข้างหน้าให้หน่อยนะครับ” ผมบอกลุงแช่ม จริงๆแกก็ไม่ได้แก่อะไรมากหรอกครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมรังแกคนแก่ให้มาขับรถ พอผมบอกลุงแช่มให้เท่านั้นแหละ ไอ้ตัวดียิ้มแฉ่งเลย แล้วคิดว่าผมจะอดใจไหวป่ะ? หึหึ
จุ๊บ! ดีนะปิดม่านกั้นแล้ว ไม่งั้นน้องมันอายลุงแช่มตายแน่ๆ พอดีรถตู้ของผมทำที่กั้นระหว่างคนขับไว้หนะครับ เพื่อความเป็นส่วนตัว
“ชิ ถือว่าเป็นรางวัลละกัน” น้องมันบ่น
“ของรางวัลดีขนาดนี้ อยากได้อีกจังเล้ย” ผมพูดลอยหน้าลอยตา
“หื่น” นั้นละครับ คำเดียวสั้นๆ เล่นเอาผมหน้าหงายเลย
“หื่นอยู่คนเดียวนี้แหละครับ ก็แฟนน่ารักขนาดนี้จะให้ไม่หื่นได้ไง”
“................................” ฮ่าๆ เงียบเลย โมเม้มปากแก้มแดงเถือกเลย สงสัยอายจัด
พรึ่บ! แหนะ มีหันหลังให้ด้วยครับ ฮ่าๆ น่ารักอ่ะ
“คุณหนู ถึงปั้มแล้วครับ”
พรืดดดดดดดดด! น้องมันรีบเปิดประตูลงรถอย่างเร็ว ผมมองตามอย่างมีความสุข ให้ตายเหอะอยากให้ความสุขอยู่กับผมนานๆ
“ซื้ออะไรมั้ง” ผมเดินตามเข้ามาในเซเว่น กะมาช่วยถือหนะครับ
“ยังไม่รู้เลย กำลังหา เอ้อ พี่เรียวเอา M150 ไปให้คุณลุงด้วยนะ” น้องมันสั่ง ผมเลยเดินไปหยิบตามคำบัญชาของคุณแฟนที่น่ารัก เลือกขนมกันเสร็จเราก็กลับขึ้นรถ
“คุณลุงค่ะหนูซื้อมาให้” น้องมันยื่น M150 ให้ลุงแช่ม
“แต่ผมเป็นคนหยิบนะครับลุง”
“แต่โมเป็นคนบอกให้ไปหยิบค่ะ”
“แต่พี่เป็นคนจ่ายนะ”
“แล้วยังไงอ่ะ”
“เอ่อ คือ.. ผมว่าเรื่องนั้นช่างมันเถอะครับ ขอบคุณนะครับที่ซื้อมาให้”
“คริๆ” พวกเราสองคมองหน้ากันก็หัวเราะออกมา
“เถียงอะไรกันก็ไม่รู้ ทำเป็นเด็กๆไปได้” น้องมันพูดไปหัวเราะไป เห็นน้องมันหัวเราะแบบนี้ผมก็ยิ้มตามครับ ใครบ้างไม่อยากเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข เราใช้เวลาเดินทางประมาณ 7 ชั่วโมงก็มาถึงที่หมายครับ
“สวัสดีค่ะคุณหนู ไม่เจอต้องนานยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะค่ะ” พนักงานอาวุโสของรีสอร์ทเดินมาต้อนรับพวกเรา
“สวัสดีครับป้าจู คิดถึงจังเลย” ผมสวมกอด ป้าจูแน่น ป้าจูเป็นพนักงานที่เก่าแก่ของครอบครัวผมทำงานกับพ่อแม่ผมมาตั้งแต่พวกท่านเริ่มสร้างตัว ผมเลยนับถือป้าแกเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ของผมคนนึง
“เอ่อ แล้วนี้..”
“สวัสดีค่ะ” โมยกมือไหว้ป้าจูพร้อมกับยิ้มหวาน เฮ้ย! ยิ้มแบบนี้ให้กูเห็นคนเดียวก็พอ ป้าจูหันมายิ้มกรุ่มกริ่มให้ผม นั้นไง ไม่ต้องแนะนำก็คงรู้แล้วละมั้ง
“น่ารักกว่าที่คุณนายส่งรูปมาให้ดูอีกนะค่ะ” ป้าจูกระซิบ สงสัยแม่ผมโทรมาเล่าเรียบร้อยแล้วละครับ เดี๋ยวนี้ทำงานกันเป็นระบบดีจริงๆ
“นี้ โมครับ แฟนผมเอง” น้องมันยังยืนยิ้มนิ่งๆอยู่ครับ แต่แก้มนี้ไม่นิ่งนะ แดงเอ๊าแดงเอา เขินตลอดพอพูดว่าแฟนเนี่ย
“สวัสดีจ๊ะ คุณหนูไม่เคยพาใครมาโชว์ตัวเลยมีหนูเนี่ยแหละคนแรกเลยนะ” พอได้ยินแบบนั้นแก้มที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ ฮ่าๆ น่ารักชิบหาย
“ผมว่าพอแล้วดีกว่านะ หน้าแฟนผมจะระเบิดอยู่ละ”
“จ๊ะ เดี๋ยวคุณหนูเข้าไปพักผ่อนก่อนดีกว่านะป้าว่า แล้วเดี๋ยวขาดเหลืออะไรก็เรียกใช้พนักงานได้ตลอดเลยนะค่ะ” ผมตอบรับแล้วพาน้องมันไปยังที่พัก
“ว้าวววววว” พอเปิดประตูเข้าห้องมาเท่านั้นแหละครับ น้องมันรีบวางกระเป๋า แล้ววิ่งไปที่ระเบียงทันที ที่ๆเราพักเป็นบ้านส่วนตัวที่แยกออกมาจากตัวรีสอร์ทนิดหน่อยหนะครับ ระเบียงมองเห็นวิวทะเลอย่างชัดเจน ไม่แปลกที่โมจะร้องว้าวแบบนั้น
“ชอบไหม” ผมเดินไปโอบน้องมันจากด้านหลัง โมหันมายิ้มแล้วจูบปากผมแผ่วเบา
“ชอบมากเลย ไม่ได้มาทะเลนานแล้วด้วย” ผมกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น ก้มลงจูบกลุ่มผมสีดำ
“เดี๋ยวโมไปเก็บของให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า พี่เรียวไปอาบน้ำก่อนเลย”
ฟอดดดด! ผมหอมแก้มใสแล้วผละตัวออก เมียบอกให้อาบน้ำเราก็ต้องเชื่อฟังซิครับ ผมอาบน้ำเสร็จก็บอกให้น้องมันไปอาบน้ำต่อจะได้ไปหาอะไรทานกันครับ มาทะเลทั้งทีก็ต้องหาของทะเลอร่อยๆทานหน่อยละครับ
ความคิดเห็น