ฟุ้งซ่านอีกแล้ว

เนื้อเรื่อง

วันนี้ชั้ลมันบ้า นอนไม่หลับ เลยลุกมาแต่งอะไรบ้าๆเล่น ลองอ่านดูนะ

เหมียว:  (กำลังนั่งเหม่ออยู่ที่หน้าคอม)

วันนี้ชั้นเป็นอะไรไม่รู้อ่ะ เฮ้อ!!.....( ถอนหายใจเฮือกใหญ่) ทำไมจิตใจชั้นอ่อนแอขนาดนี้ คิดถึงเขาตลอดเวลาเลยอ่ะ เป็นอะไรหรอหัวใจ ทำไมต้องนึกถึงเขา ทั้งๆที่เค้าก็บอกกับชั้ลแล้วไม่ใช่หรอ ว่าเค้าจะไม่โทรมาหาชั้ลอีก เค้าไม่ได้รักชั้ลแล้ว เขาไม่มาสนใจอะไรกับคนอย่างชั้ลอีกแล้ว เมื่อไหร่ชั้ลจะเลิกหน้าด้านโทรหาเค้าอีก(มองดูโทรศัพท์ที่ไร้วี่แววว่าจะมีคนโทรมาหา) คิดถึงเค้าคนนั้นทำไม เฮ้อ!(ถอนหายใจครั้งที่สอง พร้อมกับเอามือมาค้ำคาง) มันได้อะไรอ่ะ เค้าไม่เลือกชั้ลอีกแล้วรู้ไว้ซะ ไม่ว่าชั้ลจะทำดีแค่ไหนเค้าก็ไม่กลับมา เค้าไม่กลับมาาาาาาาาา ไม่กลับมา หาคนอย่างชั้ลอีกแล้วววววววววว……… (เอ้า บ้าซะแล้ว ตะโกนหา….มึงดิ อิเหมียว เดี๋ยวยามก็ได้ยินหรอก)

เค้าเลือกที่จะปล่อยมือชั้ล และเลือกที่จะจับมือคนคนนั้นให้เดินร่วมทาง(เอ้า!!ดราม่าอีก)      ยังไม่รู้อีกหรอว่าเค้าหมดรักแกแล้วอ่ะ ทำไมแกต้องเข้าข้างตัวเอง ทำไมแกต้องหลอกตัวเองว่าเค้ายังเป็นห่วงแก เค้าหมดเยื่อใยแล้ววววว เค้าอยากดูแลคนคนนั้น ไม่ใช่แกไม่ใช่แก ไม่ใช่ แก!!!….. (อ้าว!อีบร้า เป็นไรของเมิงวะ หลายอารมณ์จริงๆ)   ร้องไห้อีกแล้วนะ(น่าน ตูว่าละ) ร้องทำไม ร้องแล้วมันได้อะไรขึ้นมาอ่ะ (งืมๆๆแงๆ)   ไม่ว่าจะเสียน้ำตาอีกกี่หยด มันก็ไม่มีความหมายสำหรับเค้าอีกแล้ว เพราะชั้ลมันไม่ใช่คนสำคัญสำหรับเค้า…..

 เสียใจทำไม รักเค้าทำไม ไม่ว่าชั้ลจะเป็นจะตายแค่ไหน เค้าก็ไม่มีวันที่จะกลับมาเป็นห่วงเป็นใยชั้ลอีกแล้ว  เค้าหมดรักชั้ลแล้ว   เค้ารำคาญแกเต็มทนแล้วนะเหมียว อย่าไปวุ่นวายกับชีวิตเค้าเลย ตั้งแต่ที่เค้ารู้จักกับแกอ่ะ เค้าไม่เคยรักแกเลยด้วยซ้ำ แกนั่นแหละที่เป็นฝ่ายคิดไปเองทั้งหมด เค้าไม่ผิดหรอกที่ทำให้แกเสียใจ (หืม เปลี่ยน ซีนแล้วหรอ!!)  แต่แกมันโง่เองที่ไปรักเค้าและรักหมดหัวใจทั้งๆที่จริงแล้วเค้าไม่เคยรักแกเลยยยยยยย เค้าไม่เคยยรักแกเลยยยยยยยยยยย ได้ยินม๊ายยยยยย แกเข้าใจ ม๊ายยยย อีโง่ แกมันโง่ โง่ โง่ !!! (ใส่อารมณ์เฉยๆได้ป่าวอ่าส์ อย่ารุนแรงกับข้าวของเลยนะ ไม่ดี เปลืองตังค์ด้วยง่าส์ เดี๋ยวต้องหาซื้อใหม่อีก)  

-_-i เค้าไม่เคยรักชั้นเลย ไม่เคยเลย………..สมควรแล้วที่วันนี้ชั้นจะต้องเสียน้ำตาให้กับความโง่ของตัวเอง…..(กร๊ากๆเพิ่งรู้หรอว่าโง่)

                    ทุกคำสัญญาที่เค้าเคยให้ไว้กับชั้ล มันเป็นแค่เพียงลมปาก เค้าไม่เคยคิดว่ามันสำคัญเลย แต่มันผิดที่ชั้ลเอง ชั้ลคนเดียว ที่จดจำทุกสิ่งทุกอย่าง และคาดหวังกับมันเกินไป สุดท้าย……คนที่เจ็บและทรมานมากที่สุด มันคือชั้ล คนเดียว….(งืมๆเศร้า )

เสียงของหัวใจ:       พอเถอะเหมียว ชั้ลว่าแกเลิกคิดถึงเค้าได้แล้ว ทำไมแกต้องคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเค้าจะมาแทนที่แกวะ คนเราอ่ะ ไม่มีใครแทนที่ใครได้หรอกนะเว่ยยย(อ่าส์ ถูกๆ)  เค้าต้องสร้างจุดยืนของเค้าเองสิ จะมายืนที่เดิมของแกได้ไง (ใช่เลย)เพราะเค้าไม่ใช่แก และแกก็ไม่ใช่เค้า คนเรามันไม่เหมือนกัน (เยี่ยม!) แกยังยืนอยู่ตรงนั้นเสมอ ที่ที่แกเคยยืนไงวะ    คิดในแง่ดีสิ(เป็นผู้หญิงคิดบวกสิ จ๊ะ) แกไม่ได้ตายไปจากใจเค้าหรอกน่าาาาา เชื่อชั้ลสิ เพียงแต่ว่าผู้หญิงคนนั้นคือคนปัจจจุบัน และปัจจุบันคือทุกวันที่เป็นอยู่ และเค้าก็เลือกอยู่กับปัจจุบัน แกเข้าใจที่ชั้ลพูดป่ะ(เอ๋?! งง)   

เหมียว: หุหุ ไม่อ่ะ ชั้ลไม่เข้าจายยยย   ทำไมเค้าถึงไม่รักชั้ล ชั้ลไม่ต้องการที่จะเป็นคนในความทรงจำของเค้า ชั้ลอยากมีเค้าอยู่ข้างๆ เหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา*-*(หยุดร้องไห้ซะทีเถอะ รำคาญ)

เสียงของหัวใจ: โหยยยย นินิ แก อย่าหัดเป็นคนเข้าใจยากนักเลย คิดซะว่าเค้าไปดีนะ คิดซะว่าสวรรค์ชี้ทางให้แกได้เจอแสงสว่างละกัน ที่ผ่านมาแกกำลังหลงทาง สวรรค์สงสารเลยชี้ทางให้แกไง(บ้าป่ะ แบบนี้สวรรค์กลั่นแกล้งชัดๆ) ทุกสิ่งคือการเรียนรู้ และแกก็ได้เรียนรู้แล้วไม่ใช่หรอว่าจิตใจคนเราอ่ะ มันไม่แน่นอนหรอก แกไม่ใช่คนขี้แพ้ และคนเก่งอย่างแกมันต้องผ่านเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ไปได้สิ จงเชื่อมั่นว่าสองขาที่ล้ม สักวันมันต้องลุกขึ้นยืนได้อย่างสง่าผ่าเผย และแข็งแรงพอที่จะไม่มีอะไรมาทำให้แกอ่อนไหวอีก ถ้าเหนื่อยก็พักซะ พักเพื่อสู้ !จำไว้ว่าในโลกใบนี้ไม่มีจุดยืนสำหรับคนอ่อนแอ จำไว้! เชื่อชั้ลนะ OK ป่ะ

เหมียว:หุหุ ม่ายยย OK อ่าส์  (ส่ายหัว ตอบแบบหงอยๆ)เพราะชั้ลมันแพ้แล้วตั้งแต่ที่เค้าเลือกคนคนนั้น ทำดี ไม่เห็นจะได้ดีเลยอ่ะ ทั้งรัก ทั้งซื่อสัตย์ แต่สิ่งที่ชั้ลได้มาคือ ความเจ็บปวด เค้าไม่เคยซื่อสัตย์กับชั้ลเลย เค้าไม่เคยรักชั้ลเลย

เสียงของหัวใจ: เอ๋??-_-i เฮ้อ!..เหนื่อย! ___!(เหนื่อยแทน)

เหมียว:ชั้ลเป็นห่วงเค้า ชั้ลรักเค้า รักมาก ทุ่มเทให้ทุกอย่าง ทำไมเค้าถึงไม่รักชั้ลหรอ ชั้ลมันไม่ดีตรงไหน(ไม่ดีตรงนี้แหละ ขี้บ่น) ชั้ลผิดตรงไหนอ่ะที่ชั้ลไม่ได้อยู่ใกล้เค้า (ผิดตรงนี้แหละ) ชั้ลผิดหรอที่ชั้นไม่ได้เกิดมาเป็นคนจังหวัดเดียวกับเค้าอ่ะ ชั้ลไม่มีสิทธิ์ที่จะรักกับเค้าเลยหรอ มันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ เค้าถึงเลือกที่จะทิ้งชั้ลไปอ่ะ

เสียงของหัวใจ:มันไม่ผิดหรอกนะ ที่แกจะรักเค้า และเค้าก็ไม่ผิดเหมือนกัน ที่เค้าจะเลือกผู้หญิงคนนั้น(ถูกๆ) ถ้าเค้ารักแกจริงๆอ่ะ ระยะทางมันไม่ได้สำคัญอะไรหรอก ถ้าใจของคนสองคนมันเชื่อมั่นในความรักที่มีให้กัน มันจะไม่มีเหตุผลใดๆมาตัดรักครั้งนี้ให้ขาดจากกันได้หรอก   ทำไมแกไม่ภูมิใจในตัวเองล่ะว่า ตอนนั้นตอนที่มีเค้าแกทำหน้าที่ของคนรักได้ดีที่สุด และเยี่ยมที่สุด แกเชื่อใจและไว้ใจเค้า แกไม่นอกใจเค้า แกมีความจริงใจให้เค้าทุกอย่าง แกเป็นคนที่สุดดดดดยอดไปเล้ยยยย ห้าๆๆ รักแท้ไม่ได้หาเจอกันง่ายๆ หรอกนะ แกน่าจะภูมิใจสิ ที่แกเจอมันแล้ว

เหมียว:น่านสิ ชั้ลน่าจะภูมิใจว่าชั้ลทำหน้าที่คนรักได้ดีที่สุดแล้ว(เฮ้อ!!เข้าใจซะที) และชั้ลก็น่าจะภูมิด้วยสินะที่ชั้ลปล่อยคนที่ชั้ลรัก ไปอยู่กับสิ่งดีๆ ที่ที่เค้าอยากจะอยู่ ที่ที่เค้าอยู่แล้วเค้ามีความสุข (คิดได้ด้วยหรอ!!) แบบนี้ใช่ป่ะ ที่เค้าเรียกว่ารักอ่ะ

 

เสียงของหัวใจ:งืมๆๆ ใช่ แล้ว ความรักมันไม่ได้ต้องการอะไรมากมายหรอก ความรักมันแค่ต้องการที่จะยังคงสิ่งที่ดีและสวยสดงดงามอย่างนี้ตลอดไป ความรักคือการเสียสละ และการเสียสละครั้งนี้มันเป็นการทำให้คนที่เรารักมีความสุข เหมือนอย่างที่แก ทำเพื่อเค้าไง(อิอิ)

เหมียว: ชั้นเข้าใจแล้ว (ยิ้มๆ)  แต่ชั้ลอยากรู้ว่า ไอ่วงเล็บๆมันมาจากหนายยยยยยยยย กัดชั้ลตลอดเลย

เสียงของหัวใจ,เหมียว :อิอิ *v*(ขำแบบน่ารักๆพร้อมกัน)อิอิ