[Fanfic Geass] E = LC² * Now and Forever

สวัสดีค่ะ~

ก่อนอื่นเลยบลูต้องขอกล่าวทักทายทุกๆท่านที่(หลง)เข้ามาในบทความบทนี้ของบลูนะคะ! หลายคนคงเริ่มงงแล้วว่าตูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วตูจะเจออะไรบ้างในนี้

บลูขอบอกเอาไว้สั้นๆเลยค่ะ





ความนอร์มอลแบบทะลุโลก







^__^

สาวกวายทั้งหลายรีบวิ่งหนีไปตอนนี้ยังทันนะคะ
(ตั้งแต่ตรงนี้ไปคือความในใจที่บลูอยากพล่ามค่ะ ข้ามๆไปเถอะ อย่าอ่านเลย เสียเวลาเปล่าๆ หุหุ)

อย่างที่เห็นว่าใน tag ที่บลูใส่เอาไว้นั้นมีแต่ข้อความที่เชื่อมความถึงอนิเมะฮาร์ดคอร์อย่างเรื่อง Code Geass ซึ่งอนิเมะเรื่องนี้หลายคนอาจไม่เคยได้ยิน ไม่แปลกหรอกค่ะ เพราะในบ้านเราการ์ตูนแนวนี้ไม่ค่อยได้รับความนิยมเท่าไหร่นัก แต่สำหรับที่ญี่ปุ่นหรืออีกหลายๆประเทศแล้ว เค้ายกให้เป็นที่หนึ่งเลยก็ว่าได้ค่ะ




เดิมทีบลูเองก็ไม่รู้จักหรอกค่ะอนิเมะเรื่องนี้ แต่ก่อนหน้านี้เคยเห็นอยู่บ้างตามแมกกาซีน แต่บลูก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั่งบลูได้มีโอกาสมาดูตอนที่ทางทรูเอามาฉาย เป็นครั้งแรกที่บลูรู้สึกว่า "อะไรมันจะขนาดนั้น" ขอยอมรับตั้งแต่ตรงนี้เลยค่ะว่าบลูเป็นโอตาคุ และบลูรักลูลูชมาก! ถึงจะฟังดูโรคจิตแต่นั่นคือความจริง =_=; บลูคอยลุ้นให้นายลู่อยู่ตลอดทั้งเรื่อง ดูไปเครียดไป ฮาไป น้ำตาร่วงไป พอดูมาจนถึงภาคสองตอนท้ายๆบลูก็ทนความโศกสลดหลายๆอย่างไม่ไหว... สุดท้ายแล้วบลูจึงตัดสินใจหาสปอย์ลอ่านเอา ยกเว้นสองตอนสุดท้ายที่บลูดูไปน้ำตาไหลไป หลังจากที่ดูจบบลูทานอะไรไม่ลงไปสองสามวันเลยค่ะ (เว่อร์มั้ย? แต่เรื่องจริงค่ะ) และเรื่องนี้เองที่ทำให้บลูได้เรียนรู้ว่าจงอย่าคาดหวังฉากโรแมนติกจากอนิเมะแนวนี้ ถึงแม้ว่าสายสัมพันธ์ของพระนางในเรื่องนี้จะเป็นอะไรที่ประทับใจบลูมากๆเลยก็ตามที





เคยถูกถามอยู่หลายครั้งว่า ดูอนิเมะเรื่องนี้ทั้งที ทำไมถึงจิ้นคู่นอร์มอล? คือปฏิเสธไม่ลงเลยค่ะว่าเวลาค้นกูเกิ้ลทีไรบลูจะเจอแต่สุลู่เต็มไปหมด คือไม่ใช่ว่ารังเกียจหรือรับไม่ได้นะคะ แต่สำหรับอนิเมะเรื่องนี้แล้วบลูขอไม่จิ้นจะดีกว่าค่ะ เพราะบลูรู้สึกว่าสายสัมพันธ์ฉันเพื่อนของผู้ชายนั้นเป็นอะไรที่งดงาม ความผูกพันของสุซาคุกับลู่ในแบบที่บลูมองเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว ทีนี้มันก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะนิยามคำว่ารักออกมายังไงเท่านั้น

กลับมายังคู่นอร์มอลที่บลูรักและเทิดทูนสุดหัวใจ

ลูลูชและC.C.

บลูกล้าพูดได้แบบเต็มปากเต็มคำเลยค่ะว่าหากขาดซึ่งสองคนนี้ที่มาเกี่ยวพันกันแล้วล่ะก็ อนิเมะอย่างเรื่อง Code Geass จะไม่มีวันได้มาอยู่ในสายตาบลูอย่างเด็ดขาด(ปกติแล้วชอบดูการ์ตูนเบาสมองค่ะ โลกแห่งความเป็นจริงก็เครียดพออยู่แล้ว) บลูรู้สึกว่าสายสัมพันธ์ที่เริ่มมาจากคำว่า "ผู้สมรู้ร่วมคิด" เป็นอะไรที่ฟังดูห่างเหิน แต่นั่นแหละค่ะที่ทำให้บลูอยากจะเชียร์ให้พวกเขาได้ลงเอยด้วยกัน บลูอดอมยิ้มไม่ได้เวลาที่เห็นพวกเขาเถียงกันบ้างอะไรบ้าง และเพราะนี่ไม่ใช่อนิเมะรักกุ๊กกิ๊ก ดังนั้นแล้วเวลาเห็นฉากที่พวกเขาใช้เวลาร่วมกัน จิตใจบลูจะสงบแบบไม่มีสาเหตุ ตั้งแต่ที่ติดตามอนิเมะเรื่องนี้มาจนจบ บลูสังเกตเห็นว่าสายสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นช่างโฉดเกินจะบรรยาย เข้าทำนองหญิงร้ายชายโฉด อาจเป็นเพราะทั้งคู่ไม่เคยยิ้มหวานให้กัน ไม่เคยหยอดคำเลี่ยน ไม่เคยแสดงออกมาให้เห็นว่าในใจลึกๆแล้วรู้สึกกับอีกฝ่ายยังไง แต่สิ่งที่บลูพอจะรู้สึกได้จากสองคนนี้คือความเท่าเทียมค่ะ ทั้งคู่เคารพซึ่งกันและกัน ให้เกียรติกัน ถึงแม้ว่าลู่จะชอบพูดจาขวานผ่าซาก หรือC.C.จะชอบเอาแต่นอนกินพิซซ่าไม่สนอกสนใจลู่ แต่สุดท้ายแล้วเวลาที่ทั้งคู่เริ่มท้อแท้ ต่างฝ่ายก็จะยื่นมือให้แก่กันแล้วฝ่าฟันมันไปด้วยกันเสมอ ลูลูชกับC.C.เป็นความสัมพันธ์แบบได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่ายค่ะ คือหมายถึงทั่งคู่ให้ความเคารพซึ่งกันและกัน เท่าเทียมกัน หากฝ่ายไหนก้าวเท้าเข้ามาด้วยความฉุนเฉียว อีกฝ่ายก็จะเดินถอย จะไม่เข้าปะทะกัน แน่นอนค่ะว่าพอมาถึงตรงนี้ แค่คำว่า "ผู้สมรู้ร่วมคิด" คงจะใช้จำกัดความในสายสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้แล้วอย่างแน่นอน




และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้บลูเขียนฟิคเรื่องนี้ เหตุผลหลักๆเลยคือบลูชื่นชอบและรัก C.C. มากพอๆกับลู่ บลูสงสารเธอ บลูไม่เข้าใจว่าทำไมโลกถึงได้ทำร้ายเธอขนาดนี้ เธอไม่เคยได้รับความรักจากใคร หรือถึงได้มามันก็ล้วนแต่เป็นผลที่เกิดจากกีอัสของเธอทั้งสิ้น นับแต่นั้นมาเธอก็ปิดกั้นหัวใจของตัวเอง บางทีแล้วเธออาจจะกำลังอยากรักใครสักคน แต่แค่ลืมไปแล้วว่าต้องทำยังไงเท่านั้นเอง ซึ่งนั่นก็คงจะดีไม่น้อยเลยหากจากนี้ไปเธอจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับใครสักคนที่เธอรัก ถึงแม้จะไม่รู้ก็ตามทีว่าเขาคนนั้นรักเธอบ้างรึเปล่า แต่อย่างน้อยๆเธอก็จะได้รู้จักกับความรู้สึกเดิมๆที่เธอเคยลืมมันไปแล้วจนกระทั่งเธอได้มาเจอกับลูลูช

บลูหวังเป็นอย่างยิ่งว่าความปรารถนาที่แท้จริงของC.C.จะเป็นจริงค่ะ
ซึ่งนั่นก็เป็นความปรารถนาที่ลูลูชบอกว่าเขารับรู้ถึงมันแล้ว...








เอาล่ะ พล่ามมาตั้งนาน

จากนี้ไปขอเชิญทุกท่านเข้าสู่โลกที่บลูปรารถนาค่ะ

หลังจากแผนการ Zero requiem ของลูลูชสิ้นสุดลง โลกที่แสนอ่อนโยนก็ยังคงหมุนต่อไป ผู้คนต่างใช้ชีวิตด้วยความสุขและใบหน้าที่ฉาบไปด้วยรอยยิ้มมากกว่าแต่ก่อน เรื่องราวของลูลูชกลายเป็นตำนานให้ใครต่อใครได้เล่าขาน บัดนี้โลกไร้ซึ่งสงคราม อาณานิคม และราชันย์ปีศาจองค์ที่99  ...เป็นโลกที่ไร้ซึ่ง 'ลูลูช วี บริทาเนีย'

เรื่องทั้งหมดน่าจะเป็นแบบนั้น แต่ทว่า...

จะมีใครรู้บ้างนะว่า  เจ้าของฉายาปีศาจร้ายแห่งบริทาเนียคนนั้นกำลังใช้ชีวิตอมตะที่แสนวุ่นวายแต่อบอวลไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอยู่กับยัยแม่มดของเขา ในฐานะ 'ลูลูช แลมเพอรูช' 

จากองค์จักรพรรดิสุดน่าเกรงขามที่ผันตัวมาเป็นนักเขียนตัวน้อยๆในเมืองใหญ่อย่างลอนดอน ควบกับตำแหน่งข้าทาสแสนรักของยัยแม่มด c.c. ชีวิตรักต๊องๆ(?)ได้เปิดฉากขึ้นในโลกที่แสนอ่อนโยนนี้แล้ว

writer note : ฟิคเรื่องนี้ LELOUCH X C.C. ONLY ค่ะ!!!