นิทานก่อนนอน เรื่อง เจ้าหญิงเหนื่อยรัก กับ ชายนิรนาม

เนื้อเรื่อง

       กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมั้ง  มีเจ้าหญิงรูปงามองค์หนึ่งซึ่งรู้สึกแย่และผิดหวังกับความรักที่เจ้าชายจากเมืองต่างๆที่มาคอยมอบคำหวานและของกำนันต่างๆให้แก่เจ้าหญิง  ไม่ว่าจะกี่รายต่อกี่รายก็หวังเพียงแต่จะครอบครองความงดงามทางกายของเจ้าหญิงเท่านั้น หาได้จริงใจรักเจ้าหญิงไม่  ด้วยความเบื่อหน่ายและเซ็งเป็ดของเจ้าหญิงจึงได้มีคำสั่งออกไปว่า  ห้ามมิให้ชายผู้ใดเข้ามาในปราสาทของเจ้าหญิงโดยเด็ดขาด  พร้อมทั้งได้เชิญเหล่าเจ้าชายพวกนั้นกลับบ้านเกิดเมืองนอนของตนเอง

            แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง  ก็มีชายแปลกหน้ามาที่ปราสาทของเจ้าหญิงเพื่อขอพบกับเจ้าหญิงผู้นั้น  และชายผู้นั้นได้อ้างว่าตนรู้จักกับเจ้าหญิงมาก่อน  จนในที่สุดเรื่องนี้ก็ไปถึงหูของเจ้าหญิงเข้าและพระนางก็ได้ออกมาดูชายผู้นั้นด้วยพระองค์เอง  ใช่แล้ว  เจ้าหญิงจำชายผู้นั้นได้  เพราะทั้งสองเคยพบเจอกันอยู่หลายต่อหลายครั้ง  โดยเฉพาะเมื่อเจ้าหญิงเศร้าพระทัย

            ไม่นาน  ชายผู้นั้นก็ได้เข้าไปในปราสาท  และเจ้าหญิงก็ได้เล่าเรื่องราวต่างๆที่กี่ยวกับความรักของนางให้ชายผู้นั้นฟังอย่างท้อแท้และหมดกำลังใจที่จะตามหารักแท้ของนาง  ส่วนชายผู้นั้นหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดนั้นแล้วก็ได้ให้กำลังใจ คำปลอบโยน เและให้คำแนะนำต่างๆแก่เจ้าหญิง  ไม่นานหลังจากนั้น  เจ้าหญิงก็ดีมีชีวิตชีวาขึ้น  ดูสดใสร่าเริงอีกครั้ง นั่นทำให้ชายผู้นั้นมีความสุขเช่นกันที่ได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเจ้าหญิงอีก

            ในที่สุด  เมื่อมีพบเจอ  ก็ย่อมมีจากลากันไป  แม้ว่าเจ้าหญิงอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับชายผู้นั้นก็ตาม  แต่เหมือนชายผู้นั้นก็ได้ตกหลุมรักเจ้าหญิงเข้าให้แล้ว  ไม่ใช่เพราะเจ้าหญิงเป็นคนสวยงามภายนอก  แต่เพราะเขาได้เห็นถึงความสวยงามภายในของเจ้าหญิง  ความเป็นกันเองไม่ถือตัว  รอยยิ้มที่มีให้กับทุกคน  ความอ่อนโยนที่มีให้แก่ผู้อื่น  ความสุภาพ  อ่อนหวาน  ความเป็นตัวของตัวเอง  และอื่นๆอีกมากมายที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้หมดนอกจากคำว่า “รัก”  แต่  เขากลับคิดว่าเขาไม่ดีพอและเจ้าหญิงควรพบเจอกับคนที่ดีและเหมาะสมกว่าเขาที่เป็นเพียงแค่ชายนิรนาม

            ก่อนที่ชายผู้นั้นจะกลับ  เขาได้เดินเข้าไปหาเจ้าหญิงและบอกกับเจ้าหญิงว่า

            “เรารักเธอนะ  เธอไม่ต้องใส่ใจเก็บไปคิดมากก็ได้  แต่เราขอให้เธอรู้ว่า  ยังมีคนๆนี้อีกคนหนึ่ง  ที่จะยืนเคียงข้างเธอ  คอยให้กำลังใจ  คอยปลอบโยน  คอยช่วยเหลือ  และรักเธอสุดหัวใจนะ”

            หลังจากชายผู้นั้นพูดจบ  เจ้าหญิงก็ยิ้มตอบรับชายผู้นั้นอย่างอิ่มสุข  จากนั้นชายผู้นั้นก็เริ่มเดินออกห่างจากเจ้าหญิง  เมื่อร่างกายของเขากระทบกับแสงจันทร์ยามค่ำคืนก็มีประกายประหลาดระยิบระยับจับตาออกมาจากตัวของชายผู้นั้น  เขาหันกลับไปยิ้มให้กับเจ้าหญิงอีกครั้งก่อนที่ตัวของเขาจะค่อยๆล่องลองขึ้นสู่ท้องฟ้าและกลายเป็นดวงดาวส่องสว่างในยามราตรีบนฟากฟ้าไกล

            นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

หากคุณรักใครสักคน  ไม่จำเป็นและไม่สำคัญว่าคุณจะต้องครอบครองรักนั้น  แต่สำคัญที่  คุณจะต้องทำให้คนที่คุณรักนั้น  มีความสุขมากที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้