迷恋月 | หลงจันทร์

迷恋月

หลงจันทร์

     นางอ้าปากค้าง มองหน้าบุรุษร่างสูงที่ก้าวเข้ามาหาพร้อมกับยื่นโคมให้

     "ลอยโคมกับข้า" น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้น ฟังเผินๆราวกับกล่าวประโยคขอร้องทั่วไป แต่หากแยกดีๆจะพบว่ามันแฝงไปด้วยคำสั่ง

     ดวงตาสีเข้มมองไปรอบๆตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะพบสายตาร้อนแรงจากหญิงสาวรอบบริเวณที่จ้องตรงมาหาราวกับสามารถจะพุ่งเข้ามาปลดเปลื้องอาภรณ์สีมืดนั้นลงได้ทุกเมื่อ

     ถอนหายใจ นางสบตาเขาอีกครั้ง

     มันดูอับจนหนทางอย่างประหลาด

     นางตัดสินใจยื่นมือออกไปรับโคม

     เอาเถิด...

     นางจะเป็นคนดีสักครั้งก็แล้วกัน

เฉินเยว่ชิง

ไป๋หยางสือ

O W E N TM.