(รามเกียรติ์) หนุมานถวายรัก eBook @ mebmarket

               เทียนหอมไม่คิดว่ามรดกที่ทวดทิ้งไว้ให้เธอกับพี่น้องจะมีอะไร  แต่เมื่อพ่อโทรมากำชับให้เธอกลับมารับมรดกให้เร็วที่สุดตามที่ทวดสั่งไว้  หญิงสาวจึงต้องจองตั๋วเครื่องบินกลับบ้านอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  ในขณะที่เทียนไขน้องสาวฝาแฝดติดกิจกรรมของมหาวิทยาลัยไม่สามารถมาพร้อมเธอได้

                เรือนหลังเล็กที่เก็บสมบัติของทวด...

เธอไม่เคยกล้าเข้าไปเลยสักครั้งตั้งแต่จำความได้  เพียงแค่มองมาจากข้างนอกก็ทำให้เธอขนลุกซู่อย่างน่าประหลาดแล้ว  เธอกับพี่น้องไม่เคยกล้าไปเล่นใกล้ๆเรือนหลังเล็กเลย  แต่วันนี้หญิงสาววัยย่างยี่สิบปีกำลังหยุดยืนอยู่หน้าประตูไม้  เธอหยิบกุญแจเก่าๆไขแม่กุญแจ  ก่อนจะค่อยๆผลักเข้าไป 

หยากไย่และฝุ่นหนาเป็นนิ้ว  ทำให้เทียนหอมไอสำลัก  หญิงสาวรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาปิดจมูก  แม้จะเป็นเวลากลางวัน  แต่ภายในกลับมืดสลัว  เทียนหอมค่อยๆเดินเข้าไป  ในนี้มีของวางระเกะระกะเต็มไปหมด  เธอเดินเข้าไปข้างในและเห็นหัวโขนวางเรียงมีฝุ่นจับอยู่  บรรยากาศน่าขนลุกแบบนี้ทำให้เธอต้องหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดเปิดไฟฉาย  และเมื่อแสงไฟส่องไปกระทบหัวโขนหนุมาน  ลมวูบหนึ่งก็พัดมา  เทียนหอมกวาดตามองไปรอบๆอย่างสงสัย  เธอแน่ใจว่าหน้าต่างทุกบานปิดสนิท  แล้วอย่างนั้นลมมาจากไหนกัน 

หญิงสาวไม่อยากอยู่นาน  เธอรีบส่องไฟไปยังหีบสามใบใต้โต๊ะใกล้ๆ  หนึ่งในสามใบมีกระดาษเขียนชื่อเธอแปะอยู่  เธอเปิดฝาหีบออก  ในนั้นมีเสื้อผ้าสกปรก  และมีหนังสือเก่าเล่มหนึ่งขอบเป็นรอยสีเหลืองบ่งบอกว่าอายุอารามนานกว่าเธอแน่ๆ  หญิงสาวไม่เข้าใจว่าทวดจะให้ของพวกนี้เธอทำไม  หญิงสาวเลือกที่จะคว้าแต่หนังสือเล่มนั้นมาอย่างส่งๆ  ก่อนจะรีบออกจากเรือนหลังเล็ก  เธอไม่กล้าหันไปมองหัวโขนเหล่านั้นอีก  โดนเฉพาะหนุมาน...

รามเกียรติ์

เทียนหอมไม่เข้าใจว่าทำไมทวดต้องให้วรรณคดีเล่มนี้กับเธอด้วย  ทันทีที่ถึงห้องนอน  เธอก็ยัดมันลงกระเป๋าโดยไม่แม้แต่จะเปิดอ่าน  และเธอก็ลืมเสียสนิทว่ามีมรดกตกทอดจากทวดอยู่ในนั้น 

จนล่วงเวลามาหนึ่งเดือน  เธอจึงได้หยิบกระเป๋าใบนั้นมาใช้อีกครั้ง  และไม่ได้สนใจที่จะหยิบหนังสือออก  แต่กลับยัดหนังสือเรียนใส่ลงไปในนั้นอย่างเร่งรีบด้วยกลัวจะสาย 

ขณะที่เธอกำลังคุยโทรศัพท์กับเทียนไข  และในมือข้างหนึ่งถือแก้วกาแฟ  ฉับพลันหญิงสาวรูปร่างดีคนหนึ่งก็เดินมาชนเธอ  ของเหลวในแก้วหกโดนเสื้อผ้าและกระเด็นไปถูกกระเป๋า  รู้ตัวอีกทีหนังสือรามเกียรติ์ของทวดก็เปรอะไปด้วยกาแฟเสียครึ่งเล่ม  และตัวหนังสือก็เลือนหายไปเสียเกินครึ่งเช่นกัน 

นั่นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่นำไปสู่ความวุ่นวายพิลึกพิสดารเกินกว่าใครจะเชื่อ...

''ลอยอยู่ตรงพักตร์พระชนนี รัศมีโชติช่วงในเวหา

มีกุณฑลขนเพชรอลงการ์ เขี้ยวแก้วแววฟ้ามาลัย

หาวเป็นดาวเดือนรวีวร แปดกรสี่หน้าสูงใหญ่

สําแดงแผลงฤทธิ์เกรียงไกร แล้วลงมาไหว้พระมารดา

ทั้งองค์พระพายเรืองเดช สําคัญว่าบิตุเรศนาถา

ก็เข้าอิงแอบแนบกายา วานรชื่นชมยินดี ฯ”

เทียนหอมได้แต่นิ่งอึ้งคะนึง  ชายหนุ่มตรงหน้าไม่เหมือนวานรทหารเอกของพระรามที่วาดไว้เลยสักนิด  เอ๊ะ  หรือเขาจะจำแลงกายเป็นมนุษย์  ถ้าเป็นแบบนั้น  เขาก็คงเลือกจำแลงเป็นบุรุษที่รูปโฉมงามมากทีเดียว  หญิงสาวพิจารณาดูเครื่องหน้าของหนุมาน 

คิ้วเข้มเรียว  ช่วยขับให้ดวงตาคมดูดุดันเช่นทหาร  ดวงตาของเขาเป็นสีเหลืองทองสุกสกาว  ที่มองอย่างไรก็ไม่ใช่ดวงตามนุษย์  แต่มันกลับสวยในความคิดของเทียนหอม  จมูกโด่งเป็นสัน  และริมฝีปากหยักได้รูป  ไม่ว่าจะมองมุมไหน  เขาก็เป็นชายหนุ่มมีเสน่ห์  รวมทั้งร่างกายท่อนบนที่ไม่ได้สวมเสื้อที่ดูแข็งแรงกำยำ   และหญิงสาวก็เห็นหางลิงสีขนผ่องเป็นเหลื่อมประกายคล้ายเพชรที่บ่งบอกว่าเขาเป็นอมนุษย์

หนุมานไม่เคยมีอคติกับใคร  เขามีความยุติธรรมเสมอ  ไม่เคยเลยที่จะตัดสินใครไปก่อนโดยไม่พิจารณาคนเหล่านั้นให้ดี  แต่อิสตรีตรงหน้า  หล่อนแต่งกายประหลาด  แถมการพูดการจาฉอเลาะไม่สงวนท่าที  ความฉลาดเฉลียวนั้นก็น่าดูชมอยู่  เพียงแต่ดูเหมือนใครๆต่างเชื่อในคำพูดของนางว่านางรู้อนาคต  รู้ทุกสิ่งอัน  แต่สำหรับทหารเอก  เขามิอาจรู้ว่านี่เป็นเล่ห์กลของทศกัณฐ์หรือไม่  สตรีนางนี้ถ้าพระรามอยากจะเลี้ยงไว้ในกองทัพ  ทั้งที่เขาไม่เห็นด้วยที่จะมีผู้หญิงมาร่วมในสงคราม  เขาก็คงทำได้เพียงจับตาดูหล่อนเท่านั้น 

แต่เดี๋ยวก่อน...  ไอ้ท่าทางแทะโลมเขาทางสายตานั่นคืออะไร?  นางไม่ควรมองชายด้วยสายตาเยี่ยงนั้น  นั่นเป็นกิริยาที่ไม่งาม  และเขาไม่นึกว่าจะมีนางใดบนโลกที่จะจ้องมองบุรุษอย่างพินิจพิจารณาเยี่ยงนี้  ฉับพลันเขาก็รู้สึกขนลุกซู่  หนุมานไม่ชอบความรู้สึกนี้นัก  แต่ในเมื่อนายของเขาต้องการเลี้ยงมนุษย์คนนี้ไว้  เขาจะไม่ขัด  แต่เชื่อสิ  สักวันหล่อนต้องเผยออกมาว่าเป็นใคร...

วายุวานรเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย  นานๆครั้งก็ชะเง้อมองไปยังศาลาหลังเล็ก  นี่เพิ่งจะย่ำรุ่ง  แต่เขาก็นอนไม่หลับ  ในอกเฝ้าแต่อยากเห็นหน้าของหญิงสาวหนึ่งเดียวในกองทัพ  เขากำลังจะเป็นบ้าอยู่แล้วที่เกิดอาการคันยิบๆอยากเห็นหน้าหล่อน  และทำให้ต้องตื่นขึ้นมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง

“เหวย  เหวย  ท่านเป็นอะไรรึ  ถึงได้ตื่นมาเฝ้าที่หน้าศาลาแต่เช้า”  เสียงร้องขององคตดังขึ้น

“เฝ้าที่หน้าศาลา  เจ้าเอาอะไรมาพูดน้องชาย”  หนุมานหยุดเดิน  รู้สึกหงุดหงิดเสียเต็มประดาเมื่อเห็นเจ้าน้องชายตัวดีหยักคิ้วหลิ่วตาอย่างยวนยี

“แหม่  ก็เห็นๆกันอยู่ว่าพี่ตั้งใจตื่นแต่เช้ามาเฝ้าที่หน้าศาลานาง”  องคตฉีกยิ้ม  “ว่าอย่างไรเล่าท่าน  ไหนบอกข้าว่าไม่ได้มีจิตคิดพิศวาสนาง  แต่ไยท่านมาเฝ้าหน้าศาลานางแต่เช้า”

หนุมานอ้าปากอ้าง  “เอ็งพูดอะไรเยี่ยงนั้น!  เพ้อเจ้อ  ข้าไม่ได้มาเฝ้านางคนประหลาดนั่นเสียหน่อย”

องคตหรี่ตามองพลางกอดอก 

“มุสา”

“ข้าเปล่ามุสา  เอ็งนั่นแหละมุสา  องคต  เพ้อเจ้อว่าข้ามาเฝ้านาง  ทำไมข้าต้องเฝ้านางด้วย”  วานรเผือกถามอย่างรำคาญ  “ข้าแค่ออกมาสูดอากาศ”

องคตไม่สนใจและพูดลอยๆขึ้นว่า  “ก่อนรุ่งสางข้าเห็นนางออกไปกับนิลพัทแล้ว” 

อุราหนุมานแทบไหม้เป็นจุณเมื่อได้ยิน  “ออกไปที่ไหน!”

“ท่านจะอยากรู้ไปทำไม  สูดอากาศอยู่มิใช่รึ  ไยต้องสนใจด้วยเล่าว่านางจะออกไปไหนกับนิลพัท”

“ไอ้องคต!”

ไอ้ลิงเจ้าชู้! 

เทียนหอมได้แต่ก่นด่าในใจ   เมื่อในชั่วโมงเรียนวันนี้อาจารย์สั่งงานให้ทุกคนวาดรูปจากร้อยกรองที่จับฉลากได้  กำหนดส่งสัปดาห์หน้า  และไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่เธอดันจับได้บทอัศจรรย์ของหนุมานกับนางสุพรรณมัจฉา

สุดเอยสุดสวาท  นุชนาฏผู้มิ่งมารศรี

รักเจ้าเท่าดวงชีวี  อย่าหยิกข่วนพี่ให้เจ็บนัก

ความแสนพิศวาสนาฏน้อง  จะต้องถือมิให้มือหนัก

ใช่จะลวงเจ้าเยาวลักษณ์  ดวงจักษุพี่จงเมตตา

ว่าพลางอิงแอบแนบชิด  จุมพิตปรางเปรมนาสา

ค่อยประคองต้องเต้าสุมณฑา  วายุพัดพัดมาอึงอล

พระสมุทรตีฟองนองระลอก  คลื่นกระฉอกฟัดฝั่งกุลาหล

เมฆมัวทั่วทิศโพยมบน  ฝนสวรรค์พรอยพรมสุมาลี

อันดวงโกสุมปทุมมาลย์  ก็แบ่งบานคลี่คลายเกสรศรี

สองสมชมรสฤๅดี  ต่างเกษมเปรมปรีดิ์ทั้งสองรา ฯ

ยิ่งอ่านซ้ำก็ยิ่งโมโห  เทียนหอมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องสนใจด้วยว่าหนุมานจะได้ใครเป็นเมีย  เขาอยากจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขาสิ  แต่พอได้อ่านบทอัศจรรย์นี่แล้วเธอก็ยิ่งโกรธ  หญิงสาวได้แต่ให้เหตุผลกับตัวเองว่า  เธอไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้  เลยอดไม่ได้ที่จะต้องหงุดหงิดเมื่อวานรเผือกมีเมียมาก  ใช่!  มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว 

ดังนั้นเมื่อเธอกลับไปยังกองทัพของพระราม  เธอก็เลือกที่จะเมินหนุมาน  หญิงสาวไม่สนใจเมื่อเขายิ้มหน้าบานพลางเดินเข้ามาอาสาช่วยเธอถือของ  เทียนหอมเดินเชิดหน้าผ่านเขาไป 

เธอจะไม่ยอมคุยกับคนเจ้าชู้  ไม่สิ  ลิงเจ้าชู้ต่างหาก!  เพียงแค่คิดว่าเขาเป็นพวกมือไวใจเร็วมีเมียเยอะ  อกของหญิงสาวก็ไหม้แทบเป็นรูแล้ว  เทียนหอมไม่อยากอยู่ใกล้ลิงแบบนี้หรอก 

หญิงสาวรีบสาวเท้าเร็วๆไม่สนใจเสียงเรียกของหนุมาน  หล่อนรีบเดินตรงไปยังศาลาของพิเภก  การได้นั่งทำการบ้านใกล้ลุงยักษ์คงช่วยให้ใจที่ร้อนรุ่นไปด้วยไฟสงบลง  แต่เหมือนวันนี้ลุงพิเภกจะมาแปลก  เมื่อเขาถามถึงสาเหตุที่ทำให้เธอทำปั้นปึ่งใส่วานรเผือก  และเมื่อเธอเล่าให้เขาฟัง  ลุงยักษ์ก็ตบมือหัวเราะร่วนพลางบอกว่าอาการแบบนี้คล้ายคนกำลังหึง  พอหญิงสาวปฏิเสธเสียงเขียว  เขาก็ยิ่งหัวเราะ  สร้างความหงุดหงิดใจให้กับเธอมากกว่าเดิม 

เออดี!

หนุมานคิดอย่างหงุดหงิดหลังจากที่เทียนหอมทำเป็นเมินไม่ได้ยินเสียงเขา  วานรหนุ่มเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าจิตใจของสตรีเปลี่ยนผันได้รวดเร็วยิ่งกว่าลมพายุ  เมื่อวานอารมณ์ดี  แต่วันนี้อารมณ์ร้าย 

เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรผิด  ครั้นพอจะหันหน้าไปปรึกษาองคต  เขาก็ต้องรีบเปลี่ยนใจแทบไม่ทัน  น้องชายตัวดีต้องล้อเลียนเขาเรื่องนางอีกแน่  เขาไม่ได้ชอบเทียนหอมเสียหน่อย  ออกจะหงุดหงิดรำคาญหล่อนเสียอีก  แต่ไอ้น้องตัวดีก็พยายามไล่ต้อนว่าเขาเสน่หาในตัวนาง

ไม่ใช่เสียหน่อย  ใครจะพิศวาสสตรีปากร้ายนั่น!

และไอ้การที่เขาพยายามตามติดหล่อน  นั่นก็เป็นเพราะเขายังแหนงแคลงใจในตัวนางเท่านั้น  ไม่ได้อยากหาเรื่องเอาตัวเข้าไปอยู่ใกล้นาง  ไม่ได้อยากเจรจาพาทีเพื่อฟังเสียงนางสักนิด  แค่อยากยั่วเย้าให้นางโกรธ  มันสนุกและเป็นวิธีคลายเหนื่อยยามต้องทำศึกกับกรุงลงกาต่างหาก  แต่ไฉนเลยพ่อองคตตัวดีจึงไม่ยอมเข้าใจ  ซ้ำยังกล่าวหาว่าเขากำลังมุสา 

ไม่ใช่มุสามัน  แต่กำลังมุสาตัวเอง!

นิลพัทยังจำได้ในวันที่พระรามบัญชาให้เขาไปรั้งอยู่นครขีดขินป้องกันเหตุเภทพาล  ทั้งพระองค์ยังบัญชาให้เดือนหนึ่งต้องเก็บผลหมากรากไม้มาส่งให้กองทัพมิให้ขาดราชการ 

เหตุการณ์ตอนจองถนนเพื่อข้ามไปกรุงลงกาในวันนั้น  ไอ้วานรเผือกจังไรมันหาเรื่องเขาก่อน!  มันหาว่าเขาเบียดบังเวลาราชการไปเจรจากับน้องเทียนหอม  มันจงใจผูกก้อนหินภูเขาเข้ากับเส้นขนทุกเส้นของมัน  เหาะทะยานขึ้นไป  พอมันสะบัดกาย  ห่าฝนหินก็ร่วงลงมา  ใครมันจะไปรับได้ทุกก้อนกัน!  แต่พระรามกลับส่งให้เขาไปยังขีดขิน  ยิ่งคิดวานรนิลก็ยิ่งขุ่นเคือง  เหตุใดเล่าจึงให้ไอ้หนุมานอัปลักษณ์อยู่ที่นี่  มันอยู่ใกล้ดวงใจของเขามากเกินไปจนอดหวั่นเกรงมิได้  แต่ก่อนจรลีกลับนคร  เขาได้ย้ำกับมัน

“ตัวกูไม่อยู่  มึงอย่าได้ยุ่งกับเทียนหอมของกู”

“กูไม่ยุ่งหรอก  ทำไมกูต้องทำแบบนั้นด้วย”  มันหยักคิ้วหลิ่วตาใส่

นิลพัทจ้องหน้าหนุมานอย่างพิจารณา

“ถ้ามึงไม่ได้มีจิตรักใคร่นางก็แล้วไป  เพราะกูรักของกู  กูเจอเทียนหอมก่อนมึง” 

วานรเผือกเบ้หน้า  “กูไม่ได้แสนพิศวาสนาง  กูไม่ได้ชอบ”

“มึงจงจำคำมึงไว้ให้ดีก็แล้วกัน  ไอ้หนุมาน”

นิทพัทไม่หวาดระแวงอีกเลย  จวบจนเพลาผ่านมาหลายเดือน  แล้ววันนี้สิ่งที่เขาเห็น... 

วานรเผือกกำลังดักหน้าดักหลังไม่ให้นางในดวงใจของนิลพัทเดินหนีไปไหน  ครั้นพอเธอต่อว่าขับไล่  มันกลับยิ้มพลางเข้าประชิดตัวสวมกอด  พอนางผลักไส  มันก็ระดมจุมพิตทั่วดวงหน้า  แต่เขาจะไม่ร้อนรนเลยหากเทียนหอมไม่เขินอาย

ดั่งมีไฟมาจ่อหัวใจของนิลพัท  ยิ่งคิดยิ่งแค้นเคือง  แต่ก่อนจะวู่วามเข้าต่อตีกับหนุมาน  ความกลัวอาญาจากพระรามก็ทำให้เขาต้องหยุดตัวเองไว้  นิลพัทเบือนหน้าหนี  พลางโผทะยานเหาะออกจากที่นั่น 

แต่ระหว่างทาง  ทศกัณฐ์ก็เข้ามาขวาง  ไอ้ยักษ์อัปรีย์ชักชวนให้เขาเข้าร่วมกับมัน  หาทางลวงหนุมานมาฆ่าเสียโดยไม่มีสิทธิฟื้นอีกเลย...

**เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น  มิได้มีเจตนาลบหลู่ใดๆทั้งสิ้น  เป็นเรื่องที่แต่งเพื่อความสนุก  ยึดรามเกียรติ์ของไทยเท่านั้น**

คาแรกเตอร์ตัวละครยึดจากวรรณคดีนะคะ  ตอนนี้ลงเนื้อเรื่องให้อ่านเท่านี้ก่อน  ศึกษามาจากวรรณคดีรามเกียรติ์  ดังนั้นจึงอาจมีร้อยกรองแทรกหรือมีคำศัพท์โบราณ  แต่ไรท์จะพยายามจะเลือกที่อ่านง่านและเข้าใจได้โดยไม่ต้องเปิดกูเกิ้ลหาคำแปลนะคะ  นอกเสียจากว่าเป็นคำเฉพาะจริงๆ  อาจมีบอกคำแปล  เรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเพลงของ  เก่ง ธชย  ค่ะ  เผอิญได้ฟังหัวใจทศกัณฐ์เลยเกิดสนใจเรื่องรามเกียรติ์ขึ้นมา  จริงๆไรท์ค่อนข้างชื่นชอบหนุมานมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  เพียงแต่ไม่เคยมีโอกาสได้อ่านรามเกียรติ์จริงๆจังๆสักที  นิยายเรื่องนี้ตั้งใจจะถอดมาจากวรรณคดีค่ะ  แต่ถอดมาทั้งหมดมั้ย  คงต้องมีบิดเนื้อเรื่องแน่ๆค่ะ  เห็นบทของนิลพัทไหม  นั่นแหละ  อะไรจะเกิดขึ้น  ถ้าเดินตามวรรณคดีหมดรีดก็เดาเนื้อเรื่องได้สิ  จะไม่สนุกเอา  55555   แต่ทั้งนี้คาแรกเตอร์ตัวละครจะพยายามรักษาไว้ให้มากที่สุดนะคะ  อาจจะไม่เหมือนมาก  เพราะถอดมาจากร้อยกรองมาเป็นนิยายนี่เนอะ  แต่จะพยายามค่ะ  ^^

ไรเตอร์  StarCat/ลำนำ

เนื่องจากมีนักอ่านบางคนไม่สะดวกที่จะซื้อ E-book ผ่าน Meb ไรท์เลยเพิ่มช่องทางให้ซื้ออ่านเป็นตอนๆใน DekD กับ RAW ได้ค่ะ ดังนั้น รายตอนที่ลงทั้ง 2 แห่ง จะเป็นเนื้อหาที่ได้รับการปรับปรุงตาม E-Book แล้ว ยกเว้นรูปประกอบที่จะไม่ได้ใส่ลงมานะคะ เนื่องจากไรท์ตั้งราคาถูกกว่า E-book ค่ะ

T
B