ลำดับตอนที่ #55
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : เจ้าของร้านเปิดใช้งานเกมสำหรับข้าที!
ตอนที่ 54
เจ้าของร้านเปิดใช้งานเกมสำหรับข้าที!
<กฎของพนักงาน >
1.พนักงานจะต้องปฎิบัติตามกฎทั้งหมดภายในร้านอินเทอร์เน็ต
2.พัฒนาตัวเองเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของร้านอินเทอร์เน็ต
3.พนักงานจะต้องทำความสะอาดร้านอินเทอร์เน็ตให้สะอาดจนไม่เห็นฝุ่น
4.พนักงานไม่สามารถทำผิดพลาดได้เมื่อได้รับเงินค่าบริการต้องครบตามจำนวน
หากพนักงานไม่ปฎิบัติตามกฎเหล่านี้พวกเขาจะถูกไล่ออกทันทีและจะไม่ถูกจ้างอีกเลย!
เงินเดือน : เจ้าของร้านจะดูแลเรื่องการกินและการใช้ชีวิตของพนักงาน เนื่องจากความยากอาหารของพนักงานเธอจึงไม่ได้รับเงินเดือนในขณะนี้
โบนัส : ค่าซักรีด 1 คริสตัล/เดือน
โบนัส : การทำอาหารจะได้รับรางวัลขึ้นอยู่กับคุณภาพของอาหาร (โปรดอย่าเสริฟ์อาหารที่กินไม่ได้บนโต๊ะอาหารไม่เช่นนั้นพนักงานจะถูกไล่ออกโดยทันทีและจะไม่ถูกจ้างอีกเลย)
..............................
"หนู....อืม..."เมื่อโลลิน้อยมองเห็ฯสีหน้าของฟางฉีก็ก้รู้ตัวและคิดถึงกฎข้อที่สอง ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นทันทีว่า "หนูชื่อเจี่ยงเสี่ยวหยูยินที่ได้รู้จักท่านเจ้าของร้าน"
เธอเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเธอและถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่เธอพึมพำกับตัวเอง "ขอบคุณพระเจ้าที่ข้าฉลาด ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้าของร้านคนโง่คนนี้จะพยายามหลอกข้า!"
เช่นเดียวกับที่หลังจากฟางฉีส่งมอบกฎระเบียบให้พนักงานของเขา โลลิน้อยตอนนี้ได้กลายเป็นพนักงานของร้านอินเทอร์เน็ตอย่างเป็นทางการแล้ว
ฟางฉีพยักหน้าแล้วชี้ไปทางแผนกต้อนรับ "เมื่อไม่มีอะไรทำเจ้าสามารถนั่งที่นั่น ราคาค่าบริการเขียนอยู่บนกระดำด้านหลังของเจ้า เจ้าเพียงเก้บเงินกับลูกค้าตามราคาถ้าเจ้าทำพลาดละก็....."
"หนูจะถูกไล่ออกทันทีและไม่ถูกจ้างอีกเลย!" เจียงเสียวหยูได้พูดดูถูกเหยียดหยาม "หนูจำกฎง่ายๆเหล่านี้ได้แล้ว!"
"นอกจากนี้ยังมีห้องนอนสองห้องชั้นบนเจ้าสามารถไปทำความสะอาดตอนใกล้สิ้นวันเมื่อมีลูกค้าใช้บริการน้อยลง หากมีลูกค้าใหม่และเจ้าไม่รู้วิธีที่จะช่วยเหลือพวกเขาให้มาถามข้า"
"หืม...."เจียงเสี่ยวหยูเหลียวมองไปรอบๆร้านอย่างสงสัยและคิดว่าทำไมมีร้านแปลกๆแบบนี้ในโลกมนุษย์กันน่ะ?สถานแห่งนี้มีราคาแพงมากแต่ผู้คนก็ยินดีที่จะมาใช้บริการที่ร้านค้าแห่งนั้ โอ้!เธอมองลูกค้าที่กำลังจิบสไปรท์ในขวดแก้วด้วยความพึงพอใจในรสชาติของมัน
ไม่น่าเชื่อ!
ด้วยตอนนี้มีเจียงเสี่ยวหยูอยู่ประจำที่ร้านแล้วตอนนี้ฟางฉีมีเวลาว่างมากขึ้น ดังนั้นเขาจึงออกเดินทางไปข้างนอกเพื่อจ้างวานช่างไม้สองสามคนเพื่อมาช่วยซ่อมหลังคาของเขา ระบบอินเทอร์เน็ตคาเฟ่มันปรับเปลี่ยนเฉพาะพื้นที่ที่เป็นร้านอินเทอร์เน็ตบริเวณชั้นหนึ่งเท่านั้นดังนั้นชั้นบนยังเป็นบ้านเรือนปกติ เขาสงสัยว่าเขาจำเป็นต้องเอาเตียงไปนอนที่ชั้นหนึ่งหรือไม่
เขาสอบถามระบบในหัวของเขาว่า "เราสร้างสามารถหอพักให้กับร้านอินเทอร์เน็ตไม่ได้เหรอ?"
<อำนาจของคุณมี จำกัด ไม่สามารถจัดหาหอพักได้ในตอนนี้>
'อำนาจ' ของเขามีจำกัดอีกครั้ง!ฟางฉีรู้สึกหดหู่
อันหูเหว่ยไม่เพียงแต่เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองทัพเท่านั้นจิ่วหัวเท่านั้น เขายังเป็นผู้บังคับบัญชาป้อมปราการทหารรักษาดินแดนของเมืองจิ่วหัวอีกด้วย! ด้วยพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ภายใต้การบัญชาการของเขา เขาได้ปกครองเมืองจิ่วหัวซึ่งเป็นเมืองที่รวบรวมด้านต่างๆ เช่นการค้าและการทหาร เขามีพลังและอำนาจอย่างแท้จริง!
แต่เมื่อวานนี้กงฮีรองผู้บัญชาการของเขาไม่เพียงแต่ถูกเตะออกไปจากร้านค้าขนาดเล็ก แขกวีไอพีที่มาพร้อมกันกับเขาก็ถูกเตะออกไปด้วยเช่นกัน! ถ้าคนอื่นๆรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาจะสามารถมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ภายในเมืองจิ่วหัวได้อย่างไร
เสียงฝีเท้าอันหนักหน่วงของชุดเกราะทหารดังมาจากด้านนอกร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่
ชายร่างสูงวัยกลางคนที่หล่อเหลามีหน้าผากกว้างและใบหน้าเรียวคมเดินเข้ามาภายในร้านของฟางฉีอย่างอวดดี
ข้างหลังของผู้บัญชาการเขามีกองทัพทหารที่ยอดเยี่ยมของเมืองจิ่วหัวอยู่เต็มไปหมด พวกเขาสวมชุดเกราะสีเงินและแผ่กระจายรังสีที่ทรงพลังออกมา!
ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ตอนนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยกองทัพทหารเมืองจิ่วหัวแล้ว!
ชายอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังชายวัยกลางคนผู้นี้คือ กงฮี ที่มาพร้อมกับนาหลันหยิ่งเมื่อวานนี้
เจียงเสี่ยวหยูตัวแข็งทื่อเมื่อเธอมองเห็นชายวัยกลางคนผู้นี้ เขาไม่ใช่นักแสดงฝีมือของเมืองจิ่วหัวใช่ไหม เขาเป็นผู้ฝึกฝนที่อยู่จุดสูงสุดของของดินแดนแม่น้ำหวงที่แท้จริง! ผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขายังเป็นนักรบระดับบรรพบุรุษ!พวกเขานำกองทัพมา? ข้าควรทำอย่างไร? เจ้าของร้านกำลังมีปัญหา!
"ท่านเจ้าของร้าน!" เจียงเสี่ยวหยูเรียกฟางฉีทันที ตอนนี้ฟางฉีกำลังหมกมุ่นอยู่กับเกมของเขา
ฟางฉีเขาสับสนที่โลลิน้อยเรียกเขาและถามโลลิน้อยว่า "มีลูกค้าใหม่มาหรือ"
"มีคนมาที่นี่พร้อมกับกองทัพมากมายเพื่อมาสร้างปัญหาที่ร้านของเรา!" เจียงเสี่ยวหยูพูดออกมาด้วยความยากลำบาก "หนูรู้แล้ว! ท่านเจ้าของร้านคงหลอกลวงลูกค้าอยู่เสมอและทางทหารก็ไม่สามารถรับมันได้อีกแล้วเราควรหนีไป!"
"หลบหนีหรือ" ฟางฉีพูดอย่างใจเย็น "เขาเป็นเพียงแค่ลูกค้าใหม่เท่านั้นเอง"
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเขาแล้วเดินไปหาพวกเขาที่บริเวณหน้าร้าน
"ลูกค้าใหม่?" เจียงเสี่ยวหยูมองดูฟางฉีอย่างไม่เชื่อสายตา
"เจ้าเป็นเจ้าของร้านนี้ใช่หรือไม่" อันหูเหว่ยเหลือบตาไปมองฟางฉีอย่างจริงจังแล้วพูดว่า "ทำไมเจ้ายังไม่คุกเข่าต่อหน้าข้า"
"คุกเข่า?" ฟางฉีขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ข้าคิดว่าท่านเป็นลูกค้าแต่ท่านมาที่นี้เพื่อสร้างปัญหาใช่หรือไม่"
จากนั้นเขาก็มองเห็นกงฮีที่ยืนอยู่ข่างหลังอันหูเว่ย เขากล่าวว่า "ท่านจะทำในสิ่งที่คนอื่นทำแบบเมื่อวานนี้หรือไม่ ข้าไม่ขอโทษที่ทำกับเขาเมื่อวานนี้ แต่ถ้าท่านมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาไม่เพียงแต่ท่านจะได้รับการลงโทษจากสายฟ้าฝ่า ร้านค้าแห่งนี้ก็จะไม่ต้อนรับเมื่อท่านกลับมาอีกครั้ง!"
เมื่อโลลิน้อยเธอเห็นว่าตอนนี้มันกำลังเกิดอะไรขึ้นตอนนี้เธอสูญเสียเสียงของเธอไปแล้ว เธอยกมือขึ้นมาปิดใบหน้าของเธอเธอกลัวเกินกว่าที่จะดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
"เย่อหยิ่งอะไรเช่นนี้!" อันหูเหว่ยฉวยโอกาสและโบกมือของเขาขึ้น "ปิดร้านค้านี้และจับเจ้าของร้าน....."
ก่อนที่อันหูเหว่ยจะพูดจบผู้อาวุโสที่มีผมสีขาวโพลนก็เหลือบมองไปยังอันหูเหว่ย
ผู้บัญชาการตัวแข็งทันทีที่มองเห็นผู้อาวุโสที่มีผมสีขาวโพลนคนนี้ราวกับว่าเขาเป็นหนูที่มาจ๊ะเอ๋กับแมว
จากนั้นหัวสมองของเขาก็ขาวโพลน!
"ขา...ขา..."
"ข้ากำลังเล่นเกม!" ผู้อาวุโสฟูพูดอย่างเกรียวกราด "พวกทุกคนเจ้าต้องระวัง!"
"ใช่ๆ!" ใบหน้าของนาหลันฮ่องวูตอนนี้เต็มไปด้วยความมืดมน
"ท่านพ่อ?" ทันใดนั้นอันหูเหว่ยก็ได้ยินเสียงเรียก
"เฉิง?" อันหูเหว่ยตกใจมากที่เขาเห็นอันเฉิงลูกชายของเขาอยุ่ที่ร้านนี้เช่นกัน!
เขาถามลูกชายตัวเองทันทีว่า "เจ้ามาทำอะไรที่นี่?"
"ข้ามาเล่นเกม Diablo !" อันเฉิงรับหยิบผลึกคริสตัลออกมาสามผลึกแล้วกล่าวว่า "เจ้าของร้านข้าขอซื้อสไปรท์ให้ท่านพ่อได้มั้ย!"
"ไปเอามา" ฟางฉีบอกกับเจี่ยงเสี่ยวหยู "มันอยู่ในตู้เย็นตรงนั้น"
"โอ้" เจี่ยงเสี่ยวหยูตอบโต้ด้วยความสับสนกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างสิ้นเชิง
อันหูเหว่ยงงงันทันที่ที่ได้รับขวดสไปรท์เขามองดูขวดแก้วสีเขียวที่อยู่ภายในมือของเขาตอนนี้และถามลูกชายอย่างจริงจังว่า "เฉิงลูกกำลังทำอะไร?"
"ลุง!" โอหยางเฉิงอธิบายว่า "นี่เป็นเครื่องดื่มที่มีเอกลักษณ์เฉพาะที่ร้านนี้เท่านั้นลุงจะไม่สามารถซื้อได้จากที่อื่น!"
"เครื่องดื่มของร้านเล็กๆนี้มันดีขนาดไหน" หูเหว่ยดุด่าอย่างอดทน "เจ้าเด็กน้อยข้าไม่จำเป็นต้องได้รับคำแนนะนำจากเจ้า!เครื่องดื่มแบบนี้มันสามารถเปรียบเทียบกับสุราที่ศาลาลมและพระจันทร์ได้อย่างไรเจ้าจะขอให้ข้าดื่มของแบบนี้ได้อย่างไร?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้บุเช่ก็หัวเราะออกมา "ลุงอันสุราที่ศาลาลมและพระจันทร์สามารถเปรียบเทียบกับสไปรท์ได้อย่างไรลุงรู้หรือไม่ว่สไปรท์มันทำมาจากสไปรท์นี้ทำจากน้ำแร่ใต้ภูเขาหิมะซึ่งได้รับความร้อนจากหินภูเขาไฟพันปีมันไหลเวียนมาหลายร้อยปีในที่สุดมันก็กลั่นตัวมาเป็นน้ำพุเย็นจากหินภูเขาไฟ"
โอหยางเฉิงยังกล่าวต่อว่า "น้ำผึ้งผลิตโดยผึ้งที่เก็บละอองเกสรจากดอกไม้จิตวิญญาณชนิดหนึ่งที่เรียกว่า 'ดอกไม้หัวใจน้ำแข็ง' มันสามารถช่วยให้มีสมาธิและช่วยในการสงบสติอารมณ์ได้"
"เมื่อลุงดื่มมันจะมีฟองอากาศที่ยังไม่หายในปากของลุงถูกสร้างขึ้นด้วยเครื่องจักรชั้นสูงในอนาคตที่เรียกว่าเครื่องอัดเงียบที่มีประสิทธิภาพสูง สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณนี้ทำขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อบีบอัดและฉีดเครื่องดื่มที่มีฟองอากาศลงไปในเครื่องดื่ม.."
ดวงตาของเจี่ยงเสี่ยวหยูเบิกกว้างในขณะที่เะอมองไปยังขวดสไปรท์ที่เธอเพิ่งส่งมอบให้กับอันหูเหว่ย
เครื่องดื่มแบบนี้มันมีอยู่ภายในโลกจริงเหรอ?
"ร้านค้าเล็กๆของเจ้าให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อยเป็นอย่างมาก!" เมื่อเขาได้ยินการสนทนาของพวกเขานาหลันฮ่องวูมองไปทางฟางฉีแล้วพูดว่า "มาเถอะมาลองดูกัน!เด็กน้อยเอามาให้เราคนละขวดเราจะลองดื่มมันดู!"
แม้แต่เจ้าของตระกูลนาหลันก็จะลองดื่มดูบ้างเหรอ?อันหูเหว่ยมองดุผู้อาวุโสที่กำลังตื่นเต้นอย่างสับสน
จากนั้นเขาก็กลับมาสนใจกับเบื้องหน้าของเขาแล้วกล่าวว่า "ให้ข้าลองดื่มดูก่อนข้าถึงจะบอกได้ว่าเครื่องดื่มนี้มันดีหรือไม่"
จากนั้นเขาก็หลับตาและดื่มสไปรท์ไปอึกใหญ่!
ฟองอากาศเล็กๆนับพันพุ่งลงสู่ลิ้นเขาในขณะที่เครื่องดื่มรสหวานและอมเปรี้ยวเข้าไปภายในปากของเขา ฟองอากาศมันกระตุ้นต่อมรับรสของเขาทำให้พวกมันไวต่อการรับรสมากกว่าที่เคย! ความรู้สึกสดชื่นมันวิ่งขึ้นขึ้นสู่สมองของเขา!
ในเวลาเดียวกันความรู้สึกเย็นๆก็ไหลเข้ามาสู่ลำคอของเขาและค่อยๆไหลลงมาจนถึงกระเพาะของเขา!
อันหูเหว่ยลืมตาของเขาขึ้นทันทีที่ดื่มสไปรท์เข้าไป!
"เป็นไงบ้าง?"เมื่อมองเห็นปฏิกิริยาของอันหูเหว่ยผู้อาวุโสฟูรีบถามว่า "พวกเขาพูดเกินจริงเหรอ?"
"มันอร่อย!"อันหูเหว่ยตะโกนบอก "ข้าไม่เคยลองชิมอะไรที่พิเศษและอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย!"
"อร่อยจริงหรือ?"ผู้อาวุโสลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีพวกเขารีบคว้าขวดสไปรท์แล้วจิบทันที
ความรู้สึกที่เย็นฉ่ำมันเปิดรูขุมขนทั้งหมดภายในร่างกายของพวกเขา!
ผุ้อาวุโสทั้งสองต่างเบิกตากว้าง!
เครื่องดื่มนี้......มันชดชื่นเป็นอย่างมาก!
"ฮ่าฮ่าฮ่าช่างเป็นเครื่องดื่มที่ยอดเยี่ยมมาก!" นาหลันฮ่องวูหัวเราะ "ข้าไม่เคยคิดว่าจะได้ดื่มอะไรที่น่าอัศจรรย์อย่างนี้ก่อนที่ข้าจะตาย!"
ผู้อาวุโสฟูที่กำลังดื่มสไปรท์ในขณะที่เขากำลังมองไปทางอันเฉิงและคนอื่นๆ "พวกเจ้าก็เล่น Diablo ด้วยเหรอ?"
"ใช่...."อันเฉิงดูเหมือนจะรับรู้ว่าผู้อาสุโสทั้งสองคนนี้มีสถานะที่สูงส่งดังนั้นเขาจึงตอบอย่างงุ่มง่ามว่า "ข้าไม่เก่งในเรื่องนี้ ดังนั้นอย่าหัวเราะเยาะข้า"
"เจ้าดูเหมือนว่าเจ้าเล่นได้ดีนิ!" นาหลันฮ่องวูตบแผ่นหลังของอันเฉิงแล้วกล่าวว่า "เจ้าต้องการที่จะเล่นด้วยกันไหม?"
"แน่นอน!" ดวงตาของอันเฉิงสว่างจ้า "เราต้องการนักสู้ระยะประชิดพอดีผู้อาวุโสทั้งสองคนเป็นพาลาดินใช่ไหม"
"ยอดเยี่ยม!" นาหลันฮ่องวูตอบกลับ "ข้าจะเปิดห้องและพวกเจ้าสามารถเข้าร่วมได้!"
สับสนตอนนี้อันหูเหว่ยกำลังรู้สึกสับสนเป็นอย่างมากเขามองไปที่ลูกชายของเขาและนาหลันฮ่องวู จากนั้นเขาก็ชี้มาที่ตัวเองแล้วถามว่า "แล้วข้าล่ะ...."
นาหลันฮ่องวูมองมาที่เขาแล้วตอบด้วยความดูถูก "ไปเล่นด้วยตัวเจ้าเองเลยไป!เจ้ายังไม่ได้เปิดเกมเลยด้วยซ้ำ!"
"เปิดใช้งานเกม.....หรือเปล่าน่ะ"หูเหว่ยมองไปทีนาหลันฮ่องวูและลูกชายของเขาอีกครั้ง
เขารู้สึกอยากร้องไห้นาหลันฮ่องวูจะปฏิบัติต่อเด็กน้อยเหล่านั้นดีกว่าเขาได้อย่างไร?
ดังนั้นเขาจึงตะโกนบอกเจ้าของร้านทันที "เจ้าของร้านเปิดใช้งานเกมสำหรับข้าที!"
เจี่ยงเสี่ยวหยูสูญเสียคำพูดไปแล้วอย่างถาวรในตอนนี้ เธอกำลังรู้สึกว่าตอนนี้เธอทำงานที่ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่แบบไหนกัน?
***********************************************
ประกาศอีกรอบเราไม่เก่งอังกฤษและก็พยายามแปลให้ดีขึ้นตลอดถ้าสังเกตอ่าน่ะ เราอดเล่นเกม(นี่สำคัญเล่นหลายเกมมาก) อดอ่านนิยายเรื่องอื่นๆ ไม่มีคอมเป็นของตัวเองใช้คอมบริษัทแปล/เขียน บางทีก็แปลในโทรศัพท์บางครั้งพี่ที่ทำงานยังถามเลยว่าทำๆไมเราก็คิดน่ะว่าที่เราทำเพราะสนุกและรักส่วนใครอยากอ่านก่อน อ่านที่เว็ปอิงได้เลย หรือ ต้องการภาษาสวยๆมีเว็บเสียเงินอยู่อ่านได้
ชอบก็อยู่ ไม่ชอบก็ไป
เตือนแล้วน่ะ!!!! นอยมาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น