ลำดับตอนที่ #53
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : ขนมปังสำหรับโลลิน้อย?
ตอนที่ 52
ขนมปังสำหรับโลลิน้อย?
"อาหารในโลกมนุษย์นี้รสชาติพัฒนาดีขึ้นมาก....นอกจากนี้ยังมีอีกหลายสิ่งที่ข้าต้องทำที่นี่...."
โดยปกติแล้วจะไม่มีใครเลยนอกจากทหารยามลาดตะเวนที่เดินไปเดินมาในท้องถนนในช่วงเวลาเช่นนี้
แต่ในตอนนี้กลับมีโลลิตัวน้อยที่ดูราวกับตุ๊กตาตัวเล็กๆๆที่ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น เธอปรากฏตัวบนถนนที่ว่างเปล่า เธอลูบท้องของเธอแล้วพูดว่า "ข้าหิวจัง......"
"ข้าควรทำยังไงดีข้าใช้เงินทั้งหมดไปกับอาหารและไม่มีค่าที่พักข้าต้องไปนอนที่ไหนดีในคืนนี้...ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาจะเตะข้าที่เป็นเจ้าหญิงออกมาเมื่อข้าหลับ!อ่า!มนุษย์นี่งี่เง่าจริง! " โลลิน้อยกัดฟันของเธอด้วยความโกรธ
ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงแปลกๆดังขึ้น
"ปีศาจ?" เธอมองไปยังทิศทางของเสียงและรับรู้ถึงออร่าปีศาจที่หนาแน่น! ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังสัมผัสได้ถึงมนุษย์ที่ถูกควบคุมไปด้วยออร่านี้ ดูเหมือนว่าเขากำลังทุกทรมานจากคาถาทางวิญญาณและเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ชีวิตของเขาตอนนี้แขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้ว!
"ปีศาจกล้าเข้ามาโจมตีใครบางคนในเมืองจิ่วหัว?" โลลิน้อยเบิกตาของเธอออกด้วยความไม่เชื่อ
"แต่มนุษย์คนนั้นเป็นเพียงนักรบตัวน้อย...." เธอขมวดคิ้วแล้วบ่นพึมพำ "ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะถูกฆ่าตายในไม่ช้าแน่นอน"
จากนั้นดวงตาขนาดยักษ์ที่สดใสของเธอก็เปล่งประกาย "ถ้าข้าช่วยมนุษย์คนนี้เขาจะตอบแทนข้าจริงไหม? จากนั้นเขาก็จะตอบแทนข้าในการช่วยชีวิตเขาด้วยการซื้ออาหารที่อร่อยๆให้ข้าทุกวัน!"
"ช่างเป็นโอกาสที่ดีเป็นอย่างยิ่ง!" เธออุทานออกมาในขณะที่เธอกระพริบดวงตาที่สวยงามของเธอ
ฟางฉีทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะทำลายคาถาวิญญาณของศัตรู เห็นได้ชัดว่าคาถาวิญญาณของปีศาจตนนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!
"แต่.....จะลอบสังหารข้าเหรอ?" ฟางฉียิ้มอย่างน่ากลัว
"เจ้ารู้หรือไม่ว่าอาจารย์สามารถฝึกฝนทั้งเวทมนตร์และศิลปะการต่อสู้ได้"
แสงสีขาวที่กำลังรวมตัวกันที่ด้านหน้าของฟางฉีจากนั้นก็ปรากฏเป็นค้อนไฟ!
มันคือค้อนแห่งความสุข!
ขณะที่เขากำลังจะใช้ค้อนแห่งความสุขซึ่งเขาใช้เวลานานมากในการรวบรวมพลังเพื่อให้ค้อนแห่งความสุขปรากฎ ในขณะนั้นเงาของปีศาจงูที่พยายามจะฆ่าเขาก็หายไปในทันใด!
"หืม?"
มันเกิดอะไรขึ้น? ฟางฉีตัวแข็งทื่อ
จากนั้นเศษกระเบื้องของหลังคาขนาดยักษ์ก็พังทลายลงมาทำให้ฟางฉีต้องหลบออกไปและค้นหาสาเหตุ!
เขาพบกับโลลิตัวเล็กๆที่สวมชุดสีขาวกำลังยืนอยู่ใต้แสงพระจันทร์สีเหลืองอร่ามชุดของเธอปลิวไปกับสายลมเล็กน้อย เธอสวมรองเท้าบู๊ตสีขาวและตอนนี้เธอกำลังเหยียบอยู่บนหัวขนาดใหญ่ของปีศาจงูสีดำขนาดหัวที่ใหญ่ของมันมากพอที่จะบังตัวของโลลิน้อยๆได้ทั้งหมด!
โลลิตัวน้อยปรบมือเข้าด้วยกันและยิ้ม "งูตัวน้อยเจ้าไม่เหมาะสมเป็นคู่มือของข้าถ้าเจ้าต้องการมีชีวิตอยู่เจ้าควรหนีไป!"
งูปีศาจที่หยิ่งยโสดูเหมือนว่ามันจะเข้าใจว่าตัวมันเองกำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นมึงจึงกลายเป็นควันสีเขียวและหายไปในทันทีในเวลากลางคืน!
ฟางฉีตอนนี้กำลังตกตะลึงในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
เขาตกใจมากจนลืมไปว่าเขากำลังถือค้อนแห่งความสุขอยู่ในมือของเขาตอนนี้!
มันเกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้
"คุณลุงหนูเพิ่งจะช่วยท่านให้พ้นจากงูสีดำตัวเล็กๆนั้นท่านลุงจะตอบแทนหนูอย่างไรดี" โลลิน้อยกระโดดมาจากหลังคาแล้วถามฟางฉี
ลุง? งูสีดำตัวเล็ก? ฟางฉีมองดูตัวเองแล้วมองไปทางงูปีศาจขนาดยักษ์ที่หลบหนีไป
แม้ว่าการฝึกฝนด้วยศิลปะการต่อสู้และการฉีด T-Virus ทำให้เขาสูงขึ้นและมีร่างกายที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมแจ่เขาก็ไม่เคยเป็น ลุง เธอแน่ใจหรือว่ากำลังพูดคุยกับเขาอยู่ เขาคิดว่า......
โลลิตัวน้อยยืนมือออกมาจากหน้าอกที่ไม่ได้รับการพัฒนาของเธอและเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของฟางฉีราวกับว่าเธอต้องการให้เขาตอบแทนเธอ
"หนูช่วยชีวิตคุณลุงไว้!" เธอกล่าว
ฟางฉีตอนนี้กำลังสับสนดังนั้นเขาจึงไม่ได้กล่าวตอบ
สภาพแวดล้อมตอนนี้มันเงียบมากจนถ้ามีใครทำเข็มหล่นพื้นพวกเขาคงได้ยินเสียงเข็มที่ตกลงบนพื้น! โลลิน้อยกระพริบตาเมื่อสังเกตตเห็นความเงียบของฟางฉีและมองเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น "คุณลุงกำลังคิดอะไรอยู่?"
ฟางฉีตอบกลับไปว่า " WTF มีบางอย่างที่ข้าอยากจะพูด!"
"โอ้!!หนูรู้แล้ว!เรื่องที่ท่านลุงเป็นเพียงนักรบน้อยและเรื่องที่ปีศาจที่อยู่ในระดับดินแดนแม่น้ำหยวนมันเป็นเรื่องปกติที่ลุงจะไม่สามารถเอาชนะมันได้" โลลิตัวน้อยโบกมืออย่างไม่ถือสาที่ฟางฉีพูดแล้วกล่าวว่า "ดังนั้นคุณลุงอย่าอายมากเลยฮ่าฮ่า!"
อะไร?ฟางฉีถูกทำให้งี่เง่า เขาต้องการจะระบายบางสิ่งบางอย่างออกจากอกเขาในตอนนี้!
โลลิตัวน้อยยืนมือออกมาและพยายามจะลูบปลอบฟางฉีที่ไหล่ อย่างไรก็ตามเธอเตี้ยเกินไปและดังนั้นเธอจึงลูบแขนเขาแทน จากนั้นเธอก็พูดออกไปด้วยความคาดหวังมากมายว่า "ถ้าคุณลุงต้องการจะตอบแทนหนูที่ช่วยชีวิตลุงไว้ลุงสามารถเลี้ยงอาหารหนูเป็นการขอบคุณหนูได้!หนูชอบกิน เนื้อแกะนึ่ง อุ้งตีนหมีนึ่ง หางกวางนึ่ง เป็ดย่าง ไก่ย่าง ห่านย่าง ห่านต้ม เป็ดหมัก ไก่หมัก ...................."
"ข้าเป็นเจ้าของร้านอินเทอร์เน็ต.....ไม่ใช่เจ้าของร้านอาหาร!" เส้นเลือดบนหน้าผากของฟางฉีตอนนี้กำลังจะระเบิด เด็กหญิงตัวเล็กๆคนนี้ไม่ขออนุญาตจากเขาก่อนที่จะปล่อยให้ปีศาจงูตัวใหญ่นั้นหลบหนีไป! เธอถูงส่งมาโดยพวกศัตรูเพื่อล่อล่วงเขาหรือไม่
เธอได้รับความกล้ามาจากไหนที่จะถามหาค่าตอบแทนจากเขาเป็นอาหารทั้งหมดหลังจากที่ปล่อยปีศาจงูหลบหนีไป
"อินเทอร์เน็ตคาเฟ่คืออะไร" โลลิน้อยวางมือบนแก้มของเธอแล้วถามฟางฉีอย่างจริงจังว่า "มีอะไรให้กินบ้างที่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่?"
ในที่สุดฟางฉีก้ไม่สามารถรับฟังพวกมันได้อีกต่อไปเขาเหลือบมองขึ้นไปบนหลังคาที่ถล่มลงมาแล้วพูดว่า "เจ้าต้องการที่จะออกไปเองหรือข้าควรจะโยนเจ้าออกไปดี?"
"หนูจะไปแล้วหนูจะไป!ทำไมคุณลุงถึงเป็นคนอย่างนี้!" โลลิตัวน้อยตกใจที่ชายที่เธอเข้ามาช่วยชีวิตกำลังปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้
"ลุงไม่รู้จริงๆหรือว่าอะไรดีสำหรับคุณลุง!ทำไมมนุษย์ทุกคนบนโลกเป็นอย่างนี้ " โลลิน้อยยกคางของเธอขึ้นมา จากนั้นเธอก็กล่าวเยาะเย้ยฟางฉีและบุกออกจากร้านของฟางฉีไป
หลังจากที่โลลิน้อยจากไปแล้วฟางฉีมองไปที่เตียงหักๆของเขาและรูขนาดยักษ์บนหลังคาของเขา มันใหญ่มากจนเขาสามารถมองเห็นดวงดาวทุกดวงที่อยู่บนท้องฟ้า
เขาถอนหายใจ "เมื่อข้ารู้ว่าใครเป็นคนทำสิ่งนี้ข้าจะให้พวกเขาทุกคนอยู่ในบัญชีดำทั้งหมด!"
เนื่องจากฟางฉีไม่รู้ว่าจะนอนหลับได้ที่ไหนเขาจึงเปิดร้านทันทีที่พระอาทิตย์โพล่พ้นขอบฟ้า
ป้าหวังเปิดร้านขายขนมปังของเธอในช่วงของเวลานี้ทุกวัน
หลังจากที่ฟางฉีแปะป้ายจ้างงานของเขาไว้บนผนังของเขา เขามุ่งหน้าไปที่ร้านของป้าหวังทันทีและซื้อขนมปังมาตระกร้าใหญ่ จากนั้นเขาก็เริ่มกินมันทันทีภายนอกร้าน
"ฉี......หลังคาของเจ้า...."
ป้าหวังสังเกตตเห็นหลังคาที่พังยับเยินของร้านฟางฉี
ฟางฉีตอบอย่างงุ่มง่าม "ข้าไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทันใดนั้นมันก็พังลงมา"
เขาบอกความจริงทั้งหมดกับเธอไม่ได้
"มีใครได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?" ป้าหวังถาม
"ไม่"
"โอ้นั่นนับว่าเป็นข่าวดี" ป้าหวังกล่าว "ขอให้นายช่างหยางมาแก้ไขให้เจ้าโดยเร็วที่สุดหรือแย่ที่สุดเจ้าก็สามารถมานอนที่บ้านของป้าได้ในคืนนี้"
"หืม?" ฟางฉีเงยหน้าขึ้นมองและมองเห็นโลลิน้อยเมื่อคืนนี้ตอนนี้เธอกำลังจ้องมองเขาอยู่ แต่เมื่อสายตาของพวกเขาสบกันเธอก็หับกลับไปและเสร้งว่าทำเป็นไม่เห็นเขา
"ฮึ!"
ฟางฉีคิดว่าเธอเดินไปรอบๆร้านของเขาทั้งคืนหรือไม่?
เขาเลิกมองดูเธอและกลับไปกินขนมปังของเขาต่อ
หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็เหลือบขึ้นไปมองอีกครั้งและเขาก้ยังเห็นโลลิน้อยยืนมองมาทางเขาอีกครั้ง
"โลลิน้อยเจ้าต้องการหรือไม่" ฟางฉียืนขนมปังแล้วถามเธอ (คุณตำรวจมีคนกำลังล่อล่วงเด็กสาว คุก คุก)
"ฮึ่ม! หนูไม่ต้องการขนมปังงี่เง่าของคุณลุง!" เธอหันหน้าหนีเห็นได้ชัดว่าเธอยังคงอารมณ์เสียจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้อยู่
อย่างไรก็ตามทันใดนั้นท้องของเธอก็คำรามและใบหน้าของเธอก็แดงด้วยความอับอาย
"ลืมมันซะ!เรื่องเมื่อคืน" ฟางฉีกำลังปวดหัวจากเรื่องนี้ "ข้าจะตอบแทนเจ้าด้วยขนมปังเจ้าคิดว่าไง?"
โลลิน้อยยังไม่สนใจในสิ่งที่ฟางฉีกล่าว
"เจ้าไม่ได้พูดเมื่อคืนนี้เหรอว่าข้าควรตอบแทนเจ้าในการช่วยชีวิตข้า"
"ในที่สุดคุณลุงก็รู้สึกว่าต้องตอบแทน?" โลลิน้อยถามออกมาด้วยความรังเกียจ
"......" ฟางฉีเงยหน้าขึ้นมองหลังคาร้านที่พังของเขาอีกครั้ง เขาคิดเกี่ยวกับปีศางูที่โลลิคนนี้ปล่อยให้มันหนีไปหลังจากที่มันทำลายเตียงของเขา เขาพยายามที่จะสงบสติอารมณ์ลงและพูดว่า "แน่นอนแล้วทำไมไม่มาเอา?"
จากนั้นโลลิตัวน้อยก็เดินเข้าไปหา(หมี)เขาอย่างไม่เต็มใจ
หนึ่งนาทีต่อมา
ฟางฉีเขากินเพียงขนมปังไปไม่กี่ชิ้นเขายังคงหิวโหยอยู่เขาเอื้อมมืออกไปหยิบขนมปังมาอีกชิ้น
"หืม?" เขาหันไปมองและตกใจที่เห็นโลลิน้อยกินขนมปังก้อนสุดท้ายลงไปหมดแล้วพร้อมกับลูบท้องของเธอด้วยความสุข
"ถ้าเจ้าชอบขนมปังมากขนาดนั้นทำไมเจ้าไม่ซื้อเพิ่ม?"
"หนูใช้ไป.......ขโมย!กระเป๋าเงินของหนูถูกขโมยไป!"โลลิน้อยตอบด้วยความโกรธ
จากนั้นเธอก็จิ้มนิ้วชี้เขาหากันและมองไปยังป้ายประกาศรับสมัครพนักงานที่อยู่หน้าร้านของฟางฉี "ดังนั้น.....หนูกำลังมองหางานทำอยู่! คุณลุงอยู่คนเดียวและบ้านของคุณลุงก็ตกอยู่ในอันตราย...ลุงควร......."
ราวกับเธอกลัวว่าฟางฉีจะปฏิเสธเธอรีบกล่าวเสริมว่า "หนูทำให้คุณลุงกลัวด้วยการบอกชื่ออาหารมากเกินไปในเมื่อคืนนี้หนูไม่รู้ว่าคุณลุงยากจน.....ดังนั้นหนูจะมีความสุขตราบใดที่คุณลุงเลี้ยงขนมปังหนู..."
ฟางฉีที่ได้ยินคำที่โลลิน้อยพูดออกมาทำให้ตอนนี้เขาพูดไม่ออกเลยทีเดียวเธอรู้ได้อย่างไรว่าข้าจน.............................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น