คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #143 : 141
หยูเหลียงมีงานเลี้ยงในคืนนี้และทำให้เขากลับมาที่สถาบันช้ากว่าปกติในขณะที่เขากำลังเดินไปที่บ้านพักของเขาในสถานศึกษาก็มีคนส่วมใส่ชุดสีดำอยู่สองสามคนเดินผ่านไป!
"ในที่สุดผีแก่ฉินก็ไม่อยู่แล้ว " หนึ่งในคนที่ใส่ชุดสีดำคนหนึ่งกระซิบ "เราไม่สามารถรีรอได้อีกต่อไปแล้วในเมื่ออาจารย์จำนวนมากหายไป ข้าเองก็แน่ใจว่าสถาบันจะมีการปกกันน้อยกว่าเมื่อก่อนมาก!
"รีบไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตกันเถอะ!"
"เฮ้! เจ้า ... "
"พวกเขาจะไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตใช่หรือไม่! นั่นเป็นชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งของร้านค้าเล็ก ๆ แห่งนั้น!" หยูเหลียงตกใจมากเมื่อรู้ว่าเหล่าลูกศิษย์ของเขากำลังแอบไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตในตอนกลางคืน!
มันอุกอาจอย่างมากในการกระทำเช่นนี้!
การเคลื่อนไหวของเหล่าศิษย์เป็นไปอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบราวกับว่าพวกเขาเคยทำมาหลายครั้งแล้ว เมื่อพวกลูกศิษย์วิ่งมาถึงกำแพงสถานศึกษาพวกลูกศิษย์ตัวดีก็กระโดดข้ามกำแพงที่สูงชันของสถานศึกษาออกไป! ความแข็งแกร่งในการฝึกฝนของหยูเหลียงนั้นไม่ต่ำเลย! ทันใดนั้นเขาเองก็กระโดดข้ามกำแพงสถานศึกษาตามไปทันทีและมองเห็นเหล่าลูกศิษย์ที่กำลังหลบหนีอยู่ข้างหน้าเขาแล้ว!
"มีคนตามพวกเรามา?"
"เป็นอาจารย์ใช่หรือไม่!"
"เห*้ย! วิ่ง!"
"หยุด!!!ยังต้องห้ข้าตามไปลงโทษพวกเจ้าใช่หรือไม่!" ใบหน้าของหยูเหลียงเยือกเย็นเมื่อเห็นพวกเขาต่างวิ่งหนีออกไป เขาเองก็รีบวิ่งตามพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามเขาใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็เข้ามาใกล้พวกเขาแล้ว เมื่อเขาได้ยินเสียงท่องคาถาวิญญาณ จากนั้นวิสัยทัศน์ของเขาก็มืดลงและดวงตาเขาเองก็มองไม่เห็นอะไรเลย!
"วิ่ง! ข้าใช้เทคนิคเสื้อคลุมแห่งเงามืดกับเขาแล้ว! เขาจะไม่เห็นพวกเราซักพัก!"
"พี่ชาย! ท่านยอดเยี่ยมมาก!"
"เจ้านำทักษะที่เจ้าเรียนรู้มาจากเกมมาใช้ให้เป็นประโยชน์!"
"เรียกใช้มันตอนนี้เลยไหม! คาถาชนะ '"
เมื่อดวงตาหยูเหลียงกลับมามองเห็นได้ปกติ ภาพในสายตาของเขาเหล่าศิษย์เองก็ได้หายไปแล้วเขาไม่เห็นตัวของลูกศิษย์เลย!ข้าควรทำอย่างไรดี? ทำการตรวจสอบหอพักอีกครั้งหรือไม่?
ไม่!!หยูเหลียงคิดว่าถ้าความคิดของเขาถูกต้องแล้วล่ะก็จะต้องมีรางวัลสำหรับเขาอย่างแน่นอนในการจับตัวเหล่าลุกศิษย์ที่อยู่ในร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่แห่งนั้นได้! แม้ว่าศิษย์เหล่านั้นจะหายไปจากสายตาของเขาแล้วแน่นอนว่าเขาจะพบพวกเขาในร้านค้าแห่งนั้น!
...
"ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนนี้ข้าจะเป็นตัวละครหลักในนวนิยายได้!" หลังจากเล่นไปแล้วหกชั่วโมงดงชิงลี่ก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้นเธอรักการอ่านนิยายแต่ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะสามารถเข้าไปเป็นตัวละครหลักแต่ในตอนนี้เธอเองก็ทำได้แล้ว!
เธอสามารถเข้าสู่โลกที่สร้างขึ้นจากนวนิยายและออกไปสำรวจทั่วโลกในฐานะที่เป็นตัวละครหลัก!เธอรู้สึกเบิกบานใจ! แค่คิดว่าเธอจะออกไปเจออะไรอีก!เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อเธอสามารถเข้ามาในโลกที่เขียนโดยนวนิยายที่เธอชื่นชอบได้จริงๆ!
ในอดีตดงชิงลี่รู้สึกเบื่อหน่ายเมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินคนพูดถึงเกมหรือต้นกำเนิดอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ แต่ในตอนนี้เธอเริ่มชอบร้านนี้ขึ้นมาแล้ว ในความเป็นจริงมันเป็นมากกว่าความชอบส่วนตัวเธอรู้สึกว่าเธอหลงเสน่ห์ร้านนี้เข้าแล้ว! เธอไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของเธอลงได้เลยเธอรีบวิ่งไปที่เคาน์เตอร์แล้วถามว่า
"ท่านเจ้าของร้านท่านผ่าน Andariel ไปแล้วใช่มั้ย"
"แล้ว Act II ล่ะมันยากไหม"
"ยังไงก็ตามอาหารว่างที่ชื่อว่าไฮเก้นดาสมันก็อร่อย!"
ดงชิงลี่เลียริมฝีปากของเธอราวกับว่าเธอยังคงได้ลิ้มรสไอศกรีมอยู่ริมฝีปาก ท้ายที่สุดเธอไม่เพียงแต่เป็นหนอนหนังสือเท่านั้นแต่เธอเองก็ยังเป็นนักชิมตัวยงอีกด้วย!ไม่งั้นเธอจะไม่เปิดร้านอาหารขนาดใหญ่อย่างนั้นหรอก
"มันอร่อยมากกว่าอาหารในศาลาลมและพระจันทร์อีก! เทคนิคการทำอาหารมันมีความซับซ้อนมากจริงๆ?"
การแสดงออกของเจียงวันหยูนั้นมืดมนและเธอเองรู้สึกอยากร้องไห้เมื่อมองดูดงชิงลี่ผู้เป็นเจ้านาย ร้านอาหารที่ท่านกล่าวมานั้นก็ตัวท่านเองนั่นแหละที่เป็นเจ้าของร้านตัวจริง!
ใครจะคิดว่าเจ้าของร้านศาลาลมและพระจันทร์จะมาที่ร้านอินเทอร์เน็ตนี้ในตอนกลางคืนและชื่นชมอาหารของร้านอื่นในขณะที่พากันพูดคุยเกี่ยวกับ Diablo?!
โชคดีที่พวกเขาสวมผ้าคลุมหน้าและไม่มีใครจำได้ มิฉะนั้นเจียงวันหยูเองก็คงจะอกแตกตายเพราะความอับอายเป็นแน่!
ลืมมันไปซะเถอะ!ตัวตนของเราถูกปกปิดไว้โดยผ้าคลุมหน้า!ไม่สำคัญว่าเราจะทำอะไร!เจียงวันหยูเองก็ไม่ต้องการที่จะสนใจอีกต่อไปแล้ว
"นี่คือสถานที่ที่เป็นต้นเหตุทั้งหมด!" หยูเหลียงผลักเปิดประตูและเข้าไปในร้านจากนั้นเขาก็มองเห็นผู้หญิงสองคนในผ้าคลุมหน้าพูดคุยกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูธรรมดาและสาวน้อยตัวเล็กน่ารักที่เคาน์เตอร์ นอกจากนี้ยังมีชายหนุ่มที่ดูสง่างามในเสื้อคลุมสีทองก็พูดแทรกเข้าไปในบทสนทนาคำหรือสองคำ
"ลูกศิษย์ของข้าในตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน?!" หยูเหลียงเหลือบมองไปรอบ ๆ ร้าน แต่ไม่พบเหล่าลูกศิษย์ของเขาเลยเมื่อเอาไปเปรียบเทียบกับร้านค้าใหญ่ ๆ ในเมืองแล้ว ร้านค้าทั้งสองแห่งของฟางฉีนั้นมีขนาดเล็กมากแต่พวกมันเองก็ยังมีสองชั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่หยูเหลียงจะค้นหาเป้าหมายของเขาพบในเวลาอันสั้น
เชียวยูลฟ์เหลือบมองมาที่เขาแล้วหันกลับไปอย่างอย่างรวดเร็ว เขาคิดว่าคนมาใหม่เป็นผู้ชายเขาก็ไม่สนใจเมื่อเห็นท่าทางของเชียวยูลฟ์ หยูเหลียงคิดข้าเองก็ไม่สนใจเขาเช่นกัน!หยูเหลียงรู้สึกสับสนเขาเคยได้ยินว่านี่เป็นร้านค้าเล็ก ๆ แต่มองดูแล้วมันก็ดูไม่เล็กสำหรับเขาเลย เขาควรขอให้เจ้าของร้านค้นหาพวกเขาให้ข้าหรือไม่ เขาส่ายหัวอย่างรวดเร็วโดยรู้ว่าถ้าเจ้าของร้านรู้ว่าเขามาที่นี่เพื่อจับตัวเหล่าลูกศิษย์ตัวดีแล้วล่ะก็เขาจะโดนเตะออกไปจากร้านทันทีเป็นแน่!
ในขณะนี้เขาตระหนักว่าเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับร้านนี้และเขารู้สึกหลงทางเมื่อเข้ามาในร้าน ใช่!!เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับร้านนี้เลย ไม่แม้แต่นิดเดียวเขาพยายามจดจำเทคนิคที่ศิษย์คนหนึ่งใช้กับเขาและเขารู้ว่ามันไม่ใช่เทคนิคการต่อสู้จากกองกำลังหลักในเมือง
ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าเหล่าศิษย์คุยกันว่ามันเป็นทักษะจากเกม! จากนั้นคำพูดของมูฮ่องจูก็ปรากฏขึ้นในใจของเขาลูกศิษย์ทั้งสามคนจากศิษย์ของบ้านหวงไม่ใช่ชนชั้นสูงแต่ก็สามารถหลบหนีจากเขาได้อย่างง่ายดาย มันทำให้เขาประหลาดใจเนื่องจากศิษย์เหล่านั้นสามารถใช้เทคนิคที่เป็นเอกลักษณ์กับเขาได้เขาจึงทำให้รู้ว่าพวกเขาฉลาดมาก
พวกเขาถูกล่อลวงอย่างงั้นเหรอ? บางที ... ข้าอาจจะเห็นแผนการที่ซุกซ่อนอยู่ในร้านนี้ก็เป็นได้!
"เจ้าของร้าน!" สีหน้าของเขามืดมนเมื่อเขาถามว่า "เสื้อคลุมแห่งเงามืดคืออะไร"
"มันเป็นหนึ่งในทักษะของนักฆ่าใน Diablo" ฟางฉีชี้ไปที่กระดานดำขนาดเล็ก "เจ้าต้องการเล่นมันหรือไม่?"
"ข้าต้องการลอง ... "
มันเป็นทักษะจากร้านนี้! มันเป็นเทคนิคการต่อสู้ใหม่ใช่หรือไม่? หยูเหลียงจ่ายโดยไม่ลังเล
...
- ศาลาลมและพระจันทร์ -
"มันนานมากแล้วทำไมพวกเขาถึงยังไม่กลับมา!" เจียงชิงเหอรู้สึกกังวลอย่างมาก
"เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาหรือเปล่า?" มันมากกว่าสิบชั่วโมงแล้วที่สำคัญพวกเขาไม่ตอบสนองต่อข้อความของเขาผ่านหยกสื่อสาร!
"หรือว่า! มีใครค้นพบตัวตนของพวกเขาแล้วใช่มั้ย?"
- ในขณะเดียวกันด้านนอกของร้านอินเทอร์เน็ต -
ดงชิงลี่เธอสนุกมากในวันนี้!เธอยังคงลิ้มรสเกมที่เธอเล่นผ่านมาได้ดงชิงลี่ได้แต่เดาะลิ้นของเธอแล้วพูดว่า "มันมีโลกที่ยิ่งใหญ่มากใน Diablo ก่อนที่ข้าจะเป็นนักผจญภัยในโลกนั้นข้าก็เคยทำสงครามกับ Diablo ... "
แม้ว่าเธอจะไม่สามารถซื้อนวนิยายเล่มที่สองได้แต่เนื้อหาที่ได้มาภายในเกม Diablo ก็ทำให้เธอเองรู้สึกดีมากเช่นกันที่ได้รับข้อมูลมากมายจากการพูดคุยกับฟางฉี
"ไฮเก้นดาสมันอร่อยมาก ... เป็นเกมที่น่าตื่นเต้น!" ฟังดูแล้วเหมือนกับว่าดงชิงลี่จะกลับมาที่นี่อีกในวันพรุ่งนี้เพื่อเล่นเกมต่อไปและพูดคุยเกี่ยวกับ Diablo
"ถ้าอย่างนั้นเราจะคว่ำบาตรร้านนี้ต่อไปหรือไม่?" เจียงวันหยูถามอย่างงุ่มง่าม
"แน่นอน! เราต้องทำด้วยความพยายามมากขึ้น! ถ้าเราหยุดการคว่ำบาตรลงมันจะมีลูกค้าเข้าไปเยี่ยมชมร้านค้ามากขึ้นและเราจะต้องต่อแถวรออยู่ตลอดไป!" ดงชิงลี่ยิ้มแย้มเห็นฟันของเธอแต่เธอเองก็ดูเป็นกังวลอยู่เล็กน้อย
"ให้พวกเขาพาคนมากมายมาด้วยและไม่ทิ้งเราไว้!" เจียงวันหยูรู้สึกเหมือนเดิมหลังจากรอสายเข้ามานานแล้ว "จากนั้นเราจะต้องทำการคว่ำบาตรร้านนี้ต่อไป!"
"อีกไม่กี่วันต่อไปนี้ติดต่อไปหานายหวูแห่งพันธมิตรทางธุรกิจภาคใต้ บอกเขาว่าพวกเราต้องใช้ความพยายามมากขึ้นในการคว่ำบาตรร้านนั้น! จากนั้นเราจะต้องสร้างแรงกดดันต่อวังนักรบหลินยันและฝ่ายทะเลหมอกและขอให้พวกเขาไม่นำเหล่าสาวกของพวกเขามาที่ร้านนั้นมากมายพวกเขาทั้งสองต่างพาสาวกมาที่ร้านนั่นทุกวัน! "
“ แต่พวกเขาเป็นองค์กรสำคัญข้ากลัวว่าเราจะกดดันพวกเขาไม่ได้ ... ”
“ ทั้งสององค์กรนั้นต่างก็ซื้อของมากมายจากพันธมิตรธุรกิจภาคใต้ใช่มั้ย”
ความคิดเห็น