ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : มันเป็นมากกว่าระบบเกม
ตอนที่ 12
มันเป็นมากกว่าระบบเกม
ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มตระหนักถึงเสน่ห์ของเกมคอมพวเตอร์ ในชีวิตจริงของคนเราไม่มีใครสามารถเสี่ยงชีวิตอย่างน่าหวาดเสียวและคาดหวังว่าจะได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งหลังจากที่พวกเขาเสียชีวิต มันไม่ใช่สิ่งที่เราจะสามารถสัมผัสได้ แต่เกมนี้มันไม่ใช่เรื่องที่ยากเกินไปมันเป็นไปได้ที่คุณจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งและสามารถเริ่มต้นใหม่ได้เรื่อยๆ
"เจ้ากล้าพนันกับพวกเราด้วยสัตว์ประหลาดที่ไม่สามารถฆ่าได้อย่างไร!พวกเจ้าสามคนไม่รู้อะไรเลยหรือ " หลี่จินกล่าวด้วยความยินดีเล็กน้อย
"มันจะไม่ถูกฆ่าตายได้อย่างไรพวกเราฆ่าไปไม่กี่คน!" หลินเส่ามองดูหลี่จินอย่างหยิ่งยโสแล้วเชิดหัวของเขาขึ้นไปในอากาศ
"เจ้าฆ่ามันไม่กี่คน? " หลี่ชี่ตะโกนว่า "ตอนนี้ข้าใช้เทคนิคดาบนิ้วของตระกูลหลี่และทุบไปที่หน้าอกมันอย่างไรก็ตามสัตว์ประหลาดมันไม่ตายหลินเส่าทำไมเจ้าไม่บอกเลยว่าเจ้าฆ่ามันมากเท่าภูเขา"
หลินเส่าไม่ใช่คนเดียวที่ฆ่าซอมบี้ได้ไม่กี่คนคุนหลู่ยิ้มกว้าง "ข้าก็ฆ่ามันด้วยและแม้กระทั่งชิงเฟิง...." เขาชี้ไปที่ซองชิงเฟิงผู้ที่ันั่งถัดจากเขาแล้วพูดว่า "เขาฆ่ามากกว่าสิบคน!"
"เป็นไปได้อย่างไร?" ทั้งหลี่ชี่และหลี่จินมองไปที่เพื่อนด้วยความตกใจ พวกเขาฆ่าสัตว์ประหลาดมากมายได้อย่างไร สิ่งที่พวกเขาเพิ่งพบมานั้นยากที่จะต่อสู้!
หลินเส่าและคุนหลู่สนุกกับการตกตะลึงและชื่นชมของทั้งสองคนและยิ้มแย้มเล็กน้อย "แน่นอนเป็นไปได้ทำไมเจ้าคิดว่าอันดับของเจ้าต่ำกว่าเราในการสอบของเราวันนี้"
"พวกเจ้าสามคนฆ่าซอมบี้มากมายได้อย่างไร " หลี่ชี่ถามพวกเขาว่า "กุญแจสู่ความสำเร็จคืออะไร "
เมื่อเห็นว่าความกังวลของหลี่ชี่ดูอย่างอยากรู้อยากเห็น หลินเส่าและคุนหลู่ยิ้มให้กันและถามว่า "แน่นอนว่ามีกุญแจสู่ความสำเร็จ! เจ้าอยากรู้ไหม?"
การแสดงออกของหลี่ชี่เต็มไปด้วยความคาดหวังทันทีที่เขาได้ยิน เขาพูดต่อว่า " เมื่อเรามาถึงพรุ่งนี้....."
"แน่นอนฉันจะจ่าย!" หลี่จินกล่าวทันที
หลินเส่าพยักหน้าด้วยความพอใจและภูมิใจในสิ่งที่เขาต้องการ เขายิ้มแล้วพูดว่า "ทุบที่หัว !"
"ทุบที่หัวของมัน?" ดวงตาของหลี่จินกลิ้งไปมาแล้วถามว่า "จุดอ่อนของสัตว์ประหลาดนั่นคือหัวของมันเหรอ?"
ดังนั้นเขาจึงกลับเข้าไปภายในเกมทันทีและลองวิธีการที่หลินเส่าบอก ด้วยความประหลาดใจของเขาซอมบี้ไม่กลับมามีชีวิตอีกต่อไปหลังจากที่หัวของมันถูกทุบ!
"เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร!" หลี่จินเปี่ยมได้ด้วยความชื่นชมต่อพวกเขา "้ข้าไม่เคยคิดถึงวิธีนี้เลย!"
ต้องเผชิญกับความชื่นชมของเพื่อนๆพวกเขาทั้งสามคนที่อยู่ด้านหลังหัวเราะเย่อหยิ่ง
วิะีการฆ่าสัตว์ประหลาดหมายถึงความปลอดภัยเป็นพิเศษเมื่อสำรวจโลกที่แปลกประหลาดนี้ พวกเขาสองคนกลับไปเล่นเกมและแทบจะหยุดเล่นเกมไม่ได้
อย่างไรก็ตามพวกเขาสองคนเป็นมือใหม่ที่ซองชิงเฟิงและคนอื่นๆรู้สึกว่าพวกเขาเล่นได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นหลังจากที่ดูหลี่ชี่และหลี่จินซักพักพวกเขาก็เริ่มเบื่อและหันเหความสนใจออกไปจากพวกเขาหันมามองด้วยความสนใจ
ทันใดนั้นหลินเส่าเห็นชูกวนชิงนั่งอยู่ข้างๆเขาและไม่สามารถช่วยได้ เขาได้แต่ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ
จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้นมองหน้าจอราวกับว่าเพิ่งค้นพบทวีปใหม่ "ซองชิงเฟิงมาดูสิ! เธอเลือกจิลล์!"
สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือจิลล์ซึ่งควบคุมโดยเด็กผุ้หญิงคนนี้ได้เปิดใช้กับดักในห้องโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที่เธอดึงปืนลูกซองออกมา ก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ แบร์รี่บูทตัล เพื่อนร่วมทีมของเธอเตะไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและเปิดประตูช่วยชีวิตเธอจากความตาย!
"แม่**งอะไรเจ้ามีเพื่อนร่วมทีมที่ช่วยเจ้าได้อย่างไร" พวกเขาทุกคนประหลาดใจพวกเขาเล่นกันมานาน แต่ไม่เคยมีใครเคยมีเพื่อนร่วมทีมคนใดช่วยพวกเขาเลย!
เธอมีเพื่อนร่วมทีมได้อย่างไร?
พวกเขาต้องยอมรับว่า Resident Evil One นั้นอ่อนโยนต่อผู้หญิง จิลล์ไม่เพียง แต่ให้ปืนตั้งแต่แรกเท่านั้น แต่เธอยังมีอุปกรณืที่สามารถปลดล็อคประตูและล็อคได้ ดังนั้นเธอสามารถได้รับกระสุนจำนวนมากจากทั่วคฤหาสน์ นอกจากนี้แบร์รี่เพื่อนร่วมทีมของเธอก็จะมาช่วยด้วยดังนั้นการเล่นเป้นจิลล์ก็ง่ายกว่าการเล่นในฐานะคริสเล็กน้อย
สิ่งเดียวที่เลวร้ายที่เกี่ยวกับจิลล์คือเธอมีคะแนนสุขภาพน้อยลงและต่อมาในเกมเธอจะตายได้ง่ายขึ้นถ้าเธอไม่ระวัง
อีกสองคนตัวแข็งเมื่อเห็นฉากนี้เช่นกัน มันยอดเยี่ยมมาก!
จากนั้นหลินเส่าก็ถามชูกวนชิงในทันที "เจ้าช่วยบอกเราหน่อยได้ไหมว่าเจ้าเลือกตัวละครนี้ได้อย่างไร? "
ชูกวนชิงไม่เคยเล่นเกมที่สนุกเลย แม้ว่ามันค่อยข้างที่น่ากลัว แต่อย่างน้อยเธอก้มีเพื่อนร่วมทีม ต้องขอบคุณแบรืรี่เธอเรียนรู้วิธีการฆ่าซอมบี้อย่างรวดเร็วและก้าวหน้าเร็วกว่าซองชิงเฟิงและคนอื่นๆ
เธอหลงทางในเกมเมื่อได้ยินบางคนเรียกเธอ เมื่อหันกลับมาเธอเห็นชายสามคนเฝ้าดูเธอเล่นเกมจากด้านหลัง!
ทำไมมีคนมาดูฉันเล่นเกม ทำไมพวกเขาถึงถามฉันถึงวิธีเลือกตัวละครนี้ มันมีตัวละครอื่นอีกหรือ?
เธอสับสนและมึนงงแล้วตอบกลับไปว่า "มันเป็นตัวเลือกแรกในการเริ่มต้น"
"ไม่ใช่ตัวเลือกแรกเป็นคริสหรือ" ทั้งสามคนตกตะลึงทันที
"ไม่...."ชูกวนชิงตอบ "ตัวเลือกแรกของข้าคือจิลล์"
"อะไร?" ใบหน้าของหลินเส่าก้มลง ทำไมคริสเป้นตัวเลือกแรกของเขา แต่จิลล์เป็นตัวเลือกแรกของเธอ
"เป็นเพราะพวกเราเป็นผู้ชายเหรอ?" ซองชิงเฟิงถามเมื่อทั้งสามมองหน้ากัน อีกสองคนพูดไม่ออกเหมือนกัน
"......"
"อาจเป็นเพราะอย่างนั้น....."
เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายจะเล่นตัวละครชายและผู้หญิงจะเล่นตัวละครหญิง แต่ทำไมผู้หญิงถึงได้รับการบริการที่ดีกว่าผู้ชาย?
"ตอนนี้ข้าไม่มีความคิดเห็น ข้าจะกลับไปเล่นทันที"
ทั้งสามคนสนใจที่จะดูผู้เล่นที่ใช้ตัวละครจิลล์ ดังนั้นพวกเขาเริ่มดูชูกวนชิงเล่นเกม ขณะที่เธอเล่นเกม
"คุณผู้หญิงมีกระสุนอยู่ใต้โต๊ะนั่น!"
"ลิ้นชักนั่นมีเบาะแสอยู่ในลิ้นชักนั่น!"
"มีกุญแจอยู่ตรงนั้น!"
ต้องขอบคุณคำแนะนำของพวกเขาทั้งสามคน ชูกวนชิงพบสมบัติมากมายตรงนี้และตรงนั้น ทำให้เธอมีความประทับใจที่ดีต่อทั้งสามคน
"ข้าไม่ได้คาดหวังว่าพวกเจ้าทั้งสามคนจะรู้อะไรมากมาย "เธอกล่าว
"แน่นอน!"
"ซองชิงเฟิงผ่านไปแล้วหลายระดับ!"
"น่าประทับใจมาก " ชูกวนชิงตอบและพยักหน้า
เธอชอบเกมมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่เพียงสนุกเท่านั้น แต่ยังช่วยในการฝึกฝนให้เธอด้วย! เธอมีความรู้สึกว่าถ้าเธอยังคงเล่นต่อไปเธอจะประสบความสำเร็จในไม่ช้า
พวกเขายินดีกับความสำเร็จที่ว่าพวกเขาสามารถช่วยเหลือผู้เล่นใหม่ ซองชิงเฟิงและคนอื่นๆรู้สึกเหมือนกับนักรบอาวุโสที่ทรงพลัง
ในเวลานั้นเสียงก็ดังมากจากอีกด้านหนึ่ง "ชิงเฟิงมาดูว่าเจ้าของร้านกำลังต่อสู้กับอะไร!มันแตกต่างจากสัตวืประหลาดที่เราต่อสู้ด้วย"
"เจ้าของร้าน?" เมื่อได้ยินเสียงนี้พวกเขาก็ตระหนักว่าถึงแม้เจ้าของร้านจะเล่นได้ทั้งวัน แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห้นตอนเขาเล่นเกมเลย
"เขาเล่นได้ดีแค่ไหน?"
ด้วยความคิดนี้ทุกคนหันมามองที่หน้าจอของฝางฉี
มันจะดีกว่าถ้าพวกเขาไม่ได้ดูเพราะสิ่งที่พวกเขากำลังเห้นนั้นน่ากลัวเกินคำบรรยาย
ซิงชิงเฟิงมองเห้นสัตว์ประหลาดครึ่งมนุษย์ที่ดูน่ากลัวมันกลายพันธุ์ด้วยเกล็ดที่มีทั่วร่างกายมันมีกรางเล็บที่แหลมและยาว!
"นั่นคือตัวอะไร?"
ตอนแรกเขาคิดว่าซอมบี้ตัวเดียวก็น่ากลัวพอสมควร ใครจะรู้ว่าจะมีสัตว์ประหลาดตัวอื่นๆที่น่ากลัวกว่าซอมบี้เสียอีก
สัตว์ประหลาดตัวนี้น่ากลัวกว่าซอมบบี้เสียอีก!
"ชิงเฟิงไม่ได้พูดว่าสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งที่สุดในเกมคิอสุนัขซอมบี้เหรอนี่คืออะไร"
เด็กชายตัวเล็กอายุ 13 หรือ 14 ปีชี้ไปที่หน้าจอของฝางฉีแล้วถามด้ววยความโกรธ
"อย่าพูด" สีหน้าของซองชิงเฟิงเปลี่ยนไปอย่างเห้นได้ชัดเมื่อเห้นว่าเกิดอะไรขึ้นบนหน้าจอของฝางฉี พวดเขาเล่นเกมเดียวกันหรือไม่?
ใบหน้าของเขาจางลง เขาบอกได้เลยว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้มันไม่ง่ายเลยที่จะกำจัดมัน!
จากนั้นพวกเขาก็สังเกตุเห็นอย่างรวดเร็วว่าฝางฉีมีอาวุธภายในมือของเขาเป็นมีดสั้น! ไม่ได้ใช้ปืนในการต่อสู้
เมื่อเห็นสิ่งนี้ซองชิงเฟิงและคนอื่นๆต่างก็ช็อก! ไม่เชื่อว่าฝางฉีจะเลือกใช้มีดสั้น
????
ทำไมเขาถึงใช้มีดสั้นเท่านั้น?
ตัวละครของฝางฉีก้มลงและจดจ่อกับความสนใจของเขาต่อสัตว์ประหลาดตรงหน้าเขาเท่านั้น
ไม่มีใครควรเร่งรีบได้เมื่อต่อสู้กับนักล่า - ตำแหน่งหลบหลีกและโจมตีเป็นเรื่องสำคัญ!
แม้ว่ามีดสั้นจะมีความสามารถในการทำร้ายนักล่าอย่างหนัก แต่ก็ยังยากมากที่จะฆ่าพวกมันด้วยมีดสั้น!
ฝางฉีคุ้นเคยกับเทคนิคของนักล่าในการต่อสู้มามากมาย ด้วยวิธีนี้ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจในการโจมตีจุดอ่อนซอมบี้เป็นจุดที่โจมตีบ่อยที่สุด ทำให้เขามีโอกาสสูงที่จะฆ่ามัน!
"ซองชิงเฟิง!" หลินเส่าตะโกนว่า "อย่าบอกนะว่าเราต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนั้นในอนาคต"
"นั่นมีความเป็นไปได้! มาดูเจ้าของร้านเขาเล่นกันอย่างไร!" สีหน้าของซองชิงเฟิงยิ่งมืดมนลงกว่าเดิมเขารู้สึกว่าขนที่แขนของเขาลุกชัน
สัตว์ประหลาดที่ปกคลุมด้วยเกร็ดดูน่ากลัวขึ้นเป็นครั้งที่สอง!
มันดูเหมือนไดโนเสาร์ไร้หางที่ยืนขึ้นได้ มันเปร่งรัศมีที่ดุดันและอันตราย!
ดูเหมือนนักล่าที่มีประสบการณ์และความโหดร้ายมันคอยจ้องมองเป้าหมายที่อยู่เบื้องหน้าอย่างแท้จริง!
ซอมบี้ธรรมดามีพลังกายอยู่มากและสุนัขซอมบี้ก็มีความรวดเร็วพวกมันเป็นฝันร้ายสำหรับคนเหล่านี้ ไม่มีใครกล้าที่จะประมาทมันเมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดเหล่านี้!
พวกเขาทุกคนคิดว่าสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวที่สุดในคฤหาสน์คือซอมบี้หรือสุนัขซอมบี้แต่ก็มีสัตว์ประหลาดตัวนี้ปรากฎขึ้น!
ในมุมมองของซองชิงเฟิงนี่ไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่สามารถเอาชนะได้ด้วยมีดสั้น!
อย่างไรก็ตามนั่นเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับฝางฉีกำลังทำอยู่ตอนนี้!
สิ่งที่เขาอยากรู้ตอนนี้คือโอกาสที่ฝางฉีจะฆ่าสิ่งนั้น! ทันใดนั้นนักล่าก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและร่างยักษ์ของมันก็ระเบิดลมกระโชกลงมาที่ด้านหน้าของฝางฉีในพริบตา!
"มันเร็วมาก!" คนที่อยู่เบื้องหลังฝางฉีอุทาน
ดูเหมือนมันจะแข็งแกร่ง แต่มันดูน่าอ่อนแอจริงหรือ
ไม่! ความเร็วของนักล่าและสายลมที่พัดพาเอาพลังอันมหาศาลมารวมเป็นหนึ่งเดียว!
ยิ่งไปกว่านั้นกรงเล็บที่หนาทำให้พวกเขาสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้เล่นถูกโจมตีสร้างรอยขีดข่วน พวกเขาจะถูกแบ่งออกเป็นชิ้นๆทันทีหรือไม่? เมื่อทั้งสองเข้าปะทะกันมีดสั้นสามารถผ่าท้องของสัตว์ประหลาดได้อย่างง่ายดาย! หลังจากการปะทะนี้ฝางฉีประสบความสำเร็จในการสร้างการบาดเจ็บแก่นักล่า! ทางเดินในคฤหาสน์แคบมากจนทำให้ร่างที่ใหญ่และสูงของนักล่าสามารถเติมเต็มโถงทางเดินทั้งหมด ดังนั้นการต่อสู้ในห้องโถงจึงเป็นผลเสียต่อตัวมันเอง!
ทุกคนหยุดหายใจขณะที่ดูฉากการต่อสู้ตรงหน้าพวกเขา!
ทันใดนั้นฝางฉีก็เคลื่อนไหวเช่นกัน!
จุดศูนย์ถ่วงของร่างกายของเขาเริ่มจะไม่ดีแล้ว จากนั้นเขาเลือกที่จะก้มลงต่ำกว่าเดิมเพื่อเพิ่มจุดศูนย์ถ่วง คนอื่นมองดูในขณะที่เขาเจาะมีดสั้นที่คมชัดของเขาขึ่นไปข้างบนอย่างหนักเท่าที่จะทำได้!
มันเป็นการโจมตีที่เฉียบคม ดูเหมือนโชคจะเข้าข้างฝางฉีนักล่าอยู่ในเส้นทางของมีดสั้นของเขาพอดี
อย่างไรก็ตามการกำจัดนักล่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะฆ่ามัน!
ฝางฉีกลิ้งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดเพื่อทำการหลบหลีกการโจมตีของนักล่า
เขายืนอยู่ในตำแหน่งที่เขาใช้เวลานานในการเลือก เพือ่หาสถานที่ที่ได้เปรียบในการต่อสู้ ตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับนักล่าเขายืนอยู่ใกล้ประตูห้องโถงด้านข้าง!
จากนั้นฝางฉีก็ตีลังกาม้วนเข้าไปที่ห้องโถงด้านข้าง! เพื่อหลบหลีกการโจมตีที่นักล่าเวี่ยงก้ามปูลงมา
อาการบาดเจ็บของนักล่าเริ่มส่งผลอย่างเห็นได้ชัด มันกระตุ้นให้เกิดการฆ่าอย่างรุนแรง! เมื่อมันมองเห็นฝางฉีกระโดดหลบเข้าไปยังโถงด้านข้างมันจึงตามไปอย่างใกล้ชิด!
มันทำการคุ้ย การเจาะ ฉีกกระชากผนังปูนและการกัดเป็นสัญชาตญาณตามธรรมชาติของนักล่า!เพื่อขยายช่องทางประตูที่ฝางฉีหลบเข้าไป
ทุกคนกำลังซึมซับเทคนิคในการต่อสู้ของฝางฉี ในขณะที่พวกเขาดูอย่างตั้งอกตั้งใจนั้นไม่มีใครกล้าส่งเสียงเลยแม้แต่คนเดียวกลัวจะพลาดตอนสำคัญในการเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น