ป่วนรักร้ายนายจอมจุ้น<Why Did I fall In Luv With U>

ตอนที่ 1 นายหน้าหล่อ

โอ้ววว~~~เซยอนรอช้านนด้วยยย~ เสียงของฮันอึนที่วิ่งตามหลังฉันมาแต่ไกล ร้องตะโกนโวกเวกโวยวายจนคนที่เดินเข้ามาภายในโรงเรียนรวมทั้งคนที่นั่งแถวม้าหินอ่อนหันมามอง

ให้ตายเหอะฮันอึน ร้องโวกเวกไปได้ O_Ov ฉันพูดอย่างไม่สบอารมณ์นักก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาเดินอ่านหนังสือต่อไป

แล้วถ้าฉันไม่ตะโกนแหกปากแบบนี้ เธอจะได้ยินไหม๊เล่า )-.-( ฮันอึนเบ้ปากเล็กน้อยก่อนที่จะทำแก้มป่อง ให้ตายเหอะเพื่อนฉันนี่น่ารักชะมัด >//<

แล้วนี่อ่านอะไรน่ะ เด็กเรียนจั๊ง~~ ฮันอึนลากเสียงยาวก่อนที่จะชะโงกหน้ามาดูหนังสือเล่มเล็กในมือฉัน

ภาษาญี่ปุ่นน่ะ เค้าเป็นเพื่อนบ้านเราเชียวนะ ต้องเรียนเอาไว้บ้างดิ

หรอ~~~ ^^

ใครจะไปเหมือนบางคนแถวนี้เล่า วันๆไม่เห็นคิดอยากจะทำไรเลย - - ฉันพูดล้อเลียนฮันอึนก็ยัยเพื่อนรักคนนี้น่ะ วันๆนอกจากหาเรื่องแกล้งพวกผู้ชาย แล้วก็ไม่เห็นทำไรเลยอ่ะ -_-v

จ้า~~~แม่..   ตุบ!!!!  

โอ๊ย!!!! >0<; ฉันลงไปนอนกองกับพื้นทันทีที่มีบางอย่างกระแทกเข้าอย่างแรงกับแขนข้างขวา

OoOvvv ส่วนยัยฮันอึนก็มัวแต่ยืนอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก  

อู้ยยยย TT^TT ฉันจับแขนข้างซ้ายของตัวเองก่อนที่เริ่มน้ำตาคลอเบ้า เจ็บชะมัด! TToTT

เซยอน เป็นไรไหม๊ O_Ov

เจ็บ...TToTT น้ำตาเริ่มไหลพรากๆ ก่อนที่จะมี อาจารย์ 2-3 คนวิ่งเข้ามาดูและพาฉันไปที่ห้องพยาบาล

                                ณ ห้องพยาบาล

ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวกันหน่อยนะ ^^ ฉันชื่อ ลีเซยอน นักเรียนมัธยมปี 2 ห้อง C ของโรงเรียน ควอนซังวู ฉันมีพี่ชายขี้กวนประสาท ชื่อ ลีซองฮยอน นักเรียนปี 3 ห้อง B โรงเรียนเดียวกันนี่แหละ แล้วอีกอย่างฉันก็มีเพื่อนซี้ม๊ากก อย่าง เชวฮันอึน สาวน้อยผู้น่ารัก แก้มป่อง

เจ็บมากไหม๊ อาจารย์คนนึงที่ใส่แว่นหนาทึบ ฉันจำได้ว่าอาจารย์คนนี้สอนวิชาภาษาเกาหลีสุดแสนเบื่อนี่นา   เฮ่อ!! ยิ่งเห็นหน้าอาจารย์คนนี้ทีไร บทกลอนก็ลอยขึ้นมาบนหัวฉันเลยแฮะ +~+v จะเป็นลมดีไหม๊เนี่ย

เราต้องไปโรงพยาบาลแล้วล่ะ อ.ผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น

ฮือ~~~โธ่ น่าสงสารเซยอน นาย!!! นายต้องรับผิดชอบที่ทำให้เพื่อนฉันต้องเป็นแบบนี้ .V. ฮันอึนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังกับชายหนุ่มข้างๆ ฉันเพิ่งสังเกตว่านอกจากอาจารย์ 2 คนนั้น ยังมีผู้ชายอีก 2 คนซึ่งน่าจะเป็นคนที่ชนฉันเมื่อกี้เพราะแขนเขามีพลาสเตอร์แปะนิดหน่อย ส่วนผู้ชายอีกคนก็ยืนกอดอกแล้วมองไปทางอื่นอย่างไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไง

ขอโทษแล้วกัน ก็ฉันรีบหนิ เพื่อนเธอน่ะยืนขวางทางทำไม (   v-_-) คำพูดของหมอนั่นเมื่อกี้ทำให้อารมณ์ของใครบางคนพุ่งจี๊ดดด แต่มันไม่ใช่ของฉันหรอกนะ... (_ _|| )

ขวางทาง.... อาจารย์เห็นไหม๊คะว่าหมอนี่พูดอะไรออกมา เพื่อนหนูกับหนูเดินมาดีๆแท้ๆแต่เขากลับ...

กลับอะไร แน่จริงพูดให้มันจบดิ  -_- หมอนั่นพูดท้าทายฮันอึน นี่ก็เพิ่งเห็นผู้ชายแบบนี้เป็นคนแรกแหละน๊า

นาย!!!! ทั้งคู่จ้องกันตาเขม็ง ยังกะต่างฝ่ายต่างปล่อยกะแสไฟฟ้าออกมาใส่คู่ต่อสู้ผ่านทางสายตาได้อย่างงั้นแหละ นี่ทุกคนลืมไปหรือปล่าวนะว่าฉันน่ะ เจ็บนะ TTOTT

เอาล่ะ!!! ทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ เพื่อนตัวเองกำลังเจ็บแท้ๆ อาจารย์ผู้หญิงพูดเสียงดังก่อนที่จะให้อาจารย์ผู้ชายพยุงฉันขึ้นรถไปโรง บาล 

โทษทีนะ (_ _) คนที่นั่งฝั่งซ้ายของฉันเอ่ยขึ้นขณะยังก้มหน้าอยู่ อ่า~~~หล่อเจงๆเลยอ่ะ ไม่รู้จะบรรยายรูปพรรณสัณฐานยังไงดีเนี่ย มองทางไหนก็ดูลื่นหูลื่นตาไปหมด >///< นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย

มะ..ไม่เป็นไร -///-

เซยอน!!! ฮันอึนพูดเสียงดังก่อนที่จะเดินอย่างอารมณ์เสียไปนั่งอีกฝากนึง ข้างๆฮันอึนก็มีผู้ชายอีกคนนึง เขาดูหล่อม๊ากกเหมือนกันนะ เค้าโครงหน้าก็ดูออกจะเย็นชา หน้าค้นหาอะไรประมาณนั้น สีผมเทา-ขาวทำให้เขาดูโดดเด่นมาก อันที่จริงโรงรียนฉันมีคนหล่อเดินเพ่นพ่านเต็มไปหมด แต่สำหรับสองคนนี้ดูจะโดดเด่นมากกว่าใคร คนที่นั่งข้างๆฉัน ขนาดผู้ชายเห็นยังต้องบอกว่าหล่อเลย ผมสีน้ำตาล-ส้มทำให้เขาดูหล่อเข้ม แต่ก็แฝงความทะเล้นเอาไว้ สองคนนี้แต่งตัวเท่ๆ อีกคนก็แต่งตัวแนวคุณชายสไตล์เย็นชา ส่วนอีกคนก็เหมือนกับคุณชายมาดเท่ห์กินใจ

จะจ้องฉันอีกนานไหม --_--v O_Ovv ไอ้หน้าหล่อที่นั่งอยู่ข้างๆฉันเอ่ยตัดบทความฝันอันแสนหวานของฉันเสียหมดเลย

ใครว่าฉันจ้องนาย (   -- --)  ฉันพูดพร้อมกับเฉหน้าไปทางอื่น    หมอนี่ถึงหล่อมากแต่ก็ปากมากเหมือนกัน นี่เค้าพูดดีกะฉันได้แค่ประโยคเดียวนะ!!!

โกหก -- --

นี่นาย!!! พูดดีๆกับคนอื่นเค้าไม่เป็นรึไง นี่นายเพิ่งพูดดีกะฉันได้แค่ครั้งเดียวนะ .V.

โห~~~ตั้งครั้งนึงเชียวนะ OoO  เค้าพูดพร้อมกับทำท่าล้อเลียน

ที่พูดไปก็ตามมารยาทแหละ เค้าพูดเสียงเรียบก่อนที่จะเดินไปรับถุงยากับอาจารย์ผู้หญิง   หน็อยย~~~อีตาบ้านี่ ฉันเรียกค่าทำขวัญสักล้านดีไหม๊เนี่ย =_=

คิดว่าฉันอยากรู้จักนายนักรึไง!!! .V. เสียงดังมาจากอีกฝาก O_Ov ฮันอึนลุกขึ้นยืนพร้อมกับค้อนใส่นายหน้าหล่อ

หลงตัวเองชะมัด เซ็งเป็ด!!!!   O_O?

ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงที่กล้าตะคอกใส่ฉันแม้แต่คนเดียว -- --   แม้ว่าเค้าจะพูดแบบนั้นออกมา แต่สีหน้าของเขายังคงตึงเรียบเหมือนกับว่าไม่เดือดไม่ร้อนอะไร

ฮึ!! คิดว่าหล่อแล้วฉันจะไม่กล้าตะคอกใส่หน้านายรึไง

ใช่!!! อยากรู้จัง ว่าถ้าผู้หญิงปากเก่งแบบเธอมาหลงรักผู้ชายที่เธอหาว่าหลงตัวเองมันจะเป็นไงนะ ^^ เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และจ้องฮันอึนตาเขม็ง   O_Ovv และฉันถึงกับต้องผงะเมื่อฮันอึนหลบสายตานั่นแล้วนั่งกอดอกทำหน้าบูด ให้ตายเหอะตั้งแต่คบกันมาฉันยังไม่เคยเห็นเค้าแพ้ผู้ชายคนไหนเลย ...

ซวยแล้วล่ะ -- --v 

อะไร ค่าพยาบาลมันแพงเลยไม่มีตังค์จ่ายสิท่า -- --ฉันพูดพรางกอดอกอย่างสะใจ

คิดได้แค่นั่นรึไง อาจารย์มีธุระต้องไปทำน่ะ เลยให้เรากลับบ้านเอง

แล้วไง คราวนี้ทั้งฉัน ฮันอึน กับนายหน้าหล่อพูดขึ้นพร้อมกัน

ก็...อาจารย์ยังบอกให้ฉันดูแลเธอจนกว่าจะหายดีน่ะสิ ไม่ว่าจะไปรับ-ไปส่ง ก็ต้องเป็นหน้าที่ฉัน TT^TT O_Ovห๊า~~~

สมควรแล้วล่ะ ^^ ฮันอึนยิ้มอย่างพอใจ แต่ฉันนี่สิ แทบจะปล่อยโฮออกมาซะตรงนั้น นี่ฉันต้องกลับบ้าน มาโรงเรียนตอนเช้า พร้อมอีตาปากมากนี่ทุกวันงั้นหรอ โฮ~~~ไม่นะ แค่คิดก็.... TT^TT

เริ่มจากวันนี้ด้วย TTToTTTT   โอ้วววว ม่ายยย TT^TT~~~

   #160;            และสุดท้ายหมอนั่นก็มาส่งฉันถึงบ้านจนได้   โดยที่มีฮันอึนมาด้วย ส่วนนายหน้าหล่ออีกคนก็ขอตัวกลับบ้านไปก่อนอ่ะดิ   ส่วนขากลับฉันก็ขอร้องให้อีตาพี่ชายชาเก๊กไปส่งฮันอึนที่บ้าน เพราะขืนให้กลับกับหมอนั่นมีหวังได้ฆ่ากันตายกลางทางแน่ะ

เดี๋ยวนี้มีผู้ชายมาส่งถึงบ้านเลยนะ -- -- อีตาพี่ ซองฮยอน พูดขึ้นขณะที่ฉันนั่งดูทีวีอยู่

ไม่ใช่นะ อีตานั่นน่ะทำเซยอนล้มต่างหากเล่า -- --

ไวไฟจังนะ -- --

หยุดพูดดีกว่า -- --

ยัยเด็กแก่แดด -- --

บอกว่าไม่ใช่ไง -- --

ขอน้ำโค้กค่าทางผ่านด้วยนะ -- --

บอกว่าม่ายช่ายยไงเล่า!!!! 0 ฉันแหกปากแทบลั่นบ้านทำเอาอีตาพี่ ซองฮยอน ยืนหลับตาปิดหูยังกับเด็กๆ

มีอะไรกันลูก O__Ovv หิมะจะตกที่เมืองไทยหรอ ? =__=v เฮ่อ! แม่ฉัน...