ผู้คัดเลือก

ข้อมูลเบื้องต้น

ผู้คัดเลือก

   กรี๊ดดด !! น่ากลัวจริงๆ เสียงบาดแก้วหูดังขึ้นข้างกายพร้อมฝ่ามือสัมผัสนุ่มที่โอบรัดลำตัวผมอย่างแนบแน่น เป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่ได้ออกมาดูหนังผีกับแฟนสาว

                     อย่าร้องดังสิน้ำค้างรบกวนคนอื่นนะ ผมพูดเสียงแผ่ว

                     ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ได้ยินหรือไงคนอื่นๆเขาก็กรี๊ดกันทั้งนั้นแหละน่า ก็มันน่ากลัวนี่ เธอยักคิ้วแล้วพูดต่อ

                     ดูสินั่น โผล่มาจังๆเลย จมูกนางเอกจะติดกับจมูกผีอยู่แล้ว คนเค้าตกใจกันทั้งโรงหนังไม่เหมือนพี่นี่นั่งเป็นรูปปั้นไม่รู้สึกอะไรเล้ย!! หล่อนหันไปดูหนังต่ออย่างตั้งใจแต่มือยังวางอยู่ที่หน้าขาของผม

                      ผมนึกขำในใจ ใครว่าไม่รู้สึกกันล่ะเลือดในกายมันสูบฉีดจนผมร้อนผ่าวไปทั่วร่างยิ่งตอนที่ผีโผล่มานะเด็ดนัก หน้าอกหน้าใจเบียดเสียดจนอยากให้ผีมันโผล่ออกมาบ่อยๆ ผีมันดีอย่างนี้นี่เอง ขอบคุณผี

                      แม้จะรู้จักและคบกันมานานจนคุ้นเคยสนิทสนมกันมากก็ตาม แต่ทุกครั้งที่เธอสัมผัสกายผมมันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสำหรับความรู้สึกเร่าร้อนแบบนั้น คงเป็นเพราะผมยาวสลวย รูปร่างเธอที่สมส่วนปานหุ่นโชว์เสื้อผ้าตามห้างสรรพสินค้ากระมังที่ทำให้ผมพยายามอยู่หลายครั้งที่จะไม่คิดกับเธอแค่เรื่องนั้นเรื่องเดียว

                     กว่าหนังจะจบก็เกือบเที่ยงคืน ที่ลานจอดรถมืดสลัวเห็นรถคันอื่นค่อยๆแล่นออกไปเป็นระยะ ผมกับแฟนยืนอยู่คนละฝั่งของรถยนต์กำลังไขประตู ฉับพลันผมก็ลืมตาโตปากเผยอเล็กน้อยยืนตัวเกร็งมองผ่านไปด้านหลังของน้ำค้าง เสียงสั่นเครือลอดจากปากผม หล่อนเผลอยกมือทั้งสองขึ้นมาแตะริมฝีปากมองมาที่ผม

                     นะ นะ น้ำค้าง คะ คะ ใครอยู่ข้างหลัง ธะ เธอน่ะ  

                      น้ำค้างหน้าถอดสีเธอหวีดร้องเสียงหลงจนผมแทบจะตกใจตามจริงๆ รู้สึกตัวอีกทีหล่อนก็มายืนกอดผมแน่นแล้ว ผมอ้าปากกว้าง

                     ฮะ ฮะ ฮะ !! หยอกเล่นหรอกน่าไม่ต้องกลัวนะพี่ล้อเล่น พูดพลางถือโอกาสหยิกแก้มนิ่มๆทั้งสองข้างของเธออย่างมันมือ ผมจะตักตวงให้มากที่สุดจนกว่าจะเบื่อ

                     ทีหน้า ทีหลัง อย่าเล่นแบบนี้อีกนะ น้ำค้างกลัวจริงๆนะ กำปั้นแรงพอเหมาะกระแทกเข้าที่สีข้างของผมสองตุ้บ

                      เราทั้งสองขับรถฝ่าความมืดของลานจอดรถที่อยู่ชั้นใต้ดินมุ่งสู่ถนนใหญ่  แสงไฟบนถนนช่วยให้น้ำค้างใจชื้นขึ้น ตาผมมองถนนแต่ปากก็พูดไป

                     น้ำค้าง กลัวผีมากเลยหรือ

                     กลัวสิพี่ ขึ้นชื่อว่าผีใครๆก็กลัว พี่ไม่กลัวหรือไง เธอชักเสียงสูง ผมอมยิ้มกับคำถามนั่นเพราะใครๆที่เธอว่าน่ะไม่มีผมรวมอยู่ด้วยแน่

                     กลัวผีมากขนาดนี้ ถ้าตายไปจะกลัวตัวเองไหมจ๊ะ

                     บ้า!! พี่นี่พูดอะไรปากไม่เป็นมงคล คราวนี้กำปั้นแบบเต็มแรงกระแทกที่ต้นแขนจนผมร้องโอย ส่วนเธอทำหน้างุ้ม มองออกไปที่หน้าต่างรถ

                    ผีไม่มีจริงหรอกน่า น้ำค้าง เธอเงียบ

                      ไฟหน้ารถส่องฝ่าหมอกบางๆไปตามถนนมีต้นไม้ใหญ่ทะมึนอยู่ตามข้างทาง ล้อรถหยุดหมุนหน้าบ้านน้ำค้างที่อยู่ลึกสุดซอยเปลี่ยว

                    คืนวันพรุ่งนี้อย่าลืมนะน้ำค้าง ฝันดีนะจ๊ะ

    ไม่ลืมหรอก ฉันตั้งตารอพี่ทุกอาทิตย์อยู่แล้ว...ฝันดีนะคะที่รัก เธอส่งจูบแล้วเข้าบ้านไป ดีจริงๆที่มีสาวอ่อนโลกมาติดพันเป็นหนึ่งในบรรดาสาวๆของผมแบบนี้

                    ขับเลยไปอีกนิดผมก็หักพวงมาลัยกลับรถ ไฟหน้าสาดไปไกลแลเห็นป่าละเมาะทึบ ดึกๆแบบนี้มองเหมือนป่าดงดิบมากกว่า ทันใดสายตาผมก็สะดุดกับร่างๆหนึ่งอยู่ในดงไม้ไกลออกไปเป็นชายสวมเสื้อสีขาวแต่เลอะเทือกไปด้วยสีแดงสด จ้องเขม็งมาที่ผม สภาพมันเหมือนเพิ่งกระโดดออกมาจากรถไฟที่กำลังวิ่ง พระช่วย!! เท้าทั้งสองข้างของมันไม่ติดพื้นคล้ายว่ามันถูกแขวนอยู่  ผมรู้สึกเย็นวาบปิดเปลือกตาแรงๆหนึ่งทีสะบัดหน้าแล้วมองไปอีกครั้ง....หายไปแล้ว ผีหรือไงกัน ไร้สาระภาพติดตาจากในหนังมากกว่าผมยิ้มให้ตัวเองแล้วไปต่อ ไปได้ไม่เท่าไหร่ร่างลักษณะเดิมปรากฏให้เห็นอีกที่ข้างทางมันยืนนิ่ง ผมลดความเร็วขับผ่านหน้ามันไปช้าๆขณะที่มันจ้องมองมาที่ผม   คราวนี้เห็นชัดกว่าเดิมสภาพมันแย่ชะมัดศพดีๆนี่เอง มันมองตามจนผมผ่านไป

            ฮะ ฮะ ผีว่ะ ผีมีจริงๆหรือวะเนี่ย ผมรู้สึกแปลกๆเหมือนจะดีใจที่ได้เห็นผี

                   ฉับพลันร่างที่เห็นมานั่งนิ่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  ใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่มรถส่ายเล็กน้อยผมคุมสติ เหงื่อผุดนิดหน่อย

                 นี่แกเป็นผีใช่ไหม ? ผมถามเพราะไม่รู้จะพูดอะไร  มันเงียบ

                 แก โผล่มาทำไม จะหลอกข้าหรือไง

                 ช่าย..ย..ย..ย มีเสียงตอบยาวกังวานก้องในหัวผม ปากมันไม่เห็นขยับ

                 โอ้โห! นี่พวกผีสื่อสารทางโทรจิตเหมือนมนุษย์ดาวอังคารเลยนะเนี่ย ผมตื่นเต้นเหยียบคันเร่งต่อไป

                 เจ้าขนปุยสีดำหางม้วนตัวหนึ่งตัดหน้ารถผมไปอย่างฉิวเฉียด ผมเบรกตัวโก่งปากจูบพวงมาลัย หัวไอ้บ้านั่นขาดดังแควก!หลุดเด้งไปที่กระจกหน้ารถ ร่วงลงเบื้องล่างดังเหมือนลูกมะพร้าวหล่น

                เฮ้ย! ไอ้หน้าผีนั่งดีๆสิวะ ข้าใจหายหมด ผมถอนใจยาวหน้านิ่ว

                 มันเอื้อมมือลงไปควานหาหัวของมันแล้วเอาขึ้นมาวางไว้บนตักตะแคงใบหน้าแหงนมองมาที่ผม เป็นครั้งแรกที่เห็นหน้ามันชัดๆ คุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนแต่นึกไม่ออก

                แล้วนี่เอ็งโผล่มาหลอกข้า จะขอส่วนบุญใช่ไหม? ผมถามจากประสบการณ์ที่ได้ดูหนังผีบ่อยๆ มันเงียบ

                  ผมกับผีนั่งไปด้วยกันสักพักผมก็คิดอะไรสนุกๆขึ้นมาได้

                แกไอ้หน้าผี แกมาร่วมมือกับข้านะ แล้วข้าจะทำบุญอุทิศให้แกทุกวันพระเลยเอามั้ย! ไม่มีสัญญาณตอบรับจากร่างไร้วิญญาณนั่น

                อือ...ถ้าแกสนใจแกก็ไปเจอข้าที่บ้านก็แล้วกัน แล้วข้าจะบอกว่าแกต้องทำอะไร แล้วข้าถึงจะทำบุญไปให้แก ถ้าไม่สนก็เชิญไปหลอกคนอื่นนะไอ้หน้าผี!! เรื่องอะไรผมจะกรวดน้ำให้มันฟรีๆ แล้วมันก็ค่อยๆเลือนหายไปต่อหน้าต่อตา ผมหนาวเยือกอีกครั้งไม่ได้กลัวแต่รู้สึกทึ่งกับสิ่งที่เห็น

&nbs;                 ผมถึงบ้านเปิดโคมไฟสีนวลอาบน้ำอาบท่าเสร็จกำลังก้าวออกจากห้องน้ำ ทันใดก็ต้องสะดุ้งกระโดดถอยกลับไปในห้องน้ำสองก้าว ไอ้หน้าผีนั่งอยู่บนเตียงของผมมีหัวของมันวางอยู่ข้างกายกำลังมองมาที่ผม

                 ไอ้บ้า!! ตกใจหมด มาไม่ให้สุ่มให้เสียง แล้วหัวแกน่ะจับไปวางบนคอแกซะที เห็นแล้วมันทุเรศลูกตาว่ะ อย่างว่าง่ายมันยกหัวมันยัดใส่ข้อต่อตรงคอมันดัง กร้อบ! เข้าที่เหมือนหุ่นยนต์

                  สนใจข้อเสนอข้าล่ะสิ ถึงมาหาข้าอีกน่ะ มันนิ่งเงียบเช่นเดิม

            เงียบ...ถือว่าตกลงนะ ที่แกต้องทำก็แค่โผล่ไปหลอกแฟนข้า คืนพรุ่งนี้ที่บ้านหล่อน ไปถูกหรือเปล่า โผล่ออกมาตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มนะ เอาให้หล่อนกรี๊ดกระโดดมาทับเลย ฮะ ฮะ

                 ผมซู้ดปากเหมือนจะได้กินของหวานนึกแล้วมันน่าสนุกจริงๆ แค่นั้นแหละที่ต้องการแล้วผมก็จะไม่กรวดน้ำให้มันด้วยสะใจจริงๆคนหลอกผีล่ะงานนี้

                เที่ยงคืนนะไอ้หน้าผี ข้ากับแฟนจะรอที่เตียง แล้วแกก็ไปได้แล้ว มันไม่หายไปเหมือนคราวก่อนมันยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม

              วะ! ไล่ไม่ยอมไป ...เอ้อ! ตามใจข้านอนก่อนล่ะเพลียแล้ว ผมนอนตะแคงมองมันจนหลับไปโดยที่มันยังคงนั่งอยู่ข้างๆ

                คืนวันต่อมาผมกับน้ำค้างดินเนอร์กันใต้แสงเทียนที่บ้านของเธอ แกงจืดจืดสมชื่อผัดเผ็ดก็มีแต่รสของพริก ของหวานยิ่งแล้วใหญ่ เอานิ้วจิ้มน้ำตาลกินเล่นยังอร่อยกว่า ผมต้องทนทุกอาทิตย์ก่อนที่เราทั้งสองจะได้เข้านอนกัน เหลือบมองนาฬิกาบอกเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้วไอ้หน้าผีจะมาตามที่ตกลงหรือเปล่านะ

                เธอจุดเทียนสร้างบรรยากาศในห้อนอน ผมทอดกายลงบนเตียงนุ่ม น้ำค้างอาบน้ำแล้วออกมาในชุดนอนยาวสีครีมบางพลิ้วเส้นผมสยายประบ่าชวนให้จินตนาการไปไกล ผมยันกายกึ่งนั่งกึ่งนอนกลิ่นหอมละมุนจากกายเธอทำผมเคลิ้มริมฝีปากเราทั้งสองกำลังเคลื่อนเข้าหากัน ผมหยุดชะงักสะดุ้งเฮือกมันมาตอนเข้าด้ายเข้าเข็มจริงๆไอ้หน้าผีปรากฏกายขึ้นที่ปลายเตียงสภาพมันยับเยินเหมือนเคย น้ำค้างมองตามสายตาผมเธอผวากายเล็กน้อย เล็กน้อยเท่านั้น เป็นไปได้อย่างไร!! เธอยืนมองไอ้หน้าผีนิ่ง

           กรี๊ดสิ! ร้องดังๆกระโดดมาแนบอกตูสิวะ เร็วสิ!! ผมคิดอยู่ในใจ น้ำค้างยังคงยืนนิ่ง.....นิ่ง.....ปากเธอเริ่มแบะตาเธอกระพริบถี่ๆน้ำใสไหลลงมาอาบแก้ม เธอเป็นอะไรไปแล้วนั่นไอ้หน้าผีกับเธอยืนจ้องกันเขม็ง นี่ผมตาฝาดหรือเปล่าหล่อนกำลังเดินเข้าไปหาไอ้หน้าผีช้าๆ

                อะไรกัน นานขนาดนี้แล้วเธอยังวนเวียนอยู่อีกหรือ สมภพ น้ำเสียงเธอสะอื้น ชื่อนี้คุ้นหูผม

                 แสงสว่างประกายออกมาจากไอ้หน้าผีจ้าไปทั่วห้องเพียงครู่เดียวก็ดับลงไอ้หน้าผีกลายเป็นหน้าหล่อแต่ไม่ฉายแววของความมีชีวิต

  ฮือ! ฮือ! ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน... น้ำค้างปล่อยโฮ

                 ไอ้หน้าหล่อไร้วิญญาณหันควับมาจ้องตาผม ใช่แล้ว!!ผมจำได้แล้วไอ้สมภพแฟนเก่าของน้ำค้างตายไปนานแล้ว แค่มองตามันผมก็รู้ว่ามันต้องการอะไร แน่นอนไม่ใช่ส่วนบุญอย่างที่ผมคิดไว้ตามันน่ากลัวจริงๆมันมองเหมือนรู้ถึงใจของผมดีว่าผมคิดอย่างไรกับน้ำค้าง เป็นครั้งแรกที่ได้รู้ว่าความรู้สึกกลัวผีเป็นอย่างไรผมกลัวอย่างจับใจเลือดในกายเหมือนหยุดไหลเวียน  ทันใด! ประตูห้องก็สะบัดเปิดออกอย่างรุนแรงมีดแล่เนื้อเล่มใหญ่แวววาวลอยผ่านเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าผม แว่บหนึ่งที่ผมเห็นเหมือนมีไฟลุกในตาของสมภพ

                  อย่านะ!! สมภพเธอจะทำอะไรเขา เธอร้องดัง

                  ไม่นะ ฉันรักพี่เขา ฉันไม่มีวันลืมเธอนะสมภพแต่พี่เขาทดแทนให้ฉันได้ ฉันรักเขา !! อย่านะได้โปรด เธอทรุดลงกับพื้นเกาะขาผีสะอื้น

                 เธอรักผมหรือนี่ผมรู้สึกละอายใจที่สุดเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอไม่รู้สักนิดว่าผมไม่ได้จริงจังกับเธอเลยสมภพคงรอพิสูจน์ผมอยู่นานจนกระทั่งคืนนี้สมภพก็แน่ใจ  ผมเจ็บปวดและเสียวแปล้บลึกเข้าไปในช่องท้องรู้สึกถึงการคว้านขึ้นลงและหมุนเป็นวงกลมอยู่ภายใน ปวดเหลือเกิน อยากจะร้องขอโอกาสแต่ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกจากปาก ตาทั้งสองข้างเบิกเต็มที่จนหน้าผากย่น ผมได้ยินเสียงหญิงสาวร้องลั่น ขาผมอ่อนแรงแล้วทุกอย่างก็ดับวูบ

สมภพคงยังไม่ไปไหนจนกว่าจะพบชายดีๆสำหรับน้ำค้าง