ห้วงรัก ห้วงริษยา - นิยาย ห้วงรัก ห้วงริษยา : Dek-D.com - Writer
×

    ห้วงรัก ห้วงริษยา

    เพื่อนรักต้องกลับกลายมาเป็นเพื่อนร้ายเพราะผู้ชายเพียงคนเดียว

    ผู้เข้าชมรวม

    154

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    154

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:57 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


          เสียงปรบมือดังสนั่นเมื่อบนเวทีนายแบบเชื้อสายอเมริกันคนดัง
    เอกบุรุษ ภัทรานันท์ เอเวอร์ริทท์ เดินออกมาจากหลังเวทีพร้อมด้วยนางแบบหน้าใหม่ น้ำพราว เมธาวัฒน์ ที่สวมชุดสีแดงสดของห้องเสื้อคริสเตียน ดิออร์เป็นชุดฟินาเล่ปิดท้ายงาน แสงแฟลชวูบวาบจนน่าแสบตาเมื่อนายแบบและนางแบบเดินมาถึงกลางเวทีและหยุดโพสท์ท่าให้นักข่าวถ่ายรูป

     

    นี่น้องน้ำพราวเหรอคะเนี่ย สวยอะไรอย่างนี้ จำแทบไม่ได้เลยนะคะ

     

    หนึ่งในแขกผู้มีเกียรติที่นั่งชมอยู่ด้วยเอ่ยชมน้ำพราวกับ สุพาณี เมธาวัฒน์ มารดาของเธอ สุพาณียิ้มปลื้ม

     

    เรียนจบหรือยังคะคุณณี อีกคนหนึ่งถามบ้าง

     

    เพิ่งจบค่ะคุณพี่ แกเพิ่งบินกลับจากอังกฤษเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง

     

    น่าภูมิใจแทนคุณณีกับคุณวฤทธิ์นะคะที่มีลูกสาวดีๆอย่างหนูพราว นี่ถ้าดิฉันมีลูกชายล่ะก็จะขอทาบทามหนูพราวไว้เป็นทองแผ่นเดียวกันเสียตั้งแต่ตอนนี้เลยค่ะ

     

    เสียงหัวเราะที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของผู้หญิงสูงวัยที่นั่งอยู่ตรงหน้า ยิ่งทำให้ไฟริษยาในหัวใจของ เมธาวี พิรุณลักษณ์ ลุกโชนขึ้นมามากยิ่งขึ้น

     

    นั่นพ่อของจัสตินนี่

     

    ตรีดาว ที่นั่งอยู่ข้างเมธาวีพูดขึ้นเมื่อเห็นนายเอเวอร์ริทท์ ฟิลลิป บิดาของเอกบุรุษนำช่อดอกไม้ขึ้นไปมอบให้น้ำพราวบนเวทีแล้วยังกอดน้ำพราวอย่างสนิทสนมอีกด้วย

     

    คงจะปลื้มว่าที่ลูกสะใภ้ล่ะมั้ง เมธาวีเหยียดปากอย่างไม่ชอบใจพลางเบือนหน้าหนี

     

    นี่แกยังไม่เลิกคิดมากเรื่องพราวกับจัสตินอีกเหรอไหม

     

    ถ้าแกจะพูดเอาความดีใส่ยายน้ำพราวให้ฉันฟังล่ะก็ ขอร้องล่ะ เลิกพูดซะที

     

    ตรีดาวมองไปบนเวทีอย่างไม่สบายใจ

     

    นับวันเมธาวีก็ยิ่งจงเกลียดจงชังน้ำพราวมากขึ้นทั้งที่เคยเป็นเพื่อนรักกันมากมาก่อน

     

    เมธาวี พิรุณลักษณ์ คือนางแบบชื่อดังคนหนึ่งของวงการ

     

    เอกบุรุษ ภัทรานันท์ เอเวอร์ริทท์ คือนายแบบลูกครึ่งอเมริกันที่เข้าวงการได้ไม่นานแต่ด้วยความหล่อตามแบบฉบับหนุ่มลูกครึ่ง เขาก็กลายเป็นคนดังภายในชั่วข้ามคืน

     

    เมื่อได้ร่วมงานกันบ่อยๆ เมธาวีก็หลงรักเอกบุรุษจนหมดใจ แต่เอกบุรุษไม่เคยแสดงท่าทีอะไรกับเมธาวีมากเกินไปกว่าคำว่าเพื่อน

     

    เพราะหลังจากที่เมธาวีได้แนะนำกลุ่มเพื่อนสนิทให้เอกบุรุษรู้จักนั่นคือตรีดาว อารยาและน้ำพราว เขาก็สารภาพว่ามีความรู้สึกแบบพิเศษให้กับสาวน้อยน่ารักอย่างน้ำพราว

     

    นี่เองที่เป็นสาเหตุให้สายใยความเป็นเพื่อนระหว่างน้ำพราวกับเมธาวีเริ่มบางลงเรื่อยๆ ถึงขนาดที่เมธาวีถอนตัวออกจากงานเดินแบบครั้งสำคัญในวันนี้เพียงเพราะผู้จัดงานเลือกน้ำพราวให้ใส่ชุดฟินาเล่เดินคู่กับเอกบุรุษ

     

    แล้วยิ่งเห็นนายเอเวอร์ริทท์แสดงท่าทางว่าปลื้มอกปลื้มใจในตัวน้ำพราวนักหนา เมธาวีก็ยิ่งต้องการจะขยี้น้ำพราวให้แหลกคามือ ความรักกลับกลายเป็นความโกรธเกลียดเคียดแค้นจนยากจะเปลี่ยนแปลงให้กลับมาเป็นดังเดิมเสียแล้ว

     

    เสร็จจากงานเดินแบบ น้ำพราวก็เข้าไปเช็ดเครื่องสำอางค์และเปลี่ยนเสื้อ้าในห้องน้ำเพื่อจะรีบไปสมทบกับสุพาณีบวกกับความหิวเนื่องจากยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่ช่วงบ่าย เมื่อน้ำพราวกำลังจะก้าวขาออกจากห้องน้ำก็ต้องผงะอยู่กับที่เมื่อร่างที่สูงกว่าของเมธาวียืนค้ำประตูอยู่

     

    ไหม!!

     

    ตกใจมากเหรอจ๊ะพราว นี่เพื่อนนะไม่ใช่ผี

     

    น้ำเสียงของเมธาวีเหมือนพูดเล่นแต่แววตาวิบวาวของเธอช่างดูน่ากลัวจนน้ำพราวต้องถอยหลังกลับมาสองก้าว

     

    ไหมมีอะไรหรือเปล่า เมธาวียิ้มเยาะเมื่อจับความหวาดกลัวในน้ำเสียงนั้นได้

     

    อยากคุยกับเพื่อนสักนาทีสองนาทีไม่รู้ว่าเพื่อนอยากจะคุยด้วยหรือเปล่า

     

    อยากสิ ไหมมีอะไรคุยกับพราวได้ทุกเรื่องเลย

     

    เมธาวีขยับมือไปไขว้กันไว้ด้านหลังเมื่อน้ำพราวจะเอื้อมมือมาจับ ทำเอาหญิงสาวใบหน้าเจื่อนลง

     

    เลิกยุ่งกับจัสตินซะถ้าเธอยังอยากเป็นเพื่อนกับฉันอยู่!!

     

    ไหมกำลังเข้าใจผิดนะ พราวไม่เคยคิดอะไรกับจัสตินเลย เราแค่ร่วมงานกันเดี๋ยวก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว

     

    สาบานสิน้ำพราว เธอต้องสาบาน

     

    เมธาวีดันร่างบอบบางของน้ำพราวไปจนติดขอบอ่างล้างหน้า น้ำพราวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อต้นแขนทั้งสองข้างถูกเมธาวีบีบรัดจนแน่น

     

    เธอต้องสาบานว่าเธอจะไม่ทรยศเพื่อน สาบานสิ

     

    โอ๊ยย ปล่อยพราวเถอะไหม พราวเจ็บ

     

    ฉันบอกให้เธอสาบานไงเล่า เพียะ!!!

     

    ใบหน้าหวานของน้ำพราวหันไปตามแรงฝ่ามือของเมธาวี เลือดค่อยๆไหลซึมออกมาจากมุมปาก

     

    หยุดเดี๋ยวนี้นะไหม!!!

     

    ตรีดาวเข้ามาห้ามไว้ได้ทันก่อนที่เมธาวีจะเข้าไปซ้ำน้ำพราว

     

    เป็นบ้าอะไรฮึ ทำแบบนี้มันจะมากเกินไปแล้วนะ

     

    สำหรับเพื่อนที่ทรยศแทงกันข้างหลังแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ

     

    พราวไม่ได้ทำอะไร พราวไม่เคยคิดอะไรกับจัสตินแล้วก็ไม่เคยคิดจะแทงไหมข้างหลังด้วย

     

    จะสร้างภาพไปถึงไหนแม่คุณหนูผู้สูงศักดิ์ ฉันน่ะรู้นิสัยสันดานจริงของเธอหมดแล้ว

     

    หยุดซะทีเถอะไหม พราวออกไปก่อน แล้วดาวจะโทรหา

     

    ตรีดาวดึงเมธาวีไว้ไม่ให้กระโจนเข้าใส่น้ำพราวจนกระทั่งน้ำพราวเดินแกมวิ่งออกไปจากห้องน้ำ

     

    อะไรมันดลใจให้แกกล้าทำร้ายเพื่อนขนาดนี้ฮึไหม ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าคนอย่างน้ำพราวจะทำอะไรแบบที่แกกล่าวหา

     

    แกมันก็เข้าข้างแต่ยายน้ำพราว ใช่สิ ยายนั่นปั้นหน้าเป็นนางเอกอยู่ตลอดเวลาใครจะเหมือนนางมารร้ายอย่างฉันล่ะ

     

    แกคิดไปเองนะไหม เราคบกับน้ำพราวมาตั้งหลายปีแล้วอยู่ๆแกกลับมาจงเกลียดจงชังน้ำพราวเพียงเพราะเรื่องผู้ชายเนี่ยนะ รู้หรือเปล่าว่ามันน่าทุเรศ

     

    แล้วยายน้ำพราวเคยสนไหมว่าฉันคือเพื่อน ถ้ามันยังจำได้แล้วทำไมถึงกล้าแย่งผู้ชายของเพื่อนไปหน้าด้านๆ

     

    แกต่างหากที่หน้าด้าน จัสตินกับแกเป็นแค่เพื่อนกัน ถ้าเกิดจัสตินคิดจะชอบน้ำพราวมันก็ไม่ผิดเพราะเขาไม่ได้เป็นอะไรกับแก หัดส่องกระจกดูตัวเองเสียบ้าง

     

    ตรีดาวจำต้องใช้คำพูดรุนแรงเมื่อหมดสิ้นความอดทน เมธาวีเอามือปิดหู กรีดร้องลั่นห้องน้ำด้วยทนรับความจริงไม่ได้ ตรีดาวเดินถอยห่างออกมาอย่างไม่คาดคิดว่าเพื่อนจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้

     

    ในมุมมืด มีสายตาคู่หนึ่งกำลังทอดมองมายังเมธาวีที่นั่งทรุดร่ำไห้เป็นวรรคเป็นเวรอยู่บนพื้นห้องน้ำ เป็นแววตาของใครบางคนที่เฝ้ามองการแตกหักระหว่างกลุ่มเพื่อนรักทั้งสามคนด้วยความพึงพอใจ!!!

     

     

     

     

     

     

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น