คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] N.O (VGa)
Title: N.O
Pairing: V x Suga ft. BTS
Author: tictoc13
Rating: PG-13
Author note: เรื่อราวและเหุาร์ทั้หมเป็นเพียสิ่ที่สมมุิึ้นมา
พวเราถือำเนิมาเพื่ออนา
ทว่าอนาลับไม่เยมาถึสัที..
เพียะ!
ฝ่ามือสวมถุมือหนัฟาเ้าที่แ้ม้ายอผม
ผมสะบัหน้าไปามแรระทบ
ใบหน้าี้ายาไปทั้แถบ
มันเรียว่าอะไรนะ วามเ็บปวอย่านั้นใ่ไหม?
"ห่วยแ!"
รูฝึะโนใส่นที่ยืนถัาผม...NO.003 สีหน้าอเาเยเมยไม่่าาผม ไม่สิ ไม่่าาพวเราทุน
'พวเรา' ที่ยืนอยู่ในห้อสี่เหลี่ยมสีาวแบๆห้อนี้
"พวแมันเศษยะรอวันำััๆ ยาที่ินเ้าไปทุวันไม่ึมเ้าสู่ร่าายพวแเลยหรือไหา!"
NO.003 นิ่เียบ รูฝึไล่ะอใส่หน้าพวเราทีละน
ั้แ่ NO.001.. นถึ NO.008
พวเรามีันเ็น แ่ไม่มี NO.007
"อย่าให้ัน้อรายาน็อเอร์ว่ายะใ้ารไม่ไ้แล้ว"
ผมลอา พวเราไม่ไ้รับอนุาให้หันหน้าผมึลอาเพื่อมอเหุาร์้าัว
เพียะ!
"แล้าัสีหน้าใส่ันอย่านั้นหรือ!"
ใรโนบันนะ NO.005? หรือ 006?
"ลับไปประำที่อพวแเี๋ยวนี้!"
ผมหันหลัทันทีที่ไ้ยินำสั่ เินลับไปนั่บนเ้าอี้ที่ผมลุามา
เบื้อหน้าอผมือสีาวบริสุทธิ์...
ทหารสวมุป้อันสีาวพร้อมอาวุธรบมือยืนอยู่รหน้า
รูฝึสวมุสีาว ห้อนี้็ทาสีาวเ่นเียวัน
่าแ่าาพวเราที่สวมุสีเ้มแบบทหารเหมือนสวรร์ับนร
อรหน้าแส้อมูลที่พวเรา้อำใส่สมอในวันนี้
สูรำนวับ้อนมามายถูบันทึารูม่านาเ้าสู่เลล์สมอ
ไม่มีสมุ ไม่มีปาาสำหรับเลเอร์ มีเพียสมอให้ำ
สมอที่ถูัสรรมาอย่าีำลัทำานร่วมับยาระุ้น
สัวันหนึ่พวเราะ้อสมบูร์แบบ
เหลือเพียนเียว
และเ้าไปแทนที่ NO.000
พวเราถูปล่อยัวในอีสอั่วโมให้หลัเมื่อารฝึบล
มีเวลาพัสามสิบนาที่อน้อมยิปืน
"NO.002"
"เรียยูนิสิ"
NO.001 หรือ อิน ส่ยิ้มมาให้ผม่อนะนั่ล้าๆ
"โนบแรนานั้นแ่แ้มไม่แเลยนะ"
"เป็นปิ นายเอ็รู้"
"นายน่าะไ้เห็นอน NO.006 โนบอีนนะ"
ผมผินหน้าไปมอ NO.006 หลัาินพูบ
นัยน์าว่าเปล่าับ้อลับมา ผมหลบา่อนที่อีฝ่ายะอยารู้ว่าผมมอเพราะอะไร
หมอนั่น... แทฮยอ NO.006 ที่อบลอีับรูฝึ
หมอนั่นนั่อยู่ับ NO.003 โฮอและ NO.004 นัมุน
NO.005 ีมิน และ NO.008 อุยืนุยันรมุมห้อ
เวลาพัอพวเรามีน้อย
เวลาที่ะไ้เป็นเพียมนุษย์ธรรมา็มีน้อยเ่นเียวัน..
ผมแหนหน้ามอเพานอย่าเหนื่อยหน่าย
รั้สุท้ายที่ไ้เห็นท้อฟ้าือเมื่อไรันนะ?
พวเราเิในโรพยาบาล โมาในห้อทลอ ใ้ีวิในห้อสี่เหลี่ยมห้อแล้วห้อเล่าที่แ่าันออไป
ารออไปเยือนโลภายนอือไปศึษาสถานาร์ริ่อนปิบัิภาริ
อีสามเือนารฝึะสิ้นสุล ภาริะถูแ่าย พวเรา้อแยย้ายันไป
และหาวิธีำัันเอในระหว่านั้น..
ินบบ่าผมเมื่อสัาหมเวลาพััึ้น พวเราลุึ้นยืนโยพร้อมเพรียัน เียเวลาที่ประูะเปิออไม่ถึเสี้ยววินาที
รูฝึยืนมอพวผม้วยสายาเย็นเยียบ
สีาวรายล้อมพวเราเ็มไปหม...
ปั!
ระสุนนัสุท้ายเ้าเป้าอย่าแม่นยำ
ผมลปืนลพลามอผลานอนเอ
วันนี้ผมไม่โนบเป็นหนที่สอ
เพียะ!
"ันสั่ให้แเล็ั้วหัวใไม่ใ่ยิั้านสมอ!"
รูฝึะโน่า อา... ใรันนะที่โนลโทษ
ใรันที่ล้าัำสั่อรูฝึ้วยารยิอีุแทนุที่้อยิ
ผมถูั้น้วยบล็อยิึไม่สามารถลอาูไ้ว่าใรโนบ
ผมยืนนิ่...สายาับ้อเป้ายิที่มีรูรลาเพียรูเียว
สัวันหนึ่เป้ายิะไม่ไ้เป็นเพียเป้าระาษ
แ่เป็นร่าอมนุษย์อโลภายนอ และอีหนที่ฝึมาพร้อมับผมเอ
พวเราถูสร้ามาเพื่อเป็นอาวุธ ไม่ใ่มนุษย์
ทว่าหาอาวุธมีำนวนมาเินไป็อา่อให้เิอันรายย้อนลับมาทำร้ายอ์รไ้
อาวุธที่ี้อมีเพียหนึ่
ทำอย่าไร็ไ้ให้เหลือเพียหนึ่นาเ็น
ะมีวิธีไหนอีนอาำันที่ไม่ใ่นเอทิ้ไป
รูฝึบอให้พัผ่อนไ้ ทหารและรูฝึเินออาไปทิ้พวผมไว้ในห้อ้อมยิปืน
ผมมอประูเหล็สีาวปิล่อนะหลับา
แ่แล้วร่าทั้ร่า็ลอยหวือ
เสื้อสีรมท่าอผมแนบิับผนัสีาว
"แทฮยอ.."
แ้ม้ายอหมอนั่นเป็นรอยแ
ไม่ทันไ้ถามว่าึมาทำไมริมฝีปาหยั็ประทับลมาบนริมฝีปาอผม
สอมือาวีถูรึไว้ับผนั ผมหลับาปล่อยให้ลิ้นุนหยอเย้าอย่าสนุสนาน
พวเราไม่วรมีวามรู้สึ... แ่ผมห้ามมันไม่ไ้
แทฮยอมอผม้วยสายาที่ผมไม่อยาถอรหัส
ผมยืนนิ่ ไ้ยินเสียรอเท้าใรสันระทบพื้นเป็นัหวะ
"เ็บ" แทฮยอเอ่ยเสียแผ่ว ผมยื่นมือไปประอแ้มแๆนั้นเอาไว้
พวเราไม่วรมีวามรู้สึ...แ่ใรล่ะะวบุมมันไ้
ุมพิทวีวามร้อนแรึ้นเรื่อยๆ ผมถูอรัในอ้อมแนแร่นระูแทบแหลละเอีย
สัมผัสนั้นเรียร้อและโหยหาเหมือนเปลวเพลิที่พยายามหลอมละลายภูเาน้ำแ็
ห้านที่เหลือไม่มีใรสนใ หรือหาะพูให้ถูือไม่มีใรอยาสนใสิ่ที่แทฮยอทำับผมนัหรอ
แทฮยอือัวเ็ในเมเือออพวเรา... ทุนรู้ี
"ู้า..." เสียทุ้มระิบ ผมยิ้มบาๆ
"วี..."
และเหมือนนที่ยืนอยู่ใล้ผมมาที่สุะเริ่มหมั่นไส้เราสอน
"เฮอะ โรมิโอแอน์ูเลีย"
แทฮยอวัสายาใส่ีมิน ึ่เ้าัว็อบสนอ้วยารยัิ้วใส่
ประูสีาวเปิอออีรั้ พวเราหันไปมอประูเป็นาเียว
นที่เินเ้ามาไม่ใ่รูฝึและทหาร
หาเป็นนที่ผมไม่อยาให้ปราออมามาที่สุ
NO.000 ิมฮิมาน
อาวุธมนุษย์ที่็อเอร์โปรปรานนเรียว่าลูาย
ใบหน้าามั่รูปสลัและผิวาวเนียนราวไ่มุ่าามเหมือนราินีำแล
สายามริบ้อมอพวผมทีละน
ผมหายใสะุเมื่อสายานั้นหยุนิ่ที่ผม...เนิ่นนาน
สายาเลื่อนมาับ้อริมฝีปาอผมล้ายับผิ
ผมยับปลายนิ้ว
ิมฮิมานไม่พูอะไร
ทหารที่มา้วยเอามือแะ้อศอิมฮิมาน ผมำไ้ว่าเาเป็นใร
พาร์ทเนอร์อิมฮิมาน นายทหารผู้ผ่านประสบาร์มาแล้วอย่าโโน...บัยุ
นที่เหลือรอในลุ่มอพวเราเมื่อผ่านเม Survival แล้ว็ะมีพาร์ทเนอร์เ่นเียวัน
ทันทีที่บานประูปิลผม็รีบระโนไปว้าัวแทฮยอทันที
"ใเย็นไว้สิ" ผมปราม พยายามล็อัวแทฮยอให้อยู่นิ่ๆ
แทฮยอฮึฮั ีมินและอุยืนวาประูเอาไว้เพื่อันแทฮยออาละวา
"ยัไม่ถึเวลา" นัมุนพูเรียบๆ
"ันะ่ามัน!" แทฮยอประาศร้าว นับว่าเป็นโีอพวเราที่หมอนี่ไม่ระโนใส่ิมฮิมานอนยืนอยู่ในห้อมิเ่นนั้นพวเราถูลาไปเป่าะโหลันหม
"บอแล้วไว่ายัไม่ถึเวลา" โฮอับไหล่แทฮยอ ทั้สอ้อาันไม่มีใรยอมใร
ผมระุแนแทฮยอ หมอนั่นสบถเบือนหน้าหนีโฮอแล้วเินไปนั่บนเ้าอี้ใล้ๆ
ผมสบาับห้านที่เหลือ ีมินับอุเินลับเ้ามารวมลุ่ม
ินระุยิ้ม ผมยิ้มอบลับไป
พวเราไม่วรมีวามรู้สึ... ทว่าวามเลียั่อห้อสีาวลับล้นปรี่อยู่ในใอพวเราทุน
เมื่อสมวรแ่เวลา
พวเราะทำลายห้อสีาวี่เ่าพวนี้ให้ราบเป็นหน้าลอ
END.
--------------------------------------------------------------
นี่ือสัลัษ์ว่านอใปัโยสมบูร์ #ปับ้วยพัแนๆ
็แบบ... เอ็มวีใหม่เ็สุโฮอะ เ้าับ Survival มา ฮรือออออออออออออออออ แถสุีวิสุฤทธิ์สุเ ู้าส๊วยสวย น้อวีโหเหมือนพี่แหะยอนเลย แ
ใเล่นำว่า N.O ับ NO. แ่ไม่รู้ะสื่อออมาไ้ีหรือเปล่า ;A;
enjoy reading ่ะ
:) Shalunla
ความคิดเห็น