Au Fan Fiction Reborn ~Taboo Love~

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1

Au Fan Fiction Reborn ~Taboo Love~

: 8059 10069 D18

บทที่ 1

:ReseT.

            ร่างสีขาวนั่งอยู่บนพรมสีขาวสะอาดอย่างสำรวม มือเรียวขยับวาดวงเวทย์ ริมฝีปากบางเอ่ยบทคาถาอย่างแผ่วเบา แขนเสื้อชุดมิโกะขยับตามการขยับตัว เรือนผมสีเงินขับให้ผิวขาวราวหิมะนั้นขาวมากกว่าเดิม

            “ท่านจะช่วยเราได้จริงๆหรือ” หญิงแก่เอ่ยออกมาอย่างไม่เชื่อถือมองร่างของบุตรสาวของตนเองดิ้นไปมาอย่างทรมาน หากเพราะได้ยินข่าวเกี่ยวกับมิโกะซึ่งเก่งกาจเข้าจึงคิดว่าจะต้องช่วยลูกสาวตัวเองได้ ดวงเนตรสีมรกตของมิโกะมองร่างของหญิงสาวที่ดิ้นอย่างทรมาน คาถาบทสุดท้ายหลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่ม เกิดแสงสว่างจ้าขึ้นรอบห้อง เมื่อแสงดับลงหญิงสาวที่เคยดิ้นทรมานกลับลุกขึ้นมานั่ง

            “นี้…ข้าเป็นอะไรไปหรือท่านแม่?”

            เพียงแค่นั้นทั้งครอบครัวของหญิงสาวก็กู่ร้องอย่างดีใจ ก่อนกราบไหว้ผู้เป็นมิโกะอย่างปลื้มปิติ

“ขอบคุณท่านมากเลยเจ้าค่ะท่านมิโกะ!”

            ริมฝีปากสวยของผู้เป็นมิโกะยกยิ้มก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

            “มิเป็นไร ข้าเพียงทำในสิ่งที่ควรทำเท่านั้น”

            ร่างของผู้เป็นมิโกะเดินไปตามทางของวัดโบราณอย่างช้าๆ ก่อนที่จะรู้สึกถึงการมาของใครบางคน ริมฝีปากยกยิ้มก่อนหันกลับไป

            “มีอะไรหรือ มุคุโร่” ชายตรงหน้าคือ ‘โรคุโด มุคุโร่’ ข้าหลวงการคลังแห่งวังหลัง ซึ่งเขาคนนี้เปรียบเหมือนพี่ชายของเขาเช่นเดียวกัน มุคุโร่คลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนมองร่างตรงหน้าแล้วก็ยากจะนึกห้วนกลับไปนึกถึงตอนที่เก็บเด็กคนนี้มา … แต่เจ้าตัวกลับจำอะไรไม่ได้เลย

            “วันนี้เป็นยังไงบ้างครับ ฮายาโตะคุง” สำหรับ ‘โกคุเดระ ฮายาโตะ’ ซึ่งเป็นมิโกะที่แข็งแกร่งมันเป็นเรื่องที่เป็นกิจวัตรประจำวันของเจ้าตัว ซึ่งสำหรับเขาแล้วเขาว่ามันน่าเบื่อกว่าการต้องคอยนับเงินเข้าคลังเสียอีก

            “หมายถึงเรื่องใดกันแน่เนี่ย?” เอ่ยทั้งรอยยิ้มเพราะเขาเองก็พอจะอ่านใจของอีกฝ่ายออกจากใบหน้าที่แสดงออกมา มุคุโร่จะแสดงอารมณ์ออกมาต่อหน้าเขาเพียงคนเดียว…

            “นั้นสินะครับ” เสียงหัวเราะดังกังวานเช่นนั้นคำพูดที่ใช่เล่นกันแม้จะค่อนไปทางหาเรื่องแต่ทั้งคู่ก็รู้ว่ามันเป็นการเล่นกันเพื่อแก้เครียดให้แก่ทั้งสองฝ่าย

            …มันสงบสุขเสียจนคิดว่าเป็นเช่นนี้ไปตลอดก็ดี…

            ใบหน้าถูกปกปิดด้วยหน้ากากจิ้งจอกซึ่งเป็นตัวแทนของเทพจิ้งจอก มือเรียวถือพัดแบบพับเก็บเอาไว้แน่น ไม่ว่าเมื่อไรเขาก็ไม่ชินกับเทศกาลนี้เลยสักครั้ง การร่ายรำเพื่อฉลองให้แก่เทพจิ้งจอกซึ่งเป็นได้ทั้งเทพและปีศาจ

แขนเรียวขยับร่ายรำด้วยท่าทางอ่อนหวานงดงาม เรือนผมสีเงินสะท้อนแสงแดดทำให้มันดูราวกับอิทธิฤทธิ์ของเทพจิ้งจอกมาสถิตอยู่กับเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สร้อยเปลือกหอยซึ่งอยู่ที่คอของเด็กหนุ่มขยับตามแรงร่ายรำ ดวงเนตรสีมรกตลอบมองเห็นร่างของใครบางคนซึ่งยืนอยู่ด้านหลังของมุคุโร่ เขาเป็นชายที่ดูมีอายุใกล้เคียงกันอยู่มาก เรือนผมสีดำสนิทนั้นเข้ากับชุดสีดำของเขาซึ่งแลดูลึกลับใบหน้าครึ่งล่างของเขาถูกปิดด้วยผ้าสีดำเช่นเดียวกับชุดที่สวมใส่ แต่สิ่งที่สะกดสายตาของฮายาโตะได้กลับเป็นสร้อยเปลือกหอยที่ชายคนนั้นสวมอยู่…มันเป็นสร้อยแบบเดียวกันกับของเขา…

การแสดงจบลงซึ่งชายคนนั้นหันหลังเดินออกไปจากงานอย่างเงียบงัน ฮายาโตะเองก็รู้ว่ามันไร้มารยาทที่วิ่งลงจากเวทีมาเสียอย่างนั้น วิ่งมาอย่างสุดชีวิตถึงขนาดไม่หยุดเพราะเสียงเรียกของมุคุโร่ แต่โชคก็ยังเข้าข้างเขาเมื่อวิ่งมาทันคนๆนั้น

“ทะ ท่าน” หอบหายใจหนักก่อนดึงหน้ากากออก แต่ไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไรต่อนิ้วของชายผมสีดำก็แตะลงบนริมฝีปากของผู้เป็นมิโกะอย่างแผ่วเบา เขาส่ายหน้าช้าๆราวกับจะสื่อว่าไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น แล้วค่อยๆโน้มศีรษะของตนเองเข้าหาฮายาโตะกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูของเด็กหนุ่มผมสีเงิน ก่อนหันหลังเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงร่างบางใต้ชุดมิโกะซึ่งนิ่งกับคำพูดของเขาไปเสียแล้ว

“ข้า…”

---TBC.---