คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
Au Fan Fiction Reborn ~Taboo Love~
: 8059 10069 D18
บทนำ
:ReseT.
ไฟโหมกระหน่ำไปทั่วนครลับแล ในยามที่ข้าศึกบุกเข้ามาเช่นนี้เหล่าทหารเองก็ไม่อาจต้านทานไหว การโจมตีอย่างกะทันหันของนครเหนือทำให้ทั้งอาณาจักรสั่นคลอน ร่างของเจ้านครลับแลทั้งสองวิ่งไปในทางเดียวกันเมื่อประตูบานใหญ่ถูกเปิดร่างของชายหญิงคู่หนึ่งก็อยู่ในนั้นก่อนแล้ว พวกเขาอุ้มเด็กสามคนเอาไว้
“ท่านอายาโนะ!” หญิงสาวผมสีไพลินยาวดวงตาสองสีเอ่ยเรียกหญิงสาวผมสีเงินยาว นายหญิงแห่งนครลับแลอุ้มร่างของเด็กทารกตัวน้อยผมสีเงินขึ้นมาอุ้ม
“มาซะ อาคุ” เจ้านครลับแลเอ่ยด้วยเสียงเรียบนิ่งราวกับยอมทิ้งซึ่งทุกอย่าง ร่างของเด็กหนุ่มสองคนปรากฏขึ้นด้านหลังพวกเขา คนหนึ่งอยู่ในชุดของนินจา ส่วนอีกคนสะพายดาบเอาไว้
“เราควรรีบหนีนะขอรับ นายหญิงอายาโนะ!” นินจาหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรนผิดกับหญิงสาวผมสีเงินที่สงบนิ่ง เธออุ้มร่างของเด็กทารกน้อยผมสีเงินยื่นให้แก่นินจาหนุ่ม
“นะ…นายหญิง…”ตากว้างอย่างเข้าใจความหมายของผู้เป็นนาย หญิงสาวผมสีไพลินมองนายหญิงตัวจริงแห่งนครลับแลอย่างคับข้องใจ
“ท่านอายาโนะ…ท่านคิดจะ…”
“นี้เป็นทางเดียวที่จะช่วยเหลือนครของเราได้ มุทสึกิ…” หญิงสาวผมสีเงินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งดวงตาสั่นคลอนอย่างปวดร้าว ชายหนุ่มผมสีขาวส่งเด็กชายในอ้อมแขนให้แก่เจ้านครลับแล
“อาคุ เจ้าจงพาเด็กคนนี้ไปหาสหายร่วมรบของเรา…แซนซัสแห่งนครเหนือ” รู้…ว่าการฝากฝั่งไว้กับศัตรูเป็นการเสี่ยงแต่หากเป็นชายผู้มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าคนนั้นแล้วละก็ ไม่นานเขาจะแยกตำแหน่งเจ้านครเหนือจากบิดาตนเองแล้วกลับมาช่วยเหลือนครลับแลแห่งนี้เป็นแน่
“แต่ นายท่าน!” นักดาบหนุ่มหวาดกลัวในสิ่งที่ผู้เป็นนายคิดเหลือเกินแต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของเจ้านครเหนือก็ต้องชะงัก
“ข้าฝาก เบียคุรันด้วยนะ อาคุ”
“ขอรับ” อุ้มร่างของเด็กทารกคนนั้นเอาไว้อย่างมั่นคง ก่อนกระโดดฝ่ากองเพลิงออกไปโดยจุดหมายคือนครเหนือ
“แม่ขอโทษนะ…รัน” หญิงสาวผมสีไพลินมองร่างที่หายลับไปของนักดาบหนุ่ม นินจาหนุ่มจึงค่อยๆประคองร่างของทารกน้อยสองคนในอ้อมแขนหนึ่งผมเงินหนึ่งผมดำ
“มาซะ จงพาเด็กทั้งสองไปหาซาวาดะ สึนะโยชิเสีย”
“ซาวาดะ สึนะโยชิ? องค์ชายน้อยแห่งนครซากุระหรือขอรับ?” นินจาหนุ่มเอ่ยด้วยความสงสัยทำไมถึงฝากเอาไว้กับเด็กคนนั้นกัน
“ใช่แล้วละ ข้าฝากด้วยนะมาซะ”
“เดี๋ยวก่อนขอรับ แล้วองค์ชายน้อยทายาทวังหลังอีกคนละขอรับ!” เมื่อนึกย้อนกลับไปแล้วเด็กทารกน้อยหายไปหนึ่งคน หญิงสาวผมสีไพลินจึงเอ่ยขึ้น
“ข้าได้ฝากไว้กับข้าหลวงการคลังแห่งนครซากุระเป็นที่เรียบร้อยแล้วละ”
“เอาละ มาซะเจ้าควรไปได้แล้ว…ทำงานนี้ให้เสร็จสิ้น” นายหญิงแห่งนครลับแลแตะไหล่ของนินจาหนุ่มที่เปรียบเหมือนน้องชายคนหนึ่ง
“ข้าจะ…ทำงานนี้ให้สำเร็จขอรับ…” ร่างของนินจาหนุ่มกระโดดฝ่ากองเพลิงออกไปอย่างรวดเร็วเพียงพริบตาตัวเขาก็ได้หายไป ดวงเนตรสีมรกตของนายหญิงแห่งนครลับแลจ้องมองแผ่นหลังนั้นอย่างเศร้าหมอง
“มาซะ…ข้าขอโทษนะ”
ลูกธนูและลูกปืนไฟพุ่งเข้าหาร่างของนินจาหนุ่มอย่างไม่ลดละ สร้อยเปลือกหอยที่คอของนินจาหนุ่มกระทบกัน นี้เป็นของดูต่างหน้าของนายหญิงที่เขาเคารพที่สุด ใช้ความเร็วคล้องสร้อยทั้งสองเส้นลงบนคอของเด็กทั้งสองคน
“จากที่นี้ไปนครซากุระ…คงประมาณสามวัน…ต้องรีบแล้วสินะ” เอ่ยพึมพำกับตนเองแต่แล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อลูกปืนไฟฝั่งเข้าที่ไหล่ของนินจาหนุ่ม เด็กทารกผมสีดำร่วงหล่นจากอ้อมแขนร่วงหล่นลงหน้าผาสูง
“ทาเคชิ!!” พยายามคว้าเอาไว้แต่ก็ไม่ทัน ร่างของเด็กทารกน้อยตกลงน้ำที่ไหลเชี่ยว เสียงครึกโครมของพวกทหารแห่งนครเหนือที่ใกล้เข้ามาทำให้นินจาหนุ่มต้องรีบออกจากบริเวณหน้าผานั้นไป
“ข้าขอโทษ…ทาเคชิ…”
ร่างของชายหนุ่มผมสีดำสนิทอุ้มร่างน้อยๆของเด็กทารกผมสีดำขึ้นจากน้ำที่ไหลเชี่ยวไม่อยากเชื่อว่าเด็กทารกเช่นเด็กคนนี้จะลอยมากับน้ำได้โดยไม่สำลักน้ำตายไปเสียก่อน
“มีอะไรหรือ ฟง” ชายหนุ่มผมสีทองเม่นเอ่ยถาม ชายหนุ่มชาวจีนมองร่างของเด็กน้อยในอ้อมแขนของตนเอง ก่อนห้วนนึกถึงใครคนหนึ่ง
บุตรชายคนแรกของเจ้านครลับแล
…ยามาโมโตะ ทาเคชิ…
“ไม่ผิดแน่ โคโลเนโร่ เด็กคนนี้คือทายาทคนแรกของเจ้านครลับแล” เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ แสดงว่าข่าวที่ได้มาว่านครลับแลถูกโจมตีก็เป็นเรื่องจริง
“หมายความว่านายหญิงอายาโนะ…” ดวงเนตรสีฟ้ากระจ่างฉายแววเจ็บใจพวกเขาไม่มีโอกาสได้รับใช่นายหญิงของตนเองเป็นครั้งสุดท้ายเลย…
“ไม่หรอก นี้ไงละก็รับใช้ครั้งสุดท้าย…”
“เจ้าหมายความว่า…”
“เราต้องเลี้ยงเด็กคนนี้ให้เติบใหญ่…เพื่อที่เขาจะได้กลับไปทำในสิ่งที่นายหญิงอายาโนะได้ตั้งใจไว้” เอ่ยด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นเต็มไปด้วยความจริงจัง …งานสุดท้ายที่ใครบางคนทำพลาด…
พวกเราจะสานต่อเจตจำนงนั้นเอง
สร้อยเปลือกหอยที่แยกออกจากกันเป็นสอง สร้อยที่จะนำพาทั้งความสุขและความทุกข์ อีกไม่นานที่เรื่องราวต่อไปของโชคชะตาจะดำเนิน…การกลับมาพบกันของจี้ทั้งสอง…ตามเจตจำนง…
…เปลือกหอยที่ประกบกับคู่ของมันเท่านั้น…
---TBC.---
ความคิดเห็น