ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [KRISYEOL]-SWEET POISON-6
ตอนเที่ยงในวันขณะที่ซิวหมินกับจงแดทะเลาะกัน ร่างสูงเดินมาหาร่างบางพร้อมเพื่อน่ารักอีกคนหนึ่ง
"ปาร์ค ชานยอล ฉันขอนั่งด้วยนะ" พูดจบร่างสูงก็นั่งทันที
"อ่า..อ่า..เชิญสิครับ"ร่างบางบอกไปแต่ขยับติดคยองซู ไม่ทันที่ทุกคนจะสังเกตุร่างสูงกระซิบข้างหูร่างบางว่า
"นายไม่อยากนั่งใกล้ฉันสินะ" ร่างสูงแสยะยิ้ม
"ป่ะ ป่าวครับ" ตอบกลับไปแล้วกลับไปนั่งดีๆ
"หึหึหึ" ร่างสูงหัวเราะในลำคออย่างได้ใจ
"เออ..ผมไปเก็บจานก่อนนะครับ"พูดจบก็เดินจากไปโดยที่ร่างบางนั้นไม่รู้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปคืออะไร..ร่างบางเก็บจานเสร็จก็เดินลัดเลาะตึกไปจนกระ ทั่งผมแก้งค์หญิงสก๊อยดักไว้
"จะไปส์ไหนส์จ๊?"(จะไปไหนจ๊ะ) หญิงสก๊อยคนหนึ่งถามขึ้น
"ไปเรียนครับ"ร่างบางตอบไปอย่างมีมารยาท
"ชั้นมัยหั้ยเธอวปรัยส์หลอกส์ณ๊" (ฉันไม่ให้เธอไปหรอก) หญิงสก๊อยร่างถึกพูดขึ้นก่อนล็อคตัวร่างบาง
"ผมทำอะไรให้ครับ"ร่างบางถามน้ำตาคลอและไม่สามารถสู้หญิงถึกได้
"คริ๊ งิ๊ ก้อเธอวเป้ณลูมเมทส์เพ่ส์คริสงัยส์ ชั้นหมั่นสั้ยเธอวมาแนลแร้วส์" (คริ งิ ก็เธอเป็นรูมเมทพี่คริสไง ฉันหมั่นไส้เธอมานานแล้ว) พอหญิงสก๊อยพวกนั้นบอกจบก็ยัดยาสีแปลกใส่เข้าปากร่างบางและกระชากผม แล้วสะบัดลงพื้น
"แคร่ณี้ก้อพอลจัยส์แร้วแหระส์ ครุ๊คริ๊ แระเธอวจะพูดผส์มั่ยส์ดรัยส์อีคตร่อปรัยส์"(แค่นี้ก็พอใจแล้ว ครุคริ และเธอจะพูดไม่ได้อีกต่อไป) พูดเสร็จก็วิ่งหนีทิ้งให้ร่างบางนอนหมดแรงอยู่ที่พื้นและอาเจียนออกมาเป็น เลือด ไม่นานหนักก็มีคนมาเจอร่างบางนั้นคือรุ่นพี่อี้ชิ้ง เขารีบวิ่งไปหาคริส
"คริส! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!"อีชิ้งวิ่งมาหาร่างสูงแล้วบอกด้วยสีหน้าตกใจ
"อะไร?"ร่างสูงทำหน้าหนายๆ
"ชานยอล รูมเมทนาย อยู่นู่นๆ" อี้ชิ้งบอกไม่ทันจบร่างสูงก็วิ่งไปทางทิศที่อีชิ้งชี้
"ชานยอล!! ใครทำอะไรนาย? ทำไมเป็นงี้" ร่างสูงอุ้มร่างบางแล้วรีบวิ่งไปห้องพยาบาล
"นี่!!เขาไปโดนอะไรมา?ห้ะ!!"ครูฮีชอลประจำห้องพยาบาลถามอย่างตกใจ
"ไม่รู้!!"ร่างสูงตอบไปอย่างห้วนๆเพราะเขาไม่ชอบครูสักคน
"งั้นเดียวฉันจะตรวจเขานายช่วยไปรอข้างนอกนะนักเรียนอู๋ฟาน"ฮีชอลพูดเสียงเรียบแล้วรูดผ้าม้านตรวจอาการร่างบาง
ผ่านไป10นาที
ฮีชอลเดินออกมาด้วยน่าตาเครียดอย่างหนักแล้วเรียกร่างสูงให้เข้ามาคุยด้วย
"นี่! นายเป็นรูมเมทนักเรียนชานยอลใช่ไหม?" ฮีชอลถาม
"ใช่!"ร่างสูงตอบด้วยความไม่พอใจ
"นายต้องดูแลเขาให้ดีกว่านี้นะ..เอ่อ.."ฮีชอลทำหน้าเครียด
"ทำไม?ชานยอลเป็นอะไร"ร่างสูงถามด้วยความโมโห
"เขาได้รับสารผิดไปทำลายกล่องเสียงและลำคอ เขาจะไม่สามารถพูดได้"ฮีชอลบอกแล้วยื่นยาให้ร่างสูง
"พูดไม่ได้? "ร่างสูงทึ่งหัวตัวเอง
"ยาที่ให้ไปให้เขากินทุกครั้งหลังทานข้าวจะทำให้คอไม่แสบ"ฮีชอลพูดแล้วตบบ่าร่างสูงเชิงให้กำลังใจ
"เอ่อ..ครับ..ขอบคุณครับ"นี่เป็นครั้งแรกที่ร่างสูงพูดขอบคุณกับคุณครู ร่างสูงวิ่งไปหาเตียงที่ร่างบางนอนอยู่
"ชานยอลกลับห้องเถอะเดี๋ยวฉันจะดูแลนายเอง"ร่างสูงอุ้มร่างบางและเดินกลับไป ที่ห้อง เมื่อถึงห้องร่างสูงก็ว่างร่างบางไว้นั่งกับเตียง ร่างสูงน่ังคุกเข่าที่พื้นลูบผมร่างบาง
"ชานยอลนายฟังฉันดีนะๆ"ร่างสูงบอกแล้วมองลึกลงไปในดวงตาร่างบาง
"นายได้รับยาพิษที่ทำลายกล่องเสียงและลำคอของนายไป...นายจะพูดไม่ได้อีกต่อ ไป"ร่างสูงกุมมืองร่างบางไว้ในขณะเดียวกันที่ร่างสูงบอกจบภาพที่โดนทำร้าย ย้อนมาทำให้ร่างบางร้องไห้หนัก
"ชานยอลไม่ร้องนะ..ฉันจะดูแลนายเอง" ร่างสูงเช็ดน้ำตาให้ร่างบางแล้วค่อยๆสวมกอด ร่างบางผละออกมาแล้วหยิบสมุดเล่มหนึ่งกับปากกามาเขียนอะไรยุกยิกไปมาแล้วชู ให้ร่างสูงดู
'ขอบคุณนะครับที่ทำเพื่อผม'
"อืม..แล้วใครทำนายเพราะอะไร?"ร่างสูงถาม ร่างบางก้มลงเขียน
'มีคนดักผมแล้วกรอกยาอะไรไม่รู้ให้ผมกิน'
"แล้วเขาทำไปทำไม?"ร่างสูงยังถามอีก
'เพราะผมเป็นรูมเมทคริสฮยอง..'
"ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องอย่างนี้!!!"ร่างสูงขึ้นและกำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อไปตามหาคนทำร้ายร่างบางแต่ร่างบางคว้ามือไว้
"ทำไม?"ร่างสูงถามเสียงอ่อนลง
'ปล่อยเขาเถอะ'
"เอางั้นก็ได้ งั้นนายไปอาบน้ำแล้วนอนได้แล้วต้องพักผ่อนเยอะๆนะ"ร่างสูงบอกจบร่างบางก็ พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างเหม่อลอย อาบน้ำเสร็จร่างบางก็นอนที่เตียงตัวเองแล้วหลับไป
"นายรู้ไหม ที่ฉันยอมมาเรียนที่นี่เพราะนายตั้งแต่เห็นนายครั้งแรกตอนมาดูโรงเรียนฉันก็ ตกลงเรียนเลย" ร่างสูงพูดบ่นอยู่คนเดียวก่อนจะไปทำธุระแล้วเดินมานั่งที่เตียงของร่างบาง
"ฝันดีนะชานยอล"ร่างสูงกำลังจะนอนแต่เห็นร่างบางจับคอแล้วเหมือนหิวน้ำแสบคอแต่ในตอนนี้ร่างสูงไม่อยากปลุกร่างบาง
"ทำไงดีว่ะ?เป็นไงเป็นกัน"ร่างสูงสบทก่อนเอายาใส่ปากตามด้วยน้ำและโน้มลงไป ประกบปากร่างบางแล้วค่อยจับปากร่างบางให้อ้าออกก่อนจะใช้ลิ้นตวัดดันน้ำและ ยาตามเข้าไปในปากร่างบาง ร่างสูงผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
"เสร็จแล้ว..ถ้าได้ป้อนยาอย่างนี้ทุกวันคงดีแน่"บ่นเสร็จร่างสูงก็ตบหน้าตัวเองไร้ความคิดออกไป จากนั้นก็เดินไปนอนที่เตียงของตัวเอง
"หวานติดปากเลยแหะ.."ร่างสูงพูดจบก็เลียริมฝีปากตัวเองแล้วหลับตาพริ้ม...
tbc.
สวัสดี^^ อ่า..ตอนนี้ค่อนข้างเขียนยากหน่อยในบทของสก๊อยกว่าจะพิมพ์ได้แต่ถ้าใครไม่ เข้าใจอ่านซับได้555555 ในตอนนี้ฟินมากเลยแต่งไปเขิน55 ตอนนี้หวังว่าทุกคนจะชอบนะ
ปล.วิวน้อยเม้นน้อยไม่อัพต่อนะน้อยใจสุดๆ-.- ยังไงก็เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะ จุ้บๆจิ้บๆ
ไรท์เตอร์-อิ่ม- :) Shalunla
"ปาร์ค ชานยอล ฉันขอนั่งด้วยนะ" พูดจบร่างสูงก็นั่งทันที
"อ่า..อ่า..เชิญสิครับ"ร่างบางบอกไปแต่ขยับติดคยองซู ไม่ทันที่ทุกคนจะสังเกตุร่างสูงกระซิบข้างหูร่างบางว่า
"นายไม่อยากนั่งใกล้ฉันสินะ" ร่างสูงแสยะยิ้ม
"ป่ะ ป่าวครับ" ตอบกลับไปแล้วกลับไปนั่งดีๆ
"หึหึหึ" ร่างสูงหัวเราะในลำคออย่างได้ใจ
"เออ..ผมไปเก็บจานก่อนนะครับ"พูดจบก็เดินจากไปโดยที่ร่างบางนั้นไม่รู้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปคืออะไร..ร่างบางเก็บจานเสร็จก็เดินลัดเลาะตึกไปจนกระ ทั่งผมแก้งค์หญิงสก๊อยดักไว้
"จะไปส์ไหนส์จ๊?"(จะไปไหนจ๊ะ) หญิงสก๊อยคนหนึ่งถามขึ้น
"ไปเรียนครับ"ร่างบางตอบไปอย่างมีมารยาท
"ชั้นมัยหั้ยเธอวปรัยส์หลอกส์ณ๊" (ฉันไม่ให้เธอไปหรอก) หญิงสก๊อยร่างถึกพูดขึ้นก่อนล็อคตัวร่างบาง
"ผมทำอะไรให้ครับ"ร่างบางถามน้ำตาคลอและไม่สามารถสู้หญิงถึกได้
"คริ๊ งิ๊ ก้อเธอวเป้ณลูมเมทส์เพ่ส์คริสงัยส์ ชั้นหมั่นสั้ยเธอวมาแนลแร้วส์" (คริ งิ ก็เธอเป็นรูมเมทพี่คริสไง ฉันหมั่นไส้เธอมานานแล้ว) พอหญิงสก๊อยพวกนั้นบอกจบก็ยัดยาสีแปลกใส่เข้าปากร่างบางและกระชากผม แล้วสะบัดลงพื้น
"แคร่ณี้ก้อพอลจัยส์แร้วแหระส์ ครุ๊คริ๊ แระเธอวจะพูดผส์มั่ยส์ดรัยส์อีคตร่อปรัยส์"(แค่นี้ก็พอใจแล้ว ครุคริ และเธอจะพูดไม่ได้อีกต่อไป) พูดเสร็จก็วิ่งหนีทิ้งให้ร่างบางนอนหมดแรงอยู่ที่พื้นและอาเจียนออกมาเป็น เลือด ไม่นานหนักก็มีคนมาเจอร่างบางนั้นคือรุ่นพี่อี้ชิ้ง เขารีบวิ่งไปหาคริส
"คริส! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!"อีชิ้งวิ่งมาหาร่างสูงแล้วบอกด้วยสีหน้าตกใจ
"อะไร?"ร่างสูงทำหน้าหนายๆ
"ชานยอล รูมเมทนาย อยู่นู่นๆ" อี้ชิ้งบอกไม่ทันจบร่างสูงก็วิ่งไปทางทิศที่อีชิ้งชี้
"ชานยอล!! ใครทำอะไรนาย? ทำไมเป็นงี้" ร่างสูงอุ้มร่างบางแล้วรีบวิ่งไปห้องพยาบาล
"นี่!!เขาไปโดนอะไรมา?ห้ะ!!"ครูฮีชอลประจำห้องพยาบาลถามอย่างตกใจ
"ไม่รู้!!"ร่างสูงตอบไปอย่างห้วนๆเพราะเขาไม่ชอบครูสักคน
"งั้นเดียวฉันจะตรวจเขานายช่วยไปรอข้างนอกนะนักเรียนอู๋ฟาน"ฮีชอลพูดเสียงเรียบแล้วรูดผ้าม้านตรวจอาการร่างบาง
ผ่านไป10นาที
ฮีชอลเดินออกมาด้วยน่าตาเครียดอย่างหนักแล้วเรียกร่างสูงให้เข้ามาคุยด้วย
"นี่! นายเป็นรูมเมทนักเรียนชานยอลใช่ไหม?" ฮีชอลถาม
"ใช่!"ร่างสูงตอบด้วยความไม่พอใจ
"นายต้องดูแลเขาให้ดีกว่านี้นะ..เอ่อ.."ฮีชอลทำหน้าเครียด
"ทำไม?ชานยอลเป็นอะไร"ร่างสูงถามด้วยความโมโห
"เขาได้รับสารผิดไปทำลายกล่องเสียงและลำคอ เขาจะไม่สามารถพูดได้"ฮีชอลบอกแล้วยื่นยาให้ร่างสูง
"พูดไม่ได้? "ร่างสูงทึ่งหัวตัวเอง
"ยาที่ให้ไปให้เขากินทุกครั้งหลังทานข้าวจะทำให้คอไม่แสบ"ฮีชอลพูดแล้วตบบ่าร่างสูงเชิงให้กำลังใจ
"เอ่อ..ครับ..ขอบคุณครับ"นี่เป็นครั้งแรกที่ร่างสูงพูดขอบคุณกับคุณครู ร่างสูงวิ่งไปหาเตียงที่ร่างบางนอนอยู่
"ชานยอลกลับห้องเถอะเดี๋ยวฉันจะดูแลนายเอง"ร่างสูงอุ้มร่างบางและเดินกลับไป ที่ห้อง เมื่อถึงห้องร่างสูงก็ว่างร่างบางไว้นั่งกับเตียง ร่างสูงน่ังคุกเข่าที่พื้นลูบผมร่างบาง
"ชานยอลนายฟังฉันดีนะๆ"ร่างสูงบอกแล้วมองลึกลงไปในดวงตาร่างบาง
"นายได้รับยาพิษที่ทำลายกล่องเสียงและลำคอของนายไป...นายจะพูดไม่ได้อีกต่อ ไป"ร่างสูงกุมมืองร่างบางไว้ในขณะเดียวกันที่ร่างสูงบอกจบภาพที่โดนทำร้าย ย้อนมาทำให้ร่างบางร้องไห้หนัก
"ชานยอลไม่ร้องนะ..ฉันจะดูแลนายเอง" ร่างสูงเช็ดน้ำตาให้ร่างบางแล้วค่อยๆสวมกอด ร่างบางผละออกมาแล้วหยิบสมุดเล่มหนึ่งกับปากกามาเขียนอะไรยุกยิกไปมาแล้วชู ให้ร่างสูงดู
'ขอบคุณนะครับที่ทำเพื่อผม'
"อืม..แล้วใครทำนายเพราะอะไร?"ร่างสูงถาม ร่างบางก้มลงเขียน
'มีคนดักผมแล้วกรอกยาอะไรไม่รู้ให้ผมกิน'
"แล้วเขาทำไปทำไม?"ร่างสูงยังถามอีก
'เพราะผมเป็นรูมเมทคริสฮยอง..'
"ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องอย่างนี้!!!"ร่างสูงขึ้นและกำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อไปตามหาคนทำร้ายร่างบางแต่ร่างบางคว้ามือไว้
"ทำไม?"ร่างสูงถามเสียงอ่อนลง
'ปล่อยเขาเถอะ'
"เอางั้นก็ได้ งั้นนายไปอาบน้ำแล้วนอนได้แล้วต้องพักผ่อนเยอะๆนะ"ร่างสูงบอกจบร่างบางก็ พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างเหม่อลอย อาบน้ำเสร็จร่างบางก็นอนที่เตียงตัวเองแล้วหลับไป
"นายรู้ไหม ที่ฉันยอมมาเรียนที่นี่เพราะนายตั้งแต่เห็นนายครั้งแรกตอนมาดูโรงเรียนฉันก็ ตกลงเรียนเลย" ร่างสูงพูดบ่นอยู่คนเดียวก่อนจะไปทำธุระแล้วเดินมานั่งที่เตียงของร่างบาง
"ฝันดีนะชานยอล"ร่างสูงกำลังจะนอนแต่เห็นร่างบางจับคอแล้วเหมือนหิวน้ำแสบคอแต่ในตอนนี้ร่างสูงไม่อยากปลุกร่างบาง
"ทำไงดีว่ะ?เป็นไงเป็นกัน"ร่างสูงสบทก่อนเอายาใส่ปากตามด้วยน้ำและโน้มลงไป ประกบปากร่างบางแล้วค่อยจับปากร่างบางให้อ้าออกก่อนจะใช้ลิ้นตวัดดันน้ำและ ยาตามเข้าไปในปากร่างบาง ร่างสูงผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
"เสร็จแล้ว..ถ้าได้ป้อนยาอย่างนี้ทุกวันคงดีแน่"บ่นเสร็จร่างสูงก็ตบหน้าตัวเองไร้ความคิดออกไป จากนั้นก็เดินไปนอนที่เตียงของตัวเอง
"หวานติดปากเลยแหะ.."ร่างสูงพูดจบก็เลียริมฝีปากตัวเองแล้วหลับตาพริ้ม...
tbc.
สวัสดี^^ อ่า..ตอนนี้ค่อนข้างเขียนยากหน่อยในบทของสก๊อยกว่าจะพิมพ์ได้แต่ถ้าใครไม่ เข้าใจอ่านซับได้555555 ในตอนนี้ฟินมากเลยแต่งไปเขิน55 ตอนนี้หวังว่าทุกคนจะชอบนะ
ปล.วิวน้อยเม้นน้อยไม่อัพต่อนะน้อยใจสุดๆ-.- ยังไงก็เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะ จุ้บๆจิ้บๆ
ไรท์เตอร์-อิ่ม- :) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น