[All]SHORT FIC STORE by.threetarget★

ลำดับตอนที่ #3 : [B.A.P SF] Rain sound -100%- (daehyun x zelo)

   

TITLE : Rain sound
PAIRING : DAELO (daehyun x zelo)
RATE : PG
WRITER : `midnight'sun.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คุณเคยไหม? 
ที่บางทีฝนตก
แล้วเผลอร้องไห้ออกมาทุกที...


 

'แปะ'


ฝนตกอีกแล้ว...
ผมได้แต่พลางถอนหายใจและพึมพำเบาๆ

นี่มันก็เป็นอีกวันแล้ว.. ที่ไม่มีใครมารับผม และผมต้องกลับบ้านเอง... ตั้งแต่'เขา'จากไป...


เฮ้อ.. ไม่ชอบฝนตกเลยจริงๆ



'อี บิชโซรีกา นี โมคโซรินจี นัล บูรือนึน โซรินจี นามัน นัล แซงกักฮานี  '

 

"ฮัลโหล"

[จุนฮงอ่าาา]

"ว่าไงครับฮยอง"

ผมกล่าวทักทายผู้เป็นพี่ชายแท้ๆของผม

[คือว่า.... คืนนี้ฮยองไม่อยู่ ฮยองเลย....]


"อะไรหรอฮยอง"

[ฮยองเลยให้เพื่อนไปอยู่ด้วย]


"ใครหรอครับฮยอง?"


[อ้อ ลืมไป นายคงไม่รู้จักสินะ]


"อ่าใช่แล้ว"


[หมอนั่นชื่อ... จองแดฮยอน]

ได้ยินชื่อนั้น... ผมแทบทรุด.......


"......."


[หมอนี่น่ะ ใจดีนะ ไม่ต้องกลัวหรอก]


ใช่.. ใจดีมาก จนตัวเขาเคยตกหลุมรักผู้ชายคนนี้มาแล้ว.....



"........."


[น่านะ... อย่ากลัวไปเลย หมอนี่ก็บ่นว่าเหงาๆน่ะ เลยให้มาอยู่กับนาย]


ทำไม ? ทำไมต้องเป็นผู้ชายคนนี้.......


[ฮัลโหลจุนฮง]


คนที่เขาพยายามจะลืมและลบออกไปจากหัว...


[เฮ้! จุนฮงฟังอยู่รึเปล่า?]


ทำไม ต้องเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง......


[จุนฮงอ่า!!]


"คะ..ครับฮยอง?"


[นึกว่าจะไม่ตอบซะแล้ว..]


"ตะกี้ผมเหม่อนิดหน่อยน่ะครับ..."


[เอาเป็นว่าให้แดฮยอนไปอยู่เป็นเพื่อนนายก็แล้วกันเนอะ]


"........ ยงกุกฮยอง.."


[หืม มีอะไร]

"ทำไมต้องเป็นคนที่ชื่อแดฮยอนนั่นด้วยล่ะ.."


[ทำไมหรอ]


"เปล่า ผมแค่สงสัย..."


[ก็แดฮยอนมันบอกว่ามันไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน ฮยองเลยชวนมันมาค้างที่บ้านเรา]


"ห้ะ !!!!! ค้างที่บ้านเรา?"


[อื้ม ฮยองเกือบลืมบอกแน่ะ]


"ฮะ..ฮยอง"


[เอาเถอะน่าาา แค่นี้ล่ะนะ]


"แต่ฮยอง......"


[ตู๊ด..... ตู๊ด...]


ทำไมต้องเป็นแบบนี้ทุกทีเลยล่ะ เวลาฝนตก...... ทำไมต้องมีคนๆนั้นโผล่มาตลอดเวลา.... ผมคงไม่ได้คิดถึงเขาหรอก ไม่มีทาง...

-빗소리 RAIN SOUND-

ฝนเริ่มตกหนักขึ้น... ซึ่งตอนนี้ผมควรจะรีบให้ถึงบ้านไวๆ ให้ตายเถอะ.....


'

혼자 길거리를 걷다 

ผมเดินอย่างลำพังไปตามถนนที่ทอดยาว'




เสียงเพลงวิทยุตามสถานีหนึ่งดังขึ้นพร้อมเพลงๆหนึ่งที่ทำให้เขาหยุดชะงัก เขาเผลอไปมองร้านกาแฟและโรงหนังที่อยู่ติดกัน..
ซึ่งเขากับแดฮยอนมาด้วยกันบ่อยมาก...

 

'자주 가던 카페 영화관을 본다 
ไปคาเฟ่และโรงหนังที่เคยไปเป็นประจำ'
 

เขา...กลับมาสู่วังวนแบบนี้อีกแล้ว.. ความทรงจำที่แทบจะฝังมันไปแล้ว...





'나조차 추억에 잠기는데 
ผมยังคงขังตัวเองไว้กับความทรงจำเหล่านั้น'

ความจริงมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหรอก..ที่แดฮยอนจะมา.. เขาเอาแต่ปิดกั้นความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง...
 

'넌 어떨까 
แล้วคุณล่ะ?
이 날씨 온기 스치는 
บรรยากาศแบบนี้ อากาศที่หนาวเหน็บเช่นนี้
바람까지도 기억이 날까 
สายลมแผ่วเบาที่ผัดผ่าน คุณยังจำมันได้ไหม?'

จองแดฮยอนจะรู้สึกเหมือนตัวเขาไหมในตอนนี้..


ความจริงเขาอยากจะเจอแดฮยอนใจจะขาด... แต่สถานะตอนนี้...มันไม่ใช่...
ไม่เหมือนเดิมแล้ว.....



เขารีบสะบัดไล่ความคิดพวกนี้ออกไปจากหัว และรีบสาวเท้ากลับบ้านให้เร็วที่สุด...



โดยที่ไม่รู้เลยว่า.. คนที่อยู่ในความคิดของเขาได้ถึงบ้านก่อนเขาจะถึงแล้ว....

-빗소리 RAIN SOUND-

"นายเป็นน้องของยงกุกใช่ไหม เข้ามาสิ..."


แดฮยอนกำลังนั่งดูทีวี แต่ไม่ได้หันมามองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านเลยแม้แต่น้อย จุนฮงจงรีบเดินเข้าห้องนอนเพื่อจะไม่ให้แดฮยอนได้เห็นหน้า



"นั่นนายจะไปไหน? เดี๋ยวลงมากินข้าวด้วยนะ"



แดฮยอนพูดขณะที่จุนฮงกำลังจะเดินเข้าห้อง ทำไมนะ แดฮยอนถึงรู้สึกคุ้นเคยกับเด็กคนนี้? แดฮยอนจึงเดินตามจุนฮงเข้าไปในห้อง



"คลุมโปงอยู่ได้ ไปกินข้าวสิ"



จุนฮงไม่พูดอะไร เพราะเขาไม่อยากยุ่งกับแดฮยอนตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าจะห้ามใจตัวเองไหวรึเปล่า...



"นี่"


แดฮยอนดึงผ้าห่มออก แดฮยนได้แต่เบิกตากว้าง ใช่จริงๆด้วย.... เด็กคนนี้...




"จะ..จุนฮง"



"...."




"นายเป็นน้องของยงกุกหรอ"



จุนฮงไม่ตอบอะไร เพราะเขากำลังสะอื้นและมุดหน้าลงบนหมอน เขาไม่อยากให้แดฮยอนรู้ว่าเขากำลังอ่อนแอ..




"จุนฮง......"




"พี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฮึก...."




"จุนฮง พี่ขอโทษ......."




"พี่เป็นคนทิ้งผมไป... ทำไมพี่ทำแบบนี้..... ฮึก..."




"พี่รู้ไหม ผมพยายามจะลืมพี่แล้ว พี่จะกลับมาทำไม ...! ฮึก.... ฮึก...."



จุนฮงลุกขึ้นมานั่งแล้วมองแดฮยอนด้วยสายตาที่ว่างเปล่า..



"พี่....พี่ยังรักนายอยู่นะ"




"แล้วกับผู้หญิงคนนั้นล่ะ! พี่จะอธิบายว่ายังไง!"



น้ำตาของจุนฮงไหลอาบแก้ม จุนฮงขึ้นเสียงใส่แดฮยอน เก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้ว..




"พี่ไม่ได้รักนานะ! พี่ทำไปเพราะธุรกิจของบริษัทพ่อ แต่ตอนนี้พ่อพี่ล้มเลิกธุรกิจนั้นไปแล้ว! พี่กับนานะไม่เป็นอะไรกัน!"



"หมายความว่ายังไง?"



"พี่ขอโทษ..... พี่ขอโทษที่บอกเลิกนาย เพราะพ่อพี่กำลังจ้องมองพี่อยู่... พี่ขอโทษ"




"แล้วทำไมพี่ไม่บอกผม?"



"หลังจากวันนั้นนายก็เปลี่ยนเบอร์ พี่ติดต่อนายไม่ได้เลย...."




"......"




"จุนฮง...."



"...?"



"จะเป็นไปได้ไหม ถ้าเราจะกลับมารักกันอีกครั้ง..?"



"...."



"พี่รักนายนะจุนฮง"



"ผม....ก็รักพี่ครับ"



"กลับมาคบกับพี่อีกครั้งนะ.."




"พ่อพี่ไม่ว่าหรอครับ?"



"ตอนนี้พ่อพี่เริ่มเปิดใจกว้างน่ะ บอกว่าจะคบใครก็คบไป ไม่ห้ามแล้ว..."




"อ่อ"



"จะคบพี่อีกครั้งไหมครับ?"




"...ครับพี่แดฮยอน"



แดฮยอนโผเข้ากอดจุนฮงทันที วันนี้เป็นวันที่ทั้งสองมีความสุขที่สุด



"ผมรักพี่นะครับพี่แดฮยอน"




"พี่ก็รักนายจุนฮง"





END


----------------------------------------------------------------------------------------------------------


จบปิ๊ง~ อย่าลืมเม้นให้กำลังใจนะจ้ะ กิกิ ; - ;

 

 

'

 

:)  Shalunla