ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [EXO SF] Vitamin -100%- (sehun x baekhyun) p.1
TITLE : Vitamin
PAIRING : HUNBAEK (sehun x baekhyun)
RATE : PG
WRITER : #Cokiie{'MosQui(?)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แสงสีเสียงดังกระหึ่มทั่วบริเวณใจกลางเมืองใหญ่อย่างกรุงโซลผู้คนหนาแน่นและอากาศที่หนาวเย็นในช่วงต้นเดือนธันวาคมแต่ก็ไม่อาจทำให้บุคคลทั้งสิบสองที่เต้นและร้องอยู่บนเวทีย่อถอย เมื่อเวลาการแสดงจบ ชายหนุ่มทั้งสิบสองก็ทยอยลงมาจากเวทีที่พึ่งขึ้นโชว์ไม่นานมานี้
"วันนี้ฝั่งเอ็มมาทั้งทีจะให้เลือกแล้วกันว่าวันนี้จะนอนกับใคร" เมเนเจอร์ประกาศ
"ชานยอล" คริสร่างสูงที่สุดเรียกชานยอลพร้อมมองหน้าแบบรู้กัน
"ลู่ฮานฮยอง!" เซฮุนมักเน่หน้านิ่งเรียกลู่ฮานพี่ชายตาหวานเหมือนว่าจะนอนด้วย
"โอเคๆ" ลู่ฮานตอบตกลง แบคฮยอนยังคงยิ้มอย่างร่าเริงเพียงแต่ดวงตากลับสั่นไหวเสียใจแต่คนอื่นๆไม่อาจรู้และเข้าใจความหมายของดวงตาเรียวได้ คนอื่นๆก็เริ่มจับคู่นอนด้วยกันและบทสรุปที่ได้คือ คริสกับชานยอล เซฮุนและลู่ฮาน ไคและดีโอ เฉินและแบคฮยอน ซิ่วหมินและเทา ซูโฮและเลย์ หลังจากแบ่งกันเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็นั่งรถกับหอพักแถวย่านคังนัม
"เดี๋ยวผมมานะครับสนูปปี้ฮยอง" แบคฮยอนบอกก่อนลงจากรถเมื่อถึงหอพักและตรงดิ่งไปยังร้านขายยา
"เอาวิตามินครับ เอามาทุกอย่างเลยครับ" แบคฮยอนบอกกับคนจ่ายยาแล้วยิ้มละมุนให้
"ได้แล้วค่ะ เอาอะไรเพิ่มไหมค่ะ?" หญิงสาวคนจ่ายยาถาม
"อืม.. เอายาคลายกล้ามเนื้อครับ" แบคฮยอนบอก
"ได้แล้วค่ะ ทั้งหมด สองพันวอนค่ะ" แบคฮยอนยื่นเงินให้แล้วเดินกลับหอพักเอง พอถึงหน้าหอพักแบคฮยอนรีบวิ่งไปหามักเน่ของวงแล้วยื่นถุงทั้งหมดให้
"ฉันเห็นนายไม่ค่อยสบายแล้วบ่นว่าปวดหลัง ฉันเลยซื้อมาให้นะ" แบคฮยอนยิ้มหวานให้เซฮุน
"ผมไม่ได้ขอให้ฮยองซื้อให้ผม ผมไม่ต้องการของจากฮยอง!!" เซฮุนหน้านิ่งแต่แววตาดุดันและเย็นชาตะคอกใส่แบคฮยอนและปัดของทั้งหมดลงพื้นแตกกระจ่ายก่อนจะเดินไปในห้องของตัวเอง
"ไม่เอาก็บอกกันดีๆสิ "แบคฮยอนพูดอย่างแพ่วเบาก้มลงเก็บของที่เซฮุนปัดมันอย่างไม่ใยดีแล้วถือเอาไว้ก่อนที่น้ำตาหยดใสๆค่อยไหลรินจากดวงตาคู่สวย
'นายคงคิดว่าฉันเป็นแค่คนอื่นสินะ แม้ของๆฉันนายยังไม่อยากได้เลย
นายจะรู้ไหมที่ฉันขาดนายไม่ได้เลยเพราะนายคือ.. วิตามินของฮยอง'
ข้อความนี้ปรากฎบนแผ่นโพสอิทที่แปะอยู่บนขวดวิตามินที่แบคฮยอนเก็บมันมาเมื่อกี้และค่อยๆเก็บมันอย่างถะนุถนอมลงในกล่องไม้ธรรมดาแต่ของทั้งหมดที่อยู่ในนั้นล้วนมีคุณค่าทางจิตใจกับแบคฮยอนทั้งนั้น ร่างเล็กค่อยๆยัดกล่องไม้เก็บไว้ในตู้ที่เดิมแล้วเดินไปอาบน้ำก่อนจะเอนตัวลงนอนและเข้าสู่ห้วงแหงนิทรา
เช้าถัดมาเป็นวันหยุดของพวกเขาทั้งสิบสองทุกคนเลืกที่จะพักผ่อนอยู่ที่หอพัก แบคฮยอนตื่นมาก่อนเดินเข้าไปในครัวแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อได้เห็นและได้ยินเหตุการณ์ในห้องครัว
"ลูฮานฮยอง..ผมรักฮยอง คบกับผมได้ไหม?.." เซฮุนจับมือบางของลู่ฮานมองด้วยสายตาคาดหวังและจริงจังอย่างที่แบคฮยอนไม่เคยเห็นมาก่อน
"เอ่อ..เซฮุน..คือ.." ลูฮานอึกอักในลำคอเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
"อะไรครับ? ได้ไหม? " เซฮุนกำมือลูฮานแน่นแล้วถามอย่างใจร้อน
"ฉันไม่ได้รักนาย..ฉันรักอี้ชิง..ฉันคบกับนายไม่ได้หรอก" ลูฮานตอบเซฮุนและก้มหน้าลงต่ำ
"ไม่จริงใช่ไหม!!! ผมคิดว่าเราใจตรงกันซะอีก!! ทำไม!! ฮยองอยู่กับผมเดี๋ยวก็รักผมได้นิ แล้วทำไม!! " เซฮุนทรุงลงกับเคาท์เตอร์โวยวายอย่างกับคนไร้สติน้ำตาค่อยๆไหลรินลงมาอย่างไม่ขาดสาย
"ขอโทษนะเซฮุน..ถึงยังไงเรายังเป็นพี่น้องกันได้นะ" ลูฮานคุกเข่าข้างเซฮุนแล้วกอดร่างสูง
"ทำไม!? ผมไม่อยากเป็นพี่น้องกับฮยองนะ" เซฮุนพูดเสียงอู้อี้
"นายเลิกร้องไห้โวยวายได้แล้ว ยังไงเรื่องของเราก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี" ลูฮานผละกอดแล้วเดินจากไปทิ้งเซฮุนไว้ในห้องครัวพิงเคาท์เตอร์ แบคฮยอนเดินไปนั่งข้างเซฮุนแล้วจับมืองเซฮุน ในตอนนี้เซฮุนไม่มีแรงขัดขืนใดๆเลย
"อย่าเสียใจไปเลยนะ นายต้องเข้มแข็งนะ" แบคฮยอนมองเซฮุนที่ยังร้องไห้ไม่หยุด
"นายคงรักลูฮานฮยองมากสินะ" แบคฮยอนพูดออกไปด้วยความเจ็บปวดก้มหน้าลงต่ำน้ำตาใสไหลหยดลงมาเพียงหยดเดียว
"ใช่..ผมรักลู่ฮานฮยอง รักมาก ไม่ใช่คนแบบฮยอง!! " เซฮุนผลักแบคฮยอนล้มลงแล้วกระชากคางแบคฮยอน
"ฮยองก็รู้ว่าผมรังเกียจคนอย่างฮยองที่สุด!! ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร!! รอคอยผมทำไหม!! รู้ไหมว่าน่ารำคาญที่สุด!!....." เซฮุนเว้นระยะการพูดก่อนที่จะเอ่อยประโยคต่อไป
"และในตอนนี้ฮยองคงดีใจสินะที่ผมได้เป็นคนน่าสมเพชเหมือนฮยอง!! เป็นคนน่ารำคาญ!! ...." เซฮุนปล่อยแบคฮยอนแล้วกุมขมับตัวเองนั่งชันเข่าร้องไห้ แบคฮยอนนั่งคุกเข่าหน้าเซฮุนแล้วโถมตัวกอดก่อนบอกเซฮุน
"นายไม่เหมือนฉัน..ฮึก..นายเป็นคนดี..นายสูงเกินเอื้อมถึง..นายไม่ได้น่าสมเพช..ฮึก นายก็แค่ผิดหวัง..ฮึก..ถึงนายจะเกลียดฉันมากแค่ไหนก็ไม่เป็นไร แต่ฉันแค่อยากให้นายมีความสุข..ฮึก..เซฮุน" แบคฮยอนกอดเซฮุนและตัวสั่นเทาจากการร้องไห้
"ฮยองบอกว่าอยากให้ผมมีความสุขใช่ไหม? "เซฮุนถาม แบคฮยอนผละออกมาและพยักหน้ารัว
"งั้นก็เป็นสัตว์เลี้ยงตัวแทนลูฮานฮยองให้ผมสิ" เซฮุนบอกเพราะคิดว่าแบคฮยอนคงไม่มาทำและเลิกยุ่งกับเขาเองแต่ผลที่คิดไว้กับผิดคาด
"ได้..ถึงต้องเป็นสัตว์เลี้ยงตัวแทนลู่ฮานฮยอง ฉันก็จะทำ เพื่อนาย.." แบคฮยอนทำสีหน้าจริงจัง
"ก็ดี.." เซฮุนแสยะยิ้มกับความสมเพชของแบคฮยอนแล้วเดินจากไปในห้องของตนเหลือทิ้งไว้เพียงแบคฮยอนที่กำลังปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก
'ฉันมันแค่วิตามินทดแทนของนาย ไม่ใช่ลูฮานฮยองที่คือวิตามินหัวใจของนาย..เซฮุน'
แบคฮยอนนั่งร้องไห้อยู่ในครัวมานานพอสมควรจนเซฮุนเดินยีหัวตัวเองแล้วหยุดชะงักหน้าร่างเล็กที่ตัวสั่นเทาอยู่โดยไม่รู้ว่ามีอีกคนกำลังเข้ามาในครัวแล้วยืนจ้องเขาอยู่
"ฮึก..ทำ..ไม..ฮึก..นายถึงรัก..ลูฮานฮยอง..ขนาดนี้..ทำไม" แบคฮยอนเช็ดน้ำตาแล้วเงยหน้าก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาที่จ้องเขาอยู่ทำให้แบคฮยอนตกใจไม่น้อย
"เซฮุน.." แบคฮยอนเอ่ยชื่อคนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา เซฮุนจับข้อมือบางที่กำลังขยี้ตาตัวเองอยู่แล้วนั่งลงข้างๆ
"หยุดร้องซะ"เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและใบหน้าเรียบเฉย
"ตาบวมเดี๋ยวผมจะโดนสนู้ปปี้ฮยองด่าอีก" เซฮุนพูดจบก่อนหันมามองหน้าคนข้างๆ
"อือ.." แบคฮยอนตอบรับก่อนน้ำตาจะหยดออกมาอีกครั้ง
"ผมบอกแล้วใช่ไหมให้หยุดร้อง! ขัดคำสั่งเจ้านายได้หรอ?" เซฮุนจับคางแบคฮยอนแล้วตะคอกใส่
"เข้าใจแล้ว..ขอโทษ" แบคฮยอนขอโทษอีกคนด้วยใบหน้าสำนึกผิด
"ฮยอง..ต้องไถ่โทษ.." เซฮุนพูดแล้วยิ้มมุมปากก่อนจะลากร่างบางๆของแบคฮยอนเข้าห้องเก็บของ
"รออยู่นี้..เข้าใจไหมกระต่ายน้อย.." เซฮุนลูบโครงหน้าเรียวของแบคฮยอนแล้วเดินออกไปหยิบโน๊ตบุ๊คและแผ่นซีดีหนึ่งแผ่นแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องเก็บของ
"มาดูนี่ด้วยกันเถอะ.."เซฮุนชูแผ่นซีดีในมือแล้วจัดการใส่มันลงไปในโน๊ตบุ๊ค หน้าจอมีรูปภาพผู้ชาย2คนกำลังนัวเนียกันอยู่
"นี่มัน!.."แบคฮยอนร้องเสียงตกใจสุดขีดเมื่อเห็นภาพบนหน้าจอ
"ห้ามหนีไปไหนนะกระต่ายน้อย.."เซฮุนจับแบคฮยอนมานั่งตักของเขาและจับคางให้แบคฮยอนเห็นสิ่งบนหน้าจอได้อย่างชัดเจน และมืออีกข้างที่ว่างก็ลูบต้นขาแบคฮยอนจากทางด้านหลัง
"ไม่..อย่าทำแบบนี้!" แบคฮยอนเอามือจิกขาตัวเองเพื่อข่มอารมณ์
"อย่าเถียง..ดูไป..ห้ามแตก!นี่คือบทลงโทษ.."เซฮุนกระซิบข้างหูแลบลิ้นเลียเบาๆและแสยะยิ้มร้าย..
To be continue..
ชอบป่ะล้ะ?!!! หือ? ไม่สนุกเท่าไหร่แต่ก็คงดีแล้วมั้ง
ลีดเดอร์มีอะไรติชมบอกไรท์อิ่มได้นะ
ขอบคุณมากและจะพยายามต่อไปนะ
ต่อครบแล้วรอพารท์สอง!!!
writer one -imun-
#cookiie{'MosQui(?) :) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น