ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [SUBAEK]-SONGS-11
-------------------------------------------------------------------------------------
"สรุปฮยองจะเพลงอะไรเนี่ย - ______ -"
โอ้ยยย ตอนนี้ผมไม่ได้หลับสักที โดนพี่เตี้ยลากมาช่วยเลือกเพลงเนี่ยแหละะะ แต่แค่เลือกไม่เท่าไหร่ แต่ดันเอาผมไปร้องด้วยเนี่ยสิ!
"นายก็ช่วยคิดหน่อยดิว่าเพลงอะไรที่ร้องคู่กันได้อ่ะ"
"Trouble Maker เลยป่ะฮยอง - ______ -"
"ก็ได้แต่นายต้องเป็นฮยอนอา"
ดูพี่เตี้ยพูดสิครับ ผมแค่ประชดเอง!!!
"ผม-ประชด-น่ะ-ฮยอง"
"ฮยองก็ล้อเล่นเหมือนกัน"
"ฮยอง!!!!!"
"ไล่ฟังเพลงไปเรื่อยๆดีกว่า"
แล้วพี่เตี้ยก็เดินไปเปิดเพลงที่เครื่องเล่นซีดี ผมแอบเห็นว่ามันเป็นแผ่นเพลงดูเอ็ทต่างๆ
เพลงแรก Trouble Maker ............. มันมาจากไหน !!!!
พี่เตี้ยเริ่มกดข้ามไปทันที เพลงที่สอง ... love day ? เพลงนี้ก็เพราะนะ แต่มันน่ารักเกินไป........
"เอาเพลงนี้เปล่า?"
"ไม่เอาอ่ะน่ารักไป...."
พี่เตี้ยถึงกับขำไม่หยุด ทำไมอ่ะ? ก็มันน่ารักเกินไปจริงๆนี่ - ^ -
เพลงที่สาม.. เพลง All for you ... ก็โอเคนะเพลงนี้ผมว่า...
"เพลงนี้ก็โอเคนี่ฮยอง"
"อยากได้ออกแนวเศร้านิดนึงอ่ะ"
"เรื่องมากอ่ะฮยอง!!"
เรื่องมากกกกกกกกกก!! โอ้ยผมจะบ้า - ______ -
เพลงที่สี่ ... 사랑인가요 (Perharps love) ผมรู้สึกเพลงนี้เก่านะครับ... สมัยเรื่องเจ้าหญิงวุ่นวายเจ้าชายเย็นชาเนี่ยล่ะ
พี่เตี้ยนั่งฟังเพลงอย่างครุ่นคิดสักพัก
'자꾸 늘어가서 조금 당황스러운 이 마음
และเพิ่มมากขึ้นจนทำให้หัวใจรู้สึกสับสน'
"เอาเพลงนี้แหละ"
"จะเอาจริงๆ?"
"ไม่เอาจะพูดไหมล่ะครับหมาน้อย?"
"ผม-ไม่ใช่-หมา-ครับ-ฮยอง!"
"เอาหน่า - . - พรุ่งนี้ค่อยซ้อม จะให้ดีนายคงซ้อมกลับหอดึกแน่ๆ ฉะนั้นย้ายมาอยู่ห้องฮยองเลยตั้งแต่พรุ่งนี้"
"ห้ะ อะไรนะฮยอง?!"
"หรือนายอยากจะเดินกลับหอตอนดึกๆแล้วอาจจะมีผีจูออนเดินตามนายอยู่ก็ได้นะ"
"ฮยองอ่ะ!!!!!!!!"
อย่าเอาเรื่องผีมาล้อเล่นเซ่ฮยอง ผมยิ่งกลัวอยู่นะ....
"ช่างเถอะ ไปนอน"
"นอนอยู่แล้วล่ะหน่า!"
วันรุ่งขึ้น
"เทา ฮยองมีเรื่องจะบอกน่ะ"
"เรื่องอะไรหรอฮยอง"
"คือว่า จากนี้อ่ะ ฮยองต้องย้ายไปอยู่อีกห้องน่ะ เพราะงานเยอะมากกก นายอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม"
"โห สบายมากฮยอง ไม่ต้องห่วง"
"อ่าๆ งั้นฮยองไปเรียนก่อนนะ"
"ครับๆ ไปเถอะครับ"
นึกว่าเทาจะโกรธผมซะอีกพระเจ้าาาาาาาาาาาาา T __________ T
"ชานยอลไปไหน?"
ผมพูดกับตัวเอง เห้ย แต่ชานยอลหายจริงๆนะ โอ้ะ นั่นคริสฮยองนี่! ผมไปถามดีกว่า
"คริสฮยอง"
"หืม?"
"เห็นชานยอลบ้างไหม?"
"ชานยอลไม่สบายน่ะ อาจจะไม่มาเรียนสักพักนะ ฝากจดงานให้ด้วย"
"ครับๆ แล้วผมไปเยี่ยมชานยอลได้ไหม?"
"ช่วงนี้อย่าเพิ่งนะ ชานยอลเขาคงต้องพักผ่อนสักหน่อยน่ะ"
"อ๋อ ฝากบอกชานยอลด้วยนะครับว่าหายเร็วๆ"
"อืม เดี๋ยวไปบอกให้"
จากนั้นผมก็แยกจากคริสฮยองแล้วเดินไปเรื่อยๆ มันไม่มีอะไรทำนี่นา.... อยู่ๆอาจาร์ยก็มาบอกว่าวันนี้ไม่สอน... เฮ้อ..
"หมามาเดินทำหน้าหงอยอะไรแถวนี้"
"คาบว่าง ไม่มีอะไรทำนี่"
"อ้อ ฮยองก็ว่างเหมือนกัน"
"ไปหาอะไรกินกันหลังโรงเรียนไหมฮยอง"
"ก็ดี"
ณ COFFEE SHOP
"ฮยอง ชานยอลไม่สบายอ่ะ ไม่มาเรียน....."
"หรอ เอาหน่าเดี๋ยวก็หาย"
ซูโฮยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆ หลังจากพูดให้กำลังใจผมเสร็จ
"เฮ้อ.. ผมไม่มีเพื่อนนั่งเรียนเลยอ่ะ . ___ ."
"นายขี้เกียจเรียนป่ะ?"
"มากอ่ะ"
"ถ้าไม่อยากเรียนวิชาไหนไปบอกครูละกันว่าไปซ้อมการแสดงงานโรงเรียน"
"ได้หรอฮยอง"
"ได้ดิ ถ้ายิ่งเป็นงานโรงเรียนยิ่งให้"
"ก็ดีฮยอง"
"โกโก้ สองที่ได้แล้วค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
"ฮยอง ผมอยากไปเยี่ยมชานยอลอ่ะ"
"ก็ไปดิ้"
"แต่คริสฮยองไม่ให้ไปเยี่ยม....."
"ไอ่หมอนี่หนิ... เดี๋ยวฮยองจะลองขอมันให้"
"ดีเลยฮยองๆๆๆ"
"ฮัลโหลคริส"
[มีไรจุนมยอน]
"นายเห็นชานยอลเปล่า?"
[ไม่สบายอยู่ที่หอ]
"อาจาร์ยให้ฉันไปหาชานยอลน่ะ"
[ไปทำไม]
ซูโฮฮยองจะอ้างอะไรเนี่ย - ___ -
"คุยเรื่องงานโรงเรียน"
[ห้ะ แต่ชานยอลคงไม่พร้อม.....]
"ไม่มีคำว่าแต่คริส นายอย่าลืมสิฉันมีกุญแจหอของทุกห้องนะ"
[............. อย่าทำให้ชานยอลตกใจล่ะ...]
"อืมน่า แค่นี้แหละ"
"ไปกันเถอะหมา"
"ขอได้แล้วหรอ!"
"อ่าฮะ ถึงไม่ให้ก็จะไป เพราะฮยองมีกุญแจห้องมันอยู่ละ"
พอซูโฮฮยอนพูดจบก็หยิบกุญแจขึ้นมาควงเล่นอย่างสนุก หมั่นไส้นะจะบอก...... - ___ -
"ไปกันเถอะน่าฮยอง"
"ป่ะ"
.
.
..
.
"ชานยอล!!"
ผมรีบวิ่งไปหาชานยอลซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง
"..."
ชานยอลไม่ตอบผม เพียงแต่ยิ้มให้เท่านั้น แล้วชานยอลก็หยิบกระดาษมาแผ่นนึง แล้วเขียนอะไรบางอย่างลงไป
'ขอบคุณที่มาหานะ'
"นี่ นาย.. พูดไม่ได้หรอ"
ชานยอลพนักหน้ารับ เพื่อนผม.............. เป็นอะไรล่ะเนี่ย
"ทำไมนายถึงพูดไม่ได้ล่ะ"
ซูโฮฮยองเริ่มถามขึ้นบ้าง ส่วนชานยอลก็เริ่มเขียนบางอย่างลงไป
'วันนั้นผมโดนพวกผู้หญิงกลุ่มนึง เอายาอะไรก็ไม่รู้มาให้ผมกิน ผมเลยพูดไม่ได้'
"พอจะรู้ละยาอะไร นายอยากพูดได้เหมือนเดิมไหม"
ชานยอลพยักหน้ารับเบาๆ
"ฮยองรู้จักกับหมอคนนึง เป็นหมอที่เก่งมาก เดี๋ยวจะหายามาให้นายละกัน เดี๋ยวจะฝากคริสเอามาให้"
ชานยอลยิ้มเป็นเชิงว่าขอบคุณ
"หายเร็วๆนะชานยอล"
"ชานยอลพยักหน้า"
"ป่ะหมา กลับได้ละ"
"อื้อ ก็ได้ ไว้ว่างจะมาเยี่ยมนะชานยอล"
ผมเดินตามซูโฮฮยองออกไป เพื่อนผมนี่น่าสงสารเนอะ ก็ว่าทำไมไม่ให้ผมเข้ามาเยี่ยม เพราะชานยอลพูดไม่ได้นี่เอง...
เฮ้อ.....
-------------------------------------------------------------------------------------------------
หายไปนาน! ไรท์กลับมาแล้ว!!!!!!!
อย่าลืมเม้นนะ เม้นให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยนะ! ;3
:) Shalunla
"สรุปฮยองจะเพลงอะไรเนี่ย - ______ -"
โอ้ยยย ตอนนี้ผมไม่ได้หลับสักที โดนพี่เตี้ยลากมาช่วยเลือกเพลงเนี่ยแหละะะ แต่แค่เลือกไม่เท่าไหร่ แต่ดันเอาผมไปร้องด้วยเนี่ยสิ!
"นายก็ช่วยคิดหน่อยดิว่าเพลงอะไรที่ร้องคู่กันได้อ่ะ"
"Trouble Maker เลยป่ะฮยอง - ______ -"
"ก็ได้แต่นายต้องเป็นฮยอนอา"
ดูพี่เตี้ยพูดสิครับ ผมแค่ประชดเอง!!!
"ผม-ประชด-น่ะ-ฮยอง"
"ฮยองก็ล้อเล่นเหมือนกัน"
"ฮยอง!!!!!"
"ไล่ฟังเพลงไปเรื่อยๆดีกว่า"
แล้วพี่เตี้ยก็เดินไปเปิดเพลงที่เครื่องเล่นซีดี ผมแอบเห็นว่ามันเป็นแผ่นเพลงดูเอ็ทต่างๆ
เพลงแรก Trouble Maker ............. มันมาจากไหน !!!!
พี่เตี้ยเริ่มกดข้ามไปทันที เพลงที่สอง ... love day ? เพลงนี้ก็เพราะนะ แต่มันน่ารักเกินไป........
"เอาเพลงนี้เปล่า?"
"ไม่เอาอ่ะน่ารักไป...."
พี่เตี้ยถึงกับขำไม่หยุด ทำไมอ่ะ? ก็มันน่ารักเกินไปจริงๆนี่ - ^ -
เพลงที่สาม.. เพลง All for you ... ก็โอเคนะเพลงนี้ผมว่า...
"เพลงนี้ก็โอเคนี่ฮยอง"
"อยากได้ออกแนวเศร้านิดนึงอ่ะ"
"เรื่องมากอ่ะฮยอง!!"
เรื่องมากกกกกกกกกก!! โอ้ยผมจะบ้า - ______ -
เพลงที่สี่ ... 사랑인가요 (Perharps love) ผมรู้สึกเพลงนี้เก่านะครับ... สมัยเรื่องเจ้าหญิงวุ่นวายเจ้าชายเย็นชาเนี่ยล่ะ
พี่เตี้ยนั่งฟังเพลงอย่างครุ่นคิดสักพัก
'언제였던건지 기억나진 않아
ฉันจำไม่ได้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน'
ฉันจำไม่ได้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน'
''자꾸 내 머리가 너로 어지럽던 시작
ฉันคอยจะคิดถึงแต่เรื่องเธอ'
'한두번씩 떠오르던 생각
มันเริ่มจากทีละครั้งสองครั้ง'
มันเริ่มจากทีละครั้งสองครั้ง'
'자꾸 늘어가서 조금 당황스러운 이 마음
และเพิ่มมากขึ้นจนทำให้หัวใจรู้สึกสับสน'
"เอาเพลงนี้แหละ"
"จะเอาจริงๆ?"
"ไม่เอาจะพูดไหมล่ะครับหมาน้อย?"
"ผม-ไม่ใช่-หมา-ครับ-ฮยอง!"
"เอาหน่า - . - พรุ่งนี้ค่อยซ้อม จะให้ดีนายคงซ้อมกลับหอดึกแน่ๆ ฉะนั้นย้ายมาอยู่ห้องฮยองเลยตั้งแต่พรุ่งนี้"
"ห้ะ อะไรนะฮยอง?!"
"หรือนายอยากจะเดินกลับหอตอนดึกๆแล้วอาจจะมีผีจูออนเดินตามนายอยู่ก็ได้นะ"
"ฮยองอ่ะ!!!!!!!!"
อย่าเอาเรื่องผีมาล้อเล่นเซ่ฮยอง ผมยิ่งกลัวอยู่นะ....
"ช่างเถอะ ไปนอน"
"นอนอยู่แล้วล่ะหน่า!"
วันรุ่งขึ้น
"เทา ฮยองมีเรื่องจะบอกน่ะ"
"เรื่องอะไรหรอฮยอง"
"คือว่า จากนี้อ่ะ ฮยองต้องย้ายไปอยู่อีกห้องน่ะ เพราะงานเยอะมากกก นายอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม"
"โห สบายมากฮยอง ไม่ต้องห่วง"
"อ่าๆ งั้นฮยองไปเรียนก่อนนะ"
"ครับๆ ไปเถอะครับ"
นึกว่าเทาจะโกรธผมซะอีกพระเจ้าาาาาาาาาาาาา T __________ T
"ชานยอลไปไหน?"
ผมพูดกับตัวเอง เห้ย แต่ชานยอลหายจริงๆนะ โอ้ะ นั่นคริสฮยองนี่! ผมไปถามดีกว่า
"คริสฮยอง"
"หืม?"
"เห็นชานยอลบ้างไหม?"
"ชานยอลไม่สบายน่ะ อาจจะไม่มาเรียนสักพักนะ ฝากจดงานให้ด้วย"
"ครับๆ แล้วผมไปเยี่ยมชานยอลได้ไหม?"
"ช่วงนี้อย่าเพิ่งนะ ชานยอลเขาคงต้องพักผ่อนสักหน่อยน่ะ"
"อ๋อ ฝากบอกชานยอลด้วยนะครับว่าหายเร็วๆ"
"อืม เดี๋ยวไปบอกให้"
จากนั้นผมก็แยกจากคริสฮยองแล้วเดินไปเรื่อยๆ มันไม่มีอะไรทำนี่นา.... อยู่ๆอาจาร์ยก็มาบอกว่าวันนี้ไม่สอน... เฮ้อ..
"หมามาเดินทำหน้าหงอยอะไรแถวนี้"
"คาบว่าง ไม่มีอะไรทำนี่"
"อ้อ ฮยองก็ว่างเหมือนกัน"
"ไปหาอะไรกินกันหลังโรงเรียนไหมฮยอง"
"ก็ดี"
ณ COFFEE SHOP
"ฮยอง ชานยอลไม่สบายอ่ะ ไม่มาเรียน....."
"หรอ เอาหน่าเดี๋ยวก็หาย"
ซูโฮยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆ หลังจากพูดให้กำลังใจผมเสร็จ
"เฮ้อ.. ผมไม่มีเพื่อนนั่งเรียนเลยอ่ะ . ___ ."
"นายขี้เกียจเรียนป่ะ?"
"มากอ่ะ"
"ถ้าไม่อยากเรียนวิชาไหนไปบอกครูละกันว่าไปซ้อมการแสดงงานโรงเรียน"
"ได้หรอฮยอง"
"ได้ดิ ถ้ายิ่งเป็นงานโรงเรียนยิ่งให้"
"ก็ดีฮยอง"
"โกโก้ สองที่ได้แล้วค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
"ฮยอง ผมอยากไปเยี่ยมชานยอลอ่ะ"
"ก็ไปดิ้"
"แต่คริสฮยองไม่ให้ไปเยี่ยม....."
"ไอ่หมอนี่หนิ... เดี๋ยวฮยองจะลองขอมันให้"
"ดีเลยฮยองๆๆๆ"
"ฮัลโหลคริส"
[มีไรจุนมยอน]
"นายเห็นชานยอลเปล่า?"
[ไม่สบายอยู่ที่หอ]
"อาจาร์ยให้ฉันไปหาชานยอลน่ะ"
[ไปทำไม]
ซูโฮฮยองจะอ้างอะไรเนี่ย - ___ -
"คุยเรื่องงานโรงเรียน"
[ห้ะ แต่ชานยอลคงไม่พร้อม.....]
"ไม่มีคำว่าแต่คริส นายอย่าลืมสิฉันมีกุญแจหอของทุกห้องนะ"
[............. อย่าทำให้ชานยอลตกใจล่ะ...]
"อืมน่า แค่นี้แหละ"
"ไปกันเถอะหมา"
"ขอได้แล้วหรอ!"
"อ่าฮะ ถึงไม่ให้ก็จะไป เพราะฮยองมีกุญแจห้องมันอยู่ละ"
พอซูโฮฮยอนพูดจบก็หยิบกุญแจขึ้นมาควงเล่นอย่างสนุก หมั่นไส้นะจะบอก...... - ___ -
"ไปกันเถอะน่าฮยอง"
"ป่ะ"
.
.
..
.
"ชานยอล!!"
ผมรีบวิ่งไปหาชานยอลซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง
"..."
ชานยอลไม่ตอบผม เพียงแต่ยิ้มให้เท่านั้น แล้วชานยอลก็หยิบกระดาษมาแผ่นนึง แล้วเขียนอะไรบางอย่างลงไป
'ขอบคุณที่มาหานะ'
"นี่ นาย.. พูดไม่ได้หรอ"
ชานยอลพนักหน้ารับ เพื่อนผม.............. เป็นอะไรล่ะเนี่ย
"ทำไมนายถึงพูดไม่ได้ล่ะ"
ซูโฮฮยองเริ่มถามขึ้นบ้าง ส่วนชานยอลก็เริ่มเขียนบางอย่างลงไป
'วันนั้นผมโดนพวกผู้หญิงกลุ่มนึง เอายาอะไรก็ไม่รู้มาให้ผมกิน ผมเลยพูดไม่ได้'
"พอจะรู้ละยาอะไร นายอยากพูดได้เหมือนเดิมไหม"
ชานยอลพยักหน้ารับเบาๆ
"ฮยองรู้จักกับหมอคนนึง เป็นหมอที่เก่งมาก เดี๋ยวจะหายามาให้นายละกัน เดี๋ยวจะฝากคริสเอามาให้"
ชานยอลยิ้มเป็นเชิงว่าขอบคุณ
"หายเร็วๆนะชานยอล"
"ชานยอลพยักหน้า"
"ป่ะหมา กลับได้ละ"
"อื้อ ก็ได้ ไว้ว่างจะมาเยี่ยมนะชานยอล"
ผมเดินตามซูโฮฮยองออกไป เพื่อนผมนี่น่าสงสารเนอะ ก็ว่าทำไมไม่ให้ผมเข้ามาเยี่ยม เพราะชานยอลพูดไม่ได้นี่เอง...
เฮ้อ.....
-------------------------------------------------------------------------------------------------
หายไปนาน! ไรท์กลับมาแล้ว!!!!!!!
อย่าลืมเม้นนะ เม้นให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยนะ! ;3
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น