[All]SHORT FIC STORE by.threetarget★

ลำดับตอนที่ #7 : [INFINITE SF] มันคงเป็นความรัก :) part2 (myungsoo x seongyeol)

TITLE : มันคงเป็นความรัก :)
PAIRING : MYUNGYEOL (myungsoo x seongyeol)
RATE : PG
WRITER :`midnight'sun.


------------------------------------------------------------------------------------


"ซองยอล"


"..."


"มึงโอเคป่ะวะ?"


"กูโอเค"


"แน่ใจ?"


"เออน่า.." 


"โฮย่า"


"มยองซูมึงมาทำไม?"


"โฮย่ามึงออกไปก่อน"


"อะไรของมึงวะ?"


"ออกไปเถอะน่า!"


"เออๆ แต่กูขอมึงเรื่องนึง"


"อะไร"


"อย่าทำให้เพื่อนกูเสียใจ.."


"..."


โฮย่าเดินออกไปแล้ว..


"ไง..."


"..."


"เป็นยังไงบ้างล่ะ?"


"ก็สบายดี.."


"ร้องไห้เนี่ยหรอสบายดี..?"


"..."


"มานี่ เดี๋ยวเช็ดให้..."


มยองซูยื่นมือไปที่ใบหน้าของซองยอลแต่ซองยอลก็ปัดมือนนั้นออก


"อย่า"


"ทำไมล่ะซองยอล"


"อย่ามาให้ความหวังแบบนี้.."


"..."


"ถ้าจะเช็ดน้ำตา เช็ดให้ซองจงไม่ดีกว่ารึไง.."


"ซองยอล.."


"กูอยากพยายามด้วยตัวเอง"


"..."


"ถ้าไม่ได้รักกันก็อย่ามาทำแบบนี้"


"..."


"มึงผลักไสกู.. แต่ทำไมมึงถึงทำแบบนี้!"


"ฟังกูก่อนได้ไหม.."


"กูไม่ฟัง! มึงจำไว้นะ กูจะให้มึงจนกว่ามึงจะรับของๆกู กูจะบอกรักมึงจนกว่า... อุ้บ!"


ลมหายใจของรางสูงถูกช่วงชิงไปอย่างกระทันหัน ซองยอลเบิกตากว้าง ก่อนจะผลักมยองซูออกจากตัว


"ทำไมทำแบบนี้ ฮึก.."


ซองยอลสะอื้นแล้วขยี้ริมฝีปากแรงๆ


"ซองยอล..."


"ทำแบบนี้ทำไม!"


"กูขอโทษ.."


"ของขวัญที่กูให้ มึงก็ทิ้ง.. ฮึก"


"ซองยอลฟังกูก่อน"


"กูไม่ฟังอะไรจากมึงทั้งนั้น!"


"ของขวัญทุกชิ้นที่มึงให้กู กูเก็บไว้ทุกชิ้น!!"


"...?"


"กูไม่ได้ทิ้งอย่างที่มึงเข้าใจ"


"แล้วทำไมมึงต้องบอกโฮย่าว่าทิ้ง.."


"..."


"พอได้แล้วมยองซู!"


อูฮยอนเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาก่อนที่จะผลักมยองซูให้ออกห่างจากซองยอล


"อูฮยอนมึง..."


"กูไม่ต้องการคำอธิบายจากมึงมยองซู.. ซองยอลมึงกลับบ้านไป"


"แต่กูมีเรียน.."


"กูบอกให้กลับบ้าน! กูโทรบอกแม่มึงแล้ว"


"..."


"ส่วนมยองซู มึงกลับไปได้แล้ว"


"..."



-มันคงเป็นความรัก :)-




เช้ารุ่งขึ้น



"อะไรวะ"


ซองยอลพูดก่อนจะหยิบกระดาษยับๆแผ่นหนึ่งขึ้นมาอ่าน



'มาหลังตึกตอนนี้ มาคนเดียว'



"เฮ้อ.. ใครวะเนี่ย ไปก็ได้ว่ะ"










"มาเร็วดีนี่.."


"มยองซู..."


"วันนี้กูจะพูดให้จบๆไปเลย.."


"..."


"มึงสับสนใช่ไหมล่ะ"


"..."


"ที่กูทำแบบนี้.."


"..."



"ที่กูบอกว่ากูทิ้งของๆมึงไปแล้ว.."



"..."



"กูไม่ได้ทิ้งนี่เรื่องจริง.."



"แล้วทำไม...."



"ที่กูบอกโฮย่าแบบนั้นเพราะ.."



"?"



"กูไม่อยากให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวกู.."



"..."



"นอกจากมึง.. :)"



"?"



"กูไม่อยากให้ใครมารู้ ว่ากูเก็บของมึงไว้"



"แค่เนี่ย..?"



"ก็กูไม่อยากให้ใครมาล้อกูนี่ กูไม่ชอบ.."


"มยองซู.."



"อะไร"


"เราอยู่ในสถานะอะไรกัน..."



"..."



"ตอบกูสิ..."



"มึงไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน แค่รู้ว่ากูคิดยังไงกับมึงก็พอแล้ว.."



"แล้วมึงคิดยังไงล่ะ"


"กูว่า.... กูรักมึงว่ะ"



"ห้ะ?"



"เออ... นั่นแหละๆๆ มึงเข้าใจกูหน่อยแล้วกันว่ากูแสดงออกไม่เก่ง.."



"บ้าเอ้ย.."



"กูเรียกมึงมาแค่นี้แหละ.."



ซองยอลหอมแก้มมยองซูไปหนึ่งครั้ง



"ซะ..ซองยอล.."



"กูไปล่ะนะ รักมึงมาก จุ้บ~"



ยังไม่วายจะเดินออกไป ก็ส่งจุ้บมาให้มยองซูหนึ่งครั้ง



"ไอ่เด็กประถมบ้าเอ้ย... . // ."



"กูรักมึงนะซองยอล!"



มยองซูยิ้ม ก่อนที่จะเดินออกจากหลังตึกแล้วเดินขึ้นไปบนห้อง








บางทีการที่เราพูดอะไรออกมาจากใจ อาจจะมีผลดีก็ได้ อย่าเก็บไว้คนเดียว จนทำให้อีกคนคิดไปไกลนะครับ :) 












END.

-----------------------------------------------------------------
 

อย่าถีบไรท์... เพราะมันสั้นมาก #วิ่งหนี 
เอาเป็นว่าขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ ขอบคุณมากค่ะ<3
 

 

  :)  Shalunla