A miracle memory ปาฏิหาริย์ความทรงจำทำให้ฉันได้พบเธอ

บทนำ

Turbulence of everyday life

ณ  PNF High school

“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจของเพื่อนสนิทของฉันทั้งสองคนดังขึ้น หลังจากเรียนพากค่ำ ที่คณะบริหารธุรกิจเสร็จ คนแรก เอิร์น นางเพื่อนคนนี้บ้าซี่รี่ย์เกาหลี กับดาราเกาหลีมาก โก้ะ และเป็นม้าดีดกะโหลก ทำตัวไม่สมที่จะเป็นลูกสาวนักธุรกิจชื่อดัง (แต่รองจากพ่อฉัน) ที่ทำกิจการเกี่ยวกับห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ในทวีปเอเชียเลย ชั้นหล่ะเป็นห่วงอนาคตของเพื่อนคนนี้จัง เอาหละ –พอ- ต่อไป เพื่อนคนที่สอง แพท ส่วนเพื่อนคนนี้ก็พอๆกับเอิร์นแต่เบากว่าหน่อย เพราะชอบแต่แฟชั่นเกาหลี ไม่ได้บ้าซี่รง ซี่รี่ย์ ดารง ดาราเกาหลีแบบยัยเอิร์น แต่ขี้วีน ยัยนี่ก็เป็นลูกสาวนักธุรกิจชื่อดัง (แต่รองจากฉันและเอิร์น) ที่ทำกิจการเกี่ยวกับเครื่องสำอางชื่อดัง ในทวีบเอเชีย เอาจริงๆฉันก็ชอบเกาหลีน่ะ แต่ไม่เท่าสองคนนี้ เข้าเรื่องต่อน่ะ พวกเราสามคนถูกคนในมหาลัยเรียกว่า ยัยบ้านนักธุรกิจทวีปเอเชีย ที่ต้องรับผิดชอบสาขาที่เกาหลีด้วยกัน พอจบจากมหาวิทยาลัย เราสามคนก็ต้องรีบกลับบ้านไปเรียนภาษาเกาหลีที่พ่อ กับแม่จัดไว้ให้อีก วันหนึ่งยังไม่รู้เลยว่าตัวเองนอนพักผ่อนพอรึเปล่า -0-         –อ้อ- ลืมบอกอีกอย่างหนึ่ง เราสามคนอยู่บ้านเดียวกัน หรือที่ชาวบ้านแถวนั้นเรียกว่า คฤหาสน์ เพราะ พ่อและแม่ของเราสนิทกัน

“เฮ้ย!!! ป่าน แพทซวยแล้วลืมซะสนิทเลย”เอิร์นพูดขึ้นด้วยตกใจ จนฉันและแพทสะดุ้ง

“มีอะไร” ฉันถามเอิร์น ที่อยู่ๆก็พูดเสียงดังเมื่อกี่นี้

“ป่าน แพทรีบกลับบ้าน ไปเรียนภาษาเกาหลีกัน วันนี้ซี่รี่ย์เกาหลีเรื่องใหม่มา เดี่ยวดูไม่ทัน” เอิร์นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจ

“อือ...อืม” ฉันและแพทพูดตอบเอิร์นพร้อมกัน เพื่อตัดความรำคาญ

ณ คฤหาสน์paradise

หลังจากที่ฉันและแพท ทนเอิร์นพูดถึงเรื่องย่อ (แต่ไม่ย่อสำหรับช้านนนนนน) อยู่นานบนรถ พอลงมาก็เจอเสียงคุณครูพูดภาษาเกาหลีอีก –โอ้ย- หูฉันในที่สุดก็ได้เวลาพักผ่อนของหู หนึ่งวันที่แสนวุ่นวายก็จบลงไปอีกหนึ่งวันเหนื่อยจริงกว่าจะผ่านไป