คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
บทนำ
ลึกเข้าไปในป่าอันห่างไกล มีเรื่องเล่าว่า ณ เศษซากปรักหักพังของศูนย์วิจัยที่ถูกทำลาย บัดนี้ได้กลายเป็นที่พักอาศัยของอสุรกาย และไม่มีผู้ใดกล้าย่างกรายเข้าไปอีกเลยนับตั้งแต่วันที่มันปรากฏตัว
ผมก้มลงดูแผนที่อีกครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเศษซากของศูนย์วิจัยที่ถูกกล่าวขาน นี่ช่างไม่เหมาะแก่การอยู่อาศัยเอาเสียเลย แต่สัญชาตญาณกลับร้องบอกว่าที่นี่มีสิ่งที่ผมตามหา
"มาอยู่ในที่แบบนี้เนี่ย ดูสมกับที่เป็นคุณดีนะครับ มิวทู"
ผมพูดไป ทั้งๆ ที่ไม่เห็นว่ามีใครอยู่ตรงนั้น
ทันใดนั้นเอง ผมก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่พุ่งเข้ามาหาตัว
"แบล็กกี้ เกราะป้องกัน"
ตู้ม!
เสียงระเบิดที่เกิดจากการปะทะกันของท่าไม้ตายของฝ่ายที่บุกเข้ามากับท่าป้องกัน โชคดีที่คู่หูของผมออกมาจากกอร์เจียสบอลได้ทันเวลา หากต้องรับการโจมตีของมิวทูตรงๆ ผมอาจจะตายก็ได้ ฝ่ายมิวทูพอเห็นว่าผมป้องกันการโจมตีของมันได้ก็ถอยกลับไป พร้อมกับที่มีใครบางคนเดินออกมาจากซากปรักหักพัง
จี้ห้อยคอของเธอ….คีย์สโตนส่องประกายรับกับแสงจันทร์
ทันทีที่เธอปรากฏตัว ผมก็เริ่มทำตามหน้าที่ที่ผมได้รับมอบหมาย
"สวัสดีครับ คุณคงจะเป็นคุณซากุระซากิ มิยูทสึ ผู้ใช้เมก้ามิวทูเอ็กซ์สินะครับ?"
เธอมองมาที่ผมด้วยดวงตาที่ดูไร้ชีวิตชีวา ใบหน้าซีกขวาของเธอถูกพันไปด้วยผ้าพันแผล เธอยืนนิ่งไปสักพัก ก่อนจะถามผมกลับ
"มีธุระอะไรกับฉันเหรอ?"
ถึงเธอจะไม่ได้ตอบคำถามของผมตรงๆ แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าเธอไม่ใช่คนที่ผมถามหา ผมหยิบซองจดหมายออกมาจากกระเป๋า พูดตามบทที่ท่องไว้เช่นเดียวกับตอนที่เชิญชวนคนอื่นๆ
"ยินดีด้วยครับ คุณมิยูทสึ คุณได้รับเชิญให้ไปเข้าร่วมการแข่งขัน Mega Pokemon League ชิงเงินรางวัลกว่าร้อยล้านโปเกดอลลาร์" พูดจบก็ยิ้มตามแบบฉบับรอยยิ้มทางธุรกิจ "สนใจรึเปล่าล่ะครับ?"
"......."
เธอไม่ได้พยักหน้าหรือส่ายหน้า…
และไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลยแม้แต่คำเดียว
"เอาเถอะ ยังไม่ต้องให้คำตอบตอนนี้ก็ได้ครับ" ผมกล่าว ก่อนจะเรียกแบล็กกี้กลับเข้ามา "แต่ว่าก่อนไป คงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าผมจะขอทดสอบคุณสักหน่อย"
พูดจบก็ไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัว ผมเรียกนิโดคิงออกมา แล้วออกคำสั่งโจมตีในทันทีทันใด
"สลัดจ์เวฟ!"
"เอ็กซ์! ไซโครเบรก!"
ปฏิกิริยาตอบสนองว่องไวเกินคาด มิวทูใช้ไซโครเบรกก่อนที่เธอจะออกคำสั่งเสร็จสิ้นเสียอีก ราวกับว่าทั้งคู่สามารถรับรู้ความคิดของกันและกันได้ ท่าไม้ตายของมิวทูปะทะกับน้ำพุพิษร้าย พลังที่ร้ายกาจได้สลายพิษไป หมดสิ้นภายในชั่วพริบตา
ไซโครเบรกได้ทะลวงฝ่าสลัดจ์เวฟเข้ามา แต่พอถึงเวลานั้นผมก็ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว ผมส่งซองจดหมายถึงมือของเธอด้วยทักษะเทเลพอร์ต และอาศัยพลังจิตเคลื่อนย้ายพาตัวผมหนีออกจากที่นั่นไป
ผมมองเห็นเธอกับมิวทูที่กวาดสายตามองไปรอบๆ แต่ดูผมจะประมาทเกินไปที่ไม่ได้หนีไปให้ไกลกว่านี้ ดวงตาของเธอประสานกับดวงตาของผมเข้าพอดีในจังหวะที่เนตีโอ้กำลังพาผมเหินบินขึ้นสู่ท้องฟ้า เธอชี้มาที่ผม แล้วออกคำสั่งมิวทู
"เอ็กซ์ ใช้สโตนเอดจ์!"
นิ้วมือของมิวทูสัมผัสกับพื้นหญ้า พลันแท่งหินแหลมคมก็โผล่พรวดขึ้นมาจนถึงระดับความสูงที่น่าเหลือเชื่อ สโตนเอดจ์ของมิวทูได้พุ่งเข้าหาเนตีโอ้ หวังจะโจมตีสุดแรง
น่าเสียดายนะ...แต่ผมคงเล่นกับเธอต่อไม่ได้แล้วล่ะ
คิดแล้วก็เทเลพอร์ตหนีออกไปจากที่นั่นโดยเร็ว พลังจิตเคลื่อนย้ายได้นำพาตัวผมมายังบริเวณตัวเมืองที่ยังคงมีผู้คนเดินขวักไขว่ ผมเปิดกระเป๋าที่ใช้บรรจุซองจดหมายออก เพื่อที่จะได้ตรวจสอบว่ายังมีใครที่ผมต้องไปส่งบัตรเชิญให้อีกรึเปล่า
ไม่มีแล้ว….
เมื่อกี้คงจะเป็นใบสุดท้าย เพียงเท่านี้หน้าที่ของผมในการส่งจดหมายให้กับยอดฝีมือผู้ใช้ร่างเมก้าทั้งสี่สิบแปดคนก็เป็นอันลุล่วง
ที่เหลือก็คงจะมีแค่เตรียมการสำหรับทัวร์นาเมนต์ต่อ
ไม่มีธุระอะไรที่นี่แล้วล่ะ
"ไปกันเถอะ เนตีโอ้"
ผมหันไปมองเนตีโอ้ มันพยักหน้าอย่างรู้งาน เนตีโอ้บินมาเกาะที่แขนของผมพลางสยายปีกออก ดวงตาสีดำเปล่งแสงสว่างวาบเสียจนแสบตา เช่นเดียวกับการเทเลพอร์ตในทุกๆ ที
ปลายทางของครั้งนี้คือที่นั่น…
เกาะวิริบุส…
.
.
.
「จบบทนำ」
-*-*-*-*-*-*-
เซอร์ไพรส์!!
ตกใจกันรึเปล่าที่จู่ๆ เรื่องนี้ก็อัพ =^=
จริงๆ วันนี้กะว่าจะวาดรูปให้เต็มอิ่ม แต่ตัดเส้นจนปวดมือแล้วก็เลยหนีมาอัพนิยายแทนค่ะ
สำหรับบทนำ ลองใช้มุมมองของชายปริศนาที่มาส่งบัตรเชิญให้กับทุกคนในการบรรยายดู ไม่รู้ว่าแปลกๆ ไปรึเปล่านะ?
ถ้ามีข้อเสนอแนะอะไรก็คอมเมนต์บอกได้เลยนะคะ><
งั้น ไรท์ขอตัวไปวาดรูปต่อก่อนนะคะ
บ๊ะบายค่า
ความคิดเห็น