เกินคำว่าเพื่อน

ข้อมูลเบื้องต้น

✱ Bachelor


                                                                        






                                                                             

อยู่ด้วยกันนานๆ แล้วมันเกิดความรู้สึกที่มันเกินกว่าคำว่า 'เพื่อน'

ฉันควรจะทำยังไงดีล่ะทีนี้???

เนื้อเรื่อง

ยามเมื่อสบตา

ใจของฉันก็เต้นตึกตักๆ

ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันเป็นแบบนี้กับคนคนนั้น

คนเดียวเท่านั้น

เค้าไม่มีทางรู้ว่าฉันเป็นแบบนี้

และจะไม่มีวันรู้เพราะฉันจะไม่บอกเค้า

 กลัว...กลัวว่ามันจะไม่เหมือนเดิม

กลัว...ว่าเค้าจะออกห่างฉัน

 กลัว...ว่าเค้ารักเกียจฉัน

เพราะเราเป็นเพื่อนกัน

ฉันจึงไม่สามารถทำลายความเป็นเพื่อนที่มีมานานได้

แต่ยิ่งนานวันความรู้สึกของฉันมันยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนฉันหวั่นใจทนไม่ไหว

ฉันจึงได้แต่หลบหน้าเค้าอยู่อย่างนี้ ไม่กล้าพบเจอที่อยากเจอใจจะขาด

ถ้าเราไม่ใช่เพื่อนกัน

 เป็นแค่คนรู้จักเฉยๆ ก็ดีสินะ

 ฉันจะได้กล้าบอกความรู้สึกของฉันให้ นาย ฟัง

แต่มันคงสายไปแล้วสินะ มีทางออกทางเดียว

นั่นคือ

.

.

.

ฉันต้อง ตัดใจ จากนาย เท่านั้น….สินะ

“โหย...ยัยบ้า มือหนักชะมัด”

ตอนนี้ฉันกำลังทำแผลให้ ‘เพื่อนรัก’ เพราะมันไปม่อสาวที่เค้ามีเจ้าของแล้วอ่ะดิ แถมเจ้าของเค้าก็อยู่ข้างๆ แต่มันดันคิดว่าเป็นพ่อซะงั้น ก็ไม่แปลกเพราะมันเหมือนจริงๆนั่นแหล่ะ

.

และนั่นมันทำให้ฉันเจ็บ...ใจ อย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว

.

“นายทำตัวเองนี่นา เหอะๆ สมน้ำหน้า”

ปากก็ด่าไปงั้นแหล่ะ แต่มือก็ทำแผลให้มันซะดิบดีเลย

.

นายเจ็บ...ฉันเจ็บยิ่งกว่านายอีก

.

“เธอนี่น๊า...ไม่น่ารักเอาซะเลย”

.

นายไม่รู้ตัวเลยสินะ ว่าได้พูดทำร้ายจิตใจฉันลงไปอ่ะ

.

ฉันมันไม่น่ารัก นายเลยไม่หันมามองฉันเลยสินะ...ทั้งที่อยู่ใกล้กันแท้ๆ

.

“เรื่องของฉันน่า”

.

ทั้งที่พูดไปแบบนั้น...แต่ก็อยากให้นายสนใจฉันบ้างนะ

.

“ทำไมเธอไม่ทำตัวให้เหมือนผู้หญิงปกติทั่วไปบ้างนะ”

นายอยากรู้งั้นหรอ

.

ก็เพราะผู้หญิงทั่วไปมันแค่ผ่านเข้ามาหานายแล้วผ่านไปยังไงล่ะ

.

ฉันไม่อยากเป็นอยากนั้นหรอกนะ อยากจะอยู่กับนายนานๆ

แต่มันคงเป็นได้แค่เพื่อนสินะ

.

เป็นเลื่อนเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยสินะ

.

“ช่างฉันเหอะน่า”

“ไม่ได้ไง ก็เธอเพื่อนฉันนี่นา”

ฉันไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อนนาย!

“ฉันก็อยากให้เพื่อนฉันมีความเป็นกุลสตรีบ้างเท่านั้นเอง”

ถ้าฉันมี...ฉันเป็นได้แค่เพื่อนนายอยู่ดี

“นี่...เธอไม่คิดจะมีแฟนซักคนบ้างหรอ”

นายจะเป็นให้ฉันหรือไง...ได้แค่คิดเท่านั้นแหล่ะ...มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก

.

เพราะคำว่า ‘เพื่อน’ มันค้ำคอเนี่ยล่ะ

“ทำไม”

ฉันทำแผลให้เสร็จแล้ว เราก็หันหน้าเข้าหากัน

“ก็เห็นเธอไม่พาใครมาแนะนำเลยนี่หว่า”

นายอยากรู้หรอ...ถ้านายรู้...นายอาจจะไม่อยากเจอหน้าฉันอีกเลยก็ว่าได้นะ

“ฉันกลัวว่าเธอจะขึ้นคาน จนทำให้พ่อแม่เสียใจที่ไม่มีใครมาสืบทอดตระกูลน่ะ”

นายไม่ต้องห่วงหรอก

.

ถ้าเมื่อไหร่ฉันตัดใจจากนายได้เมื่อไหร่

.

พ่อแม่เค้าก็จะให้ฉันแต่งงานกับคนที่ท่านเลือกให้นั้นแหล่ะ

“ว่าแต่ฉัน นายเองก็ด้วยเหอะ”

ถ้านายพาคนรู้ใตมาเปิดตัว...ฉันคงตัดใจได้เอง...ล่ะมั๊ง

“นั้นสินะ เค้าเป็นใกล้ตัวฉัน ฉันเลยไม่กล้าที่จะบอกความในใจ”

เหอะๆ นายมีคนที่ชอบแล้วจริงๆสินะ ฉันคงต้องพยายามตัดใจจริงๆจังๆแล้วสินะ

“อืม”

ฉันพูดได้แค่นั้น...จุกและเจ็บจัง

“เธอจะทำไงถ้าเธอแอบชอบคน คนหนึ่ง เป็นคนใกล้ตัว”

คำถามของนายมันทำให้ฉันสะอึกและจุกอก

“ถ้าเป็นฉัน...ฉันคงได้แต่อยู่เฉยๆนั้นแหล่ะ ก็นะฉันมันไม่กล้าพอนี่หว่า”

ฉันบอกตามความจริง ที่ตอนนี้ฉันก็เป็นอยู่

“แต่ฉันตัดสินใจ...จะบอกความจริงกับเค้าวันนี้...”

หึ ฉันเจ็บ เจ็บตรงหัวใจอย่างบอกไม่ถูกเลยแฮะ

“งั้นก็ขอให้นายทำสำเร็จล่ะกันนะ”

ฉันข่มเสียงให้เป็นปกติที่สุด

“อื้ม...ขอบใจนะ”

สีหน้านายดูมีความหวัง แต่ตอนนี้ฉันเหมือนจะเสียศูนย์

.

.

.

“นี่...”

นายสะกิดฉัน เบาๆน่าจะดีกว่าที่นายมาเขย่าตัวฉันนะ

“ฉัน...”

อะไรล่ะ ฉันตามอารมณ์นายไม่ทันแล้วนะ แค่นี้ฉันก็เจ็บพอแล้วนะ

“ชอบ...”

นายจะบอกชื่อคนที่นายชอบสินะ ซ้อมก่อนลงสนามว่างั้น

ได้ฉันจะเป็นคู่ซ้อมให้นายล่ะกัน อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันมีความสุข ถึงแม้จะเป็นการหลอกตัวเองก็เถอะ

“เธอ...”

น้ำเสียงบวกสีหน้าที่จนจริงจังของนาย...มันทำให้ฉันหวั่นไหวนะ

“นายซ้อมพร้อมแล้วสินะ งั้นไปบอกคน คนนั้นกันเลย ป่ะ”

ฉันดึงแขนเขาให้ลุกขึ้น

.

“จะไปบอกเค้าทำไมอีกล่ะ”

.

“ก็ฉันเพิ่งบอกเค้าไปเมื่อกี้นี้เองอ่ะ”

.

ฉันกำลังประมวลคำของนาย นายล้อเล่นหรือเปล่า ไม่สนุกเลยนะแบบนี้น่ะ

“ฉันจริงจังนะ...อย่าคิกว่าฉันล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้สิ”

สีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจังแบบนี้มันทำให้ฉันเชื่อ

.

นี่ไม่ใช่ความฝันมั๊ย?

ใครก็ได้บอกฉันที

.

เพี๊ยะ!

“ดูเหมือนเธอจะคิดว่าฝันฉันเลยพิสูจน์น่ะ แฮะๆ”

ไม่ต้องตบกันแรกก็ได้ แค่หยิกเบาๆที่แขนฉันก็รู้หรอก

“คบกับฉันนะ”

ฉันช็อก นายชอบฉัน! มันคือความจริง ฉันไม่ได้ฝัน

“เธอจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ”

นายทำสีหน้าเศร้าได้ใจจัง ฉันไม่พูดอะไรโผเข้ากอดทันที

“อืม...ฉันชอบนาย ก่อนนายจะชอบฉันอีกนะ”

ฉันกระซิบเบาๆข้างหู

“เธอรู้ได้ไง ว่าเธอชอบฉันก่อนฉันชอบเธอ”

ทำไมจะไม่รู้ มันเป็นเรื่องของนายฉันรู้หมดแหล่ะ

“ฉันว่าจะเข้าไปจีบเธอตั้งเธอย้ายเข้ามาเรียนที่นี่วันแรกแล้วต่างหากล่ะ”

โห...นานแล้วนะเนี่ย

ถ้าเทียบกับฉัน

.

ฉันชอบนาย ตั้งแต่นายมาช่วยฉันทำเวณห้องหลังจากย้ายเข้ามาเรียนเทอมหนึ่งนั้นแหล่ะ

“แล้วทำไมไม่บอก”

“ฉันไม่กล้าว่ะ ฮ่าๆๆ”

อย่าว่าแต่นายเลย ฉฉันเองก็ด้วย

“รักนะ รักเธอนะ”

“อืม...ฉันรู้...แล้วก็รักนายนะ”

“อื้ม”

เรากอดกันท่ามกลาง....

.

.

สายตาผู้คนรอบข้าง คือเราอยู่ในห้องพยาบาลแถมคนไข้เต็มเลย

จะมีซักกี่คน ที่ได้เป็นแฟนกันที่ห้องพยาบาลเนี่ย

.

แค่ฉันไม่สน เพราะตอนนี้ฉันมีความสุขมากๆ

The End