คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 เรื่องราวของลู่หลิน
เส้นเศาสีำยาวสลวยที่ถูมัเอาไว้อย่ารวบๆโบสะบัไปามระแสลม
วเนรสีฟ้าเ้มทอประายพราวระยับสะท้อนวามแ็ร้าว ใบหน้าาวนวลไ้รูปเปี่ยมล้น้วยวามมั่นใและวามเ็เี่ยว
เาือเลออน ายผู้เ็มไป้วยวามมั่นใ
“อยาะรอหรือายอย่าสมเียริ”ลู่หลินมอายรหน้าาไม่ระพริบ บรรยาาศรอบายอเลออนเปลี่ยนไป
ลายเป็นหนัแน่นอย่าถึที่สุ
“้า...
ยัไม่อยาาย”ลู่หลินำหมัแน่นและ้มหน้าลล่าวออมา้วยวามอับอาย
ใบหน้าอเาเอ่อล้น้วยวามทุ์ทน
ถ้าเป็นปิเาะยอมายอย่าสมเียริอนัาบ แ่เามีเหุผลที่ะายไม่ไ้
“ีแล้วล่ะ...
เพลาบอุบอับผมว่าุยัไม่พร้อมที่ะาย
มันเ็มไป้วยวามลัเลและวามโศเศร้า ถ้ามีปัหาอะไรล่ะ็ลอเล่าให้พวเราฟัสิ
ผมไม่อรับปาว่าะ่วย แ่อย่าน้อย็น่าะบรรเทาวามทุ์อุไ้บ้า”ำพูอเลออนทำให้สอวเนรอลู่หลิน้อสั่นไหวอย่ารุนแร
“ท่าน่าเป็นนมีเมานั
้าเือบะ่านีๆอย่าท่านไปะแล้ว ้า้อออถัย้วย”ลู่หลินนั่ลโศีรษะลเป็นารแสวามอโทษ
เลออนยัมอ้วยแววาเยา
“เ้าะไว้ีวิมันริๆเหรอ มันิะ่าเ้านะ”ลูน่าออถาม้วยวามสสัย
เธอมอมาที่ลู่หลิน้วยสายาที่แสให้เห็นว่าเธอไม่เื่อใเา ยัไะมัน็เยเป็นศัรูมา่อนแม้เลออนะยโทษให้็าม
แ่เธอไม่ำเป็น้อทำามเา
“ไม่เป็นไรหรอ”บรรยาาศรอบายอเลออนเปลี่ยนเป็นสบายๆ
“เ้ามั่นใไ้ยัไ ถ้าเิมันิะทรยศพวเราล่ะ?”
“้าไม่ทำเ่นนั้นับผู้มีพระุอ้าแน่นอน”ลู่หลินพูออมา้วยสายาหนัแน่น
“ำพูอเ้ามันเื่อไม่ไ้หุบปาไปะ!”ลูน่าะอใส่้วยสายาไม่เป็นมิรสุๆ
“อย่าโวยวายไป เธอไม่ำเป็น้อเื่อใเา
แ่เื่อในสิ่ที่ผมเลือ็พอ”
“้อารแบบนั้นเหรอ?”เธอัสีหน้าไม่พอใ
“แล้วเธอ็ะเห็นเอ
ใ่มั้ยลู่หลิน?”เลออนเบนสายามาที่อีฝ่าย
ใบหน้าอเาเปี่ยมล้น้วยวามอ่อนโยน
เป็นอีใบหน้าหนึ่อเาที่ไม่่อยะไ้แสออมาให้เห็นบ่อยนั
“อรับท่านเลออน”ลู่หลินรับำอเลออน และสัาว่าะไม่ทรยศเาไม่ว่ายัไ็าม
แ่นั้น็เป็นแ่ำพูอนที่พึ่ะไ้พบัน
ลู่หลินยัไม่มีวามน่าเื่อถือในสายาอลู่น่า
เธอเป็นพวหวาระแวและิอะไรับ้อนมาว่าที่เห็น
“ถ้าไม่ใ่เพราะเลออน
เ้าไ้ลายเป็นาไปแล้ว อย่าทำให้เา้อผิหวั็แล้วัน ไม่เ่นนั้น้าเนี่ยแหละะทำให้เ้าลายเป็นผธุลีบนอวาศ
หึ!”ลูน่าเิหน้าใส่้วยวามหยิ่ยโส
“ไม่้อลัวไปลู่หลิน
ลอเล่าปัหาอุมาสิพวเราะรับฟัอย่าั้ใ”เลออนบบ่ามัน
และนั่ล้าๆ้วยวามเป็นันเอเสมือนเป็นสหายันมานาน เพราะเพลาบออีฝ่ายันไปล้ายลึับเพลาบอเพื่อนรัเาเมื่อสมัย่อน
เลยทำให้เิวามสัมพันธ์แปลๆระหว่าทั้สอ
“เมื่อนานมาแล้ว
น้อสาวอ้าถูนอสมามอสรพิษมายาับัวไปเพื่อเรีย่าไถ่
แ่รอบรัวอ้ามีเินไม่พอ ้า็เลยเสนอัวเอไปแทน ้า้อทำานให้ับพวมันเป็นเวลา
10 ปีเพื่อไถ่ัวน้อสาว้าืนมา ใน่วเวลาหลายปีที่ผ่านมาพวมันสั่ให้้าทำานแ่สปร
เพราะ้ามีเลเวลที่สูเลยทำให้พวมันวาใไ้ว่า้าะไม่ทำานล้มเหลว แม้้าะไม่อบานที่พวมันมอบหมายให้้าทำ
แ่้า็ไม่สามารถปิเสธไ้ เพราะมันใ้ีวิอน้อสาว้าเป็นัวประัน
้าไม่สามารถทำอะไรไ้เลย ไอ้พวสารเลวนั่น”
ลู่หลินำหมัแน่น้วยวามโรธแ้น
ถ้าเามีพลัพอที่ะสามารถปป้อน้อสาวไ้ เธอ็ะไม่ถูับัวมาที่นี่
และเา็ไม่้อมาทำานสปรให้ับพวมัน
“น้อสาวอุื่อว่าอะไร?”
“ลู่เฟิน นาเป็นเ็ที่น่ารัมา อีไม่นาน็ะถึวันเิรบรอบ
16 ปีอนาแล้ว ้าอยาะให้สร้อยห้อยอสวยๆับนาสัเส้นเป็นอวัวันเิ”ลู่หลินพูถึน้อสาวอน้วยใบหน้าที่เปี่ยมไป้วยวามสุ
“ุะว่าอะไรมั้ยถ้าผมะอเสนออวัให้น้อสาวอุบ้า?”
“ท่านเลออนอยาะให้อะไรเธอเหรออรับ?”
“อิสรภาพ”วาอลู่หลินเบิว้ายิ่ว่าไ่ห่าน
“เรื่อแบบนั้น... เป็นไปไม่ไ้”
“ุไม่อยา่วยน้อสาวอุเหรอ?”
“อยาสิอรับ
มันเป็นเหุผลเียวที่ทำให้้ายัไม่อยาาย”
“ถ้าเ่นนั้น็รับวามปรารถนาีอผมไปะ
แล้วเราะไป่วยลู่เฟิน้วยัน”เลออนลุยืนแล้วมอมาที่ลู่หลิน้วยประายาสว่าไสวประุวอาทิย์อัส
เาพลันรู้สึเารพนับถือในัวอีฝ่ายึ้นมาทันที
“ท่านเลออน...
อรับไว้้วยวามยินีอรับ!”ลู่หลินโหัวลไปอีรั้เป็นารแสวามอบุ
เลออนบอให้มันเป็นนนำทาไปที่เมือึ่ใล้ที่สุ ลู่หลินนำทาให้้วยวามยินี ลูน่าเินามมาอย่าเียบๆ
……………………………………………………………………..............................................................
ปล.แ้ื่ออน
ความคิดเห็น