ทำไมเขาถึง...

ในอดีต ฉันเคยแอบชอบรุ่นพี่คนนึง แต่เขาไม่เคยสนใจใยดีฉัน จนกระทั่ง... ความรู้สึกที่ฉันให้เขามันหมดลง 

"ฉันรู้นะว่าเธอชอบฉัน"

"..."

"แต่เธอช่วยอย่ามาชอบฉันได้ไหม ฉันขนลุก ฉันอายคนอื่น" เขาส่ายหัวอย่างหัวเสียก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้ฉันยืนตัวสั่นท่ามกลางสายตาของผู้คน  เหมือนฉันเป็นเพียงอากาศ

และที่ต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับฉันมันเพราะอะไรน่ะหรอ เพราะฉันไม่ใช่คนสวย ฉันไม่มีอะไรดีซักอย่าง แถมยังเป็นขยะของโรงเรียนอีกต่างหาก ฉันรู้ตัวดีและฉันไม่เคยแคร์

แต่ฉันถามจริงๆเถอะ จะเป็นไปได้มั้ยนะ...ที่เราจะเจอคนที่ไม่มองเราที่หน้าตา เราจะเจอคนที่มองเราที่จิตใจจริงๆ 

คำถามนี้ก้องอยู่ในหัวฉันทุกวัน นับตั้งแต่วันที่โดนปฏิเสธอย่างเหยียดหยาม 

จนกระทั่งวันหนึ่ง

"ทนหน่อย ต่อไปนี้พี่จะดูแลหนูเอง"

และใช่ ในตอนนั้นฉันคิดว่าฉันเจอคนคนนั้นแล้ว

แต่

ใครจะรู้ล่ะ

ว่านั่น...จะเป็นจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดที่ฉันไม่อาจจะรับไหว

ว่านั่น...จะทำให้ฉันรู้ว่าความเจ็บปวดที่ผ่านมา ยังไม่ได้ครึ่งของความเจ็บปวดในครั้งนี้ 

ไม่เลย...ไม่เลยซักนิด

ปล. ครึ่งแรกนางเอกของเราคงน่าสงสารหน่อย แต่ครึ่งหลังรับรองว่านางเอกสวยแซ่บและแสบลืมมมแน่นอน

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเรานะคะ ถ้าผิดพลาดตรงไหนอะไรไม่ดี ติชมได้เลยน้าาา:)