คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มาร์ดัส VS โดโนเวน
มอรันเปิล่อยานาเล็ หยิบยาเม็สีำแออมายัเ้าปาัวเอ มอรันไ้นอนฟุบลับพื้น ่อนะร้อลั่น้วยวามเ็บปว ยาเม็สีำแไ้เปลี่ยนสมรรถภาพทาายและโรสร้าร่าายแบบับพลัน มอรันมีวามทรพลั ร่าายที่เยเ็บปวลับหายไป มีพละำลัเพิ่มึ้นมหาศาล
มอรันพุ่เ้าใส่าเร็ไม่ทันไ้ั้ัว มอรันัหมัใส่าเร็ เ็หนุ่มระเ็นไปามแรหมั ใบหน้ามีรอย่ำาแรหมั าเร็ปล่อยมือาปืนพสีาว ปืนพสีาวสลายหายไป าเร็ระเ็นทะลุระร้าน ระแระายระเ็นออนอร้าน เ็หนุ่มระเ็นออนอร้าน ระแทรถยน์ันสีำแล่นผ่านมาพอี
เสียระแทัสนั่น “ูม...”
รถยน์สีำพุ่เ้าไประแทหน้าร้านอร้านอาหารสไร์ทที่ร้ามลับร้านไรท์มูน ประูระแระาย เสาเหล็ำัวร้านอ ัวาเร็ิรอยบุบประูรถสีำ ระอัเลือสีทอออมา มอไป้านหลั เห็นผู้หิบาเ็บถูแอร์แบ็้าน้าป้อันไว้ าเร็หยิบลิปปิ (อุปร์อวาม่วยเหลือุเิน) ออาระเป้าาเไปแปะที่้ารถ แสสีแาลิปปิระพริบล้ายสัาไฟไเรน
เสียลิปปิไ้ัึ้นรอบบริเว “ปึ้ ปึ้ .....”
าเร็ึัวเอออาารถยน์นั้น ่อนใ้มือเ็ราบเลือสีทอออมา าเร็ลายวิาหนัเทพระูเทวะ ่อนะใ้วิาหนัอสูรระูปีศา ร่าายาเรอร์เปล่ออร่าสีำออมา าเร็โมโหนเลือึ้นหน้า ยัวบุมอารม์ไ้ มอรันวิ่มาออนอร้านวิ่ฝ่ารถยน์ที่แล่นสัรไปมา นรถยน์หลายันเบียรถเ้าไปนเ้าับร้าน้าทา วินาศสันะโร ลายเป็นวามวุ่นวาย ประานทารอสำนวนมาอยู่บริเวนั้นเ้ามามุูเหุาร์ที่เิึ้น
มอรันพุ่เ้า่อยาเร็ าเร็สวนหมัมอรันทันวัน มอรันลอยว้าไปบนอาาศ เ็หนุ่มับ้อเท้ามอรันึลับ เสี้ยววินาทีาเร็สวนหมัไปที่ท้อมอรันเ็มแร มอรันถูอัไปพื้น้าทาีเมน์ไ้และเอียพื้นีเมน์ยุบลไป มอรันัวิับผืนิน พยายามลุึ้นมา แ่าเร็ไม่ปล่อยให้โอาสนี้หลุมือไป
เ็หนุ่มรัวหมัใส่ท้อ ใบหน้ามอรัน ระอัเลือ้วยวามเ็บปว มอรันฮึสู้ึระเ็นัวลุึ้นาพื้น ่อยาเร็สวนไป แ่าเรอร์รับารโมีไว้ไ้ าเรอร์เร่พลัปราพลัระับสู ่อยมอรันเ็มแร มอรันน็อไป เ็หนุ่มสะบัฝุ่นออาเสื้อ มอสถานาร์โยรอบ
เสียไเรนรถพยาบาลัมาเป็นระยะ “วิ หวอ วิ หวอ"
รถพยาบาลและรถำรวมายัุเิเหุอย่ารวเร็ว าเร็มอเห็น เินเ้าไปในร้านไรท์มูน ำรวไ้ถามไถ่าเร็ ำรวนหนึ่ถาม “นี่มันเิอะไรึ้น ท่านาเร็” าเร็ถอนหายใ าเร็อธิบาย “ลุ่มโรมอรันไ้บุปล้นร้านไรท์มูน เ้านั่นือหัวหน้า และผู้ายที่ร้อโอรวที่อยู่้าในเป็นลูน้ออมัน”
าเร็ี้นิ้วไปายลานที่นอนฟุอยู่้าทาเินเท้า ำรวรายนั้นใมา เรียพวให้มาับพยุมอรันให้ไปที่รถำรว ำรวที่ไ้ยินหลายน่า รูเ้าไปร้านไรท์มูน และพาัวายที่ร้อโอวร้วยวามเ็บปวหลายน ไปยัรถำรวที่อยู่ใล้ๆ ายหนุ่มุำรวำแหน่ระับสูำลัประเมินวามเสียหายโยรอบและเ็ภาพาล้อวรปิ
ายหนุ่มุำรวระับสูไ้มาหาาเร็ หยิบแล็ปท็อปเปิูรายารวามเสียหายสิ่่อสร้าให้าเร็ู าเร็หยิบแล็ปท็อปมาูเินราวัลที่ับลุ่มโรมอรันไ้ เ็หนุ่มูรายารวามเสียหายและเินราวัลอนอยู่ในแล็บท็อป ปั้มยื่นืนำรวระับสูนนั้น
ำรวระับสูอบ “่าเสียหายะหัออาเินราวัล เินราวัละโอนไปทาบัีอท่าน”
ำรวหยิบแล็บท็อปนเอเ็บเ้าระเป้า ไปุยับำรวใ้บัับบัาอนูที่เิเหุ
าเร็เอ่ยอ “มีสีำที่อยู่บนพื้น ้าอมันทั้หม”
ำรวระับสูะั าเร็ที่ผู้ปราบโรปล้นร้านอาหารไ้ สิ่ที่ายนั้นร้ออ เาสามารถอหลัานบาอย่าไ้
ำรวระับสูอบ “มีสีำที่บนพื้น ทาเราะไม่ยุ่”
ำรวระับสูสั่ารำรวใ้บัับบัาไม่ให้ยุ่ับมีสีำาเร็เินลับยัร้านหยิบมีสีำที่บนพื้น 4 เล่มไปใส่ในมิิพิเศษที่นเอ าเร็รเ้าไปูอาารอแเียร์สาว อุ้มแเียร์สาวไปยัห้อพัพนัาน
าเร็พาแเียร์สาวไปนอนบนโฟา หยิบยาแปูลเม็าวป้อนเ้าปาแเียรสาวสวย หยิบแ้วน้ำที่มีน้ำเ็มแ้วับปาแเียร์สาวสวย รอน้ำใส่เบาๆ แเียรสาวสวยสะลัน้ำเล็น้อย ลืมาึ้น รอยฟ่ำบนใบหน้าแเียร์สาวไ้หายไป
เริ้าื่นึ้นมาาโฟา บุลนแรอยู่ับเธอือาเร็ เธอไ้มึนหัวไปั่วะไม่นึว่าเ้านายัวเอะมา่วยเธอ เริ้ามอหน้าเ็หนุ่มปริบๆ
าเร็อบ “เ้าไม่เป็นไรมา้อี เริ้า”
เ็หนุ่มหยิบธนบัรบึหนึ่ให้ับเริ้า เริ้ารับแบบๆ ้อรู้สึมีใรป้อนยาให้ับปาเธอ มอสีหน้าาเรอร์แปลๆนาเรอร์ทำัวไม่ถู อึ่เมื่อเริ้า
เริ้าถาม “ท่านให้ยาอะไรับัน่ะ”
าเรอร์อึ่ เ็หนุ่มยิ้มออมา าเร็อบ “แ่ยาฟื้นฟูร่าาย ล่ะ เราไป่อน” าเร็เินไปยัภายในร้าน ำรวรวูหลัาน และเ็บวาหลัานที่เหลือ ส่วนหนึ่ พาเหล่าลูสมุนโรที่เหลือ 4 นพาึ้นรถำรวไป
มิวริ้าเ้าอร้านสุสวย ที่ื้อนมาร้านายนม้าๆร้าน มาถึร้านไรท์มูน ถึับอึ่ เมื่อไ้เห็นสภาพร้านไรท์มูนมีสภาพเละเทะ ลู้าหายเือบหมยเว้นโนโ้ะท่านโเวนที่ยันั่ินอยู่สบายใ มิวริ้าเินรไปถามาเร็
มิวริ้าถามเ็หนุ่ม “นี่มันเิอะไรึ้น่ะ าเร็”
สายามิวริ้ามอไปาเร็ าเร็ทำหน้านิ่
าเร็อบ “โรมันมาปล้นร้านเรา เราแ่ัารไป เินทาร้านอยู่ระเป้าโร้านโน้น”
มิวริ้าเปิมือถือูล้อวร เห็นเหุาร์ทั้หมอยู่ในร้าน ถึับอ้าปา้า เมื่อเห็นเหุาร์ทั้หม ลุ่มโรเ้ามาในร้าน ่มู่และทำร้ายเริ้า แ่าเรอร์ไ้เ้า่วยเหลือ
แ่วิธี่วยเหลือาเร็เ็มไป้วยวามิบเถื่อนและรุนแร สร้าวามเสียหายับร้านเราอย่ามา ภาพ่อมาลุ่มโรไ้ถูำรวับัวลุ่มโรไว้ไ้ าเร็พาเริ้าไปยัห้อพัพนัาน เธอโล่ใมันไม่มีอะไรเสียหายมานั เธอปิโปรแรมล้อวิีโอวรในมือถือ
มิวริ้าถาม “่าเสียหายร้านใรเป็นน่ายล่ะ” มอาเ็หนุ่ม้วยสีหน้าริั าเรอร์ะั ่อนยิ้มเล็น้อย าเร็พูอย่าอารม์ี “่าเสียหายส่วนให่เ้าโรนั้น่าย ส่วนที่เรา่อ เรา่ายเอ”
มิวริ้าอบุาเร็ “เ้าเอ็เป็นหุ้นส่วนอัน เี่ยวันให้ลีนี้ี้ัารให้ อบุเ้ามา” มิวริ้าหอมแ้มาเรอร์เบา ๆ าเร็อึ่ แอบหอมแ้มมิวริ้าลับ มิวริ้าสะุ้และเิลใบหน้าแล่ำ
มิวริ้าล่าว “ันไปทำานอัน่อนนะ”
มิวริ้าเินไปห้อทำานภายในร้าน ไ้โทรศัพท์หาลีนี้ี้ เินเ้าไปที่ห้อทำาน เฮลลิโลน่าสลายบาเรียออมา เห็นสภาพภายในร้านรู้สึอึ่ สภาพร้านเละเทะ ลูระสุนำนวนมาเลื่อนลาบนพื้น ทั่วไปเ็มพนัร้าน ระที่แระาย สภาพ้านนอเหมือนเพิ่ผ่านสรามมา
ผู้นที่เ้ามาในร้านหายไปหม เห็นาเร็สภาพมอมแมมเหมือนไปผ่านวามรุนแรมา ยืนอยู่หน้าเาเอร์ร้าน ทั้โเวนและสามสาวเห็นสภาพร้านไรท์มูนเ่นเียวับเฮลินเห็น อ้าปา้าในสิ่เิึ้น
าเร็อบ “วามเสียหายาภาริ โททีท่านแม่ พอีเรามีธุระ”
าเร็หันหลัเินออาร้านไป หันไปมอไลอา ไลอาเห็นเหุาร์ที่าเร็หอมแ้มหิสาวแสนสวย ไลอาทำสีหน้าเยา าเร็ไม่สนใอะไร หันหน้าไป ร่าายาเร็หายลับมาเป็นปิ าเร็ออาร้าน ายหนุ่มปั่นัรยานไปาร้านไรท์มูน
ไม่ี่นาที พนัานลีนี้ีุ้สีาวเ็มไป้วยอุปร์ทำวามสะอา มาถึที่ร้าน เ้ามาทำวามสะอา ุที่ไ้รับวามเสียหายร้านไรท์มูนทั้หม
โเวนเรียพนัานสาวให้มาิบิล่าอาหาร หยิบบัรสีทอให้ับพนัาน พนัานสาวหยิบบัรสีทอมาสแนเรื่อสแนอัโนมัิแบบพพา ส่ืนให้ับโเวน โเวนเินออาร้านไรท์มูน เฮลินพาทั้สามึ้นรถู้ รถู้ำสีำแล่นเ้าไปทา่วนใ้ิน
รัแห่อารรมิสาร์ เเมือที่ 1 ที่เ็มไป้วยึสูระฟ้า ที่เ็มไป้วยลุ่มมาเฟีย แ็์ายยา และลุ่ม้าอาวุธ่าๆมามาย ลุ่มผิหมาย อยู่ในรัแห่นี้ประานเินเเร่ามปิ ไร้วามรุนแรใๆ ถูลุ่มมาเฟียวบุมอยู่ ร้านอาหารและร้าน้า่าๆถูัาร ลุ่มมาเฟีย่า ๆ ุมโนพื้นที่ โยมีำแพนาให่สูนับ 300 เมรที่อยู่รอบนอรั เป็นำแพรอบนอั้นลาารัอื่นอยู่
ั้น 200 ึไร์พ 1 ึสีาว นาให่มโหราฬ ห้อทำานอันหรูหรา มอริน หัวหน้าลุ่มมาเฟียสไร์ท ำลัใใ่อารผาราหุ้นส่วนลา รอผลรายานลุ่มมอรันไปปล้นร้านไรท์มูนอยู่ ไม่ี่ั่วอึใสายโทรศัพท์ามอแนนลาั้ึ้น
เสียริโทนเพลบรรเลัึ้น มอรินรับสายโทรศัพท์ทันที
“มอริน ลุ่มโรมอรันทำภาริสำเร็ เินที่ปล้นไ้ เียว้าส่มอบให้เ้า ่า้าส่วนที่เหลือเ้าโอนมา้วย และเราอยาูเปอร์พายแว็” าเร็ปลอมเสียมอแนรายานภาริ
าเร็ถ่ายรูปถุเินในถุเินนาให่ส่ให้มอรินไู้ มอรินยิ้มยินีรายานนี้
สภาพร้านายอาวุธปืนอยู่ไม่ลาาร้านไรท์มูนมานั มีสภาพพัเละ าาร่อสู้อย่านั ในห้อทำานอมอแนสภาพเละเทะ สภาพเหมือนับอยู่หลัสราม มอแนและลูน้อ 4 น นอนสลบอยู่ในสภาพมัมือมัเท้าไว้ าเร็ำลัุยับมอริน โยมีเรื่อระบุำแหน่สัาเบอร์โทรศัพท์ับำแหน่สัา
มอรินอบ “เ้านัเวลามา นอ้าส่เินและยาูเปอร์พายแว็ไปให้”
าเร็ (ปลอมเสียมอแน)อบ "้าส่เบอร์โทรไปให้ ้าะนัวันเวลาไปอีที"
มอรินวาสายไปวามยินี าเร็วาสายไป ส่้อวามเบอร์โทรศัพท์สำรออเาไปให้มอริน มอรินไ้รับ้อวาม เม็มเบอร์โทรศัพท์มือถือ
าเร็โทรศัพท์หาลีนี้ี้ และบอำแหน่ร้านายอาวุธมอแน วาสายไป าเรอร์มอไปยัหิสาวแสนสวยในลุสาวแว่นผมำุสูทสีำแบบ่อนรัรูปเล็น้อย ยืนูเหุาร์อยู่
าเร็อบ “วิรินเราเสร็ธุระแล้ว เ้า่วยียาล้าวามทรำใส่พวนั้น เี่ยวพวมันสสัย ส่วน้าั้นสื่อให้”
วิรินอบรับ าเร็ออไปาห้อทำานอมอแน หิสาวแสนสวยสวมแว่นา ผมำยาวสนิท ในุในุสูทสีำ เนไทสีฟ้า ้านหลั สะพายะบอให่สีเินนาให่ วิรินอยู่ในห้อทำานมอแน
เธอหยิบล่อพยาบาลสีาวนาให่เรียมออมา วิรินหยิบเ็มีน้ำยาล้าวามทรำออมาาล่อพยาบาล เธอไ้บรรียาล้าวามทรำใส่มอแนและเหล่าลูน้อนเสร็ เธอเ็บเ็มียาเ้าระเป้า ั่วพริบาเ็มียาไ้สลายหายไป วิรินเินไปหาาเร็ที่อยู่ภายในร้าน้าอาวุธ
าเร็โทรหา ิลลี่ หัวหน้าอ์ารสื่อ อให้สื่อไม่ไปทำ่าวบริเวร้านอาวุธมอแน
าเร็อร้อ “ิลลี่ เ้า่วยปิ่าวร้านอาวุธมอแนที ้าไม่อยาให้ฝ่ายร้ามรู้ัว เี่ยวภาริอเราะพั” ิลลี่สะอึ เมื่อเอเหุผลอาเร็
ิลลี่อบ “ล ันะให้นั่าวไปทำ่าวที่อื่น”
เธอวาสายโทรศัพท์ไป ิลลี่ไ้ิ่อไปิ่อับบริษัทสายาน่าวทุบริษัทไม่ให้ทำ่าวร้านอาวุธมอแน ้อวามาเฮลินส่มาหาวิริน "วิรินฝาบอาเร็ มีานรำลึารเินทาลุ่มเล็ที"
วิรินอบ “ท่านาเร็ท่าน้อไปานรำลึารเินทาลุ่มเล็ที ท่านเฮลินฝาบอมา” เ็หนุ่มอึ่
าเร็อบ “ท่านแม่ทำเินไป”
ลาสัหร์แปลๆปราึ้น าเร็สัมผัสไ้
าเร็อบลับทันที “เราล” เ็หนุ่มหยิบพวุแสีำรูปทรไฮเทออมา ปุ่มสีำ เสียปิ้ป ัึ้น รถเ๋สปอร์สีำแล่นมาาถนนมาอมายั้าๆทาใล้ับาาเร็มา
รถเ่สปอร์สีำส่เสียสัาเบาๆ “ปิ้ป ปิ้ป" าเร็หันไปมอรถเ๋สปอร์สีำที่อยู่รหน้า เินไปเปิประูรถ าเร็เิวิรินเ้ามานั่เบาะหน้า เาปิประูไป าเร็เปิประูรถ้านับ เ้าไปที่นั่นับ ปิประูรถล าเรอร์สาร์ทรถบนพวมาลัยับรถ รถเ๋สปอร์สีำับเ้าสู่ทาเื่อมอรัทารอสเหนือ
ายราในุสีำ ้อมอาเร็อยู่ห่าๆ ใบหน้ายิ้มแย้ม ไอวามมืเผยยายออและหลับไป ในลุ่มโรมอรัน 4 นหลบหนีมาวิ่ไปทาร้านไลพ์มูน ั่วพริบาายทั้ 4 นล้มล บาแผลำนวนมา เสื้อผ้าีา ปราบนัวลุ่มโรที่หลบหนีมา
เสี้ยววินาที่อมา ายรายืนอยู่ที่เิมในมือถือมีสีำ มมี ลุ่มโรมอรันหายใโรยรินเมื่อนใล้าย ายราโทรหาหน่วยพยาบาล ายราุลุมสีำในมือถึมีสีำทมิฬ มมีเลอะไป้วยโลหิ ไหลร่วลมาามี ลสู่พื้น ายราหยิบผ้าสีำออเ็เลือที่อยู่มี ร้า ๆ เสียผ้าสีำเสียสีับมีัไปทั่ว ายราุลุมำยิ้ม ายราสลายร่าหายไป
รถู้ำรวพยาบาลไ้มายัพื้นที่ลุ่มโรมอรัน นอนสลบบนพื้น เหล่าพยาบาลพร้อมเปล ยร่าลุ่มโรมอรันทั้หม ึ้นเียรวม พาไปท้ายรถพยาบาลที่เปิอยู่ ประูท้ายรถำรวพยาบาลไ้ิัวล รถู้ำรวพยาบาลไ้แล่นออไป เสียหวิ้หวอัไปทั่ว เ้าอุโม์ทาเื่อมที่ 2 ไปยัโรพยาบาลำรวทารอสเหนืออยู่ในรัวิทยาศาสร์และารแพทย์ลู
รถเ๋สปอร์สีำแล่นไปามอุโม์ทาเื่อมไปรัทารอสเหนือ
าเร็เอ่ยถามวิรินับอยู่ในอุโม์ “วิริน ุนพลที่เหลือิภาริอะไรบ้าป่าว ้าะอให้่วยานหน่อย ส่วนเินในภาริเี่ยวเราเป็น่ายเอ”
วิรินอบ “็มีอยู่่ะ วิเอร์อนนี้น่าะว่าๆอยู่ รายนั้นไม่่อยมีภาริสำัอะไร”
ภายในสนามฝึยุทธวิธีทหารบทารอสเหนือ ุยิปืนสไนเปอร์ วิเอร์ายหนุ่มวัยลาน ในุเรื่อทหารทารอสในะนั้นที่ำลัฝึสอนเอลเบอร์ยิปืนไรเฟิลสไนเปอร์แบบยิทีละนัอยู่ ไ้เิอาารัมู
วิเอร์าม “ฮัิ้ว”
วิเอร์หยิบผ้าเ็เ็มู วิเอร์รู้สึสัหร์ใแปลๆ
“เอลเบอร์เ้าฝึไป่อน ้าไปทำธุระสัรู่เี่ยวลับมา”
วิเอร์ไ้ื่มน้ำที่แท้น้ำใล้สนามฝึปืนสไนเปอร์
วิเอร์ิ “ยัยหัวหน้าห้อ เ้าิะทำอะไรันแน่” ลับไปฝึเอลเบอร์่อ
าเร็ับรถ เ็หนุ่มรายานภาริ บนหน้าอ้าพวมาลัยรถ ้อมูลภาริไ้ส่มาหาวิริน ส่ไปหาวิเอร์โยร ริ้ๆ เสีย้อวามาโทรศัพท์มือถือัึ้น วิเอร์ ู้อวามาาเร็ บนมือถืออนเอ วิเอร์ยิ้มเมื่อไู้รายละเอียในภาริ วิเอร์ลรับภาริ
านวันรบรอบาไปนัสำรวลุ่มรีมัสที่ัึ้นในหอประุมภายในรัสภาไทรอสเหนือ หอประุมประุมนาให่ โมไฟระย้ำสีทอนาให่ส่อแสระยิบระยับนับสิบ ภาพวาเป็นลวลาย่าที่สุามอยู่ิผนัทั้สอ้าน เ้าอี้ยาวสีน้ำาลยาว ั้เรียันเป็นแถว แท่สีเินประาศอยู่้านหน้า
พิธีรายุสูทล่าวสุนทรพน์สุีในวีรรรมอลุ่มมาร์ัส โเวนและเฮลินไ้เ้าานรบรอบนั้นในะเียวันาเร็และวิรินเ้าไปนั่เ้าอี้นั่ นัร้อหนุ่มร้อเพลสุีเหล่านัสำรวเล็ทีเป็นัหวะเพล ทำนอนรีส่อประสานไป รัสีอำมหิมาาประู้านหน้า
าเร็หันหน้ามอ โโนเวน เฮลินรู้สึไ้ แ่ทั้สอนั่นิ่อยู่ นัร้อร้อเพลสุีสบาายุลุมถึผวา เสียเพลหยุลและทำนอนรีหยุล ายหนุ่่มนัร้อวิ่หนีออไปาแท่ประาศไปยัประู้านหลัเวที ผู้นภายในหอประุม้อสบสนในสิ่ที่เิึ้นเสียพูุยผู้นในหอประุมัึ้นเป็นระยะ
ายุหน้าาเสือเินเ้ามาในห้อประุม ผู้น่าสสัย ใรที่แ่ัวพิลิพิลั่น แ่โเวน เฮลิน าเร็รู้ว่าายสวมหน้าาเสือลุมสีำัวอันราย าเร็พาวิรินรีบออาห้อประุมทันที ในะที่เฮลินสัาริุ้เิน เสียไเรนัึ้น
เสียไเรนประาศไปทั่ว “ะนี้ไ้เิสถานาร์ุเินให้ออาหอประุมทาออุเินามประู A3 B3 และ C3”
วามโหลเิึ้นภายในหอประุม ประานทารอสเหนือเ้าร่วมรำลึวิ่ทุลัทุเลออาห้อประุม เฮลินบอสาวามทั้สาม้วยวามใ
“ไลอา อาน่า เรมูล พวเ้าทั้สามรีบออไปาหอประุมเี่ยวนี้ไปทา่อ C3 มาร์ัสะมาถล่มที่นี่” ไลอาลุึ้นมาหันมามอายหน้าาเสือุำ เธอลับหันมออาน่า
ไลอาสื่อสารทาิับอาน่าและเรมูล “เ้าสอนามเรามา”
สอสาวทั้สออบรับ ามไลอาไปทาประูหนีไฟ
เฮลินามหลันทั้ไลโอา,อาน่า,เรมูลและเฮลินออไป เฮลินบอให้ทั้สามสาวไปรอที่รถู้สีำ ไลอส อาน่าและอาน่าอบรับ พวเธอทั้สามไปรอ้ารถู้สีำอไว้ที่ลานอรถ้าทำเนียบรัสภาสหพันธ์ทารอสเหนือพู เฮลินเฝ้ามอใ้ายุำอย่าใล้ิอยู่ริมทาออสุหอประุม
ายหน้าาเสือในุำทัทาย “สวัสีท่านโเวน”
ถอหน้าาออมา ทำลายหน้าาทิ้ ผอหน้าาไหลลมาบนพื้น
โโนเวน้อมอายุำอย่าไม่วาา เารู้ัายนนั้นเป็นอย่าี โเวนอุทาน “มาร์ัส ้านึว่าพวเ้าายันไปหมแล้ว” มารัสยิ้มรับรู้สิ่ที่เิา้านนอ แรสั่นสะเทือนำนวนมา เลื่อนไหวอย่ารอบบริเว เสียหมุนใบพัเฮลิอปเอร์ัเบามาา้านนอ
มารัสสัมผัสถึสิ่ำลัมา มารัสม “ห้า ห้า ห้า ห้า มาไวะริ”
ายุผ้าลุมำเร่พลัปราวามมืแห่ารวบรวมำนวนมหาศาลออมา ทำให้ไอหมอสีำ ไหลออาัวมารัส เสื้อลุมสลายไปพริบาเป็นุเราะหนัสีน้ำาลแมำออมา ปลุมพื้นที่นาให่รอบัวมาร์ัสนเห็นัวมาร์ัสบาๆ (มาร์ัสสามารถุมพลัปรานเอะวบรวมสิ่หรือไม่วบรวมสิ่ใไ้)
เสียนายทหารระับสูเอ่ยออมาเสียััวาน “มาร์ัสเ้าใ้พลัปราุามนโยรอบ เ้ายอมำนนและมอบัวะ”
มาร์ัสอบ “ำนนและมอบัวไม่ไ้อยู่หัว้า ้าไม่ำเป็น้อทำ” น้ำเสียอายยหนุ่มแ็ร้าวไม่ยอมำนน่อใร
เสียสั่ารัึ้นาภายนอ ระสุนปืนำนวนพุ่เ้าใส่ มาร์ัสำนวนมา เมื่อระสุนเ้าผ่านหมอสีำ ระสุนไ้สลายลไปในพริบา นลายเป็นวัน รอบัวมาร์ัส ระสุนปืนให่พุ่มา้านหลัมาร์ัส ลายเป็นลุ่มวันนาให่
มาร์ัสยิ้ม ั่วพริบามาร์ัสปล่อยไอหมอสีำึ้น้าน บนไอสีำเ้าไปอย่าผ่านรอย่อเล็ำนวนมาไปยัโรสร้าอหลัา ไ้ไปสลายรอย่อโรสร้าหลัาอย่ารวเร็ว ้านบนอหอประุมพัถล่มลมา
มาร์ัสใ้ัหวะหลัาที่พัถล่มระแทิ้นส่วนหลัาพัถล่มลมาใส่รถถั เฮลิอปเอร์ เ็มแร เศษาปรัหัพัระแทใส่รถถับุบนใ้าร่อไม่ไ้ ลำล้อปืนอ เฮลิอปเอร์หลายลำร่วลมาัสนั่น
เศษาหลัาหอประุมพุ่มาใส่โโนเวนปัเศษาหอประุมนแระาย ปลิวระเ็นไปยั้านหลั เฮลลิโลน่าสร้าโล่ป้อันเศษาหลัาปลิวระายาแรระแทอเศษาหลัาาพลัปรามาร์ัส
เศษาหลัาปลิวเ้าระแทโล่ป้อันเฮลลิโลน่าทำให้เฮลลิโลน่าหายใหอบออมาเมื่อใ้พลัป้อันมาเินไป บันี้้านนอ มีรถถัทารอสเหนือหลายลำเรียมพร้อมะยิ แม้หลายันะพัไป
โโนเวนะโน “พวเ้าถอยไป่อน พวเ้าไม่ใู่่มืออมารัส”
โโนเวนหยิบสเปเปอร์าระเป้าาเ ปุ่มสีแสเปเปอร์ สารละลายอนุภาสเปไหลออมาผสมในไอหมอำ ไอหมอำสลายหายไป สารละลายอนุภาสเปหายไป
มารัสสสัยว่าไอหมอสีำที่นเอสร้าไ้หายไป้อไม่ไ้แปลใอะไร
มารัสล่าว “ท่านโโนเวน อเล่นท่านล้ำัแ้ทาสิล้าไ้”
เาเอะอยาะให้พลัปราอนเอสัเท่าไร โโนเวนแ้ทาสิลนเอไ้นับว่าเป็นเรื่อี
โโนเวนอบ “้อประเทศ้ามันไฮเทโนโลยีนี่”
รถถั และทหารที่อยู่ในบริเวนั้น ไ้ถอยลับไป รถพยาบาลทหารมาพยาบาลทหารที่ไ้รับบาเ็บ รถัเ็บเศษาทาทหารทารอสเหนือหลายันไ้มาเ็บารถถั และาเฮลิอปเอร์
โโนเวนหยิบเศษาหลัาึ้น เศษหลัานาให่ ยัวลอยึ้นาพื้น่อนเหวี้ยใส่มาร์ัส เศษาหลัานาให่พุ่เ้าใส่มาร์ัสเ็มแร มาร์ัสปัเศษนาให่น้อนหินปลิวระเ็นไป้านหลั
“ู้ม” เศษาหอประุมไ้ระทบับเศษาอื่นนเิเสียัสนั่น
โโนเวนยิ้มโโนเวนพุ่เ้าใส่มารัสเ้าใส่มารัส มาร์ัสสวนหมัใส่หน้าโโนเวน แ่โโนเวนรับหมัไว้ไ้ สวนหมัใส่ใบหน้ามารัสเ็มแร มาร์ัสพุ่ระเ็นามแรหมัโโนเวน ระแทเศษาปรัหัพันแระายเป็นเสี่ย ระแทโนผนัหอประุมนเป็นรูโหว่
โโนเวนล่าว“หมัอ้าถือว่าแรอยู่นะ”
ายหนุ่มมอไปที่รูโหว่ให่ลาาอาารที่นไ้ทำไว้ สวนสารธาระเวิส์รีนแฟลนเน็เอ็์ มาร์ัสระเ็นไปยั้นไม้โลทารอสทำให้้นไม้โลสั่นสะเทือน ผลไม้ Power Rank ลายมัราว สีาวบริสุทธิ์ ร่วหล่นลมา มาร์ัสระอัเลือออมา และทรุลิผืนิน
มาร์ัสพยายามลุ เร่พลัปราวามมืแห่ารวบรวมปริมาออาร่าาย รวมอาาศฟื้นฟูวามเสียหายร่าาย นหายลับเป็นปิ มาร์ัสึอาาศส่วนที่เหลือสร้าเป็นำแพนาให่ ระสมลมเิารเปลี่ยนแปล ั่วรู่ โโนเวนพุ่เ้ามาหมายะะบันหน้ามาร์ัส หมัถูหยุนิ่ ำแพอาาศันหมัโโนเวนไว้ โโนเวนะัั่วรู่
โโนเวนล่าวื่มม “ำแพลม ั้นหรือ วิาแปลี สามารถสร้าำแพลมไ้ พลัี้โะมั”
ั่วพริบาวเวทย์สีแ นาให่ปรารอบมาร์ัสและโโนเวน
ั่วพริบามาร์ัสมอไปยั้านล่าเห็นวเวทย์สีแส่อประายอยู่ใ้เท้าอเา “ิปหายวเวทย์นี้มัน แปรสภาพำแพลมเป็นหมอ”
ายหนุ่มใ้พลัปราวามมืแห่ารวบรวม แปรสภาพำแพลมเป็นหมอหนา แรระเบิวเวทย์สีแั้นสู ประทะับหมอหนาลายเป็นไอน้ำนาให่แระายออโยรอบ แรระเบิสลายออาหม
มาร์ัสอาศัยัหวะที่โโนเวนที่ไม่ทันไ้ั้ัวสวนหมัใส่โโนเวนเ็มแร นโโนเวนระเ็นเ้าผัิไป้อนหินหมื่นปีอยู่ใล้้นไม้โลทารอส ้อนหินหมื่นปีเิรอยร้าว สั่นอย่ารุนแร โโนเวนใบหน้าอเามีรอยบวมนาให่าหมัอมารัสเลือสีำออาปาโโนเวนโโนเวนปาเลือสีำโโนเวนหัวเราะออมา
โเวนร่ายล่าว “มีไม่ี่นหรอที่ะทำให้้าบาเ็บไ้ ้าะแสว่าพลัมันืออะไร"
"ปลปล่อยวิถีปีศา ัรพรริปีศาโโนเวน”
แรระเบิมหาศาลทำให้สวนสาธาระเป็นุลั่วพริบา มาร์ัสไ้บาแผลรอยไหม้าแรระเบิเล็น้อย ุเราะอโโนเวนลายเป็นุเราะหนัสีำทมิฬสวยสาม โโนเวนยิ้ม มั่นใพลัอนเอ โโนเวนเรียวานนาให่สีำ พลัปราวามมืแห่ารรัสรร์แพร่ยายออามือ
“้าม ้าม ้าม” เสียระแทัสนั่น
วานนาให่สีำทมิฬที่เ็มไป้วยอออร่าแห่วามมืมิพุ่มาหานาหอประุม มาเ้ามือโโนเวน โโนเวนว้าวานไ้สะบัไป้าน้าพื้นินแระายออมา มาร์ัสรับรู้ว่าโเวนเอาริ มาร์ัสั้รับาร่อสู้ โโนเวนพุ่เ้าหามารัสยวานฟันเ้าใส่มารัส
มารัสหมัรับวานสีำไปมา มวานปะทะวานสีำ ราวับระสุนปืนลที่ัสาใส่ันเิเป็นประายแสระพริบระรัว โโนเวนเห็นเิหมัอันทรพลัอมารัส ทำให้โโนเวนถอยหลัออมา
โโนเวนเหวี้ยวานใส่มารัสเ็มแร แ่มารัสปัวานสีำออ วานะแลบฟันพื้นิน้านหลั และารระเบิอย่ารุนแร มารัสพุ่เ้ามาโโนเวนมุ่หมายะเอานะ มารัสึอาาศำนวนมามาวบรวมเราะเป็นเราะลม
โโนเวนึลิปปิออมาาระเป้าาเ (เรื่อมือสร้าวามร้อนมหาศาล) เวี้ยใส่พื้น วามร้อนมหาศาลาลิปปิทำให้เราะลมอมารัสสลายไป มารัสไม่ไ้สนใสิ่นั้น มารัสเ้าประิัวโโนเวนไ้สำเร็
ทำให้โโนเวนไม่มีทาเลือมานั้น โโนเวนเร่พลัปราวามมืแห่อนัน์สร้าสนับมือแห่วามมื รอบมือและแนน เ้ามาั้รับเพลหมัพุ่เ้ามา
มารัสัหมัเ้าใบหน้าโโนเวน นใบหน้าโโนเวนหันไป้า หมั้ายสวนเ้าใบหน้าเราะอเ็มแร หมัอโโนเวนที่สวนเ้าใบหน้ามารัสเ็มแร สลับเะสวนเ้าหน้าท้อมารัสเ็มแร นมารัสสะเทือนไปทั่วร่า ถ้า่อสู้ับโโนเวน่อไป นเอที่ะเสียเปรียบและแพ้ไปในที่สุ
มารัสเร่พลัปราวามมืแห่ารวบรวมึมวลลมหาศาลสร้าเป็นสนับสวมทับสนับหมัอีทีสวนเ้าใส่ใบหน้าโโนเวนเ็มแร แรลมพุ่เ้าใส่โโนเวนระเ็นออ
แ่ั่วเสี้ยววินาที โโนเวนใ้เท้าเะสวนเ้าท้อมารัสเ็มแร นทัู้่ปลิวระเ็นออาุเิมนับสิบเมร สภาพปลปล่อยปีศาไ้หายไป สนับหมัแห่วามมืสลายไป ออร่าสีำปลุมัวมารัสเลือนหายไป
มารัสและโโนเวนระอัเลือออมา ร่าายอทัู้่ฟ่ำเป็นอย่ามา แม้ะฝึฝนร่าายมายัหนั วามแรอหมัทั้สออันมหาศาล มารัสหยิบแปูลสีแออมาาระเป้า ลืนยาสีแเ้าปา มารัสเ็บปวเป็นอย่ามาร่าายอมารัสฟื้นฟูเป็นสภาวะปิ
โโนเวนใ้เวทฟื้นฟูรัษาร่าายนลับมาเป็นทั้สอนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น
โโนเวนล่าว“รู้สึว่าหอประุม สวนสาธาระาลายเป็นาแบบนี้ ้าับเ้า้อร่วมันรู้ผิอบนะ”
มารัสรู้สึอึ่ไป โโนเวนเห็นมารัสทำหน้าแบบนั้น
โโนเวนำเล็น้อย
โโนเวนถาม“วามเสียหายที่เิาเ้า ้าะเป็นรับผิอบให้ ้าอยาฟัสิ่ที่เ้าอยาบอับ้า”
มาร์ัสถอนหายใ
มาร์ัสเอ่ยถาม “พวเ้าเยามหาพว้าไหม”
โโนเวนอบ“ั้นหรือ ้าส่ับนัเล็ทีและลุ่มนัสำรวแล็ปโามหาพวเ้า และรู้ไหมลุ่มนัสำรวเล็ทีเือบเอาีวิไม่รอถ้าไม่ไ้รับวาม่วยเหลือาไลโอเียน่า ส่วนลุ่มนัสำรวแล็ปโยัหายสาบสู”
่อนถอนหายใ ่อนที่ะนึถึลุ่มแล็ปโ ผลไม้ลายมัรสีาว ลิ้มายัมืออมาร์ัส นั่อยู่้าโโนเวน มารัสสสัยว่าผลไม้นี้ พลัทำลายาเาและโโนเวนไม่มีสิ่แทบะเหลือ แ่ที่เหลือแ่้นไม้ให่้นหนึ่ ้อนหิน้อนให่อยู่เบื้อหน้าอเา ส่วนผลไม้นี่มันมาไ้อย่าไร มาร์ัสิูร่อรอยอผลไม้นี่ลับไม่มีอะไร มารัสใ้ไอวามมืวบรวมผลไม้นั้น ทันทีไอวามมืสัมผัสับผลไม้นั้น
ไอวามมืสลายไปทันที สัมผัสผลไม้นั้นปิีและไม่มีรอยี่วน
โโนเวนเห็นผลไม้้อยิ้มออมา “ผลไม้ PowerRank สายราันย์มัราว ผลไม้ที่หายา ราาเ้านั้นราาสูมาๆนสามารถื้อทวีปไ้ทั้ทวีป มันเป็นอๆเ้า”
โโนเวนอบ มารัสเ็บผลไม้ PowerRankใส่ระเป้านาเล็ที่อยู่้าเอว
“พลัอ้าเพียพอ ไม่้อใ้ผลไม้นี่ แ่้ามีนหนึ่ที่้อมอบให้ “มารัสเห็นนุ้มมออยู่้าๆ มารัสิ้วมว มารัสไม่อบที่ใรมอนเอ มาร์ัสหยิบผลิสีาวออ ุมไว้ในมือ าเร็ทีุ่้มูเห็นมารัสมอมาทาน ถึับะั
าเร็อุทาน “วยแล้ว ายุเราะำมอมาที่เรา”
วิรินที่เห็นาเร็ทำหน้าแบบนั้น นไ้เรียะบอเหล็นาให่ออมาั้รับ ั่วพริบา มาร์ัสพุ่เ้ามาาเร็เพียย่า้าวไม่ี่้าวมาร์ัสเ้าถึัวาเร็ มาร์ัสับเสื้อาเร็ที่ไม่ทันไ้ั้ัว
มาร์ัสบีบผลึสีาว วิรินที่เห็นใ้ระบอเหล็ฟาเ้าใส่มาร์ัส มาร์ัสหลบพ้น แ่ปลายะบอเี่ยวใบหน้ามาร์ัสลายรอยแผล มาร์ัสับาเรอร์สลายไปในทันที โโนเวนอ้าปา้า รู้สึไม่ปลอภัยับลู ่อนหยิบโทรศัพท์่อนเบอร์โทรศัพท์รวเร็ว
“ทารอสเ้า่วยหยุมาร์ัสที เ้าเสือลั่มันเห็นัวาเร็แล้ว เ้านั้นน่าะพาไปยัทะเลทรายโบีท์” โโนเวนบอทารอสที่ปิบัิภาริอยู่ทวีปมื
ทารอสที่นั่อยู่้านับรถ นับือริา ผู้่วยอเา ับรถิ้บทหาร ATW-419 วิ่บนทะเลทรายโนาบีบนทวีปเอรีน่าฝั่ทวีปมื หนอนทะเลทรายนาให่ไหลเลื่อนไปในใ้ผืนทรายไปำนวนมา หนอนทะเลทรายไม่ทำอะไรอันรายใๆไ้ ภายในที่อุปร์พิเศษส่สัาเป็นพวเียวันมัน
ทารอสอบ“มาร์ัสั้นหรือ เี่ยว้าัารเ้านั้นให้” วาสายไป ทารอสเปิเรื่อ GPRS รวสอบำแหนุ่าเรอร์ แล้วพบุาเร็แล้ว อยู่ไปทิศเหนือเพียไม่ี่ร้อยเมร
ะเียวันในสวนสาธาระเวิส์รีนแพนเน็ทเอ็์ เฮลินวิ่มาโโนเวนที่นั่พัอยู่เห็นสภาพโยรอบที่ลายเป็นาเศษไป ยเว้น้นไม้และ้อนหินอยู่้าๆับ้นไม้โลทารอส ไม่เป็นอะไร
เฮลินมอไปยัโโนเวน ไม่ทันที่ไ้พู
วิรินวิ่มา ้มศีรษะทำถ้าาวระเฮลลิโลน่า “ัน้ออโทษ่ะ ที่ไม่สามารถป้อันาเร็่ะ” วิรินอโทษเฮลินยิ้ม
เฮลินอบ “เ้าไม่้ออโทษหรอ เ้าาเร็เ้านั้นมันทำัวมันเอ” เฮลินมอึ้นไปบนท้อฟ้ายามเย็น
มาร์ัสและาเร็ไ้วาร์ปมายัทะเลทรายโบีท์อันร้อนระอุ
มาร์ัสเหวี่ยาเร็นปลิวระเ็นออไป าเร็ไ้ประอสิ ั่วพริบา มาร์ัสไ้พุ่เ้าโมีใส่าเรอร์สวนหมัำนวนมาใส่าเรอร์ าเร็ถึแม้ะรับหมัมาร์ัสไ้แ่บาส่วนแ่แรพอที่ะาร์อาเร็แออ
ทุหมัเ้าระม่อยาเรอร์อย่าหนั แ่าเรอร์ไ้สวนไป มาร์ัสไ้รับหมัอาเรอร์ร ไม่ไ้สะเทือนอะไร
มาร์ัสล่าว “หมัอเ้าเบามา เนี้ยหรือลูายโโนเวน ระอะมั”
ั่วพริบาายหนุ่มในุทหารทารอสระับสู ระโพุ่เ้าเะมาร์ัสนระเ็นออ มาร์ัสระเ็นลิ้ลุทรายไปาเร็ิหวะหลบไปั้หลั ล้มลนอนหลับาผืนทราย มาร์ัสถุยทรายออาปา ทารอสั้ท่าเรียม่อสู้มาร์ัสระโนนทรายระเ็นออมา ไทรอสไ้เ้าแลหมัันูเือ นทัู้่ระเ็นถอยหลัลิ้ลุับพื้นทรายทั้สอปัทรายออาัวพลั
ทารอสเอ่ยม“ปราอเ้าแปลมามาร์ัส”
มาร์ัสอบ“เรื่อนั้นมันไม่เี่ยวับเ้า เ้าสิที่ลอบั เ้าเ้ามารๆ ้า่อยหน้าเ้าไ้แบบถนัมือ”
ทารอสแสใบหน้ายิ้ม
ทารอสล่าว“้าะแสพลัอันให้ เ้าเห็น”มาร์ัสรู้ไ้ทันทีว่าทารอสเอาริผืนทรายสั่นสะเทือนทารอสเร่พลัปราแห่ารผันแปรออมาเ็มมือทั้สอ้า
ไอปราสีาวบริสุทธ์ไหลไปเ้าทราย ปราแห่ผันแปรเปลี่ยนทรายำนวนมหาศาลเป็นลื่นทรายนาให่มหาศาลพุ่เ้าใส่มาร์ัสย่ารุนแร
ในระหว่าลื่นนายัษ์ถลาโถมเ้ามาร์ัสไ้พลัปราวามมืแห่ารวบรวม เ้าใส่ผืนทราย ไอปราวามมืึทรายึ้นมาลื่นทรายที่วบรวมทราย ที่ึเ้ามาปริมามหาศาลหลอมรวมเป็นหอสีำนาให่ยัษ์
มาร์ัสปาหอสีำหอสีำทมิฬ ใส่หน้าลื่นทรายพุ่เ้ามา ลื่นทรายอยู่้านหน้านลื่นทรายแระาย แ่ลื่นทรายนายัษ์ไ้รวมัวับหอยัษ์สีำบิหอสีำนาให่ แระายนหอสีำสลายเป็นทรายำนวนมหาศาล ไหลท่วมลื่นทราย
มาร์ัสึลมาไอปราวามมืำนวนมหาศาล ระสมลมำนวนมหาศาลไหลเ้ารอบัวมาร์ัสลายเป็นเราะลม ที่มีระแสลมไหลเวียนปริมามหาศาลโยวามเร็วสู ใบไม้้นระบอาเร็ที่ไหลมายัเราะลมไ้ถึเือเป็นเศษเล็ิ้นน้อยลม มาร์ัสพุ่เ้าใส่ลื่นทรายอแรโ้ เราะลมไ้ทลายลื่นทรายเป็นรูโหว่
มาร์ัสพุ่เ้าไปหาทารอส หมัวาที่เ็มไป้วยเราะลมมาร์ัสพุ่ไปหาทารอส ทารอสเร่พลัไอปราสีาว ำแพทรายร้อนพุ่วาหมัวาร หมัรเ้าทะลุำแพทราย แ่ำแพทรายนี้ไม่ไ้มาเพื่อป้อัน แ่มาเพื่อหยุารโมี ำแพทรายร้อนนาให้ล็อมือมาร์ัสไว้ เหมือนรวนเหล็
มาร์ัสไ้ึลมมหาศาลใส่้อมือ้าย ่อยเ้าำแพทรายนแพุ่เ้าใส่ใบหน้าอทารอสเ็มแร แ่หมัอทารอสไ้่อยสวนลับในัหวะเียวันแบบเ็มแร ลื่นอัระแทไ้เผยยายไปทั่ว นเิแรระเบินพื้นทรายแระาย ทั้สอไ้ถอยหลัลับอย่ารวเร็ว ทั้สอไ้รอยหมัรแ้ม้ายและแ้มวาไปนละหมั ำแพทรายไ้พัทลายล ทั้สอไ้ะัมือไว้ ถอยห่าัน
มาร์ัสพู “้าอพัสู้่อน ไว้วันหน้า่อยมาเอัน” ทารอสรู้ว่าวามสามารถอมาร์ัสอยู่ระับสู ถ้าสู้่อไป นอาแพ้ไปในที่สุ ทั้สอไ้นั่ล ทารอสใ้พลัปราแห่ารแปรเปลี่ยนสร้าร่มทรายนาให่บัแทั้สอ และาเร็
ไทรอสอบ “้า้อเ่นัน เ้า้อารอะไราเ้าหนุ่มนั้นนะ ถ้าพบมาที่นี่ และทำร้ายเ้าหนุ่มนะ” และเอ่ยถามไปรๆ มาร์ัสหัวเราะเบาๆ
“เ้านั้นมันแอบูเรา แ่สั่สอนเ้านั้นไปเบาะๆเท่านั้น แ่้าแทนบุุอบแทนบุุ ไรท์เียัวนอเ้านั่นเป็น่วยเรามายัโลทารอส”
ทารอสอึ่ มาร์ัสึเล่มหนัสือสีน้ำาลเล่มที่ให่สีน้ำาล มีรอยเปรอะเปื้อนออมา
ทารอสล่าว “อูหน่อยไ้ไหม”
ทารอสะอูหนัสือ แ่มาร์ัสส่ายหน้า
มารัสล่าว“ไม่ไ้เมื่อเปลี่ยนมือแล้วเ้าอใหม่นแร ะเป็นอนนั้นทันที” ทารอสพยัหน้า
มาร์ัสเอ่ยอบไปรๆ “แผนที่เอะอาร์เวิส์ เป็นสุยอแผนที่ในาร้นหาสิ่อ เ้าไปไ้แผ่นที่นี่มาาไหน” ทารอสถาม้วยวามประหลาใ แ่มาร์ัสมีสีหน้าที่เรียบเย
มาร์ัสล่าว “้าไม่ำเป็น้ออบเ้า” ลับร่อนเินเ้าาเรอร์ไปีหน้าผาาเร็สลบอยู่ เ็หนุ่มลุึ้นแบบๆ มาร์ัสยื่นแผนที่เอะอาร์เวิส์ไปใส่มืออาเร็และวาแอ็ปเปิ้ลสีาวที่มีลวลายมัรไว้้าาเร็
เ็หนุ่มไ้รับอมาแบบๆ
เ็หนุ่มอบ “ท่านยอสิ่นี้ให้เรา ทั้ทีท่านใ้สิ่นี้มีประโยน์ว่า”
มาร์ัสหัวเราะ มาร์ัสล่าว “มันเป็นสิ่ที่้า้อาระให้ เ้า้อถามอะไรับ้ามา”
เาเินออไป มารัสึผลึสีฟ้าออมาาระเป้า บีบนแ ร่าายมาร์ัสสลายลับไป าเร็อึ้เ็บแผนที่เอะอาร์เวิส์และแอปเปิ้ลนำสออย่ามีพิาราูอย่ารอบอบ เ็บเ้าเ็บประูมิิพิเศษไปทารอสยัไม่ทันไ้ถามมาร์ัส
ทารอสบ่นอุบ “เฮอะ เ้านี่เ้าใยาิบ” “เ้าหนุ่มรับนี่ไว้”
ทารอสหยิบผลึสีฟ้าออมา าระเป้า้าเอว ยื่นให้เ็หนุ่ม
ทารอสอบ“นี่เป็นอที่เ้าใ้ไ้ ลับไป ที่นี่มันร้อน”
าเร็ุนในำพูทารอส ปวหัวสิ่ทารอสบอ
ทารอสพูบ“เฮอะ เ้ามาร์ัสเป็นนที่เ้าใยาริ” ถอนหายใออมา าเร็ุนไปสัพั
ทารอสล่าวลา “้าไป่อนละ าเร็ ฝาบอโโนเวนว่า สมาพันธ์็อฮันเอร์เริ่มเลื่อนไหวแล้ว”
รถิ้บทหาร ATW-419 วิ่เ้ามาใล้าเร็ ทารอสไ้เ้าไปในรถ ปิประูรถล รถิ้บทหาร ATW-419 แล่นาไป
ความคิดเห็น