คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : การช่วยเหลือของเฮลลิซ่า
ร่าายาเร็รู้สึเ็บปวาแรระแทมหาศาลา้อนเายัษ์ ร่าเานัรบปีศาพุ่เ้ามาหาาเร็ เฮลลิ่าระโนเ้าหาร่าเาปีศานัรบ เธอยิปืนพพ่นแ็สใส่ร่าเาทันที ไอนิทราพุ่ใส่หน้าร่าเานัรบปีศา
ร่าเานัรบปีศาสูมไอนิทราสลบไป ร่าเาที่ 1 พุ่เ้าเฮลลิ่า เฮลลิ่ายิปืนพพ่นแ็สใส่ร่าเานัรบปีศา ละออไอนิทราพ่นออาปืนพพ่นแ็สใส่ร่าเานัรบปีศานที่ 1
ร่าเานัรบปีศามึนหัว ส่ายหัวอย่าบ้าลั้ร่าเานัรบปีศาสลบไป ร่าเานัรบปีศานที่ 2 พุ่ัวเ้าหาเฮลลิ่า
เฮลลิ่ายิปืนพแ็สใส่ร่าเาอสูรนที่ 2 ละออไอนิทราพ่นออาปืนพพ่นแ็สใส่ร่าเานัรบปีศานที่ 2 ร่าเานัรบปีศามึนหัว ส่ายหัวอย่าบ้าลั้ ร่าเานัรบปีศาสลบไป
เฮลลิ่าเ็ูปริมาไอนิทราที่อยู่ในวบรรุภายใน้ามับปืน พบว่ายาไอนิทรามีอยู่เหลือเฟื้อ พอลเห็นหิสาวถือปืนพแบบแปลทำให้ร่าเานัรบปีศาอนทั้หมสลบไป
พอลลุาพื้นวิ่มาหาเฮลลิ่า ั่วพริบาเฮลลิ่ายิปืนพพ่นแ็สใส่พอล พอลสูมละออไอนิราไ้สลบทันที เฮลลิ่าเห็นาเร็นอนบาเ็บอยู่
เฮลลิ่าเินมาหาาเร็นอนพัรัษาอยู่ เฮลลิ่าเปลี่ยนวยานิทราออ่อใส่น้ำยาใน้ามับปืนใส่เ้าระเป้าเป้สะพายหลั ่อนึวน้ำยาฟื้นฟูร่าายออมา ใส่เ้าไปใน่อใส่ระบอน้ำยาลับ
เฮลลิ่ายิปืนพพ่นแ็สใส่าเร็ ละออไอยาฟื้นฟูรัษาเ้าฟื้นฟูาเร็นหายเป็นปิ
าเร็ล่าว “อบุเธอมาที่่วยเหลือเรา”
เฮลลิ่ายิ้มเล็น้อย เธอ “เ้ารีบหนีไปเถอะเ้าหนุ่ม”
นพิราบบินเ้ามาา้านนอั้นลานอรถั้น 2
าเร็และเฮลลิ่าสิ่เิึ้น นพิราบบินลมาบนพื้น นพิราบลายร่าเป็นหิสาวแสนสวยมีนามว่าีอา ีอาเรียาเหล็สีำมีผลึสีใสบนส่วนหัวาออมา
ีอา้อมอทั้สอ สายานิ่ราวเอศัรูสำั วเวทย์สีเินส่อประายรอบา้อนเวทย์นาให่สีเินปรา่อาา
ีอาเหวี่ย้อนเวทย์ใส่าเร็และเฮลลิ่าไปพร้อมัน าเร็และเฮลลิ่าระเ็นไปิับรถยน์ที่อยู่้าๆ าเร็บาเ็บไม่มานั แ่เฮลลิ่าเ็บหนัาแรระแท้อนสีเิน
อาเอเล (หนูแฮมเอร์) ออมาาระเป้าสะพาย อาเอเลลาเฮลลิ่าไป้ารถ อาเอเลใ้พลัปราวามมืรัษาร่าายเฮลลิ่าที่ไ้รับบาเ็บหนั
าเร็เล็ปืนพไรท์แม็นั่มไปีอายิระสุนแสนับสิบๆนัใส่ีอา เราะเวทย์ป้อันระสุนแสาเร็นหม ีอาสลาย้อนเวทย์ไป เรียวเวทย์สีฟ้านาให่ออมา
ระสุนเวทย์ำนวนมามายนับไม่ถ้วนพุ่ใส่าเร็ าเร็ะัไป ระสุนเวทย์สีาวนับไม่ถ้วนพุ่าเร็ าเร็้านระสุนเวทย์ไม่ไหว
าเร็ระเ็นามแรระสุนเวทย์นไปิรถยน์ าเร็ระอัเลือสีทอออมา วเวทย์สีาวสลายหายไป ีอาระโนึ้นมาร่อมัวาเร็ าเร็รู้สึเ็บปวาารทับ าเร็พยายาม่อยีอา
แ่ีอาไม่ปล่อยให้าเร็่อยมาไ้ เธอ่อยส่วนใส่ท้อาเร็เ็มแร าเร็ุท้อ ีอาร่ายเวทย์พันธารออมา้วยภาษาอีเนโบรา วเวทย์นาให่สีแปราบนพื้นรอบัวาเร็เือเวทย์เ้ารัรึาเร็ิับพื้น
าเร็ถาม “เธอือใร เธอมีเป้าหมายอะไรันแน่”
ีอาอบน้ำเสียเย็นา “ันมีนามว่า ีอาแม่มระับสูแห่อีเน นายือเป้าหมายอัน”
าเร็ถาม่อ “เธอ้อารอะไราัน” ีอา “ัน้อาร.....”
ไม่ทันีอาะพู สเล่าวิ่มาหา้นเสีย
เธอไ้ยินัอึระทึา้นทาที่เธอเินลมา เธอเห็นหิสาวสวยถือาสั้นสีำำลันั่รอมัวาเร็ถูรึ้วยเวทย์พันธนาาร
สเล่าหยิบหุ่นยน์แมมุมออาระเป้าสะพาย้าออมา ่อนเอ่ยับเ้าหุ่นยน์แมมุม “่วยาเร็ที” หุ่นยน์แมมุมระโออามือสเล่าไปวิ่ไปยัาเร็
แ่ีอาเห็นหุ่นยน์แมมุมวิ่เ้ามานเอ เธอไ้ร่ายเวทย์สีเียวบนอาาศวเล็ ัว่อเวทย์สีเียวออมาาวเวทย์สีเียว
วเวทย์สีเียวสลายหายไป ัว่อเวทย์บินพุ่เ้าไปเาะหุ่นยน์แมมุม ัว่อเวทย์เาะหุ่นยน์แมมุม
ัว่อเวทย์ใ้เหล็ในแทเ้าไปในหุ่นยน์แมมุมและีเวทย์พิษใส่หุ่นยน์แมมุมนทำให้หุ่นยน์แมมุมหยุารทำาน
ีอา้อสเล่าโยสายาสสัยเหมือนรอให้หิสาวทำอะไรบาอย่าๆ
สเล่า้นหาอที่ใ้สู้ับหิสาวแสนสวยที่อยู่รหน้า แ่ไม่มีอาวุธอะไรเลย มีแ่แท็บแล็ และเรื่อสำอาแ่หน้า และบัรประำัวประานสีเียวอเธอเท่านั้น
สเล่าปิระเป้าสะพาย้าอเธอ เธอวิ่เ้าาเร็เพื่อที่ะ่วยเา ีอายิ้ม เธอรู้ถึิวิาอเธอเหมาะสมับเวทย์มน์ที่เธอไ้รับแ่เธอผ่านารทสอบ
เธอเรียผลึสีรุ้มีออร่าสีรุ้ (ศิลานัปราแบบพิเศษ) ออาวามว่าเปล่า ผลึสีรุ้พุ่ใส่สเล่า สเล่าที่ไม่ทันไ้ั้ัว ผลึสีรุ้ึมเ้าในร่าายสเล่า
สเล่าล้มทรุล เธออัวเอวามเ็บปวแสนสาหัสาผลึสีรุ้เ้าไปอยู่ในภายในอเธอ าเร็เห็นสเล่าล้มทรุลไป เธอร้อริ้ิ้นรน้วยวามเ็บปว
เธอ่อยๆสลบไป าเร็โรธเี้ยวพยายามิ้นรนนหลุพันธนาาร เวย์พันธนาารสลายหายไป ีอาำลั้อมอสเล่านอนสลบ้วยสีหน้ายิ้มเยาะ
ไม่ทันั้ัว เธอถูาเร็ผลัออไป าเร็เร่พลัปราแสสว่านมีออร่าสีาวรอบัวหมายัารีอา ีอาร่ายวเวทย์สีฟ้านาให่ออมา
าเร็พุ่ัว้วยวามเร็วสูเ้าใส่่อยวเวทย์นาให่สีฟ้า าเร็ัหมัที่เ็มไป้วยพลัปราแสสว่าใส่วเวทย์สีฟ้า วเวทย์สีฟ้าแสลายไปในอาาศ
ีอาใมาาเร็ทำลายวเวทย์อเธอไ้ ีอาร่ายเวทย์ป้อันใส่ัวเอ แ่าเร็ระโนเ้าหาีอาัหมัที่เ็มไป้วยพลัปราแสสว่ามหาศาลใส่ีอา นเิแรระเบิับีอาและาเร็
ีอาระเ็นออไประแทับท้ายรถยน์ที่อยู่รอบ นีอาระอัเลือ เวทย์ป้อันอเธอไม่สามารถป้อันพลัปราแสสว่าไ้หม
ีอาถอยออห่าาเร็ที่พุ่เ้ามาทันที เธอร่ายเวทย์สีาวออมา หมอเวทย์มหาศาลออมาาวเวทย์ปลุมทั่วลานอรถ นาเร็แทบมอไม่เห็นไม่สามารถมอเห็นีอาไ้
อาเอเล (ร่าหนูแฮมเอร์) รัษาเฮลลิ่าสำเร็ อาเอเลืนร่าเิม
อาเอเลสัมผัสถึหมอเวทย์ปลุมทั่วลานอรถั้น 2 อาเอเลแ้นมาที่ีอาทำร้ายน้อสาวอเา
อาเอเลใ้พลัสัมผัสปีศาสัมผัสสิ่่าๆโยรอบ หิสาวนอนร้อโอรว้วยวามเ็บปว าเร็ที่ำลัสับสนับหมอเวทย์ปลุมอยู่
หิสาวแสนสวยที่ำลัวิ่เ้าหาาเร็ อาเอเลระโนวิ่เ้าหาหิสาวแสนสวย
อาเอเลัหมัรไปใส่หิสาวนทำให้หิสาวระเ็นไปามแรหมัอาเอเลนไปถไหลไปับพื้น ีอาุ่นเิอะไรึ้นอยู่ีีๆ มีใรมาัหน้าเธอ
อาเอเลไม่อยา่าอิสสรี อาเอเลหยิบผลึสีฟ้าเหวี้ยเ้าใส่หิสาว ผลึสีฟ้าสัมผัสับร่าายหิสาว แสสีฟ้าสว่าวูบออมา หิสาวสลายไปในอาาศ
หมอเวทย์สลายไปในอาาศอาเอเลโล่อ พอลนอนหลับ าเร็มึนว่าอาเอเลมาทำอะไรที่นี่ันแน่ อาเอเลถาม “เฮลลิ่าเ้าใ้ยานิทราใ้ับเ้านั้นนานแ่ไหนแล้ว”
เฮลลิ่าเินมาา้ารถ เฮลลิ่าอบ “ไม่นานเท่าไหร่” อาเอเลล่าว “อบใมา” อาเอเลยิ้ม อาเอเลไปหาพอลนอนสลบ อาเอเลสำรว้อมูลอพอล
อึใล้ ๆห้าสรรพสิน้าโรสมาร์ีอาในสภาพบาเ็บหนัอยู่ใล้ ๆ เรื่อวาร์ปเรื่อเล็ๆ เธอร่ายาถาฟื้นฟูร่าาย
แสสีเียวส่อประายรอบีอา เธอไม่สามารถลับไป่วยพอลไ้ ีอาหยิบโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟน
เธอโทรไป้นทา “พี่ไพรอน่ะ แผนน้อแแล้ว่ะ พอลถูายนนั้นับไว้ เราแพ้เ้านั้นพาถูวาร์ปมาที่นี่ อนนี่น้อบาเ็บมาำลัรัษาัวเออยู่”
ไพรอนฟัแบบนั้นรู้สึยั้วมา แ่ไพรอนสบสิอารม์ไว้ไ้ ไพรอนอบ “เวรล่ะ เรื่อพอล้าัารเอ ีอาั้ระบบวาร์ปอิสระที” ีอายิ้ม เธออบ “ไ้่ะ พี่” ีอาเปิระบบวาร์ปอิสระ
ไม่ี่วินาที ไพรอน ายหนุ่มสุหล่อผมำใส่แว่นาทรสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีำุสูทสีำสวมเนไทสีเิน าเสแลสีำ สวมรอเท้าผ้าใบสีำ ถือระเป้าเรื่อมือสีำนาให่
ไพรอนเินเ้าไปหาีอา้าๆ เห็นสภาพีอามีสภาพบาเ็บหนั
ไพรอนเินเ้าไปหาีอา้าๆ ไพรอนเินเ้าไปหาีอา้าๆ และเห็นสภาพีอามีสภาพบาเ็บหนั ไพรอนถาม “อนนี้พอลอยู่ที่ไหน”
ีอาอบ “พอลอยู่ลานอรถั้น 2 พี่ระวััว้วย เ้านั้นเ่มา”
ไพรอนอบ “อบใมา น้อรัพี่”
ไพรอนหยิบล่อยาแปูลสีฟ้าออมา ไพรอนป้อนยาให้ับีอา ร่าายีอา่อยหายเป็นปิ ไพรอนหันไปมอีอา ่อนลายเป็นนอินทรีย์นาให่บินออไป
ลานอรถั้น 2 าเร็เ้าไปหาสเล่านอนสลบ าเร็สัมผัสร่าายสเล่าพบว่าร่าายสเล่าผสานับศิลานัปรา์อย่าสมบูร์
ศิลานัปรา์เสริมร่าายสเล่าทำให้เธอมีร่าายเป็นอมะและสามารถวบุมพลัเวทย์้นำเนิอเธอไ้
าเร็ีมือเธอเบา สเล่าื่นึ้น วามใอเธอ สเล่าปล่อยลูบอลเวทย์สีาวใส่าเร็ าเร็ใ้พลัวิาหนัอสูรระูปีศาันลูบอลเวทย์ไ้
สเล่าอึ่เมื่อเธอสามารถปล่อยลูบอลสีาวใส่าเร็ สเล่าไม่รู้มา่อนว่าเธอมีพลัมา่อน
เธอำไ้ว่าเธอเอถูผลึสีรุ้โมี เธอื่นมา้วยมีาเร็นั่อยู่้าๆ สเล่าลุื่นึ้น
เสียโทรศัพท์อเธอัึ้น ินเทียน่าแม่อสเล่าถาม “
สเล่าเป็นอะไรไหม ปลอภัยีหรือป่าว” สเล่าอบ “พอีลูถึลัพาัว าเร็่วยีวิลูไว้่ะ”
ินเทียน่าล่าว “ลูปลอภัยีแล้ว ้ออบุท่านาเร็ เามีพระุ่อลูมา”
สเล่าล่าว “่ะแม่”
ินเทียน่าวาสายไป เธอเ็บโทรศัพท์มือถือเ้าระเป้าถืออเธอ
สเล่าถาม “เมื่อี้เราเหมือนโนผลึสีรุ้ใส่ มันเิึ้นอะไรึ้นับเรา”
าเร็อบไปรๆ “เธอถูศิลานัปรา์โมี เธอถูรับเลือโยศิลานัปรา์แบบพิเศษ าเร็ยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าสเล่า
สเล่าุน เธอไ้ยินำว่าศิลานัปรา์าาเร็
าเร็ล่าว “เธอไ้รับวามเป็นอมะ เธอะมีอายุัยไม่ำั เธอมีพลัเวทย์้นำเนิ และสามารถวบุมมันไ้เป็นอย่าี”
สเล่าอึ่ เธอ็อเป็นอย่ามา เธอไม่าฝันเธอมีสภาพเป็นเ่นนี้
เธอปรับอารม์ั่วรู่ าเร็พยายามพาสเล่าลับบ้าน ไม่ี่นาทีำรวทารอสเหนือำนวนนับสิบมายัลานอรถั้น 2 าเร็
สเล่าะัไปเมื่อเห็นำรวทารอสเหนือ อาเอเลำลั้นหา้อมูลที่อยู่ในัวพอล
อาเอเลึัวพอลไปหลบอยู่หลัเสา้นหา่อ เฮลลิ่าเห็นำรวทารอสเหนือ เธอไ้ทำัวเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น นอินทรีัวให่บินมาถึลานอรถั้น 2 นอินทรีลับืนร่าเิม พอลร่ายเวทย์อำพราัวน
ทุนในลานอรถั้น 2 ไม่รับรู้ัวนอพอล ไพรอนวาระเป้าอุปร์แบบหิ้วบนพื้น เปิระเป้าอุปร์ออมา
วแ้วน้ำสีาว 5 ว เรื่อมือสะรอย สนับมือเวทย์นาให่ ไพรอนหยิบวแ้วน้ำนาให่มีน้ำเ็มวออมาหนึ่ว
ไพรอนร่ายาถาอีเนโบราออมา ไพรอนเป่าลมใส่วน้ำถืออยู่ วน้ำถือปล่อยลพื้น เสียวแ้วั้อทั่วั้นลานอรถ อาเอเลถึับะัเมื่อไ้เสีย
อาเอเลอุทาน“เวรล่ะ”
เฮลลิ่ารู้สึอึ่ เสียแ้วที่ระทบ าเร็ สเล่า และำรวทารอสเหนือสสัยเสียแ้วระทบ
หมอเวทย์าวปริมามหาศาลพวยพุ่าน้ำเปล่าไ้ร่ายเวทย์อีเนโบราไว้ปลุมลานอลานั้น 2 นแน่นไป้วยหมอเวทย์าว ไพรอนเินเ้ามาใล้ๆ
ร่าเานัปีศานอนสลบอยู่ทั้สาม ไพรอนร่ายเวทย์อีเนโบรา ร่าเานัรบปีศาทั้สามสลายเป็นหมอวัน อาเอเลใ้สัมผัสปีศา้นหานที่ำลัมาหาน สัมผัสปีศาอาเอเลไม่สามารถใ้ารไ้
อาเอเลลุึ้น หันมอไปยัรอบๆ
ไพรอนสัมผัสร่าายพอล พอลสลายไป อาเอเลสัมผัสใ้ประสาทพิเศษสัมผัสและวิาหนัปีศาระูอสูรระับป้อันนเอ ายนนั้นอยู่ใล้ๆน วามรู้สึเลือนลา
พริบาไพรอนัหมัอัพลัเวทย์เ็มแม็์อัอาเอเลเ็มแร นอาเอเลระเ็นไปิท้ายรถ อาเอเลระอัเลือสีำออมา ไพรอนร่ายเวทย์อีเนโบรา
เวทย์พันธนาารปรารอบัวอาเอเล อาเอเลไม่รู้ัวมีวเวทย์สีำอยู่ใ้เท้าอเา อาเอเลึัวเอออารถ อาเอเลีัวเอออมาหมายะโมีายหนุ่มที่ลอบโมีเา
เือเส้นสีำรัพันอาเอเลนึลับไปิแน่นิับรถยน์ แ่อาเอเลหยิบิ้นรนออาเือเวทย์พันธนาารน เือเวทย์พันธนาารรึอาเอเลไว้แน่น นอาเอเลไม่สามารถยับไปไหนไ้ ไพรอนรับรู้ว่าาเร็เป็นเป้าหมายอเาอยู่ที่นี่
ไพรอนหันมอาเร็มอไปรอบๆหมอเวทย์หนาแน่น ไพรอนเินไปหาาเร็ เารู้ีเวทย์หมอมีระยะเวลาำั ไพรอนหยิบเรื่อิามนาเล็ออมา
ไพรอนใส่เรื่อิามเ้าไปในระเป้าาเร็ าเร็ไม่รู้ัวว่ามีนแอบใส่เรื่อิามัวเอ
ไพรอนเินออาาเร็ที่เป็นเป้าหมาย ายหนุ่มเ็บระเป้าเรื่อมือ สายาอเาไปรอบๆัว ว่าไม่มีใรเห็น ไพรอนลายเป็นนอินทรีบินอออไปาลานอรถ
ั่วพริบานอินทรีย์บินออไป หมอเวทย์สลายหายไป เือเวทย์ที่พันธนาารอาเอเลสลายหายไป อาเอเลึัวเอออมาาท้ายารถยน์
เาัสินใำลัทุบพื้น้วยวามโมโหอย่าแร้วยารถูลูบม แ่ถ้าอาเอเลทุบพื้นวามแรหมัอนเอมีวามแราผลร้ายแรมาว่านั อาเอเลยั้หมัไว้
อาเอเลปาเลือสีำิอยู่้าปา เามอไปยัโยรอบ พบว่าายหนุ่มสลบอยู่หายไป
เฮลลิ่าูนอยู่ อาเอเลพบเศษแ้วแอยู่ใล้ ๆ ผนัริมลานอรถ อาเอเลเินไปใล้ๆ วน้ำแอยู่ อาเอเลสัมผัสน้ำที่แพบว่าเป็นน้ำเปล่าปิ
อาเอเลสันิษาน “เวทย์มนร์ระับสูอปีศานรอีเน พรรพวมา่วยมันไว้” โเวนและโมัล้ามาหาอาเอเล ทั้สามุยันในเรื่อเิึ้น
ำรวทารอสเหนือทีุ่น เหุาร์ปราึ้นหมอวันปริศนา ำรวทารอสเหนือุยับาเร็เหุาร์วามวุ่นวายภายในลานอรถั้น 2
าเร็บอให้ำรวทารอสเหนือเปิูล้อวีีโอวรปิย้อนหลั ำรวทารอสเหนือเปิวิีโอวรปิย้อนู
หลัในั้นลานอรถั้น 2 ล้อวีีโอเหุาร์เรียลไทม์ าเร็ำลั้นหา าเร็เอาย้อสสัย ทันในั้นมีร่าเานัรบปีศาสอนเ้ามาทำร้ายาเร็
าเร็สามารถปราบร่าเานัรบปีศา แ่มีร่าเานัรบปีศาอีนทีุ่้ม่อนอยู่ เ้ามาทำร้ายาเร็ นาเร็ไ้รับบาเ็บหนั หิสาวอีนมา่วยาเร็ไว้
เธอยิปืนพ่นแ็สใส่ร่าเานัรบปีศานนั้นสลบไป ร่าเานัรบปีศาทั้สอนที่ลุึ้นมาถูเธอยิปืนพ่นแ็สใส่นสลบไปอีัว หิสาวนัล่าวยิปืนพ่นแ็สใส่ายนนั้นสลบไป
หิสาวยิปืนพ่นแ็สใส่าเร็ าเร็ลุึ้นพูุยับหิสาว ะนั้นมีนพิราบมีเ้ามาในลานอรถั้น 2 นพิราบับเป็นหิสาว
หิสาวุหนัรัรูปสีำใ้้อนเวทย์สีำฟาาเร็และหิสาวนทัู้่ระเ็นไปิ้ารถ าเร็ยิระสุนแสำนวนมาปะทะับระสุนเวทย์ำนวนมหาศาลอหิสาวุหนัรัรูป
าเร็้านระสุนเวทย์ไม่ไหวไปิับ้ารถยน์ที่เิม ถูเวทย์พันธนาารรึไว้ หิสาวที่อยู่้าาเร็หายไป
มีผู้หินหนึ่มา่วยาเร็ แ่าร่วยเหลืออเธอลับไร้ผล เธอถูผลึสีรุ้พุ่เ้าใส่ร่าเธอนล้มลไป ทำาเร็โรธเรี้ยวเป็นอย่ามา
าเร็ิ้นรนทลายเวทย์พันธนาารไ้ าเร็เ้าโมีหิสาวุหนัรัรูปนหิสาวระเ็นไปท้ายรถ
หิสาวฮึสู้ เธอร่ายเวทย์อีรั้ หมอปลุมทั่วลุมทั่วลานอรถ ล้อวีีโอวรปิไม่สามารถับไว้ไ้ ไม่ี่นาทีเิหมอึ้นหลัาหมอหายไปหิสาวุหนัรัรูปหายไป
ายหนุ่มำลั้นัวายหนุ่มในลุมำนอนสลบอยู่ ไม่ี่นาที่อมาเิหมอวันหนาว่าหมอวันที่เิึ้นรั้แรนทำให้ล้อวีีโอวรปิาวโพลน
หลัาหมอาหายพบายหนุ่มิท้ายรถยน์ ายหนุ่มึัวเอออารถ เินไปูเศษแ้วที่อยู่แถวผนัลานอรถ (ทุที่อสหพันธ์ทารอสเหนือ ยเว้น ห้อน้ำ ห้อนอน บ้านเรือนบาหลั และรัอารรมิสาร์ะมีล้อวีีโอวริั้ทุที่)
ำรวทารอสเหนือุหนึ่ไ้ประเมิน่าเสียหายทั้หมที่เิึ้น อีุไ้ไปุยับอาเอเลเรื่อราวเหุาร์ที่เิึ้น
ำรวทารอสเหนือนหนึ่สอบถาม “ท่านรู้ไหมว่า ใรอยู่เบื้อหลั”
าเร็ส่ายศรีษะัวเอไม่รู้ว่าใร
เ็หนุ่มอบ “เราไม่รู้เหมือนัน”
ำรวทารอสเหนือล่าว “อบุท่านมา ส่วน่าเสียหายในส่วนอท่าน ทาเราะแ้ไปอีรอบ”
าเร็พยัหน้า ำรวทารอสไุ้ยับำรวทารอสเหนือที่ประเมินวามเสียหาย
าเร็ล่าว “สเล่า เธอรอที่นี่่อน เราไปุยธุระ่อน”
สเล่าพยัหน้าอบรับ
าเร็ไปหาอาเอเล้มหัวอบุ อาเอเลพยัหน้าอบรับ
อาเอเลโทริหาาเร็ “าเร็เ้าระวั้วย ลุ่มปีศาอีเนเห็นเ้าเป็นเป้าหมายสำั” าเร็ฟัถึับสัน
าเร็ิรึรอั่วรู่ “ถ้าเป็นอย่านั้น เรา้อระวััวเพิ่มมาึ้น”
าเร็เินไปสเล่า สเล่ายืนรอาเร็ สเล่าูมือาเร็ไปยัรถเ๋สปอร์สีำ สเล่ายื่นุแให้ับาเร็ าเร็เห็นรถเ็นหายไป โล่ใว่าสเล่าเ็บอเสร็แล้ว
าเร็เปิประูให้ับสเล่า สเล่าเ้าไปในรถ ประูฝั่วาปิล าเร็เปิประู เ้าไปในรถ ประูฝั่้ายปิล าเร็สาร์ทรถ เฮลลิ่ามอูรถอาเร็วามประหลาใ
เธออุทานเบาๆ “เ้านั่นมันรวยนานั้นเลยหรือ” โเวนปวหัวเหมือนไ้ยินำพูอเฮลลิ่า
โเวนล่าว “เธอมีรสนิยมแบบนั้นหรือ”
ความคิดเห็น