เรื่องราวของผมกับแม่มด - นิยาย เรื่องราวของผมกับแม่มด : Dek-D.com - Writer
×

    เรื่องราวของผมกับแม่มด

    (บทนำ)เรื่องราวต่อไปนี้คือเรื่องราวสั่นๆของเด็กหนุ่มกับแม่มด

    ผู้เข้าชมรวม

    55

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    18

    ผู้เข้าชมรวม


    55

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  5 พ.ย. 67 / 03:55 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    (1)ชื่อของตัวละคร

    (*)สิ่งที่ตัวละครทำ

    (1!)สิ่งที่คิดในใจ

    (!)เหตุการณ์ต่างๆ

     

    (บทนำ)เรื่องราวต่อไปนี้คือเรื่องราวสั่นๆของเด็กหนุ่มกับแม่มด

    (1!)เท่าที่ผมจำได้ผมถูกแม่มดจับมากลับเด็กอีกสองคนเพื่อจะกิน ผมถูกขังไว้ในห้องกับเด็กอีกสองคนเพื่อรอความตายแล้วเวลาผ่านไปหลายวันจนถึงวันที่แม่มดจะกินพวกผม พวกผมได้วางแผนหนีออกจากที่นี่อยู่ทุกวันจนสรุปกันได้ว่าวันที่เหมาะที่ก็คือวันก่อนเริ่มพิธี แล้ววันที่แม่มดจะกินพวกผมก็มาถึงแต่ผมคงโชคไม่ดีเท่าไรแม่มดเลือกที่จะกินผมเป็นคนแรกทำให้แม่มดเอาผมมาทำพิธีคนแรก 

    ทำให้อีกสองคนหาจังหวะนั้นหนีไปได้ ในตอนนั้นผมคิดว่าผมคงต้องตายแน่นทำให้ผมหาเรื่องคุยกับแม่มดเพื่อถ่วงเวลาหาทางหนี

    (2)เด็กอีกสองคนหนีไปได้หรอเนี่ย ช่างเถอะยังไงถ้าหนีออกจากป่านี้ไปได้ ก็จะโดนวงเวทย์ลบความจำที่ฉันทำไว้อยู่แล้ว จริงคนเดียวก็พอสำหรับพิธีแล้วล่ะ(*)กำลังเตรียมพิธี

    (1)คุณแม่มดครับผมมีเรื่องที่อยากจะถามได้ไหมครับ(*)โดนมัด

    (2)อะไรหรอ(*)กำลังทำอะไรบางอย่าง

    (1)แม่มดอายุเท่าไรหรอครับ

    (2)เขาห้ามถามอายุผู้หญิงนะรู้ไหม

    (1)มีเรื่องจะถามอีกอย่างนะครับ

    (2)มีอะไรอีกล่ะ

    (1)แม่มดคุณใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาคนเดียวตลอดเลยหรอครับคงเหลามากเลยสินะครับ

    (1!)ผมแค่อยากจะยืดเวลาออกไปเพื่อหาทางหนีเชยๆแต่อยู่ดีๆ แม่มดก็เงียบไป ผมมองไปที่ใบหน้าของแม่มดเห็นน้ำตาของเขาไหลออกมา

    (2)ใช่เหงา เหงามากๆเลยด้วยต้องมาใช้มาหลาย100ปี ใช้ชีวิตกลางป่าไร้ซึ่งผู้คนแบบนี้(*)ร้องไห้

    (1!)อ่าวพูดเล่นๆแกล้งถ่วงเวลาแท้ๆดันไปจี้ใจดำซะงั้น และแล้วตอนนั้นผมก่อนได้คิดข้อเสนอหนึ่งขึ้นมา

    (1)นั้นเอาแบบนี่ไหมล่ะครับ ถ้าคุณเหงาขนานนั้นผมจะยอมอยู่เป็นเพื่อนคุณก็ได้นะครับ

    (2)เธออยู่เป็นเพื่อนฉันที่นี่นะหรอ

    (1)ใช่แต่คุณข้ามกินผมนะ

    (2)ได้สิ ตกลง

    (1!)ตอบไม่คิดเลย

    (2)แต่เธอจะไม่หนีฉันไปจริงๆงั้นหรอ

    (1)ครับผม สัญญา(*)ยื่นมือเข้าไปหาแม่มดแล้วยื่นนิ้วก้อยให้

    (1)นี่ครับเกี่ยวก้อยสัญญา

    (1!)แม่มดก็ได้ยื่นมือมาเกี่ยวก้อยมาผม

    (2)สัญญาแล้วนะ(*)ยื่นนิ้วก้อยให้

    (1!)แล้วพวกเราทั้งคู่ก็ได้สัญญากัน

    (2)ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ

    (1)1ครับ

    (!)วันถัดมา

    (1) อรุณสวัสดิ์ครับแม่มด

    (2)อรุณสวัสดิ์

    (1!)จะชวนคุยอะไรต่อดีนะ

    (1)เพื่อเป็นการขอบคุณที่คุณให้ผมอยู่ด้วยผมจะทำงานบ้านให้ดีไหมครับ

    (2)แล้วแต่เธอเลยฉันยังไงก็ได้อยู่แล้วแค่ขอให้เธอไม่หนีไปจะยังไงก็ได้

    (1)โอเคครับ

    (1!)หลายวันผ่านไปผมกับแม่มดเริ่มรู้จักกันมากขึ้น ผมได้ทำอะไรมากมายระหว่างที่อยู่กับแม่มด แม่มดสอนผมหลายๆอย่าง เช่นการปรุงยา การใช้เวทย์มนต์เบื้องต้นถึงผมจะไม่ค่อยเข้าใจเลย

    (*)หนึ่งเดือนผ่านไปนะวันวันหนึ่ง

    (2)1เธอนี่ทำอาหารเก่งจังเลยนะ(*)กำลังกินอาหาร

    (1)ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ(*)กำลังทำอาหารเพิ่ม

    (2)ขนาดนั้นเลยแหละ ขนาดฉันเคยลองอาหารของหลายๆเมืองยังไม่มีอาหารที่อร่อยขนาดนี้เลย

    (1)ถ้าอร่อยขนาดนั้นเลอะก็กินเยอะๆนะครับ

    (2)ฉันนี่ดูเห็นแก่ตัวจังเลยเนอะให้

    (1)เรื่องอะไรหรอครับ

    (2)เธอต้องมาอยู่ที่นี่กับฉันตั้ง1เดือนแล้ว เหมือนกลับฉันขังเธอไว้ เธอเบื่อหรือไม่สบายอะไรรึป่าวที่ต้องมาอยู่กลับฉัน

    (1)ไม่หรอกครับ อยู่ที่นี้ผมก็มีความสุขดีนะ

    (2)ถ้าเธอจะหนีก็หนีไปได้เลย(*)พูดแบบไม่เต็มใจ

    (1)ไม่ครับผมจะอยู่กับคุณไม่มีทางหนีไปไหนหรอก ก็เราสัญญากันไว้แล้วนี่ครับ

    (1!)แล้วแม่มดก็เริ่มร้องไห้

    (2)นั้นหรอ ขอบคุณนะ(*)ร้องไห้

    (1!)คุณแม่มดขี้แยจังเลยนะ

    (1)อย่าร้องเลยครับ(*)พยายามโอ๋

    (1!)แล้วผ่านไปพักหนึ่งแม่มดก็หยุดร้อง

    (2)วันนี้ฉันจะเข้าเมืองไปเอาเสื้อผ้าที่สั่งตัดไว้นะมีเสื้อผ้าเธอด้วยอยากลองเข้าเมืองไปเอาขอด้วยกันไหม

    (1)อยากครับ

    (2)นั้นก็เตรียมตัวเลยนะเพราะจะไปแล้ว

    (1)ครับ

    (1!)หลังจากนั้นแม่มดก็ใช้เวทย์เคลื่อนย้ายพวกเราไปโผล่ในตรอกของเมือง เมืองหนึ่ง

    (2)ถึงแล้วเป็นไงการวาปครั้งแรก

    (1)ก็รู้สึกวิวๆนิดหน่อยนะครับ

    (2)งั้นหรอ นั้นเราไปเอาของกันเถอะ(*)ยืนมือมาจับมือ1

    (2)ไปกันเถอะ(*)เดินออกจากตรอก

    (1)โห้ เมืองนี้สวยจังเลยนะครับมีผ้าตากเต็มไปหมดเลย

    (2)นี้คือเมืองแห่งผ้า(ชื่อเมือง)ยังไงล่ะ

    (1)เมืองแห่งผ้าหรอ

    (2)ใช้เดินตามฉันมานะ ฉันจะพาเธอไปหาช่างตัดผ้าประจำฉันกัน(*)จกมือ1ไป

    (1!)หลังจากนั้นผมกับแม่มดก็เดินไปสักพักก็ได้มาเจอกับร้านตัดผ้าร้านหนึ่ง

    (2)ถึงแล้วล่ะ สวัสดีค่ะ(*)พูดทักทาย

    (ช่างตัดผ้า)สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงนิเองมาเอาผ้าสินะ

    (2)ใช่ค่ะ

    (ช่างตัดผ้า)นี้เลยค่ะชุดที่สั่งตัดไว้

    (1!)แล้วหลังจากนั้นแม่มดก็คุยอยู่กับช่างตัดผ้าอยู่พักหนึ่งแล้วแม่มดก็แวะซื้อของนิดหน่อยแล้วพวกเราก็กับบ้านกัน

    (!)หลายเดือนผ่านไป

    (1!)หลายเดือนผ่านไปผมกับแม่มดสนิทกันมากขึ้นแม่มดสอนอะไรผมหลายๆอย่างเช่นการปรุงยา สอนการใช้เวทย์มนต์สอนการใช้ดาบนิดหน่อยและอีกหลายๆอย่างกิจวัตรของพวกเราก็จะวนไปประมาณนี้

    ณ วันๆหนึ่งใน ฤดูใบไม้ร่วง

    (1!)ฤดูใบไม้ร่วงมาถึงที่นี่อากาศหนาวกว่าเมืองที่ผมเคยอยู่มากทำให้ผมนั้นเป็นไข้หวัด รอบๆบ้านมีสิ่งที่แม่มดเรียกมันว่าหิมะตกเต็มไปหมด

    (2)ฉันมาเธอทำงานบ้านหนักไปแล้ว แถมสภาพอากาศก็เปลี่ยนแปลงอีกปีหนาวกว่าทุกปี

    (1)ไม่เป็นไรครับ ผมจะไหวอยู่นะครับ

    (2)ไม่ต้องเลยนอนพักไปนั้นแหละ ไม่กี่วันก็คงจะหาย อ้าปากกินยาก่อน จะได้หาย(*)ยืนช้อนยาให้

    (1)ไม่เป็นไรครับ เดี่ยวก็หาย(*)หันหน้าหนี

    (2)อย่าดื้อสิ อ้าปากเร็วเดี่ยวฉันปอนให้

    (1)ก็มันไม่อร่อยนิครับแต่ก็ได้ครับ(*)อ้าปาก

    (2)แค่นี้แหละ หิวรึยัง เดี่ยวฉันไปยกอาหารมาให้

    (1!)แล้วแม่มดก็ได้เดิน ออกไปจากห้อง แล้วกลับมาพอกับอาหารที่เตรียม

    (2)นี่ฉันทำสุดฝีมือเลยนะ

    (1)ดูน่าอร่อยจังเลยนะครับนั้นผมกินเลยนะครับ

    (1!)ครั้งแรกเลยที่ได้กินของฝีมือแม่มด รู้สึกว่ายายังอร่อยกว่าอีก

    (2)เป็นไงอร่อยไหมฉันนั้งต้มทั้งคืนเลยนะ รึว่ามันจะไม่อร่อยซะแล้ว

    (1)อร่อยๆ อร่อยสิครับ

    (2)หรอ นั้นก็ทานเยอะๆเลยนะ

    (1)ว่างไว้ก่อนเถอะครับผมยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่

    (2)นั้นหรอ

    (1)ครับ

    (1!)แล้วหลายวันผ่านไปผมหายเป็นปกติ

    (1)แม่มดครับผมอยากจะถามอะไรสักอย่างมานานแล้ว

    (2)อะไรหรอ

    (1)แม่มนี้ปกติกินเด็กจริงๆหรอครับ

    (2)นั้นสินะ ฉันก็ไม่เคยกินหรอกแต่ฉันโดนเพื่อนบอกมาว่าถ้ากินเด็ดแล้วจะเป็นอมตะนะ

    (1)งั้นหรอครับ

    (2)ถามทำไม ฉันไม่กินเธอหรอก็สัญญาไว้แล้วนี่นา

    (1)ครับ

    (2)แต่1ฉันคิดมานานแล้วนะว่าเธอทำงานบ้าน แถมยังจะต้องไปซื้อวัตถุดิบกับฉันอีก เธอไม่มีเวลาพักบ้างเลยนะ

    (1)มันก็ไม่ขนานนั้นหรอครับ

    (2)ฉันเลยตัดสินไปแล้วว่าฉันจะทำพิธีอัญเชิญปีศาจรับใช้

    (1)ปีศาจรับใช้ทำคืออย่างไงหรอครับ

    (2)ก็ตรงตัวแหละนั้นแหละปีศาจรับใช้คือการที่เราอัญเชิญปีศาจมาแล้วทำสัญญาด้วย

    (1)ทำแบบนั้นได้ด้วยหรอครับ

    (2)ได้สิแต่มันเป็นเวทย์มนชั้นสูง นั้นฉันจะไปเตรียมของสำหรับทำพิธีนะ

    (1)ครับ

    (1!)หลายวันที่แม่มดจะเตรียมของที่ใช้ในการอัญเชิญเสร็จ

    (2)ฉันเขียนวงแหวนเวทย์อัญเชิญเสร็จแล้ว พร้อมรึยัง

    (1)ครับ

    (1!)จะออกมาเป็นอะไรนะ เกิดมาก็ยังไม่เคยเห็นพวกตัวน่ากลัวๆมากสุดก็คงก็อบลิน

    (2)นั้นเริ่มกันเลยดีกว่า ในนามของข้าแม่มดแห่งโลกนี้ของอัญเชิญปีศาจรับใช้มา ณบัดนี้(*)ร่ายมน

    (1!)รอบบ้านมืดไปหมด วงแหวนเวทย์เริ่มเปล่งแสงสว่างมากจนผมนั้นลืมตาไม่ขึ้น เมื่อหายไปผมกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ในวงแหวนเวทย์

    (1)เอ๋ นี้หรอปีศาจรับใช้ดูเหมือนเด็กผู้หญิงธรรมดามากเลยนะครับ

    (1!)ผิดจากภาพที่เราคิดไว้เลยแฮะ

    (2)ฉันอัญเชิญมาเพื่อให้มาช่วยงานบ้านนะเธอจะให้ฉันอัญเชิญออกมาเป็นมังกรรึไง

    (1)ไม่ค่อยเหมือนปีศาจที่เคยเห็นเลย

    (2)ปีศาจมีหลายประเภทนะ ที่หน้าตาเหมือนคนก็มีตั้งเยอะเช่น มนุษย์หมาป่าอะไรพวกนี้ไง

    (3)อืม...ถ้าทั้งสองท่านพูดจบแล้วของอนุญาตแนะนำตัวนะคะ ฉัน 3 ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

    (1)ยินดีที่ได้รู้จักครับ

    (2)ยินดีที่ได้รู้จัก

    (1!)หลังจากนั้นในบ้านของเราก็มีสมาชิกเพิ่มมาอีกหนึ่ง 3เข้ามาช่วยผมในส่วนของงานบ้านที่ต้องทำ ทำให้ผมได้มีเวลาไปไหนมาไหนกับแม่มดมากขึ้น ได้เรียนศาสตร์วิชาต่างๆ หน้าที่ของผมเหลือแค่การทำอาหารเพราะแม่มดบอกว่าไงอาหารของผมยังไงก็อร่อยที่สุด ผมนั้นมีความสุขมากที่ได้อยู่ที่นี่แต่จริงๆก็แอบคิดถึงที่บ้านอยู่นิดหน่อยก็เถอะ

    (!)นะวันหนึ่งในฤดูหนาว

    (2)ฉันจะเข้าเมืองไปหาซื้อวัตถุ 1เธอจะไปด้วยรึเปล่า

    (1)ไปครับผมก็มีของที่อยากได้พอดี

    (2)แล้ว3ล่ะอยากได้อะไรไหม

    (3)ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอให้พวกท่านเดินทางปลอดภัยนะคะ

    (1!)แล้วผมก็ได้เดินทางเข้าเมืองกับแม่มดด้วยเวทย์มนเคลื่อนย้ายของแม่มด

    (1)นั้นแยกกันตรงนี้เลยนะครับ

    (2)อืม นั้นซื้อเสร็จมาเจอฉันที่รูปปั้นกลางเมืองนะ

    (1)ครับ ไปก่อนนะครับ(*)วิ่งออกไป

    (2)ระวังหลงล่ะ(*)ตะโกนบอก

    (1!)ที่จริงอีกไม่กี่วันคือวันครบรอบหนึ่งปีที่ผมได้อยู่กลับแม่มดผมเลยอยากจะซื้อของสไพร์สเธอซะหน่อย

    (1)ร้านดอกไม้ไปทางไหนน่า นี่ไงเจอแล้ว(*)เดิน

    (1!)ผมได้เข้าไปเลือกดอกไม้ที่แม่มดน่าจะชอบ

    (1)ดอกกุหลาบสีน้ำเงินนี้ก็น่าจะดีนะ

    (1!)ในระหว่างเลือกดอกไม้ ผมก็ได้ยินคนในร้านคุยกัน

    (ปก1)นี่ได้ยินข่าวที่ทางอาณาจักรกำลังตามล่าตัวแม่มดรึป่าว

    (ปก2)ฉันคิดว่าแม่มดเป็นแค่นิทานซะอีก แต่ทำไมทางการถึงตามล่าแม่มด

    (ปก1)ไม่รู้เหมือนกันนะฉันได้ยินมาจากสามีที่ทำงานข้างในวังนะ เห็นเขาบอกกันที่พามามีเด็กหายตัวไปนะเลยคิดว่าคือฝีมือแม่มด

    (ปก3)แต่อีกฝ่ายเป็นถึงแม่มดเลยนะถ้ามีอยู่จริงๆจะจัดการได้ยังไง

    (ปก1)ได้สิ ภารกิจนี้ท่านนักปราชญ์สูงสุด เมอรินจะลงมาจัดการด้วยตัวเองเลยนะอีกไม่นานคงหาตัวแม่มดเจอแน่น

    (ปก2)นักปราชญ์สูงสุดเมอรินหมายถึงนักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักรนะหรอ

    (ปก1)ใช่แล้วล่ะ

    (1!)ทันทีที่ผมได้ยินเรื่องนั้น(*)ดอกไม้ในมือตกลงพื้น

    (ปก1)เป็นอะไรหรอเจ้าหนู

    (1)ไม่มีเป็นไรครับ(*)รีบวิ่งออกมา

    (1!)แล้วผมเดินออกมาจากร้านแล้วก็กลับไปหาแม่มด

    (2)มาแล้วหรอ ไหนได้อะไรกลับมาบาง

    (1)ไม่มีเลยครับ

    (2)ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะไม่สบายรึป่าว(*)ยืนมือไปหา

    (1)ไม่มีอะไรหรอกครับ กลับกันเถอะครับ(*)ปัดมือออก

    (2)อืม(*)งง

    (1!)ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไงดีกับเรื่องนี้ถ้าผมยังอยู่ที่นี่แม่มดจะต้องเป็นอันตรายแต่ผมก็สัญญากับแม่มดไว้แล้วว่าจะอยู่ด้วยกัน ถึงจะพูดอย่างงั้นแต่จริงผมก็แค่ไม่อยากจากกับแม่มด แต่ผมคงทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องไป

    (!)หลายวันผ่านไปในกลางดึกของวันหนึ่ง

    (1!)ผมก็ได้ตัดสินใจที่จะหนีออกไปแล้ว ก็ได้มาเจอ3หน้าห้องนอน

    (3)จะไปไหนหรอคะ

    (1)3เองหรอฉันจะไปเดินข้างนอกหน่อยนะ

    (3)จะทิ้งแม่มดไปหรอคะ

    (1)พูดเรื่องอะไรนะ

    (3)ฉันไม่ห้ามหรอกนะคะ แต่ขอถามอีกครั้งจะไปจริงหรอคะ

    (1)โกหกเธอไม่ได้เลยสินะ ใช่ฉันกำลังจะไปแล้วล่ะ นี่จดหมายของผมฝากให้แม่มดที่นะ ถึงจริงๆก็อยากจะเห็นหน้าเธออีกสักครั้งก็เถอะ(*)ยืนจดหมายให้

    (3)ถึงฉันไม่ค่อยเข้าใจความคิดมนุษย์เท่าไหร่แต่ก็ขอให้โชคดีนะคะ(*)รับจดหมายมา

    (1)อืมฝากดูแลแม่มดต่อจากฉันด้วย

    (3)ฮึก..ค่ะฉันสัญญา(*)เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา

    (1)ขอบคุณนะ(*)เดินออกมาจนถึงหน้าประตูบ้านแล้วผมก็เจอกับแม่มด

    (2)กลางดึกแบบนี้ จะไปไหนหรอ

    (1)จะไปเดินเล่นหน่อยนะครับ

    (2)นั้นฉันของไปด้วย

    (1)ไม่ได้นะครับ

    (2)ฉันสังเกตุมาหลายวันแล้วนะว่าเธอแปลกไปทำไมฮือๆๆ ทำไม เพราะอะไรเธอถึงนะหนีไปกันแบบนี้(*)เริ่มร้องไห้

    (1!)ผมหันหน้าไปหาแม่มดที่กำลังร้องไห้อยู่

    (2)เพราะฉันขอฉันเหตุผลที่เธอจะหนีไปรึเพราะข่าวของทาง...

    (1)ไม่ใช่(*)พูดเสียงดัง

    (2)แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะ ไหนสัญญาแล้วไม่ใช่หรอ(*)ร้องไห้

    (1)ผมไม่อยากพูดแบบนี้หรอกนะครับแต่จะบอกให้ฟังก็ได้ผมน่ะอยากจะหนีมาตลอด ที่ผ่านมาผมไม่เคยมีความสุขตอนอยู่ที่นี้ ผมไม่เคยอยากอยู่กับคุณเลยอยากหนี หนี หนี หนีไปให้ไกล ผมเกลียดคุณผมกลัวคุณเข้าใจรึยังนิแหละเหตุผลของผม(*)พูดเสียงดัง

    (2)เธอคิดแบบนั้นจริงๆหรอ

    (1!)หลังจากนั้นแม่มดตัวก็ทรุดลงกับพื้นร้องไห้ออกมาไม่หยุด แล้วผมไม่กล้าแม้แต่หันหลังกับไปได้แค่วิ่งหนีออกมาพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหล แต่ก็ดีแล้วล่ะถ้าไม่ทำแบบนี้แม่มดจะตกอยู่ในอันตรายเพราะเราเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว

    (!)เหตุการทางฝั่งแม่มด

    (3)นี่ค่ะแม่มด(*)ยืนจดหมายให้

    (2)นี่คืออะไรหรอ(*)กำลังร้องไห้

    (3)จดหมายที่1ทิ้งไว้ ฉันคิดว่าคุณต้องอ่านมันหน่อยนะคะนี้ค่ะ

    (2)(*)อ่าน(1)ถึงแม่มดถ้าคุณได้อ่านจดหมายนี่ผมคงไม่อยู่ที่นั้นแล้วแต่รู้อะไรไหมครับว่าอีกไปกี่วันมันก็จะครบรอบ1ปีที่เราอยู่ด้วยกันแล้วนะครับผมไม่เคยลืมเลยวันที่เราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกัน แต่ผมต้องขอโทษ ผมคงทำตามสัญญานั้นไม่ได้แล้ว แต่คุณก็คงอาจจะเหตุผลที่ผมหนีออกมาเพราะอะไร ทางอาณาจักรเริ่มที่จะไล่ล่าตัวคุณทั้งหมดนั้นเป็นความผิดของผม ผมเลยหนีออกมาเพื่อให้เรื่องทั้งหมดก็จะจบลง เวลาที่ผมได้อยู่กับคุณมันเป็นเวลาที่มีค่าแล้วมีความสุขมากเลย ถ้าเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากหนีออกมา แล้วสิ่งสุดท้ายที่ผมอยากจะบอกกับคุณก็คือ ผมเขียนจดหมายแนวนี้ไม่ค่อยเก่ง แต่ผมรักคุณนะครับแม่มด จาก1

    (2)คิดว่าฉันไม่รู้รึไงเจ้าบ้าฮึก...ฉันเองก็รักนายเหมือนกัน(*)นั่งกอดจดหมายร้องไห้

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น