เรื่องราวของผมกับแม่มด

(1)ชื่อของตัวละคร

(*)สิ่งที่ตัวละครทำ

(1!)สิ่งที่คิดในใจ

(!)เหตุการณ์ต่างๆ

(บทนำ)เรื่องราวต่อไปนี้คือเรื่องราวสั่นๆของเด็กหนุ่มกับแม่มด

(1!)เท่าที่ผมจำได้ผมถูกแม่มดจับมากลับเด็กอีกสองคนเพื่อจะกิน ผมถูกขังไว้ในห้องกับเด็กอีกสองคนเพื่อรอความตายแล้วเวลาผ่านไปหลายวันจนถึงวันที่แม่มดจะกินพวกผม พวกผมได้วางแผนหนีออกจากที่นี่อยู่ทุกวันจนสรุปกันได้ว่าวันที่เหมาะที่ก็คือวันก่อนเริ่มพิธี แล้ววันที่แม่มดจะกินพวกผมก็มาถึงแต่ผมคงโชคไม่ดีเท่าไรแม่มดเลือกที่จะกินผมเป็นคนแรกทำให้แม่มดเอาผมมาทำพิธีคนแรก 

ทำให้อีกสองคนหาจังหวะนั้นหนีไปได้ ในตอนนั้นผมคิดว่าผมคงต้องตายแน่นทำให้ผมหาเรื่องคุยกับแม่มดเพื่อถ่วงเวลาหาทางหนี

(2)เด็กอีกสองคนหนีไปได้หรอเนี่ย ช่างเถอะยังไงถ้าหนีออกจากป่านี้ไปได้ ก็จะโดนวงเวทย์ลบความจำที่ฉันทำไว้อยู่แล้ว จริงคนเดียวก็พอสำหรับพิธีแล้วล่ะ(*)กำลังเตรียมพิธี

(1)คุณแม่มดครับผมมีเรื่องที่อยากจะถามได้ไหมครับ(*)โดนมัด

(2)อะไรหรอ(*)กำลังทำอะไรบางอย่าง

(1)แม่มดอายุเท่าไรหรอครับ

(2)เขาห้ามถามอายุผู้หญิงนะรู้ไหม

(1)มีเรื่องจะถามอีกอย่างนะครับ

(2)มีอะไรอีกล่ะ

(1)แม่มดคุณใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาคนเดียวตลอดเลยหรอครับคงเหลามากเลยสินะครับ

(1!)ผมแค่อยากจะยืดเวลาออกไปเพื่อหาทางหนีเชยๆแต่อยู่ดีๆ แม่มดก็เงียบไป ผมมองไปที่ใบหน้าของแม่มดเห็นน้ำตาของเขาไหลออกมา

(2)ใช่เหงา เหงามากๆเลยด้วยต้องมาใช้มาหลาย100ปี ใช้ชีวิตกลางป่าไร้ซึ่งผู้คนแบบนี้(*)ร้องไห้

(1!)อ่าวพูดเล่นๆแกล้งถ่วงเวลาแท้ๆดันไปจี้ใจดำซะงั้น และแล้วตอนนั้นผมก่อนได้คิดข้อเสนอหนึ่งขึ้นมา

(1)นั้นเอาแบบนี่ไหมล่ะครับ ถ้าคุณเหงาขนานนั้นผมจะยอมอยู่เป็นเพื่อนคุณก็ได้นะครับ

(2)เธออยู่เป็นเพื่อนฉันที่นี่นะหรอ

(1)ใช่แต่คุณข้ามกินผมนะ

(2)ได้สิ ตกลง

(1!)ตอบไม่คิดเลย

(2)แต่เธอจะไม่หนีฉันไปจริงๆงั้นหรอ

(1)ครับผม สัญญา(*)ยื่นมือเข้าไปหาแม่มดแล้วยื่นนิ้วก้อยให้

(1)นี่ครับเกี่ยวก้อยสัญญา

(1!)แม่มดก็ได้ยื่นมือมาเกี่ยวก้อยมาผม

(2)สัญญาแล้วนะ(*)ยื่นนิ้วก้อยให้

(1!)แล้วพวกเราทั้งคู่ก็ได้สัญญากัน

(2)ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ

(1)1ครับ

(!)วันถัดมา

(1) อรุณสวัสดิ์ครับแม่มด

(2)อรุณสวัสดิ์

(1!)จะชวนคุยอะไรต่อดีนะ

(1)เพื่อเป็นการขอบคุณที่คุณให้ผมอยู่ด้วยผมจะทำงานบ้านให้ดีไหมครับ

(2)แล้วแต่เธอเลยฉันยังไงก็ได้อยู่แล้วแค่ขอให้เธอไม่หนีไปจะยังไงก็ได้

(1)โอเคครับ

(1!)หลายวันผ่านไปผมกับแม่มดเริ่มรู้จักกันมากขึ้น ผมได้ทำอะไรมากมายระหว่างที่อยู่กับแม่มด แม่มดสอนผมหลายๆอย่าง เช่นการปรุงยา การใช้เวทย์มนต์เบื้องต้นถึงผมจะไม่ค่อยเข้าใจเลย

(*)หนึ่งเดือนผ่านไปนะวันวันหนึ่ง

(2)1เธอนี่ทำอาหารเก่งจังเลยนะ(*)กำลังกินอาหาร

(1)ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ(*)กำลังทำอาหารเพิ่ม

(2)ขนาดนั้นเลยแหละ ขนาดฉันเคยลองอาหารของหลายๆเมืองยังไม่มีอาหารที่อร่อยขนาดนี้เลย

(1)ถ้าอร่อยขนาดนั้นเลอะก็กินเยอะๆนะครับ

(2)ฉันนี่ดูเห็นแก่ตัวจังเลยเนอะให้

(1)เรื่องอะไรหรอครับ

(2)เธอต้องมาอยู่ที่นี่กับฉันตั้ง1เดือนแล้ว เหมือนกลับฉันขังเธอไว้ เธอเบื่อหรือไม่สบายอะไรรึป่าวที่ต้องมาอยู่กลับฉัน

(1)ไม่หรอกครับ อยู่ที่นี้ผมก็มีความสุขดีนะ

(2)ถ้าเธอจะหนีก็หนีไปได้เลย(*)พูดแบบไม่เต็มใจ

(1)ไม่ครับผมจะอยู่กับคุณไม่มีทางหนีไปไหนหรอก ก็เราสัญญากันไว้แล้วนี่ครับ

(1!)แล้วแม่มดก็เริ่มร้องไห้

(2)นั้นหรอ ขอบคุณนะ(*)ร้องไห้

(1!)คุณแม่มดขี้แยจังเลยนะ

(1)อย่าร้องเลยครับ(*)พยายามโอ๋

(1!)แล้วผ่านไปพักหนึ่งแม่มดก็หยุดร้อง

(2)วันนี้ฉันจะเข้าเมืองไปเอาเสื้อผ้าที่สั่งตัดไว้นะมีเสื้อผ้าเธอด้วยอยากลองเข้าเมืองไปเอาขอด้วยกันไหม

(1)อยากครับ

(2)นั้นก็เตรียมตัวเลยนะเพราะจะไปแล้ว

(1)ครับ

(1!)หลังจากนั้นแม่มดก็ใช้เวทย์เคลื่อนย้ายพวกเราไปโผล่ในตรอกของเมือง เมืองหนึ่ง

(2)ถึงแล้วเป็นไงการวาปครั้งแรก

(1)ก็รู้สึกวิวๆนิดหน่อยนะครับ

(2)งั้นหรอ นั้นเราไปเอาของกันเถอะ(*)ยืนมือมาจับมือ1

(2)ไปกันเถอะ(*)เดินออกจากตรอก

(1)โห้ เมืองนี้สวยจังเลยนะครับมีผ้าตากเต็มไปหมดเลย

(2)นี้คือเมืองแห่งผ้า(ชื่อเมือง)ยังไงล่ะ

(1)เมืองแห่งผ้าหรอ

(2)ใช้เดินตามฉันมานะ ฉันจะพาเธอไปหาช่างตัดผ้าประจำฉันกัน(*)จกมือ1ไป

(1!)หลังจากนั้นผมกับแม่มดก็เดินไปสักพักก็ได้มาเจอกับร้านตัดผ้าร้านหนึ่ง

(2)ถึงแล้วล่ะ สวัสดีค่ะ(*)พูดทักทาย

(ช่างตัดผ้า)สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงนิเองมาเอาผ้าสินะ

(2)ใช่ค่ะ

(ช่างตัดผ้า)นี้เลยค่ะชุดที่สั่งตัดไว้

(1!)แล้วหลังจากนั้นแม่มดก็คุยอยู่กับช่างตัดผ้าอยู่พักหนึ่งแล้วแม่มดก็แวะซื้อของนิดหน่อยแล้วพวกเราก็กับบ้านกัน

(!)หลายเดือนผ่านไป

(1!)หลายเดือนผ่านไปผมกับแม่มดสนิทกันมากขึ้นแม่มดสอนอะไรผมหลายๆอย่างเช่นการปรุงยา สอนการใช้เวทย์มนต์สอนการใช้ดาบนิดหน่อยและอีกหลายๆอย่างกิจวัตรของพวกเราก็จะวนไปประมาณนี้

ณ วันๆหนึ่งใน ฤดูใบไม้ร่วง

(1!)ฤดูใบไม้ร่วงมาถึงที่นี่อากาศหนาวกว่าเมืองที่ผมเคยอยู่มากทำให้ผมนั้นเป็นไข้หวัด รอบๆบ้านมีสิ่งที่แม่มดเรียกมันว่าหิมะตกเต็มไปหมด

(2)ฉันมาเธอทำงานบ้านหนักไปแล้ว แถมสภาพอากาศก็เปลี่ยนแปลงอีกปีหนาวกว่าทุกปี

(1)ไม่เป็นไรครับ ผมจะไหวอยู่นะครับ

(2)ไม่ต้องเลยนอนพักไปนั้นแหละ ไม่กี่วันก็คงจะหาย อ้าปากกินยาก่อน จะได้หาย(*)ยืนช้อนยาให้

(1)ไม่เป็นไรครับ เดี่ยวก็หาย(*)หันหน้าหนี

(2)อย่าดื้อสิ อ้าปากเร็วเดี่ยวฉันปอนให้

(1)ก็มันไม่อร่อยนิครับแต่ก็ได้ครับ(*)อ้าปาก

(2)แค่นี้แหละ หิวรึยัง เดี่ยวฉันไปยกอาหารมาให้

(1!)แล้วแม่มดก็ได้เดิน ออกไปจากห้อง แล้วกลับมาพอกับอาหารที่เตรียม

(2)นี่ฉันทำสุดฝีมือเลยนะ

(1)ดูน่าอร่อยจังเลยนะครับนั้นผมกินเลยนะครับ

(1!)ครั้งแรกเลยที่ได้กินของฝีมือแม่มด รู้สึกว่ายายังอร่อยกว่าอีก

(2)เป็นไงอร่อยไหมฉันนั้งต้มทั้งคืนเลยนะ รึว่ามันจะไม่อร่อยซะแล้ว

(1)อร่อยๆ อร่อยสิครับ

(2)หรอ นั้นก็ทานเยอะๆเลยนะ

(1)ว่างไว้ก่อนเถอะครับผมยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่

(2)นั้นหรอ

(1)ครับ

(1!)แล้วหลายวันผ่านไปผมหายเป็นปกติ

(1)แม่มดครับผมอยากจะถามอะไรสักอย่างมานานแล้ว

(2)อะไรหรอ

(1)แม่มนี้ปกติกินเด็กจริงๆหรอครับ

(2)นั้นสินะ ฉันก็ไม่เคยกินหรอกแต่ฉันโดนเพื่อนบอกมาว่าถ้ากินเด็ดแล้วจะเป็นอมตะนะ

(1)งั้นหรอครับ

(2)ถามทำไม ฉันไม่กินเธอหรอก็สัญญาไว้แล้วนี่นา

(1)ครับ

(2)แต่1ฉันคิดมานานแล้วนะว่าเธอทำงานบ้าน แถมยังจะต้องไปซื้อวัตถุดิบกับฉันอีก เธอไม่มีเวลาพักบ้างเลยนะ

(1)มันก็ไม่ขนานนั้นหรอครับ

(2)ฉันเลยตัดสินไปแล้วว่าฉันจะทำพิธีอัญเชิญปีศาจรับใช้

(1)ปีศาจรับใช้ทำคืออย่างไงหรอครับ

(2)ก็ตรงตัวแหละนั้นแหละปีศาจรับใช้คือการที่เราอัญเชิญปีศาจมาแล้วทำสัญญาด้วย

(1)ทำแบบนั้นได้ด้วยหรอครับ

(2)ได้สิแต่มันเป็นเวทย์มนชั้นสูง นั้นฉันจะไปเตรียมของสำหรับทำพิธีนะ

(1)ครับ

(1!)หลายวันที่แม่มดจะเตรียมของที่ใช้ในการอัญเชิญเสร็จ

(2)ฉันเขียนวงแหวนเวทย์อัญเชิญเสร็จแล้ว พร้อมรึยัง

(1)ครับ

(1!)จะออกมาเป็นอะไรนะ เกิดมาก็ยังไม่เคยเห็นพวกตัวน่ากลัวๆมากสุดก็คงก็อบลิน

(2)นั้นเริ่มกันเลยดีกว่า ในนามของข้าแม่มดแห่งโลกนี้ของอัญเชิญปีศาจรับใช้มา ณบัดนี้(*)ร่ายมน

(1!)รอบบ้านมืดไปหมด วงแหวนเวทย์เริ่มเปล่งแสงสว่างมากจนผมนั้นลืมตาไม่ขึ้น เมื่อหายไปผมกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ในวงแหวนเวทย์

(1)เอ๋ นี้หรอปีศาจรับใช้ดูเหมือนเด็กผู้หญิงธรรมดามากเลยนะครับ

(1!)ผิดจากภาพที่เราคิดไว้เลยแฮะ

(2)ฉันอัญเชิญมาเพื่อให้มาช่วยงานบ้านนะเธอจะให้ฉันอัญเชิญออกมาเป็นมังกรรึไง

(1)ไม่ค่อยเหมือนปีศาจที่เคยเห็นเลย

(2)ปีศาจมีหลายประเภทนะ ที่หน้าตาเหมือนคนก็มีตั้งเยอะเช่น มนุษย์หมาป่าอะไรพวกนี้ไง

(3)อืม...ถ้าทั้งสองท่านพูดจบแล้วของอนุญาตแนะนำตัวนะคะ ฉัน 3 ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

(1)ยินดีที่ได้รู้จักครับ

(2)ยินดีที่ได้รู้จัก

(1!)หลังจากนั้นในบ้านของเราก็มีสมาชิกเพิ่มมาอีกหนึ่ง 3เข้ามาช่วยผมในส่วนของงานบ้านที่ต้องทำ ทำให้ผมได้มีเวลาไปไหนมาไหนกับแม่มดมากขึ้น ได้เรียนศาสตร์วิชาต่างๆ หน้าที่ของผมเหลือแค่การทำอาหารเพราะแม่มดบอกว่าไงอาหารของผมยังไงก็อร่อยที่สุด ผมนั้นมีความสุขมากที่ได้อยู่ที่นี่แต่จริงๆก็แอบคิดถึงที่บ้านอยู่นิดหน่อยก็เถอะ

(!)นะวันหนึ่งในฤดูหนาว

(2)ฉันจะเข้าเมืองไปหาซื้อวัตถุ 1เธอจะไปด้วยรึเปล่า

(1)ไปครับผมก็มีของที่อยากได้พอดี

(2)แล้ว3ล่ะอยากได้อะไรไหม

(3)ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอให้พวกท่านเดินทางปลอดภัยนะคะ

(1!)แล้วผมก็ได้เดินทางเข้าเมืองกับแม่มดด้วยเวทย์มนเคลื่อนย้ายของแม่มด

(1)นั้นแยกกันตรงนี้เลยนะครับ

(2)อืม นั้นซื้อเสร็จมาเจอฉันที่รูปปั้นกลางเมืองนะ

(1)ครับ ไปก่อนนะครับ(*)วิ่งออกไป

(2)ระวังหลงล่ะ(*)ตะโกนบอก

(1!)ที่จริงอีกไม่กี่วันคือวันครบรอบหนึ่งปีที่ผมได้อยู่กลับแม่มดผมเลยอยากจะซื้อของสไพร์สเธอซะหน่อย

(1)ร้านดอกไม้ไปทางไหนน่า นี่ไงเจอแล้ว(*)เดิน

(1!)ผมได้เข้าไปเลือกดอกไม้ที่แม่มดน่าจะชอบ

(1)ดอกกุหลาบสีน้ำเงินนี้ก็น่าจะดีนะ

(1!)ในระหว่างเลือกดอกไม้ ผมก็ได้ยินคนในร้านคุยกัน

(ปก1)นี่ได้ยินข่าวที่ทางอาณาจักรกำลังตามล่าตัวแม่มดรึป่าว

(ปก2)ฉันคิดว่าแม่มดเป็นแค่นิทานซะอีก แต่ทำไมทางการถึงตามล่าแม่มด

(ปก1)ไม่รู้เหมือนกันนะฉันได้ยินมาจากสามีที่ทำงานข้างในวังนะ เห็นเขาบอกกันที่พามามีเด็กหายตัวไปนะเลยคิดว่าคือฝีมือแม่มด

(ปก3)แต่อีกฝ่ายเป็นถึงแม่มดเลยนะถ้ามีอยู่จริงๆจะจัดการได้ยังไง

(ปก1)ได้สิ ภารกิจนี้ท่านนักปราชญ์สูงสุด เมอรินจะลงมาจัดการด้วยตัวเองเลยนะอีกไม่นานคงหาตัวแม่มดเจอแน่น

(ปก2)นักปราชญ์สูงสุดเมอรินหมายถึงนักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักรนะหรอ

(ปก1)ใช่แล้วล่ะ

(1!)ทันทีที่ผมได้ยินเรื่องนั้น(*)ดอกไม้ในมือตกลงพื้น

(ปก1)เป็นอะไรหรอเจ้าหนู

(1)ไม่มีเป็นไรครับ(*)รีบวิ่งออกมา

(1!)แล้วผมเดินออกมาจากร้านแล้วก็กลับไปหาแม่มด

(2)มาแล้วหรอ ไหนได้อะไรกลับมาบาง

(1)ไม่มีเลยครับ

(2)ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะไม่สบายรึป่าว(*)ยืนมือไปหา

(1)ไม่มีอะไรหรอกครับ กลับกันเถอะครับ(*)ปัดมือออก

(2)อืม(*)งง

(1!)ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไงดีกับเรื่องนี้ถ้าผมยังอยู่ที่นี่แม่มดจะต้องเป็นอันตรายแต่ผมก็สัญญากับแม่มดไว้แล้วว่าจะอยู่ด้วยกัน ถึงจะพูดอย่างงั้นแต่จริงผมก็แค่ไม่อยากจากกับแม่มด แต่ผมคงทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องไป

(!)หลายวันผ่านไปในกลางดึกของวันหนึ่ง

(1!)ผมก็ได้ตัดสินใจที่จะหนีออกไปแล้ว ก็ได้มาเจอ3หน้าห้องนอน

(3)จะไปไหนหรอคะ

(1)3เองหรอฉันจะไปเดินข้างนอกหน่อยนะ

(3)จะทิ้งแม่มดไปหรอคะ

(1)พูดเรื่องอะไรนะ

(3)ฉันไม่ห้ามหรอกนะคะ แต่ขอถามอีกครั้งจะไปจริงหรอคะ

(1)โกหกเธอไม่ได้เลยสินะ ใช่ฉันกำลังจะไปแล้วล่ะ นี่จดหมายของผมฝากให้แม่มดที่นะ ถึงจริงๆก็อยากจะเห็นหน้าเธออีกสักครั้งก็เถอะ(*)ยืนจดหมายให้

(3)ถึงฉันไม่ค่อยเข้าใจความคิดมนุษย์เท่าไหร่แต่ก็ขอให้โชคดีนะคะ(*)รับจดหมายมา

(1)อืมฝากดูแลแม่มดต่อจากฉันด้วย

(3)ฮึก..ค่ะฉันสัญญา(*)เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา

(1)ขอบคุณนะ(*)เดินออกมาจนถึงหน้าประตูบ้านแล้วผมก็เจอกับแม่มด

(2)กลางดึกแบบนี้ จะไปไหนหรอ

(1)จะไปเดินเล่นหน่อยนะครับ

(2)นั้นฉันของไปด้วย

(1)ไม่ได้นะครับ

(2)ฉันสังเกตุมาหลายวันแล้วนะว่าเธอแปลกไปทำไมฮือๆๆ ทำไม เพราะอะไรเธอถึงนะหนีไปกันแบบนี้(*)เริ่มร้องไห้

(1!)ผมหันหน้าไปหาแม่มดที่กำลังร้องไห้อยู่

(2)เพราะฉันขอฉันเหตุผลที่เธอจะหนีไปรึเพราะข่าวของทาง...

(1)ไม่ใช่(*)พูดเสียงดัง

(2)แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะ ไหนสัญญาแล้วไม่ใช่หรอ(*)ร้องไห้

(1)ผมไม่อยากพูดแบบนี้หรอกนะครับแต่จะบอกให้ฟังก็ได้ผมน่ะอยากจะหนีมาตลอด ที่ผ่านมาผมไม่เคยมีความสุขตอนอยู่ที่นี้ ผมไม่เคยอยากอยู่กับคุณเลยอยากหนี หนี หนี หนีไปให้ไกล ผมเกลียดคุณผมกลัวคุณเข้าใจรึยังนิแหละเหตุผลของผม(*)พูดเสียงดัง

(2)เธอคิดแบบนั้นจริงๆหรอ

(1!)หลังจากนั้นแม่มดตัวก็ทรุดลงกับพื้นร้องไห้ออกมาไม่หยุด แล้วผมไม่กล้าแม้แต่หันหลังกับไปได้แค่วิ่งหนีออกมาพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหล แต่ก็ดีแล้วล่ะถ้าไม่ทำแบบนี้แม่มดจะตกอยู่ในอันตรายเพราะเราเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว

(!)เหตุการทางฝั่งแม่มด

(3)นี่ค่ะแม่มด(*)ยืนจดหมายให้

(2)นี่คืออะไรหรอ(*)กำลังร้องไห้

(3)จดหมายที่1ทิ้งไว้ ฉันคิดว่าคุณต้องอ่านมันหน่อยนะคะนี้ค่ะ

(2)(*)อ่าน(1)ถึงแม่มดถ้าคุณได้อ่านจดหมายนี่ผมคงไม่อยู่ที่นั้นแล้วแต่รู้อะไรไหมครับว่าอีกไปกี่วันมันก็จะครบรอบ1ปีที่เราอยู่ด้วยกันแล้วนะครับผมไม่เคยลืมเลยวันที่เราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกัน แต่ผมต้องขอโทษ ผมคงทำตามสัญญานั้นไม่ได้แล้ว แต่คุณก็คงอาจจะเหตุผลที่ผมหนีออกมาเพราะอะไร ทางอาณาจักรเริ่มที่จะไล่ล่าตัวคุณทั้งหมดนั้นเป็นความผิดของผม ผมเลยหนีออกมาเพื่อให้เรื่องทั้งหมดก็จะจบลง เวลาที่ผมได้อยู่กับคุณมันเป็นเวลาที่มีค่าแล้วมีความสุขมากเลย ถ้าเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากหนีออกมา แล้วสิ่งสุดท้ายที่ผมอยากจะบอกกับคุณก็คือ ผมเขียนจดหมายแนวนี้ไม่ค่อยเก่ง แต่ผมรักคุณนะครับแม่มด จาก1

(2)คิดว่าฉันไม่รู้รึไงเจ้าบ้าฮึก...ฉันเองก็รักนายเหมือนกัน(*)นั่งกอดจดหมายร้องไห้