Pink Heart หัวใจสีชมพูกับเจ้าชายผู้แสนดี

ข้อมูลเบื้องต้น

นางเอกชื่อ  Bridget
พระเอกชื่อ  Merlinb g

เนื้อเรื่อง

~I can't smile with out you~  เสียงนาฬิกาปลุกที่บอกว่าฉันควรจะไปโรงเรียนได้แล้ว
"หาว~ต้องตื่นเช้าขนาดนี่เลยหรอเนี่ย โรงเรียนใหม่นี่แย่จัง" ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปอาบน้ำอย่างเชื่องช้า รู้สึกเหมือนยังไม่ตื่น
"ชุดฟอร์มโรงเรียนใหม่นี่สวยจริงเลย" ชุดมี 5 ชุด 5 สี เพื่อให้ใส่ 5วัน มีสีเรียงตามวันเลย กระโปรงเป็นกระโปรงสั้นเกือบ 2 คืบลายสก็อตสีตามวัน เสื้อเป็นเสื้อยืดแขนยาวมีปก ปกลายสก็อตสีตามวัน เสื้อสีขาว มันช่างสวยจังเลย
แถมกระเป๋าก็ลายสก็อต แล้วมีสายข้างเดียวด้วย กะให้สพายข้างเดียวเลยใช่มั้ยเนี่ย
"บริดเจ็ด...ไปโรงเรียนได้แล้วลูก"
"ค่ะแม่"ฉันรีบสะพายกระเป๋าวิ่งลงไปข้างล่าง แล้วหยิบแฮมเบอร์เกอร์ที่แม่ทำให้
"ไปก่อนนะคะ"
"มั่นใจนะว่าไม่ต้องให้แม่ไปส่ง"
"ค่า~"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ณ โรงเรียนคาเมล็อต
ทำไมโรงเรียนนี้มันแปลกๆน่า คนน้อยจัง แล้วฉันจะมีเพื่อนมั้ยเนี่ย
ออด~
"ขอให้studentsทุคคนมารวมตัวที่ลานPatcher"
"ว้าว ลานกว้างจัง แต่ทำไมคนน้อยน่า"
"ก้เพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนของเด็กพิเศษไง"ผู้หญิงน่าตาจิ้มลิ้มหันมาบอกฉัน
"อ๋อ"
"เธอคงเป็นเด็กใหม่ล่ะสิท่า"
"ใช่"
"แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ"
"บริดเจ็ด"
"ฉัน มีเดียม"
"เธออยู่ห้องไหนหรอ"
"เรานะจะเรียนห้องไหนก้ได้ เพราะทุกห้องสอนพร้อมกันและเหมือนกันหมด"
"ให้เลือกห้องเองหรอ"
"ใช่"
"มีเดียม~"
"ไง มอกาน่า"
"นั้นเด็กใหม่หรอ"
"อื้ม"
"หวัดดีจ๊ะฉัน มอกาน่า"
"ฉัน บริดเจ็ด"
"บริดเจ็ด"
"อื้ม แล้วโรงเรียนเรามีระดับเดียวรึไงไม่มีรุ่นพี่รุ่นน้องเลยหรอ"
"อ่า ไม่เชิงนะ ตอนอยู่หน้าประตูโรงเรียนมันจะมีประตูไว้สำหรับเราเพียงประตูเดียว ประตูอื่นเราจะมองไม่เห็นนะ"
"แยกระดับด้วยหรอเนี่ย"ฉันก็อดเจอรุ่นพี่น่าตาหล่อๆเลยละสิ
ออด~
"ขอให้studentsทุกคนขึ้นเรียน"
"อะไรขึ้นเรียนหรอ ไม่ต้องเคารพธงชาติหรอ"
"แล้วเธอเห็นธงชาติมั้ยล่ะ"
"จริงด้วย"
"เขาแค่ให้เรามารวมตัวกันเฉยๆ  ไปเรียนกัน"
"อื้ม"
"วิชาแรกเรียนอะไรหรอ"
"ไม่รู้เหมือนกัน ดูที่บอร์ดสิ"
"เลขหรอ"
"อ่า เซ็งจัง"
"studentsทุกคน ครูชื่อ ดีวาลอส" ฉันไม่ได้ฟังครูพูดแต่กลับไปมองหนุ่มขรึมที่นั่งอยู่มุมห้อง
"นี่ มีเดียม เธอรู้จักผู้ชายคนนั้นมั้ยอ่ะ"
"อ๋อ เขาชื่อเมอร์ลิน เพนดรากอน ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้เขาหรอก" 
"งั้น ฉันจะไปนั่งกับเขา"ฉันลุกขึ้นแล้วไปนั่งข้างๆเมอร์ลิน เขามองฉันเล็กน้อย
"เธอมั่นใจแล้วหรอว่าจะนั่งตรงนี้นะ"
"มั่นใจ"
"ฮึ!"
"นายเป็นอะไร"
"เรื่องของฉัน"
"เมอร์ลิน"
"บริดเจ็ด"
"นายรู้ชื่อฉันได้ไง"
"ฉันรู้ชื่อทุกคน"ความสามารถพิเศษงั้นหรอ แล้วฉันล่ะยังไม่รู้ตัวเองเลย
ออด~
"ขอให้studentทุกคนกินข้าวที่โรงFatcher"
"นี่บริดเจ็ดเธอยังอยากไปนั่งกับเขาอยู่มั้ย"
"อยาก ฉันว่าเขาน่ารักดี"
"เธอชอบเขา"
"อื้อ..."
"ว้าว"
"ว้าว"
"เอาเถอะไปกินข้าวแล้วขึ้นเรียนกัน"
"จ้า.."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ออด~
"ขอให้studentsทุกคนขึ้นเรียน"
"ไปเหอะฉันอยากเรียนแล้ว"
"หรืออยากอยู่ใกล้เมอร์ลินกันแน่"
"นิดนึงอ่ะ"
"หรอ.."
"มั้ง "
ณ ห้องเรียน
"เมอร์ลินฉันขอนั่งด้วยนะ" ตึกๆๆๆ  เต้นแรงจังหัวใจฉัน
"..."
"น้ะ"
"ก้ได้"
"ขอบใจจ๊ะ" โล่งไป
"ยังอยากนั่งกับฉันอีกหรอ"
"อื้อ"
"เธอมันบ้า"
"เจอหน้ายังไม่ถึงวัน ก็ด่าฉันบ้าแล้วหรอ"
"ถึงบ้าแต่ก็น่ารัก" ตึกๆๆๆๆๆ
"ฮะ"
"ตกใจล่ะสิ ฉันนะเป็นคนอย่างนี้แหละ"
"อย่างไหนอ่ะ"
"ก็ทำตัวขรึมไว้ก่อน ถ้าเพื่อนคนนั้นยังอยากคบอยู่ก็จะแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา"
"อ๋อ นายนี่แผนสูงไม่เบาเลยนะเนี่ย"
"เธอก็น่ารักไม่เบาเหมือนกัน" ตึกๆๆๆๆๆ
"แฮะๆ ขอบใจจ๊ะ"
"ไม่ต้องขอบคุณก็ได้ แค่เอาเบอร์มาก็พอ"ตึกๆๆๆ
"..."
"งั้นฉันขอนะ"
"ขออะไร" เขาเอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์ที่กระเป๋าเสื้อฉัน
"เบอร์ไง"
"ฉันยังไม่ได้อนุญาติเลย"
"แล้วเธอจะอนุญาตมั้ยล่ะ"
"ก็นายหยิบไปแล้วนี่ ก็ต้องอนุญาตสิ"
"ดีคับ"แล้วเขาก็กดเบอร์โทรหาเครื่องตัวเอง
"นายปิดเสียงโทรศัพท์ด้วยหรอ"
"อื้อ"
"เหมือนฉันเลย"
"ก็นะ"เขาคืนโทรศัพท์ให้ฉัน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ออด~
"ขอให้studentsทุกคนกลับบ้านได้"
"ฉันไปส่งนะ"
"ยังไงอ่ะ"
"ฉันเอารถมอไซด์มา"
"งั้นก็ได้"
"งั้นเราไปแวะกินติมกันก่อนนะ ฉันหิวนะ"
"ได้สิ เดี๋ยวฉันบอกเพื่อนก่อน"
"อืม"
"นิ มอกาน่า มีเดียม ฉันกลับบ้านก่อนน้า.."
"อื้อ กลับไงอ่ะ"
"เมอร์ลินไปส่งนะ"
"แหม..."
"บาย"
"บาย"
"ไปเมอร์ลิน"
"คร๊าบ คนสวย"
"ปากหวาน"
"สำหรับเธอเท่านั้นนะ"ตึกๆๆๆๆ
"ทำไมล่ะ"
"ไม่รุสิ"
"บอกมา"
"ไม่บอก"
"บอกมา"
"พอแล้ว ใส่หมวกกันน็อกซะ"
"ขอบคุณค่ะเจ้าชาย"
"ยินดีครับเจ้าหญิง"
"อย่าขับเร็วนะ"
"บรืนๆๆๆ"
"เหอะ"
"เอาน่าไม่เร็วหรอก" เขาออกตัวอย่างเร็วโดยที่ฉันไม่ตั้งตัว อ๊าก ! ฉันเลยต้องเอื้อมมือไปกอดเอวเขา
"กลัวหรอ" เขาถามพลางจับมือฉัน ตึกๆๆๆ
"ก็นายขับเร็วนิ"
"โอเคๆ ขับช้าก็ได้ ขอโทดนะที่ทำให้กลัว"
"ไม่เป็นไร"
ณ ร้านไอติม
"อ่ะถึงแล้ว"
"อ่ะหมวก"
"กินติมๆ" เขาพูดพลางเดินเข้าร้าน
"นายชอบกินไอติมหรอ"
"มากๆเลย"
"รสอะไร"
"ช็อกโกแลตสิ"
"อ่ะเหมือนฉันเลย"
"ก้เพราะเราคู่กัน"
"ฉันเป็นคู่กับนายตอนไหนเนี่ย"
"เมื่อเช้าไง ฉันนะได้ยินเธอพูดกับเพื่อนๆของเธอนะเรื่องฉัน"
"หูไวจัง แต่นายรู้ได้ไงว่าฉันจะพูดจริง"
"คืนนี้เดี๋ยวฉันโทรไปบอก"
"ทำไมไม่บอกอะไรฉันเลยล่ะ"
"ก็เดี๋ยวคืนนี้โทรไปบอกไง"
"ง่ะ"
"รับอะไรดีค่ะ"พนักงานมาถาม
"เอาช็อกโกแลตซันเดย์ครับ"
"เอาช็อกโกแลตซันเดย์ค่ะ" เราพูดพร้อมกันเลยอ่า สงสัยจะเนื้อคู่แหะ
"เอามาถ้วยเดียวนะครับแต่ขอไอติม 2 ลูก"
"ได้ค่ะ" แล้วพนักงานก็เดินยิ้มๆออกไป
"แล้วฉันล่ะจะกินอะไร"
"ก็กินถ้วยเดียวกันไง" ตึกๆๆๆ
"งั้นหรอ"
"จะได้หวานๆกับเขาบ้าง" ตึกๆๆๆ  มันเต้นแรงจนฉันชักจะชินและ
"ง่ะ"
"ไม่ดีหรอ"
"ไม่รุสิ"
"ดีออก"
"จ้า"
"ช็อกโกแลตซันเดย์ ค่ะ"
"มาแล้วๆ"
"กินกันเลย"
"อื้อ" เรากินกันอย่างเอร็ดอร่อย
"กินเป็นเด็กไปได้" เขาพูดพลางเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดปากฉันให้ ตึกๆๆๆ
"ก็มันอร่อยนินา"
"เนอะ" เปลี่ยนอารมณ์ไวจริงๆ ตานี่
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ขอบใจนะที่มาส่ง"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าไปโรงเรียนพร้อมกันนะ"
"ยังไง"
"บาย"
"มีคนมารับมาส่งแล้วหรอ"
"แม่ก็"
"แม่ไม่ว่าหรอกน่า"
"จิงหรอค่ะ"
"จริงสิ แต่แม่มีเรื่องจะบอกอะไรอย่างนึงนะ"
"อะไรค่ะ"
"เรื่องที่แม่ให้ลูกย้ายโรงเรียนนะ"
"อ๋อค่ะ ว่า"
"เพราะลูกเป็นเด็กพิเศษ แม่เลยให้ย้ายโรงเรียนที่เหมาะกับลูก"
"ค่ะ แล้วหนูพิเศษยังไงอ่ะค่ะ"
"คือลูกพิเศษด้านความรักนะจะ ถ้ารักใครแล้วจะได้แต่งงานกับคนๆนั้นเลย"
"ก็ดีสิค่ะ"
"แต่ความสามรถพิเศษก็มีทั้งข้อดีและข็อเสียนะจ๊ะ"
"แล้วข้อเสียมันคืออะไรค่ะ"
"จะต้องเป็นรักแรกเท่านั้นที่จะได้แต่งงาน"
"แต่มันก็ไม่มีผลกับหนู เพราะหนูรักเมอร์ลินเป็นคนแรก"
"ใช่จะในอนาคตลูกก็จะได้แต่งงานกับเขาไง"
"ขอบคุณค่ะแม่"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ"
"งั้นหนูขึ้นนอนก่อนนะค่ะ"
"อย่านอนดึกล่ะ"
"ค่ะ"
~Are we human ? Or are we dancer ? ~
"ฮัลโหล"
(เมอร์ลินนะ)
"จ้า"
(จะบอกล่ะนะ)
"อื้ม"
(นับ 1-3 นะ)
"1"
(2)
"3"
ตืดๆๆๆๆ
ก็อกๆๆ แม่มาเคาะตอนนี้ทำไมนะ ฉันเดินไปเปิดประตู และ 
"ฉันรักเธอนะบริดเจ็ด"
"มาได้ไงเนี่ย"
"ก้ฉันส่งเธอแล้วฉันก้ไปซื้อดอกไม้นะ อ่ะดอกไม้"
"สวยจัง กุหลาบสีขาวกับแดง"
"ฉันไม่รุเธอชอบรึปล่าวนะ"
"ชอบสิ เข้าห้องมาก่อน"
"ขอบคุณครับ"
"นี่หรอสิ่งที่นายจะบอก"
"ใช่ แล้วเธอรักฉันมั้ยล่ะ"
"รักสิ รักอยู่แล้ว"
"อ่ะจะทำอะไรนะ" แล้วเขาก็เอาริมฝีปากยื่นเขามาประกบกับปากของฉัน ถึงมันเป็นครั้งแรกแต่ฉันก็ยอมอย่างโดยดี แล้วเขาก้ค่อยๆถอดริมฝีปากออก
ก็อกๆๆ
"เดี๋ยวฉันมานะ"
"อื้ม"
"ค่ะแม่"
"คืนนี้ก็ให้เมอร์ลินเขานอนนี้แหละ มันดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะพาไปจดทะเบียนสมรส"
"หา หนูยังเด็กอยู่เลยนะคะแม่"
"เด็กพิเศษนะ จดได้ตั้งแต่ 7 ขวบจะ ไหนๆก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้วก็ไปจดมันพรุ่งนี้เลยแล้วกัน"
"จริงหรอค่ะ"
"จริงสิจ๊ะ"
"หนูรักแม่ค่ะ" ฉันเอื้อมเข้าไปกอดแม่
"แม่ก็รักลูกจะ"
"งั้นหนูไปนอนก่อนนะคะ"
"อย่าให้เสียงตอนกลางคืนมันดังไปถึงห้องแม่ล่ะ"
"แม่หนูไม่ทำอย่างนั้นหรอกค่ะ"
"เดี๋ยวก็รู้"
"ง่ะ หนูไปนะคะ"
"จ้า"
"เมอร์ลิน ฉันมีข่าวดีและ"
"อะไรหรอเห็นคุยกันตั้งนาน"
"วันนี้นายนอนกับฉันแล้วพรุ่งนี้แม่ฉันจะพาไปจดทะเบียนสมรสกัน"
"จริงหรอ"
"อื้อ"
"บริดเจ็ดฉันรักเธอจัง"
"ฉันก็รักนาย"
"นอนกันเถอะ"
"จ้า"
"บริดเจ็ดขออะไรอย่างสิ"
"อะไร" กรี๊ด เขาถอดเสื้อให้เห็นซิกแพ็คแล้วเข้ามาใกล้ฉันแล้วอ่ะทำไงดีๆ แม่พูดถูกเลย ยังไงก็โดนสินะ
"นะ"
"เอาถุงยางมารึป่าวเนี่ย"
"เอามาสิ เพื่อเธอเลยนะ"
"งั้นก้ได้ เพื่อนายเลยนะ" เขาเข้ามาปลดกระดุมเสื้อฉัน แล้ว $#%^&^%%$$#%^^&^$$^&*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"บริดเจ็ด เมอร์ลิน ไปกันได้แล้วลูก" แม่ตะโกนขึ้นมาบอก ตอนที่เรากำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม
"ค่ะ"
"ครับ"
"ไปเหอะเมอร์ลิน"
"ไปก็ไป"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ถึงแล้วจะ" เราเข้าไปอย่างไม่รีรอ แล้วก้จดทะเบียนกันอย่างตื่นเต้นและรวดเร็ว
"แม่ค่ะ หนูขอไปสวนสาธารณะกับเมอร์ลินนะค่ะ"
"เดี๋ยวแม่รอในรถนะ"
"ค่ะ\ครับ"
แล้วเราก็เดินไปสวนสาธารณะใกล้ๆ มันไม่มีคนเลยอ่ะ
"ฉันรักนาย"
"ฉันก็รักเธอ" แล้วเราต่างก้ยื่นหน้ามาหากันแล้วประกบปาก

                          ~~~~~~~~~ จบจ้าา ~~~~~~~~~~