โจทย์รัก...ของฉันกับเธอ...

เนื้อเรื่อง

...บทนำ...

วันหนึ่ง ที่มหาวิทยาลัย เฮยโจร์(ไร้สาระก็ตอนชื่อมหา’ลัยเนี่ยล่ะ) ที่คณะศิลปกรรมฯ มีนักศึกษาหญิงและชายกลุ่มใหญ่ กลุ่มของหมู่ดาวและเดือนของคณะนั่งที่เก้าอี้ม้าหินอ่อน

“เฮ้ย!จะว่านะฉันคิดไรออกมาเรื่องนึงว่ะ” หญิงสาวที่หน้าตาร่าเริงตลอดเวลาร้องขึ้น

“เรื่องไรอ่ะ เจ๊ ‘ไนท์’ “วาตายุ เดือนคณะนิติศาสตร์ เพื่อนชายของไนท์ ถาม

“ก็เรื่อง...’ Love Love ’ ของพวกแกไง” ไนท์ ดาวคณะศิลปะกรรมศาสตร์ ตอบ

“อ้อ...ฉันมีเรื่องมาบอก” แฮมมี่พูดเหมือนคิดอะไรได้ ”เคียวมะอ่ะ มันเลงสาวปี 2 ของคณะ-                 นิเทศศาสตร์อยู่เว้ย”

“เนี่ย!!!”ทุกคนยกเว้น เคียวมะพร้อมใจกัน ร้องแซว

“ไรอ่ะ มันก็ตอนมีบ้างอ่ะ เรนะ,ยูมะ,วาตายุ,ซูยุ,จีน,ซาโต้ ทุกคนก็มีอ่ะ ไม่แซวบ้างอ่ะ น้อยใจนะ” เคียวมะ หนุ่มเดือนคณะนิเทศศาสตร์ รีบแย้ง

“เฮ้ยๆๆๆๆๆ!!! เว้นเจ๊ไนท์ไว้คนนึงด้วย” เรนะ ดาวคณะวารสารฯ บอก

“จริงด้วย” ซาโต้ พี่ชายของ เคียวมะและจีน เดือนคณะนิเทศศาสตร์ พูดขึ้น พร้อมลุกแล้วเดินไปหาไนท์ พร้อมคุกเค่าลงข้างๆ ทำเอาเจ้าตัวและทุกคนมองอย่างงงๆ ”ไนท์สนใจมาเป็นแฟนโต้มั้ย” ซาโต้ถามพร้อมจับมือไนท์ไว้ข้างนึง

“เหอะๆ ซาโต้ก่อนที่ซาโต้จะมาเป็นแฟนไนท์เนี่ย ซาโต้เคลียกับน้องพิ้งก่อนดีมั้ย???” ไนท์ถามพร้อมดึงมือออก

“พิ้ง??? อ้อ...น้องพิ้งอ่ะพี่ไม่สนใจหรอก งี่เง้า น่าเบี่อ ปัญญาอ่อน และกอ...” ซาโต้ยังพูดไม่จบก็มีคนมากรัชากคอเสื้อของซาโต้แรงๆ จนเขาหันกลับไป

เพี้ย!!!

“นี่อ่ะน่ะ ที่พี่บอกว่ารักหนู คนรักกันเขาทำกันอย่างนี้เหรอ!!!” เสียงใสๆ ที่มีอารมณ์โกรธปะปนอยู่อยู่ตะโกนออกมา จนทุกคนที่อยู่แทวนั้นหันมามอง

“นะ...น้องพิ้ง!!!!!!...” ซาโต้พูดอย่างตกใจสุดขีด

“ชิ...”แล้ว พิ้ง ก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจากตรงนั้น

“เดี๋ยวดิพิ้ง” แล้วซาโต้ก็วิ่งตามไป

แล้วทุกคนที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนก็หันมามองหน้ากัน มองกันอยู่ประมาณ 5 วินาที ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

“555 พี่ซาโต้เนี่ยเล่นอะไรไม่เล่นนะ” จีน ดาวคณะนเทศศาสตร์เอ่ยอย่างขำๆ

“นี่สินะฮ่ะ” ยูมะเดือนคณะศิปะกรรมศาสตร์ พูดอย่างเห็นด้วย

กรี้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เสียงออดดังขึ้นนั่นเป็นสันญาณว่าเข้าเรียนวิชาที่ลงได้แล้ว

“นี่!!ไนท์ไปก่อนนะ ไปกันเถอะยูมะ,ซูยุ” ไนท์บอกลาเพื่อนๆ

“บ๊าย บายฮะ/ครับ”แล้วเหล่า ดาว และ เดือน ก็ขึ้นตึกไป

ทางเดิน ตึก ศิลปกรรมศาสตร์

“นี่ๆ ไนท์ครับ”ซูยุเรียกหญิงสาว

“หืม มีอะไรเหรอซูยุคุง”ไนท์ถาม

“จริงๆ ผมก็สงสัยนะครับ ว่าทำไมไนท์ถึงยังไม่มีแฟน”ซูยุพูดขึ้น

“นั่นสิ! เจ๊รีบๆมีแฟนสิฮะ ผมจะไปทดสอบมันว่ามีคุณสมบัติมากพอมั้ย”ยูมะพูดออกมา

“เหอะๆ ฝันเลยล่ะ เรื่องแฟนอะ”ไนท์บอก

“แล้วทำมะ...”ยูมะ

“อ้าว!!!ถึงห้องแล้ว”ไนท์รีบบอก แล้วเดินไปนั่งที่ ที่เธอนั่ง ที่ริมหน้าต่าง ยูมะนั่งหลังเธอ แล้วซูยุนั่งหน้าเธอ ไม่นานอาจารณ์ที่ปรึกษาก็เข้ามา

“สวัสดีค่ะ นักศึกษา วันนี้จะมีนักศึกษาใหม่มานะค่ะ เชิญค่ะ”พออาจารณ์พูดจบ ประตูก็เปิดออก ปรากฎร่างสูงโปร่ง ของนักศึกษาชาย เขามีผมสีน้ำตาลเข้ม จมูกที่โด่งเป็นสัน ดวงหน้ารูปไข่ ถ้าจะดูจริงๆ ดวงหน้าเขาอยู่กึ่งระหว่างชายกับหญิง

…บทที่ 1 ความบังเอิญ ที่เกินไป...

“สวัสดีครับผมชื่อ กิตติภพ ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ”

และพอเขาพูดจบ ก็ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดที่แสนจะน่ารำคาญสำหรับ ผู้ชาย และ ไนท์ 

“คุณ กิตติภพ ค่ะ เชิญ คุณไปนั่งที่ทางเราจัดไว้ให้เลยค่ะ”อาจารณ์บอกชายหนุ่ม ที่ที่อาจารณ์พูดถึงคือ ที่นั่งข้างๆไนท์

“ครับ”พูดจบ กิตติภพ ก็เดินมาที่ที่นั่งของเขา ก่อนที่เขาจะนั่งเขาเหล่ตามามองไนท์นิด แล้วส่งยิ้มเล็กๆให้เธอ แน่นอนเธอเห็นแต่...ไม่สนใจ ไม่นานอาจารณ์ไปพานักศึกษาทุกคนไปที่ห้องศิลป์

...พักกลางวัน...

“เจ๊!!! เร็วๆดิ ผมหิวข้าวแล้วนะฮ่ะ”เสียงยูมะตะโกนมาจากทางประตู

“เออๆ ถ้าหิวนักก็ไปกันก่อนก็ได้”ไนท์พูดในขณะที่จัดเอกสารวิชาอยู่”ซูยุคุง พายูมะไปกินข้าวก่อนไป”ไนท์บอกกับซูยุ

“แต่ว่า...”

“นี่คือ คำสั่ง!!!”ไนท์บอกเสียงเย็นชาใส่”ไปได้แล้ว”

“ครับ/ฮ่ะ” แล้วทั้ง 2 ก็รีบวิ่งออกไป

“คิก คิก”มีเสียงขำเล็กๆน้อยๆดังออกมา

“ขำมากเลยเนอะ กิตติภพ”ไนท์พูดพลางนั่งเท้าคางมองไปที่ชายหนุ่ม

“ก็นะ...จริงๆเรียกเราว่า บอล ก็ได้นะ เธอชื่อ ไนท์ ใช่มั้ย???”กิตติภพถาม

“ใช่!!! นางสาว นิศากาล  นเรนทรสูร ชื่อเล่นชื่อ ไนท์”หญิงสาวบอกชื่อ-นามสกุล และชื่อเล่นออกไป”นี่ บอลไปพร้อมกันเลยมั้ย???”เธอถามไปตามมารยาท

“อืม ไปกันเถอะ”บอลพูดแล้วยื่นมือไปจับมือของไนท์เอาไว้

...ที่ร้านอาหารใน ห้าง ซี-จ้า (เปลี่ยนชื่อให้)...

“ไนท์ ผมมาด้วยเนี่ยมันจะดีเหรอ”บอลถามอย่างเกรงใจ

“ดีสิ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ได้มีแค่ดาวกับเดือนคณะสักหน่อยนะ” ไนท์บอก”อยู่นั่นไง ไปกันเถอะ”แล้วไนท์ก็ลากบอลไปหาเพื่อนๆเหล่าดาว เดือน และคนรักของทุกคน

“ทุกคน ไนท์มาแล้ว”ไนท์ตะโกนอย่างเบา ส่วนมือที่ลากชายหนุ่มมาก็ยังไม่ปล่อย

“นั่งเลยเจ๊ แต่เดี๋ยวนายนี่คือใคร”แฮมมี่ถาม

“อ้าว!!!เด็กใหม่นี่”ยูมะร้องออกมา

“สวัสดีครับ ผมชื่อ กิตติภพ นะครับ เรียก บอล ก็ได้”บอลแนะนำตัว

“บอล นี่ ยูมะกับซูยุ เดือนคณะเรา , เรนะ ดาวคณะวารสารฯ , จีน,เคียวมะ,มีอีกคนชื่อ ซาโต้ ดาวและเดือนคณะนิเทศศาสตร์ และวาตายุ เดือนคณะนิติศาสตร์ ส่วนที่นั่งข้างๆอ่ะแฟนพวกนั้นมัน”ไนท์แนะนำเพื่อนๆให้ชายหนุ่มฟัง ”แล้วซาโต้อ่ะ”ไนท์ถามพลางนั่งลงและบอกให้บอลนั่งข้างๆ

“เนื่องจากวีรกรรมที่มันทำไว้ มันก็เลยขอไปง้อแฟนมันอ่ะน่ะ”เรนะบอก “แต่ว่า...นี่!!! บอลทำไมนายถึงมาที่นี่ล่ะ”

“ก็...เอ่อ...ไนท์...ไนท์ชวนผมมาอ่ะครับ”บอล

“ว้าย!!! เจ๊!!!เจ๊จะสละสะ อุ๊บ!!!”วาตายุกำลังจะแซวแต่ มิสาโกะแฟนสาวของเขายัดผักเข้าปากของเขา วาตายุรีบๆเคี้ยวๆแล้วก็รีบกรืนเข้าไป ”เป็นไรอ่ะ ก็ผมจา อุ๊บ!!!” พูดยังไม่ทันจบประโยคก็โดนเอาแอปเปิ้ลชิ้นพอดีคำ ยัดเข้าปาก

“พอเลยค่ะ วาตายุ อย่าไปแซวพี่ไนท์สิค่ะ”มิสาโกะรีบห้าม

...พอทานอาหารเสร็จ...

“บ๊าย บาย จ้า/คร้าบบบบ”ทุกคนบอกลากันและแยกย้ายกันเดินกลับบ้าน เหลือแต่.......

ไนท์ กับ บอล

“นี่!!!บอลทำไมไม่กลับบ้านล่ะ???”ไนท์ถาม

“ก็...บ้านผมอยู่ทางนี้”บอกชี้ไปยังหมู่บ้านที่นับได้ว่ากว้างใหญ่ เป็นที่อยู่ของคนที่มีเงินมากมายและเป็นตระกูลที่สูงศักดิ์

“อ้อ...บ้านฉันก็ไปทางนี้ ถ้างั้นก็ไปด้วยกันเลยนะ”...สำหรับฉันมันเป็นการบังเอิญที่ยิ่งใหญ่มากเลย...

ไนท์คิดในใจแบบนั้น

“แล้วบ้านเธออยู่ตรงไหนล่ะ ฉันจะไปส่งก่อนก็ได้”บอลบอกกับเธอ

“ไม่เป็นไรหรอก ถ้างั้นก็แยกกันตรงนี้เลยก็แล้วกันนะ บาย”ไนท์บอกลาแล้วรีบวิ่งไป

“อืม บาย”ชายหนุ่มได้แต่พูดเบาๆ

.

.

.

หญิงสาวเลือกที่จากวิ่งอ้อมไป พอเดินไปเรื่อยๆ ถึงหน้าบ้านของเธอ...

“อ้าว ไง”เสียงที่คุ้นหูของเธอเป็นพิเศษ

“บอล!!!”ไนท์ตะโกนเสียงดัง”น...นาย...นายมานี่ได้ไง!?!”

“เดินมา”บอลตอบ

“ฉะ...ฉัน...นะ...นึกว่าบ้านนายอยู่ทางอื่นอ่ะ”ไนท์พูดอย่างติดๆขัดๆ

“อ้อ...ผมพึ่งย้ายมาใหม่นะ”บอลพูด”ถ้างั้นผมเข้าบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน บ๊าย บาย”เขาพูดอย่างยิ้มๆ แล้วเดินเข้าบ้านไป

“บาย...”...นี้มันบังเอิญเกินไปมั้ยเนี่ย... เธอคิดแล้วเข้าบ้านไป

...ในบ้าน...

วันนี้พ่อกับคุณแม่ของเธอไม่กลับบ้าน เนื่องจากต้องไปดูงานที่ต่างประเทศเธอจึง อยู่บ้านกับคนใช้

“สวัสดีค่ะคุณหนู”แม่บ้านที่ดูจะเป็นมืออาชีพกล่าวคำทักทาย

“สวัสดีค่ะ ป้าชล...”เธอตอบกลับ “ป้าค่ะ วันนี้มีคนย้ายมาใหม่เหรอค่ะ”

“อุ๊ย!!!ป้าขอโทษค่ะ ป้าลืมบอกไป”ป้าชลได้แต่ ขอโทษขอพายกับเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ” แล้วเธอก็เดินขึ้นไปบนห้องนอนของเธอ เธอจัดการธุระของเธอจนเสร็จ แล้วเธอก็เดินออกไปที่ระเบียงแหงนมองดูดาวบนท้องฟ้า

“วันนี้ดาวสวยจังเลยเนอะ”เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น เธอจึงหันไปทางต้นเสียง”ไง บังเอิญจังเลยนะ ไนท์”

“อืม บังเอิญมากเลย”ไนท์เอ่ย “วันนี้คงจะบังเอิญได้แค่นี้อ่ะนะ วันนี้...”

“อืม”เขาตอบอย่างสั้นๆ

“ถ้างั้นฉันไปนอนก็นะ บาย”เธอบอก

“วันนี้ บาย กันไปกี่ครั้งแล้วครับ”เขาถามออกมา

“3 แล้วมั้ง หาว... ฉันไปนอนก่อนนะ”แล้วเธอก็เข้าห้องไปนอน