นายเเสบจอมซ่า ยัยบ้าจอมป่วน

บทนำ

      หากย้อนไปเมื่อนเดือนก่อนนี้

      มีใครจะเชื่อบ้างว่าฉันจากชีวิตคุณหนูแนวหน้าสุดหยิ่ง ที่มีหน้ามีตากับชาวไฮโซ ต้องลงดิ่งมาสู่อันดับล่างมาเป็นเด็กสาวธรรมดา ไม่มีหน้าตาทางสังคมไฮโซเหมือนเมื่อก่อน เพราะไรนะเหรอ เหอะๆ~มันน่าขำนักสิ ครอบครัวฉันถูกฟ้องล้มละลาย เพราะอะไรก็อยากรู้อยู่หรอก แต่พ่อกับแม่ก็ไม่เคยบอกอะไรกับฉันเลย (_ _”) รู้แต่เพียงว่าสิ่งที่ทำให้ครอบครัวฉันเป็นแบบนี้ มันต้องมาจากการเข้าใจผิดแน่นอน ล้านเปอร์เซ็น T^T

      “ฮิวมิ !... มาทานข้าวได้แล้วลูกเดี๋ยวไปโรงเรียนสายหรอกลูก ” แน่นอนมันต้องเป็นเสียงของแม่ฉันสิก็ได้ยินมาแต่เล็กจนโต

      ฉันกวาดสายตาไปรอบบ้านมองหา อิมมิ กับ สิวยะ แม่บ้านของฉันที่แม่จ้างมาช่วยงานบ้าน

      “เอ่อ !! แม่คะ ไหนแม่บ้านหายไปไหนหมดละคะ ทำไมแม่มาทำอาหารเองล่ะคะ” ...แม่นิ่งไปก่อนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆๆ...

      “นี่...ฮิวมิ ลูกฟังแม่ดีๆนะ ตอนนี้ครอบครัวเราถูกฟ้องล้อมละลายนะลูก แม่กับพ่อไม่มีเงินจ้างเค้าหรอกลูก ...” ฉันนิ่งอึ้งไปสักพัก ไม่คิดว่าครอบครัวของฉันที่เคยมีหน้ามีตาในวงไอโซ ฉันต้องกลับมาเป็นเด็กธรรมดาเหรอ โอ๊ววว ว ว ม่าย ยย ..... !!!~ TOT

      “รีบทานข้าวเถอะลูกเดี๋ยวแม่จะรีบให้พ่อไปส่งที่โรงเรียน...”... เอ่อ แม่คะแล้วคนขับรถละ เฮ้อ!!!~ ฉันก้อได้แต่คิด ไม่กล้าถามแม่หรอก เพราะยังไงแม่ก้อตอบเหมือนเดิมอยู่ดีละมั้ง!!!

      “อ่อ ...!! คะแม่” อะไรกันเนี่ยฉันต้องอึดอัดใจกับเรี่องนี้ด้วยเหรอเนี่ย ม่ายย นะ!!~ O.o

      “แม่คะ..ไม่ต้องให้พ่อไปส่งหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูเดินไปก็เองก็ได้”..โอ้.... แม่จ๋า หนูพูดไปงั้นแหละ โปรดไปส่งหนูที

      “ตกลงหนูจะเดินเท้าไป ใช่มั้ยลูก.. จะได้ช่วยกันประหยัดค่าน้ำมัน” อ๊ายยย ...!!!~ แม่ขา หนูล้อเล่นน๊ะ ไปส่งที พรีสสสส...ToT

      “อ๋อ..ใช่คะแม่เดี๋ยวหนูเดินไปเอง ” ง่ะ..!~ T___T ดันตอบไปแล้วอีก แต่ช่างเถอะ เดินแค่วันเดียวเองเนอะ...T^T

“เดินทางดีๆ นะลูก ระวังตัวด้วยนะ” ^^ ฉันไม่พูดอะไรต่อหรอก เพราะฉันก้อรีบกินแล้วออก จากบ้าน เดินทางไปโรงเรียนคนเดียว T^T

      ในระหว่างทางฉันคิดอะไรเพลินๆ อยู่ แต่ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาพูดด้วย ดูท่าทางน่าจะเป็นคุณหนูมากกว่าฉันเสียอิกนะเนี่ย โอ้ว.. ว !! ดูหน้าตาดีมีชาติตระกูล กิจการกำลังรุ่งเลิศงั้นแหละเรียกได้คำเดียวว่านางนี่ น่ารั๊ก ชะมัดยากเลย แต่น่าเสียดายนะ ดูอ่อนแอชะมัดยาก (แหงะ!! อะไรกันเนี่ย ฉันจะชมเค้าเพื่ออะร๊าย ย !!! ^/////^)

“ฉันเดินด้วยคนได้มั้ย!!” (^^ )

“อ๋อ..ได้สิ” ฉันเอ่อปากเชิญไป แต่ก้อไม่รู้ว่าทำไมต้องมาเดินกับฉันทั้งที่มีคนเดินบนถนนตั้งเยอะแยะ (-- “)

“เธอ..ชื่ออะไร แล้วทำไมมาเดินกับฉันละ” อ้อ ฉันลืมบอกไปนะ ว่าวีรกรรมกับโรงเรียนนี้ฉันมีมากมายเลยละ เดี๋ยวเข้าห้องปกครองบ้างละ เดี๋ยวก้อโดนตำหนิการเรียนบ้างล่ะ ก็แหม บรรยากาศอันกว้างหรูของโรงเรียนสุดเลิศ วงไฮโซ มันชักชวนให้ทำกิจกรรมอื่นมากกว่าการเรียนเสียอีกละนะ แต่วีรกรรมอันน่าทึ่งของฉันนะเหรอกเหอะๆๆ >////< ก็มันมีคนที่ไม่ชอบหน้าฉันมาท้าปะทะหน้ากะฉันนี่นา ฉันก้อเลย ปะทับฝ่ามือไปหลายดอก คงโงหัวไม่ขึ้นอีกนาน...

“ฉ..ฉัน ว่าเธอแปลกดีนะ” อะ...อ้าว ว่าฉันแปลกอิก ยัยแน๊ม นี่เดี๋ยวกะโดนหรอก อารมณ์ช่วงนี้ยิ่งขึ้นๆ ลงๆ นะโว๊ย

“เราชื่อ จินจินนะ แล้วเธอละ ?”

“อะไรกันเนี่ย...เธอเดินเข้ามาทักฉันโดยที่ไม่รู้จักฉันงั้นเหรอ”

( - - “ ) ( _ _ “ )!!!

“^^ ก็ฉันอยากมีเพื่อนแบบเธอนี่นา ท้าโลกแบบเนี้ย ^^” อะไรกันเนี่ยยัยนี่ จะว่าแปลกกว่าฉันซะอีกนะเนี่ย บ๊า -_-.”+++

“ทำไมอยากเป็นเพื่อนกะฉันละ ฉันมันวีรกรรม ไม่ค่อยดีหรอกนะ เหอะๆ” ฉันถามยัยจินจิน หน้าเจื่อนๆๆ ก็จริงนี่นา ฉันมันวีรกรรมไม่ค่อยดีสักเท่าไร

อ้อ ! นิสัยของฉันมีอยู่อย่างหนึ่งที่ไม่เหมือนคนอื่น บางทีฉันก้อไม่ชอบรักษาน้ำใจของคนอื่นนักหรอก อาจเป็นเพราะฉันไม่จำเป็นต้องเอาใจใคร แต่ต้องให้คนอื่นมาเอาใจฉันละมั้ง

“ฉันก็แค่...อยากเป็นเพื่อนกับเธอ!”

“โทษทีนะฉันไม่ค่อยชอบมีเพื่อนเยอะน่ะ เธอไปเป็นเพื่อนคนอื่นเถอะ เดี๋ยวฉันก็ทำเธอให้ลงมากลั้วกับวีรกรรมอันชั่วของฉันหรอก”

ดูยัยจินจินหน้าเจื่อนจะอึ้งไปเล็กน้อย....ก้อก็พูดออกมาจนได้

“อะไรนะ! เธอไม่อยากเป็นพื่อนกับฉันเหรอ แต่ฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆ นะ” ยัยจินจิน ดูเหมือนจะอ้อนวอน แต่ฉันต้องทนเพราตอนนี้ถ้าจินจินรู้ มันอาจจะคบแค่เพราะฐานะของฉันเท่านั้น T^T

“ฉันว่ามันไม่ดีหรอกนะ เธอไปขอเป็นเพื่อนกับคนอื่นเถอะ อีกอย่าง เธอดูอ่อนแอนะ ฉันว่า...!” ยัยจินจิน ทำหน้าอ้อนวอน ไม่ได้ฉันต้องออกไปจากสถานที่นี้ก่อนที่ หัวใจของฉันจะคล้อยตาย ยัย ปู้จิ้น นี่! ฉันรีบเดินออกห่างยัยหน้าเจื่อน  TOT

“ดะ...เดี๋ยว เธอจะรีบไปไหนน่ะ รอด้วยสิ” อะรายก๊าน ฉันเดินหนีแกนะ ยัยหน้าเจื่อน T^T จะตามทำม่ายยย

“ตกลงว่าไง!!!ฉันเป็นเพื่อนกับเธอๆได้รึเปล่า”ยัยเจื่อนทวงคำตอบ

แล้วฉันจะทำยังไงเนี่ย ถ้าเกิด ฉันหมดตัวอีกรอบยัยนี่ต้องทิ้งเพื่อนเหมือนในนิยายแน่ๆๆ แง้งงง ~ ถ้ายัยนี่ทิ้งฉัน ยัยนี่หน้าเละแน่ๆๆโฮ๊ะ ๆๆๆ ~ *(^O^ )

“เออๆๆ ก็ได้ ตกลงเป็นเพื่อนฉัน แต่เธอต้องสัญญากับฉัน ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ต้องไม่ทิ้งฉันไปไหน ตกลงมั้ย?” คิดๆ แล้วน่าขำจริงๆนะ คิดได้ไงให้สัญญา เอ รึว่า! เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร แจ้งเจ้าหน้าที่เลยดีมั้ยนะ 555+ เว่อร์ไปเนอะ คริๆ

“ตกลง! ฉันสัญญาจ๊ะ ^^ เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ”ยัยนี่เวลายิ้มน่ารักกว่านางเอก MV ของ ฮงกิ ซะอีก! อึ๊ยย๊ะ!!~

“โอเคๆ ตกลงตามนั้นและเธอก็สัญญาแล้วนะ ถ้าทิ้งฉันละก็...” ฉันพูดไม่ทันจบยัยนี่ก็พูดแทรกขึ้นมา....

“อืม! งั้นเอาแบบนี้ เวลากลางวันฉันจะไปหาเธอที่ห้องละกัน วันนี้ใบเกรดออกสินะ เอาไว้ดูด้วยกันละ ฉันไปก่อนนะ ” ยัยจินจิน รีบพูดเหมือนรีบอะไรสักอย่าง แล้ววิ่งไปอย่างไม่บันยะบันยัง!!!~ ^O^

อ๊ะ... ว่าไปฉันยังไม่ได้บอกชื่อเธอนี่นา

“ดะ...เดี๋ยวก่อน!~ ว้า ไม่ทันซะละ เร็วยังกะ เสือไฟ” (- -‘’’’’) แต่ก็ช่างเถอะยังไงก้อต้องเจอกันอยู่ดีแหละ แต่เอ๊ะ

“วันนี้.!!..เกรดออกงั้นเหรอ ต๊าย ตาย ตายแน่ !!!”อะไรกันก็ตกใจนะสิพ่อฉันยิ่งไม่ชอบใบเกรดของฉันสักเท่าไรหรอกเพราะมันไม่ค่อยจะเป็นที่น่าพอใจสักเท่าไรอะนะ ซวยแน่ละงานนี้!!~ TT^TT