พ่อมด ซอมบี้ [ChanBaek] ft.EXO

Intro : คิดต่าง 
             
เเบคฮยอน's

     ผมชื่อเเบคฮยอนเป็นเด็กม.6 เพิ่งจบจากโรงเรียน EXOTIC มาหมาด ๆ  :) ตอนนี้ในความฝันของผมคืออยากเป็นนักบินมากกก ๆ 
เเละในตอนนี้ ผมกำลังจะเดินทางกลับบ้านไปหาพ่อของผม พ่อของผมต้องดีใจมาก ๆ เพราะผมเรียนได้ดีมาโดยตลอด เเละครั้งนี้ผมก็สอบได้ที่ 1 ของห้อง .. ตามที่พ่อผมต้องการมาโดยตลอด ผมคิดถึงพ่อนะครับ .. รอผมนะ ผมกำลังจะกลับไปหาพ่อเเล้ว ..

 "พี่ครับ ..ไป อินซอนมั้ยครับ ? " ผมโบกรถเเท๊กซี่หน้าโรงเรียน เเละสอบถามพนักงานขับรถ 
 "ไปครับ ^^" พนักงานตอบเสียงร่

 าเริง คืออะไรสมัยนี้คนเฟรนด์ลี่ดีเนอะ 555555 
 "รบกวนไปส่งทีอินซอนทีครับ" ผมบอกพร้อมกับเปิดประตูขึ้นรถไป

 อินซอน

ตอนนีผมเดินทางมาถึงบ้านเลขที่ X/XX บ้านของผมตอนเด็ก ผมเปิดประตูเข้าไปเจอรูปสมัยตอนที่ผมยังเด็กหลายรูป มันเป็นความทรงจำของผมเลยเเหละ เเม่ของผมก็จากผมไปตั้งเเต่ยังไม่รู้เรื่อง ผมก็อยู่กับพ่อมาโดยตลอด พอผมขึ้นชั้นมัธยมผมก็ต้องย้ายไปเรียนในเมืองหลวงของประเทศ อยู่ที่โซล ผมก็ไม่อยากไปหรอกนะครับ เเต่มันเป็นสิ่งที่พ่อต้องการผมก็ขวางอะไรไม่ได้ ผมเลยต้องไปเรียนเเละตั้งใจเรียน ให้คุ้มกับที่พ่อส่งเสียผมเรียนโรงเรียนดังระดับไปประเทศอย่างโรงเรียน EXOTIC 

 "เเบคฮยอน ! นั่นเเบคฮยอนใช่มั้ย" เสียงพ่อดังออกมาจากครัว 
 "ครับบบ สวัสดีครับคุณพ่อ !! " เสียงผมตอบรับกลับไปอย่างเข็มเเข็ง(?) ถถถ 
 "จะกลับทำไมไม่โทรบอกพ่อล่ะ" เสียงพ่อดุเบา 
 "นี่เกรดของเเบคค" ผมทำเนียนเปลี่ยนเรื่อง ประเด็นก็เเบตหมดนี่เเหละครับ 55555 
 "ลูกต้องเป็นหมอนะ" พ่อพับเกรดของผมเเล้วเก็บใส่กระเป๋า 
 "เเต่พ่อครับ ผมอยากเป็นนักบิน !!!" ผมเถียงกลับอย่างไม่ลังเล 
 "ฉันไม่ให้เเกเป็นนักบิน ! เเกต้องเป็นหมอเท่านั้น !!! จำไว้ซะ เลิกหวังลมๆเเล้งบ้าบอคอเเตก อะไรของเเกได้เเล้วฉันไม่ให้เเกเป็น พูดครั้งนี้ครั้งเดียวก็น่าจะรู้เรื่องได้เเล้ว ไม่ต้องถามอีก .. 'เ พ ร า ะ ฉั น ไ ม่ มี วั น เ ป ลี่ ย น ใ จ' !!!"
 "พ่อ !! พ่อเลิกอคติเรื่องเครื่องบินได้เเล้ว เรื่องที่เเม่ตกเครื่องบินตายน่ะ !! มันเป็นอุบัติเหตุ พ่อเข้าใจมั้ย มันเป็นอุบัติเหตุ !!!" ผมกระโคกกลับ 
 "บยอน เเบคฮยอน ..!!!!" พ่อวิ่งเข้ามาตบหน้าผมเข้าอย่างจัง ผมหน้าชาเลยครับ คืออะไร ? หมอมันไม่ใช่ความฝันของผม ผมไม่ต้องการเป็นหมอ ผมอยากเป็นนักบิน ตั้งเเต่เเม่ผมตายไปพ่่อก็เกลียดเครื่องบินเข้าใส้ เเล้วยังไง? ผมต้องเกลียดเหมือนกับพ่อหรอ !?
ไม่มีทางหรอก พ่อไม่เคยออกไปไหน ไม่เคยเปิดหูเปิดตา อยู่เเต่ในห้องครัวกับห้องใต้ดิน !! พ่อจะรู้มั้ยว่าอาชีพนักบินมันสง่าขนาดไหน มันอาจจะทำให้ชีวิตของครอบครัวเราอยู่รอดได้เลย เพราะมีเงินเดือนสูง ไม่เหมือนพ่อ ! ทำงานธุรกิจมืด !
 "ผมไม่เป็น !" ผมยืนยันคำเดิม 
 "เเบคฮยอน เเกต้องไปสอบเข้าคณะเเพทย์ศาสตร์ เข้าใจ?" พ่อทำตัวเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
 "สวัสดีครับ ?" ผู้ชายร่างสูงเดินเข้ามาในบ้าน -*-  หน้าตาดูอายุราวๆผม เขาดูไม่เลวหนิ รูปร่างสูง ซึ่งต่างจากผมโดยสิ้นเชิง = = คิ้วดกดำเป็นเเนวสวย สันจมูกโด่ง นัยน์ตาสีนํ้าตาอ่อน เขาดูดีเเละเฟอร์เฟคมากเเหละ =^= ไม่ใช่ประเด็น ! เขาเข้ามาทำไม? เเขกพ่อหรอ? 
 "สวัสดี นี่ใช่ลูกของคิมมูรึป่าว ?" พ่อผมตอบกลับไป อาคิมมูเป็นเพื่อนของพ่อตั้งเเต่เด็ก เห็นพ่อเคยบอกว่ามีลูกชาย เคยจะให้เราทำความรู้จักกันอยู่ครั้ง เเต่ผมกับเขาไม่มีเวลาว่างหากันเลย = = อย่าบอกนะว่า ..
 "ผมปาร์คชานยอล ลูกชานคนเดียวของคุณคิมมูครับ :) " นายปาร์คงั้นหรอ -______-^ 
 "สวัสดีชานยอล โตเป็นหนุ่มหล่อมากเลย ทำเอาอาจำไม่ได้เลยนะเนี่ย !" พ่อตอบกลับไปอย่างร่าเริง อะไรยังเคลียเรื่องสอบเข้ามหาลัยไม่เสร็จเลย -*- 
 "อ่า ไม่ขนาดนั้นหรอครับ 5555" ชานยอลตอบกลับอย่างสนิทสนม ? 
 "นี่เเบคฮยอน ลูกชายของอาเอง" 
 "สะ.. หวัดดีนะ .. เเบคฮยอน " เขาดูตกใจมากที่เห็นผม ก็ตอนที่คุยกับพ่ออ่ะเขาไม่เห็นผมเพราะผมหลบอยู่หลังพ่อ -____-*
 "สวัสดีครับ" 








นิยายเเนว เเฟนตาซ๊/เวทมนต์