คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 { 100 % }
วันแล้ววันเล่าทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเช่นเดิม
หลังจากเลิกเรียนผมก็จัดการเก็บของ บอกลาแบคฮยอนก่อนจะมุ่งสู่ห้องแบนด์ซ้อมตามปกติแต่ที่ไม่ปกติก็คือวันนี้ไอ้คริสมันนัดพบแบนด์ของทั้งทุกคนที่อยู่ ม.5 รวมทั้งผมด้วย
"มึงวันนี้ไอ้คริสมันจะนัดพวกเราทำไมวะ?"
"อ้าว มึงถามกูแล้วกูถามใครละครับ คุณเซฮุน"
"ก็กูเห็นมึงอยู่กับมันบ่อยกูก็คิดว่ามึงจะรู้อะไรมาอะดิ"
"บ่อย เบ่ยอะไรหละ กูก็อยู่กับมึงตลอด"
"แหม อย่าให้กูพูด อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะที่มึงบ่นเรื่องกลับบ้านอยู่บ่อยๆปกติมึงก็ไม่ได้กลับคนเดียวหนิ" ม..มันรู้ได้ไงครับ!?
"อ..อะไรของมึง"
"ก็ดันมีปาปารัซซี่มือดีแอบถ่ายรูปตอนมึงเดินกลับบ้านสองต่อสองกับคุณชายอู๋ อุ๊บ!" ก่อนที่ไอ้เซฮุนมันจะพูดจบผมก็รีบเอามือไปตะครุบปากมันไว้เมื่อเห็นคริสกำลังเดินผ่านมา เขาหันมามองพวกเราแวบนึงก่อนจะเดินเข้ามาหาเราทั้งคู่
"อย่าลืมนะ วันนี้มีประชุม"
"เออๆ กูจำได้ ไม่ได้สมองปลาทองอย่างคนข้างๆกู"
"ข้างๆมึง...อ้าว เหี้_กูหนิ สมองปลาทองบ้านมึงสิ" ไอ้ฮุนยืนบ่นส่วนผมก็ยืนยิ้มขำๆ ฮ่าฮ่า
"โอเคๆ ไปละ ขี้เกียจดูมึงสองคนกัดกัน"
"กัดกันพ่อง!/กัดกันพ่อง!" ผมกับไอ้ฮุนพูดขึ้นมาพร้อมกัน สงสัยตอนนี้เราคงเป็นพันธมิตรกันแล้วนอกจากไอ้เงิงตรงหน้า
มันหัวเราะก่อนจะใช้ขายาวๆของมันพาตัวเองออกไปอย่างรวดเร็ว สงสัยจะรีบไปซ้อมเพอร์คัสชั่นละสิ
"มึงอะกัดกู"
"กัดเกิดบ้าอะไร นี้มึงยังไม่เลิกบ้าจี้ตามไอ้คริสมันใช่มั้ยเนี่ย" ผมพูดเสียงดังก่อนจะเดินตัดหน้ามันเพื่อไปหยิบของ
"เฮ้ยยย รอกูด้วยคร๊าบบบ" เซฮุนพูดขึ้นก่อนจะรีบวิ่งตามชานยอลไปเหมือนหมาวิ่งตามเจ้าของ อืม...เปรียบเทียบได้ดี
- can't take my eyes off of you -
หลังจากที่เลิกซ้อมแบนด์ตอนหกโมงครึ่งเพราะไอ้คริสเรียกพบ ผมและเซฮุนก็พากันไปเก็บเครื่องดนตรีของตนเองก่อนจะลากเท้ามาที่ลานโล่ง ที่ที่มันนัดประชุม
จริงๆมันนัดที่ดาดฟ้า แต่ใครมันจะฉลาดขึ้นไปข้างบนโดยที่ตัวเองอยู่ชั้นล่างสุดละครับ (ผมประชด)
ไม่นานทุกคนก็มากันพร้อมรวมทั้งไอ้คริสด้วยมันนั่งลงข้างๆผมก่อนจะเริ่มเปิดประเด็น
"ทุกคนรู้ใช่มั้ยว่าปีนี้เป็นปีของเรา"
"?" ตอนแรกผมคิดว่าผมโง่อยู่คนเดียวที่ไม่เข้าใจที่มันพูด แต่ ผมคิดผิดครับ ทุกคนพร้อมส่งสายตางุนงงไปที่ไอ้คริส รวมทั้งผมและเซฮุนด้วย
"เอ่อ..ก็ปีนี้วันกีฬาสีพวกเราต้องเป็นคนคิดพาเหรดไง"
"อ๋ออ~" เช่นเดิม ทุกคนพร้อมใจกันร้องอ๋อ นั่นสินะ ปีนี้พวกเราต้องจัดพาเหรดนี่นา จะเอารูปอะไรดีวะ แอบตื่นเต้นนะเนี่ย
"และวันนี้ที่กูเรียกทุกคนมา เพื่อจะให้ทุกคนไปช่วยกันคิดว่า จะทำรูปอะไรบ้าง...ร่างๆมาให้ด้วยก็ดี"
อืมมม ผมอยากได้รูปทะเล แต่ จะจัดยังไงให้เป็นทะเลดีหล่ะ
"เออ กูมีเรื่องแค่นี้แหละที่จะพูด ไปละบ๊ายบาย" อ้าว ที่กูเลิกเร็วไปชั่วโมงเพื่อฟังมึงพูดแค่ไม่ถึง 10 นาทีเนี่ยนะ!?
เออ ก็ดี แอบหนีซ้อมซักวันนึงคงไม่เป็นไรหรอก
"มึงอยากได้รูปอะไร"
"อืม ไม่รู้สิ ทะเล ท้องฟ้า ธงประจำชาติอะไรแบบนี้มั้ง แล้วมึงหล่ะ?"
"อืม กูหรอ กูอยากได้รูปหมาป่า"
"เพราะ?"
"ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้"
"พ่อง" หลังจากที่ผมยืนบ่นไอเซฮุนมาตลอดทางออกนอกโรงเรียนซักพักอยู่ดีก็แอบสังเกตเห็นหัวใครไม่รู้ผลุบๆโผล่ๆมองมาทางเราสองคน
"เฮ้ยนั่นเค้ามองพวกเราป่าววะ" เซฮุนหันไปมองตามสายตาของผมก่อนดวงตาค่อยๆเบิกกว่าขึ้น
"เฮ้ย!" ไอ้ฮุนค่อยวิ่งผ่านผมไปหาคนตัวเล็กที่ค่อยๆเดินออกมาจากริมกำแพง แสงไฟสลัวๆทำให้ผมแอบเห็บถึงใบหน้าหวานของเธอ...เธอหรือนาย ชักไม่แน่ใจ
ผู้ชายเหี้ยไรวะ หน้าหวานโคตร!
ผมเห็นเซฮุนเดินไปคุยกับหนุ่มหน้าหวานคนนั้นซักพักก็ค่อยจูงมือกันมาหาผม
"แอบซุกแฟนหรอมึง?"
"เออ"
"จริงจัง!?"
"ก็คนเนี้ยะ แฟนกู" เซฮุนจับไหล่ของคนตัวเล็กก่อนจะดันมาหาผม แหม หวานกันเข้าไป ทีหลังผมจะให้แบคฮยอนมารอผมบ้าง ถ้าไอไคมันอนุญาตอ่านะ ไอนั่นแม่ง หวงแบคยังกับลูกตัวเอง ชยอลเลยซวย
"มึงนี่ลู่หาน ลู่นี่เพื่อนฮุนเอง ชานยอล"
"สวัสดีครับ"
"ส..สวัสดีครับ" ลู่หานพูดกับผมอย่างกล้าๆกลัวๆ ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ถึงผมจะฟันเยอะ แต่ผมกัดไม่เก่งครับ
"เอ่อ...ถ้าไม่มีไรแล้ว กูกลับก่อนนะ ป้ะลู่ บาย"
"เฮ้ย ไรวะ เจอแฟนแล้วทิ้งเพื่อนเลยหรอ!" ผมตะโกนไปหามันแต่มันกลับหันหลังมาแลบลิ้นใส่ อะ..ไอ้หัวเกรียน
- can't take my eyes off of you -
อยู่คนเดียวกับตอนเย็นเย็น
และก็ไม่เห็นว่าจะต้องมีใครใครมาเคียงข้าง
อยู่ลำพังกับความอ้างว้าง
นั่งมองดูแสงรำไรของดวงตะวันจนลับไป
ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเพลงนี้มันตรงกับตัวเองจัง
ฟังแล้วเศร้า
โป๊ก!
เหี้_ตัวไหนมาตบหัวผมอีกแล้วเนี่ย อย่าบอกนะว่าตัวเดิม...
"เดินเหม่ออีกละ เดี๋ยววันไหนกูจะถีบมึงตกลงไปตาย"
"กล้าหรอ"
"กล้า" หึ มันพูดไปงั้นแหละ แต่ถ้ามันถีบผมจริงๆผมจะลากเงิงมันออกมาด้วย
ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากเดินหน้าต่อไปจนนำหน้าไอ้คริส
"นี่ไปไหนเนี่ย" คริสวิ่งตามมาจนทันก่อนจะหันมาถามผม
"กลับบ้านดิ ถามแปลกๆ"
"กลับด้วย"
"เรื่องของมึง"
"ดี นี่มึงแบกของอะไรกลับเยอะแยะว่ะเนี่ย"
"โครงงาน เอากลับไปทำ" มันถามคำ ผมก็ตอบคำ ถามอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะจริง
อยู่ดีๆของในมือของผมก็ถูกช่วงชิงไปโดยคนข้างๆ
"เห้ย เอาคืนมา ถือเองได้"
"ไม่เอา อยากช่วย" ผมว่าผมไม่ได้แปลกนะ มันหน่ะแปลก แปลกมากๆ อยากจะเอาไฟฉายไปส่องดูสมองมันว่านี่ใช่คริส หนุ่มหล่อมาดเท่ในตำนานจริงรึเปล่า
"มองอะไรของมึง" ผมกระพริบตาปริบๆเพื่อเรียกสติก่อนสตาร์ต ก่อนจะเริ่มเดินต่อ
เมื่อวานจับมือ
วันนี้ช่วยถือของ
แล้ววันอื่นมันจะมากกว่านี้มั้ยเนี่ย ชักไม่แน่ใจ ถ้าผมต้องกลับบ้านกับมันทุกวันผมคง...โอย ไม่อยากจะคิดเลย ผมควรเป็นคนเริ่มจับมือ ช่วยถือของอะไรแบบนี้ป่าววะ?
to be continue...
ทำไงดี ชานยอลสับสนทางเพศ ?
พี่อู๋ถือของให้น้องชาน กรี๊สสส
ความคิดเห็น