คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 : เที่ยวเล่น
Chapter 8 : เที่ยวเล่น
ณ ห้างชื่อดังใจกลางเมืองหลวงของประเทศเล็กๆที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีต่างๆมากมายมีการจัดแสดงสินค้าอยู่หลากหลายชนิด และที่วินด์กำลังสนใจอยู่คือสิ่งที่ตัวเขาสมัยเด็กไม่ได้สัมผัสมัน ‘ เกม ‘
“ พี่วินด์ไม่เคยเล่นเกมหรอ “ เด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างๆทักเขาเหมือนรู้ในสิ่งที่กำลังคิดอยู่ มันจะแปลกไหมนะถ้าเขาบอกว่าชีวิตในวัยเด็กของตนเองไม่เคยได้สัมผัสสิ่งที่เรียกว่า ‘ เกม ‘ เลยแม้แต่น้อย ขนาดเพื่อนยังไม่มีด้วยซ้ำจะมีก็แต่หนังสือมากมายที่อยู่ในห้องสมุดของตัวบ้านนั่นละ
“ ไม่เคยหรอกแต่พี่ก็เคยอ่านๆมาบ้างนะ “ วินด์ตอบแบบตะกุกตะกัก เห็นทีหลังจากเสร็จงานนี้เขาคงต้องขอหาอะไรเล่นบ้างแล้วละ
“ มีให้ทดลองเล่นด้วยนะพี่ชาย “ เด็กสาวพูดพร้อมกับจูงมือเขาเดินไปยังโซนให้ทดลองเล่นเพื่อต่อคิว และไม่นานนักเครื่องทดสอบเครื่องหนึ่งก็ว่างพอดี
ถึงจะบอกว่าเป็นเกมแต่มันคือเกมกึ่งเสมือนจริงด้วยแว่นตาที่จะฉายภาพแบบ Reality Visual และใช้จอยคอนโทลเลอร์บังคับ ภาพทั้งหมดที่เห็นจะเสมือนจริงมากจนแยกแทบไม่ออกเลยทีเดียว
วินด์ที่มาถึงก็ยังคงแสดงท่าทีไม่ชินออกมาอย่างเห็นได้ชักจนต้องให้เด็กอายุน้อยกว่าสอนเล่นแบบพื้นฐาน แต่มันก็แทบจะไม่ต่างจากที่ตัวเองเคยศึกษาจากหนังสือและอินเทอร์เน็ต ถ้าถามว่าเขาอยากเล่นเกมไหมขอบอกตรงนี้เลยไม่ว่าวัยรุ่นคนไหนต่างก็ต้องมีความรู้สึกอยากจะลิ้มลองทั้งนั้น แต่เวลาของนายวายุคนนี้ไม่เคยว่างแม้แต่วินาที เพราะฉะนั้นการทำสิ่งที่มีค่าเช่นเวลาไปใช้โดยเปล่าประโยชน์จึงไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
หลังจากทดลองเล่นอยู่ครู่หนึ่งโดยเกมที่หยิบมาเพื่อนทดสอบในครั้งนี้คือเกมแนว FPS คือ First Player Shooter ที่เป็นแนวเดินๆยิงๆธรรมดาแต่จะให้พูดแบบนั้นก็คงไม่ดีนักสำหรับพวกมีฝีมือ เพราะคุณจะสามารถรู้ตำแหน่งศัตรูได้ด้วยเสียงการเดินของเท้าและปืนที่ลั่นไก
การทดลองเล่นครั้งนี้จบลงด้วยความอึ้งและทึ่งของคนที่ต่อคิวคมชมและผู้ให้การทดสอบ ถึงแม้ศัตรูจะเป็นเพียง AI แต่ก็ถูกวินด์เลือกไว้ในระดับสูงสุดซึ่งมีทักษะและการคำนวนเหมือนมนุษย์จริงๆและเก่งกาจพอๆกับทีมที่แข้งตาม E-Sport
“ เกมหรอก็งั้นๆละ “ วินด์บ่นอุบคนเดียวหลังเดินแยกออกมาท่ามกลางสายตาตะลึงของกลุ่มผู้เล่นที่มาทั้งเพื่อทดสอบและเป็นคนในวงการอยู่แล้ว และก่อนจะเดินแยกมาก็ถูกคนมากมายเชิญให้เข้าร่วม Guild ซึ่งแน่นอนคำตอบคือปฏิเสธ สำหรับเขาแล้วการไปฝึกซ้อมกับหน่วยจู่โจมพิเศษในสนามจริงคงสนุกกว่ามานั่งทำอะไรแบบนี้มากมายนัก
ส่วนเด็กสาวที่เดินตามต้อยๆตอนนี้ก็มีใบหน้าสงสัยไม่ต่างกับพวกผู้เล่นที่ยืนอยู่ด้านหลังเท่าไรนัก เพราะถึงแม้จะเป็นเด็กประถมแต่พวก Casting Gamer หรือที่รู้จักดีในชื่อนักแคสเกมที่มีชื่อเสียงมากมายเธอก็เคยดูมาหมดแล้วแต่ฝีมือการเล่นระดับนี้มันเหนือกว่ามากมายนัก
การใช้มุมอับสายตาการหลบฉากที่แนบเนียนจนไปถึงประสาทสัมผัสการได้ยินและมองเห็นไม่ว่าจะเป็นด้านใดพี่ชายของเธอนั้นยอดเยี่ยมกว่าคนธรรมดาอย่างเด่นชัด
“ พี่ชายไม่เคยเล่นเกมจริงๆหรอ “ ในที่สุดเด็กสาวที่เดินอยู่ข้างๆก็ถามออกมาอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เก็บความสงสัยไว้ไม่มิดจริงๆ
“ เอ๋ นึกว่าพี่โกหกหรอไม่เคยจริงๆนา “ วินด์ตอบแบบเอื่อยเฉื่อยพลางเดินไปโน่นมานี่เรื่อยเปื่อยแบบสบายๆ ซึ่งไม่ได้ทำมาหลายปีแล้ว
ระหว่างเดินไปมาข้าวของมากมายก็ถูกซื้อตั้งแต่ที่นอน โซฟา โต๊ะเขียนหนังสือ ตู้เสื้อผ้า และอีกมากมายที่มีไว้สำหรับประดับตกแต่งห้องรวมไปถึงเสื้อผ้าน่ารักต่างๆที่เด็กสาวเป็นคนเลือกเพราะปัจจุบันเธอนอนที่ห้องวินด์หรือไม่ก็ห้องวิจัยอยู่เสมอ จนวินด์นึกได้ว่าเธอยังไม่มีห้องส่วนตัวนั่นเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ต้องมาที่นี่ในวันนี้
“ พอแล้วละมั้ง “ หลังจากเดินไปเดินมาได้พักใหญ่ตั้งแต่ชั้นล่างสุดไล่มาจนถึงส่วนบนสุดที่เป็นสวนสนุกเครื่องเล่นมากมายและร้านอาหารอีกหลายแบรนด์เนม
“ ถ้าจากที่จดไว้ก็หมดแล้วละคะ กินข้าวเที่ยงเลยได้ไหมอ่า “ เด็กน้อยว่าพลางลูบท้องตัวเองป้อยๆเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงความหิว
ถึงแม้จะบอกว่ามนุษย์สามารถอาศัยอยู่บนพื้นโลกได้อย่างปกติก็ตาม แต่พืชผลการเกษตรและอื่นๆอีกมากมายทั้งปศุสัตว์และการเพาะเลี้ยงสายพันธุ์ปลายังไม่เพียงพอต่อความต้องการ เพราะฉะนั้นอาหารที่รับประทานกันอยู่ร้อยละ 50 ในชนชั้นสูงและเกือบจะ 90% ในชนชั้นกลาง เป็นอาหารที่ใช้โปรตีนสังเคาะห์ขึ้นและแต่งกลิ่นกับรสชาติให้ใกล้เคียงของจริง … ไม่ต้องพูดถึงชนชั้นล่างเลยสักนิด
แต่ก็มีร้านอาหารบางแบรนด์ที่ฮุบกิจการเพาะปลูกกับปศุสัตว์ไว้กับตนเองทำให้มีอาหารที่เป็นอาหารจริงๆอยู่ แต่ราคาก็พุ่งสูงขึ้นมากเช่นเดียวกัน
หลังจากเลือกร้านอยู่นานวินด์ก็มาหยุดอยู่หน้าร้านอาหารที่ตนเองเคยมากินกับริณพร้อมเพื่อนๆตอนงานเลี้ยงห้องบ่อยๆ และดูเหมือนจะเป็นร้านโปรดของริณด้วย
“ ที่นี่นะ “ วินด์กล่าวออกมาก่อนจะเดินนำเอริซ่าเข้าไปด้านในที่มีการตกแต่งสไตล์อังกฤษทั้งเคาน์เตอร์และบาร์แทบจะเหมือนสมัยยุคกลางทั้งหมด
ระหว่างทานอาหารอยู่วินด์ลอบมองไปรอบๆเป็นระยะๆไม่ใช่เพราะระวังตัวแต่กำลังพยายามนึกถึงคนที่ตนเองรักในตอนที่ยังมีลมหายใจอยู่ ทั้งกริยาและท่าทางทั้งหมดยังคงอยู่ในความทรงจำของเขาแทบทุกอย่าง อาหารที่เธอชอบกิน เครื่องดื่มที่ถูกสั่งเป็นประจำ ไม่เคยมีอะไรที่ถูกลืมเลือนไปแม้แต่นิดเดียว
“ พี่วินด์ขา หนูกินเสร็จแล้วนะ “ เอริซ่าที่มองวินด์เหม่ออยู่ครู่หนึ่งพูดออกมาแต่ก็ยังคงไร้เสียงตอบกลับจากวินด์ที่ถือช้อนค้างไว้อย่างนั้น
“ พี่วินด์ “ เด็กน้อยเอามือไปปัดๆด้านหน้าจนชายหนุ่มรู้สึกตัวในที่สุดก่อนจะรีบลงมือรับประทานอาหารตรงหน้าให้หมดและสั่งเครื่องดื่มกับของหวานมากินปิดท้ายให้ครบคอร์ส
“ พี่วินด์จำที่หนูถามเมื่อวานได้ไหม “ เอริซ่าถามวินด์ด้วยน้ำเสียงราบเรียบผิดปกติก่อนที่วินด์จะตอบโดยไม่ไดสังเกตอะไร
“ อื๋อ อะไรหรอ “ วินด์ตอบออกมาพลางกินพาเฟต์ไปเรื่อย
“ ก็ที่ว่าความรักคืออะไรไงคะ “ เอริซ่าถามเสียงแป๋วด้วยใบหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ ต่างกับวินด์ที่ตกใจกับคำถามจนเผลอกลืนสตอเบอร์รี่ลงไปทั้งลูก
“ อ๋อ มันก็คงจะเป็นความรู้สึกชอบใครมากๆ หรือคิดถึงคนๆนั้นตลอดเวลาละมั้ง “ วินด์ตอบพลางนึกถึงกรณีตนเองกับริณ
“ งั้นหรอ “ เด็กน้อยนิ่งไปพักหนึ่งแล้วทำท่าทางเหมือนคิดอะไรสักอย่างอยู่นาน ซึ่งวินด์ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก
“ งั้นหนูว่า “ เอริซ่าเงียบจังหวะก่อนจะหายใจเข้าลึกๆจนวินด์รู้สึกสงสัยว่าเธอจะทำอะไร
“ หนูว่าหนูคงชอบพี่ชายแล้วละ “ เด็กสาวพูดออกมาพร้อมๆกับเอียงคอทำตาแป๋วใส่ จนวินด์ตกใจแทบล้มลงจากเก้าอี้
ถึงแม้ชายหนุ่มที่ชื่อว่าวายุนั้นจะเป็นเพียงแค่พวกไร้ตัวตนในโรงเรียนแต่ใครก็ตามที่คุ้นเคยหรือคลุกคลีกับ S-Class เป็นประจำย่อมรู้จักเขาเป็นอย่างดี หน้าตาที่ปกติจะไม่ได้ดูเด่นนักแต่เมื่อสังเกตแล้วหล่อไม่แพ้กับนายแบบอีกทั้งยังซ่อนรูปที่สมส่วนเต็มไปด้วยกล้ามที่ไม่ใหญ่นักเรียกว่างามแต่พอตัว ทำให้สาวๆหลายคนทยอยมาสารภาพรักเขาเรื่อยๆจนกลายเป็นตำนาน ‘ เจ้าชายผู้ไร้ตัวตน ‘ ของโรงเรียนไปในที่สุด
ดังเช่นที่กล่าวมาทำให้การรับมือในสถานการณ์บอกรักแบบนี้เป็นเรื่องง่ายดายมากสำหรับเขา แต่คนที่สารภาพรักครานี้ดันเป็นน้องสาวของชายที่เขาเกลียดและเกือบพลั้งมือฆ่า เป็นเหมือนน้องสาวจริงๆของเขาในเวลาเพียงไม่กี่วันเป็นเด็กสาวที่คล้ายกับเธอคนนั้นแบบสุดๆ
‘ แล้วจะทำยังไงดี ‘ ถึงแม้จะคิดแบบนั้นในใจแต่ยังไงคำตอบต้องเป็น ‘ No ‘ แน่นอน แต่จะให้เหตุผลที่ปฏิเสะยังไงละไม่ต้องสวยหรูนักจนดูโอเวอร์ขอแค่ให้มันพอฟังแล้วยอมรับได้ก็พอ
“ … พี่วินด์ “ ไม่รู้ว่าเด็กน้อยสงสัยที่เขานิ่งเงียบไปหรือเปล่าแต่คิดเลขแบบง่ายๆเลยยังไง 17 ยังโสดซิงแบบเขาหักลบกับ 13 ปีที่ยังใสซื่อบริสุทธิ์แบบเด็กน้อยคนนี้แล้ว ไม่ว่าจะคิดกี่ตลบก็ต้องเป็น ‘ Say No ‘ แน่นอน
“ นี่เราเข้าใจความหมายที่พูดมาไหมเนี่ย “ วินด์ถามติดตลกและพยายามยิ้มด้วยใบหน้า Poker Face เต็มที่ และดูเหมือนเธอจะเข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ
“ คะ ก็เข้าใจนั่นละ “ เด็กน้อยเอียงคอด้วยความสงสัยว่าพี่ชายของเธอจะถามทำไม ในเมื่อเขาเองก็เป็นคนบอกแล้วเธอก็คิดว่ามันใช่ในความรู้สึกนั่นละ
“ เด็กน้อยเธอนี่นะ “ วินด์พูดเบาๆกับตัวเองแล้วลอบถอนหายใจ
“ โอเคๆ เอาแบบนี้เป็นไงไว้เราโตกว่านี้อีกหน่อยค่อยมาคิดอีกทีแล้วกันนะ “ วินด์ตอบปัดพลางคิดว่าไว้ให้เป็นเรื่องของอนาคตก็แล้วกันพร้อมกับกุมขมับตัวเองเบาๆกับความซื่อของเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาในตอนนี้
“ ค่าาาาา ~ ~ “ แล้วในที่สุดประเด็นชวนคุกก็ถูกปัดทิ้งไปจากการสนทนานี้พร้อมกับสีหน้าปวดหัวนิดๆจากวินด์ และท่ามีความสุขกับของหวานตรงหน้าจากเด็กสาวอีกคน
หลังจากทานโน่นนี่จนพอแล้ววินด์ได้โทรศัพท์ไปบอกที่บ้านให้เอาของทั้งหมดที่สั่งซื้อและไปส่งวันนี้ติดตั้งในห้องว่างของคฤหาสน์ปีกตะวันออกข้างๆห้องตนเองให้เสร็จก่อนที่เด็กน้อยและเขาจะกลับไปถึงในเย็นนี้
และนี่ก็เป็นเวลาเย็นที่ว่าแล้ว
ทั้งคู่โดยสารรถยนต์ส่วนตัวที่มีลีเป็นสารถีให้กลับถึงบ้านโดยสะดวกโยธินตามปกติ ก่อนที่วินด์จะพาเอริซ่าตรงดิ่งไปยังห้องนอนของเธอ
“ ยินดีต้อนรับสู่บ้านหลังนี้อย่างเป็นทางการนะเอริซ่า “ วินด์พูดขึ้นหลังจากที่เด็กน้อยได้เห็นห้องนอนของตัวเอง วอลเปเปอร์สีชมูอ่อน ที่นอนและโซฟาทั้งหมดที่เธอได้เลือกเอง ตุ๊กตามากมายที่ชื่นชอบวางรวมกันอยู่มุมหนึ่งของห้องนอน
“ ขอบคุณนะคะพี่วินด์ “ เด็กสาวกอดพี่ชายของเธอแล้วเดินสำรวจไปรอบๆห้อง ตั้งแต่ห้องน้ำไปจนถึงระเบียงที่เห็นบ่อปลาน้ำใสแจ๋วเห็นสัตว์น้ำหลายชนิดแหวกว่ายอยู่ในนั้น
“ ชอบไหมละ “ วินด์ถามพร้อมกับเดินไปอุ้มเอริซ่าขึ้นมาบนหลังของตนเอง
“ งั้นวันนี้พักผ่อนให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้เรายังมีคิวไปเที่ยวกันต่ออีกนิดหน่อยแล้วพี่จะพาเธอไปเข้าโรงเรียนด้วยเลย “ ชายหนุ่มพูดออกมาโดยที่ไม่รู้ว่าเด็กสาวบนหลังของตนนั้นหลับปุ๋ยไปแล้ว กว่าจะรู้ตัวก็กินเวลาหลายนาทีอยู่
“ นี่เอริซ่าไปอาบน้ำก่อนสิ” วินด์ที่วางเด็กสาวลงบนที่นอนแล้วลูบไล้เส้นผมที่นุ่มจนเหมือนผ้าแพรของเธอที่ปิดหน้าอยู่
“ ค่า ~ ~ “ เอริซ่าตอบด้วยน้ำเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ก่อนจะลุกขึ้นไปด้วยท่าทีงัวเงียพร้อมๆกับวินด์ที่เดินออกจากห้องของตนเองไปยังห้องนอนเพื่อที่จะเตรียมพักผ่อนเตรียมตัวให้พร้อมกับเช้าวันถัดมาที่จะต้องไปงานเลี้ยงเล็กๆของเขากับเพื่อนต่อ
....
“ เอ้าว่าไงมาแล้วหรอวินด์ “ เสียงยูตะโกนเรียกจากอาคารของเอสคลาสดังจนได้ยินมาถึงอีกฝั่ง
วินด์ในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6 ของเอสคลาส เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวขลิบด้วยด้ายสีทองตามชายเสื้อถูกพับแขนขึ้นจนเกือบถึงหัวไหล่ กางเกงฟอร์มสีดำขายาวทรงเดฟกับรองเท้าผ้าใบสีดำ บริเวณอกเสื้อด้านขวาติดเข็มกลัดที่เป็นตราของโรงเรียนสีทองและเนคไทสีดำที่ถูกผูกไว้แบบหลวมๆ
เอริซ่ากับชุดเดรสยาวถุงเข่ามีฮูดสีเหลืองหูแมวที่ใส่อยู่เป็นประจำเพียงแต่คราวนี้เป็นสีชมพูอ่อนๆรองเท้าส้นสูงเดียวกับเดรสผูกโบเล็กๆน่ารักเอาไว้เดินตามพี่ชายคนใหม่ของตนเองต้อยๆจนเหมือนพี่น้องกันจริงๆ
“ แหมเดินตามไม่ห่างเลยนะหนูเอริ “ ยูตะที่ได้ทีหน่อยก็แซวเสียจนเอริซ่าเขินหลบหลังวินด์แต่ก็ถูกมือหนึ่งสกิดที่หัวไหล่เบาๆ โดยที่ไม่ต้องมองผู้ที่ทำเช่นนั้นคงหนีไม่พ้นมิเนอร์ว่าที่ยืนอยู่ข้างๆยูตะด้วยนั่นเอง
“ พวกนายนี่น๊า “ วินด์ที่ได้ทีสวนรีบยิงไปดอกหนึ่งแรงๆทันทีแต่ที่เก็บอาการเขินไว้ไม่อยู่แทนที่จะเป็นหญิงสาวที่ดูแก่กว่าปีสองปีดันเป็นเจ้าตัวเพื่อนรักที่ก้มหน้างุดคนเดียวจนปิยะถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ พอกันทั้งคู่ “ ปิยะกล่าวสรุปคนเดียวแล้วหันหลังเดินนำไปยังที่ๆประกอบพิธีมอบประกาศนียบัตรเรียนจบเฉพาะของเอสคลาสที่จัดงานแยกอย่างเป็นเอกเทศ
ผู้เข้าร่วมงานโดยส่วนมากจะเป็นรุ่นน้องที่ต้องมารับการส่งต่อแหวนรุ่นอันเป็นธรรมเนียมและเหล่าญาติของนักเรียนที่สำเร็จการศึกษา ไม่เว้นแม้แต่พ่อของเขาที่มาในฐานะผู้ปกครอง
หลังรับประกาศนียบัตรแล้วถ่ายรูปเป็นที่ละลึกนิดหน่อยวินด์ก็ได้เรียกเหล่าเพื่อนสนิทมิตรสหายมาบอกความจริงของตนเองทันทีเพราะจะให้โกหกต่อไปก็คงจะรู้สึกไม่สบายแล้วขออนุญาตผู้เป็นบิดาเพื่อไปสังสรรค์กับเพื่อนรักทั้งสองคน ปิยะ และ ยูตะ ซึ่งภูมิก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด
“ เอริซ่าจะกลับบ้านไปพร้อมกับคุณพ่อเลยไหม เพราะพี่จะไปเที่ยวต่อกับเพื่อนอีกนิดหน่อย “ วินด์เอ่ยถามเด็กสาวที่ขี่หลังตนเองอยู่ เพราะไม่อยากให้เธอไปนั่งฟังบรรยากาศผู้ใหญ่คุยกันให้ปวดหัวเล่นเปล่าๆ
“ ไม่คะถ้าพี่วินด์ไปหนูก็จะไปด้วย “ เด็กน้อยตอบวินด์ทันควันโดยไม่ต้องคิดก่อนเลยแม้แต่น้อยเรียกสายตาเอ็นดูจากผู้ใหญ่รอบๆได้เป็นอย่างดี ถึงเรื่องความใสซื่อของเธอจะไม่ค่อยจริงเท่าไรนักเท่าที่วินด์เจอมาก็ตาม
“ ไม่กี่วันเองนะดูสิปิยะ “ ยูตะได้ทีก็รีบแซวอีกครั้งไม่ให้มิเนอร์ว่าที่ยืนคุยอยู่กับพ่อของวินด์ได้ยิน สงสัยจะกลัวโดนสกิดอีกครั้งก็ได้
“ ไม่ต้องเลยก็น้องเขานิสัยดี เราก็ดันชอบดูแลเด็กๆอยู่แล้วด้วย “ ที่วินด์พูดก็ไม่ได้บิดเบือนความจริงนักเพราะนิสัยชอบดูแลคนอื่นนี้อาจจะติดมาจากท่านปู่ที่เขาเคารพมากก็ได้ เพราะเป็นฝ่ายที่ถูกดูแลตอนเด็กๆเป็นประจำนั่นเอง
“ งั้นตกลงไปร้านอาหารหน้าโรงเรียนแล้วกัน “ ปิยะเรียกให้เพื่อนๆทั้งสองคนกลับมาที่ประเด็นเดิม ส่วนที่จะคุยนั้นก็ไม่พ้นเรื่องของริณนั่นเอง
“ ตกลง งั้นไปกันเถอะฉันอยากรีบกลับบ้านสักที “ วินด์กล่าวจบก็เดินนำทุกคนไปยังทางออกทันทีเพื่อเริ่มสนทนาเกี่ยวกับสิ่งที่ฝากให้ปิยะทำ
_____________________________________________________________
กลับจากสอบฟิสิกส์ก็เริ่มแต่งทันที .... สรุปเลยรั่วกระจาย lol
ตกลงใครอวยคู่ วินด์ x เอริซ่า บ้างเนี่ย ฮ่าๆ
สงสารนางเอกที่ถูกลืมจริงๆ lol
// โดนริณตบ
ความคิดเห็น