Lore Of Magician

                  The   Lore  Of  Magician
 

ตอนที่  1  จุดเริ่มต้น

         สายลมพัดเอากลิ่นดินและนำฝนเข้าสู่ประสาทสัมผัส  
เสียงฟ้าร้องคํารามรอบบริเวณเนินเขาแห่งเทพ   ต้นไม้รอบบริเวณลู่ลมไปตามความแรงของลมที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ    กลิ่นอายแห่งเวทมนตร์ทั้งหมด
ครอบคลุมทั่วเนินเขาแห่งเทพ  เมื่อมันไปผสมผสานกับพลังเก่าแก่ที่อยู่ที่นี่มานานแล้ว  กลับเพิ่มพลังเวทมนตร์เป็นพันเท่าทวีคูณ 
       หญิงชราภายใต้ชุดคลุมสีขาว  ในมือถือคฑาสีทอง ที่มียอดเป็นลูกแก้วคริสตัลส่องแสงนวลตาสีทองออกมา   ยืนอยู่ตรงหน้าแท่นศิลาสีดํามันปลาบ  ซึ่งบนแท่นนั้นมีเด็กทารกเพศหญิงนอนอยู่บนนั้น   รอบตัวของหญิงชราและแท่นศิลา  รายล้อมด้วยพ่อมดแม่มดจํานวนมากเป็นวงกลม  ซึ่งทั้งหมดใส่ชุดไฮวิสาจ  ซึ่งแสดงถึงพลังอํานาจเวทมนตร์ของแต่ละคน   ทุกคนนั้น กําลังร่ายคาถาและถือคฑาที่เปล่งแสงสีขาวนวลซึ่งตัดกับฟากฟ้าที่บัดนี้เป็นสีดําทะมึน  แสงจากปลายคฑาของเหล่าพ่อมดและแม่มดทั้งหมดพุ่งเข้าไปรวมเป็นจุดเดียวที่คฑาของหญิงชรา   และเมื่อมันรวมที่คฑาของหญิงชราแล้วแสงสีทองก็พุ่งออกมาจากคฑาแห่งวิญญานเข้าสู่ร่างของทารกน้อย  เป็นที่น่าแปลกเป็นยิ่งนักที่เด็กทารกตัวน้อยนั้นสามารถนอนอยู่ได้โดยไม่ตกใจตื่นกับเสียงฟ้าผ่าที่ผ่าลงมาข้างๆกับศิลา  ดูเหมือนว่าแสงสีทองที่ห่อหุ้มตัวเด็กน้อยไว้นั้นเป็นตัวกั้นเด็กน้อยกับเสียงทั้งปวงที่เกิดขึ้น   เมื่อลําแสงสีทองสุดท้ายของคฑาของหญิงชราพุ่งเข้าสู่ตัวเด็กน้อยแล้ว  หญิงชราก็ล้มลงทันที  ทําให้เหล่าพ่อมดและแม่มดนั้นวิ่งเข้ามาพยุงไว้แทบไม่ทัน  หญิงชราพยายามปัดมือที่ช่วยพยุงนางออก   สีหน้าของนางทรนงและองอาจเต็มไปด้วยอํานาจ ที่แสดงให้เห็นว่ากาลเวลาก็ไม่สามารถพรากมันไปจากนางได้  นางยืดกายขึ้นมาพร้อมกับนําลูกแก้วที่อยู่บนยอดของคฑาออกมาจากตัวคฑา   นางใช้เวทมนตร์สุดท้ายของนางร่ายใส่หัวลูกแก้วให้มันแปลเปลี่ยนกลายเป็นต่างหูคริสตัลคู่เล็ก หนึ่งคู่และนางก็ทําการใส่ให้เด็กทารกซึ่งไม่รู้สึกตัวแม้แต่นิดในขณะทีโดนปลายต่างหูเจาะเข้าที่บริเวณใบหูอันบอบบาง 
   "เท่านี้หน้าที่ของข้าก็เสร็จสิ้นแล้ว  ไฮยาซิน " หญิงชรากล่าวออกมา  พร้อมเรียกแม่มดนางหนึ่งให้มาหานาง   ไฮยาซินเดินเข้ามา  นางเป็นแม่มดรูปร่างเล็ก  ผอมบาง    แต่ว่าท่าทางของนางสูงส่ง  เส้นผมสีขาวของนางปลิวไปกับสายลมที่พัดมา   "เจ้าคะ  นายแม่ " นางก้มลงคํานับแทบเท้าของหญิงชรา
"ไฮยาซินศิษย์รักของข้า  เจ้าจงนําเด็กน้อยผู้นี้ไปอาศัยอยู่กับเจ้าในฐานะบุตรสาว  เลี้ยงดูนางให้เติบโตพร้อมกับเวทมนตร์ของเหล่าสรรพสิ่ง  เลี้ยงดูนางให้เติบโตพร้อมที่จะต้านทานปิศาจร้ายในอีก 15 ปี ข้างหน้าเถิด"  หลังสิ้นเสียงหญิงชราก็ล้มลงที่พื้น   พ่อมดแม่มดที่รายล้อมอยู่ต่างรําไห้ให้แก่นายหญิงของพวกเขาที่จากไป  

         ไฮยาซินอุ้มเด็กน้อยที่บัดนี้ยังนอนหลับอย่างสงบเข้ามาอุ้มไว้ในอ้อมกอด หยาดนําตาของนางไหลลงบนแก้มเด็กน้อย  นางมองเด็กน้อยในอ้อมกอด  พลางคิดถึงอนาคตที่เด็กน้อยจะต้องแบกรับไว้ในอีก 15 ปีข้างหน้า