ตอนฉันเขียนบั๊ก ไหงมันกลายเป็นเกมเพลย์หลักได้ล่ะ! - นิยาย ตอนฉันเขียนบั๊ก ไหงมันกลายเป็นเกมเพลย์หลักได้ล่ะ! : Dek-D.com - Writer
×

    ตอนฉันเขียนบั๊ก ไหงมันกลายเป็นเกมเพลย์หลักได้ล่ะ!

    thebigcattrans

    เรื่องฮาๆของการสร้างเกม บี๊ก!

    ผู้เข้าชมรวม

    530

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    530

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    43
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  20 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  9 ม.ค. 68 / 14:11 น.
    ดูเพิ่มเติม
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ตอนฉันเขียนบั๊ก ไหงมันกลายเป็นเกมเพลย์หลักได้ล่ะ!

     

    เรื่องย่อ

    ช่วงนี้เองที่ "กู่ฟาน" ประธานบริษัทเกม "นิทานสวรรค์" ผู้ซึ่งเป็นที่กล่าวขานในวงการ ต้องเผชิญหน้ากับเสียงวิพากษ์วิจารณ์อีกครั้ง จาก "บั๊ก" เล็กๆ ที่ปรากฏในเกมใหม่ของเขา

     

    กู่ฟาน ผู้ถูกยกย่องให้เป็นนักออกแบบเกมระดับหัวแถว ผลงานของเขามีเอกลักษณ์โดดเด่นเป็นที่ประจักษ์

     

    เริ่มแรกนั้น ผู้เล่นต่างพากันส่ายหน้ากับเกมของเขา มองว่ามันช่างไร้รสชาติซ้ำซาก น่าเบื่อหน่าย ราวกับเป็นเกมขยะที่สร้างมาเพื่อทรมานจิตใจโดยแท้

     

    แต่แล้ว เมื่อผู้เล่นค้นพบ "บั๊ก" อันใหญ่หลวงในเกมเหล่านั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปราวฟ้าผ่า เกมที่เคยจืดชืดกลับกลายเป็นความสนุกสุดหยั่งถึง จนผู้เล่นต้องยอมทุ่มเทเวลาให้กับมันอย่างบ้าคลั่ง ยากที่จะวางมือลง

     

    จากนั้นมา การถกเถียงถึง "บั๊กหรือกลไกของเกมกันแน่" ก็กลับมาอีกครั้งอย่างร้อนแรง

     

    เมื่อถูกถามถึงเรื่องนี้ กู่ฟานได้ให้สัมภาษณ์ด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า

     

    "สวัสดีครับ ผม กู่ฟาน นักออกแบบเกม หรือจะเรียกผมด้วยชื่อภาษาอังกฤษว่า แฟน กู่ (Fan Gu) ก็ได้ครับ"

     

    "ผมขอยืนยันอีกครั้งว่า 'แก่นแท้ของเกม' ที่ทุกคนพูดถึงนั้น ไม่ใช่สิ่งที่บริษัทของผมตั้งใจออกแบบไว้ มันคือบั๊กครับ! เพียงแต่ว่าพวกคุณชอบมัน เราเลยไม่ได้แก้ไขอะไรเท่านั้นเอง!"

    สารบัญจำนวน 0 ตอน
    ตอนแรกสุด

    ลำดับตอน
    ชื่อตอน

    รีวิวจากนักอ่าน

    Empty Review

    นิยายเรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว

    มาเป็นคนแรกที่เขียนรีวิวนิยายให้กับนิยายเรื่องนี้กัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    กำลังโหลด...