(จบแล้ว) เสน่หา...ยัยเปียโน

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 6 เสียรัก เสียเธอ เสียใจ 100%

ตอน 6 เสียรัก เสียเธอ เสียใจ 100%

คุณพัส นีน่า

"แล้วอาเจสผมละ ไม่รักเขาแล้วเหรอ"

"นีน่าไม่ได้รักเขาเลยเขาเข้ามายุ่งกับนีน่าแต่นีน่าไม่ได้สนใจเขาเลยจริงๆนะคะพัส"ไม่สนใจแต่ทำไหมไปไหนมาไหนด้วยกัน ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัว

"อ่อเหรอ!"

"กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม"

"ผมขอคิดดูก่อนนะ"

"นีน่าขอโทษ นีน่าจะรอคุณนะพัสที่รักของนีน่า"พอเธอพูดจบผมว่างสายจากเธอทันที ผมโทรหาเพื่อน

"อยู่ไหนวะนัท จะไปหานะ"

"อยู่ข้างนอก ร้านโซเฟียเนี่ยมีไรเปล่า"

"กูอกหักวะ"

"เออ มาเลยกูกับโซเฟียพูดถึงมึงอยู่เนี่ย"ผมว่างสายจากเพื่อนตรงไปที่ร้านโซเฟียทันที

                             นัท โซเฟีย คุณพัส

ณ. ร้าน Coffee Sofia

รถเบนซ์อันหรูจอดเทียบหน้าร้านโซเฟียทันที ผมเก้าเท้าลงจากรถตรงไปในร้าน เสียงเพื่อนชายผมดังขึ้นมาเลยว่า

"มึงมานั่งนี้เลยพัส"ผมนั่งลงข้างๆมัน โซเฟียนั่งตรงข้ามกับผม ผมพูดขึ้นด้วยความโมโห

"แม่งกูอกหัก นีน่าหักหลังกูเจ็บชิบ แม่งเสียความรู้สึกวะอุสาไว้ใจ ทำกับกูแบบนี้ได้ไงวะ"โซเฟียเอ่ยปากออกมาว่า

"ใจเย็นพัส ขอโทษละกันที่ไม่ได้บอกแต่ทีแรก ตอนแรกกะจะบอกแหละแต่ให้รู้เองจะดีกว่า"ผมตอบเธอกลับไปว่า

"ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยเธอก็เตือนฉันไง"เพื่อนนัทเสริมต่อเลยว่า

"แล้วเรื่องราวเป็นมายังไงวะ ถึงรู้ว่านีน่ามีคนอื่น โซเฟียเล่าให้กูฟังว่านีน่าไปคบกับอาเจสมึงเป็นเรื่องจริงเหรอวะ"ผมนั่งมองหน้ามัน และพูดออกไปว่า

"อืม..เป็นเรื่องจริงนีน่าไปคบกับอาเจสกู"โซเฟียพูดแทรกขึ้นมาเลยว่า

"ว่าแล้วเชียว ว่ามันต้องเป็นแบบนี้"เพื่อนนัทถามต่ออีก

"แล้วมึงรู้ได้ไงว่านีน่ากับอาเจสคบกันอะ?"ผมเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด

"กูออกไปซื้อของให้แม่ก่อนจะกลับบ้าน แต่กูยังไม่ได้กลับเลย กูให้เปียโนเลือกซื้อของให้ กูหันไปเห็นผู้หญิงที่คล้ายนีน่าเดินควงแขนกับผู้ชายคนนึ่ง กูเลยตัดสินใจเดินตามไปดู เลยรู้ว่าเป็นนีน่ากับอาเจสกู แม่งเดินควงแขนกันสะหวานชื่น วินาทีนั้นกูอยากต่อยอาเจสกูมาก แต่กูทำไม่ได้กูนับถืออาเจสมาก แล้วอาเจสเขาไม่รู้ด้วยว่ากูกับนีน่าคบกัน"พอผมพูดจบโซเฟียพูดต่อ

"นีน่าก็รู้จักอาเจสว่าเป็นอาของพัสไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมต้องไปคบกับอาเจสด้วยอะ"เพื่อนนัทเสริมต่อทันที

"ก็อาเจสรวยกว่าไอ้พัสนิ มีทุกอย่างไม่เอาก็บ้าแล้ว ผู้หญิงสมัยนี้แม่งน่ากลัว"

"กูก็ว่างันแหละ แม่งผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนป่าววะ"ผมเห็นด้วยกับเพื่อนนัทมัน เลยพูดออกไปแบบนั้น โซเฟียพูดต่อจากผม

"ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะเป็นแบบนี้เสมอไปหรอกนะ ฉันคนนึ่งแหละไม่ใช่คนแบบนั้น"

"เออ ก่อนที่กูจะโทรหามึงนัท นีน่าโทรมาขอโทษขอคืนดี"โซเฟียพูดแทรกผมขึ้นมา

"ไม่ต้องกลับไปเลยนะพัสผู้หญิงอย่างนั้นอะ นางจิ้งจอกสองใจคบไม่ได้ ไม่ชอบนิสัยด้วยพูดจาไม่มีความเป็นผู้ดีเลยไม่เหมือนน้องเปียโนทั้งน่ารักพูดจาดี"เจ้านัทพูดต่อจากโซเฟีย

"กูก็ว่างันแหละ ผู้หญิงเยอะแยะหาใหม่ดีกว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งมายั่วกูเห็นว่าเป็นแฟนเพื่อนหรอกนะถ้าไม่ใช่กูฟันไม่เหลืออะ"ผมไม่ได้ตอบว่าจะคบต่อหรือไม่แต่คำตอบของผมมันอยู่ในใจแล้วแหละว่าจะยังไงต่อไป ผมสั่งโซเฟียไปว่า

"โซเฟียเอาเหล้าปั่นเข็มๆเหยือกหนึ่งดิ"เธอเดินไปทำเหล้าปั่นตามคำขอผมทันที ลืมบอกไปว่าที่ร้านนี้ไม่ได้มีแค่นมกับกาแฟเท่านั้นนะยังมีเหล้าปั่นแล้วก็อาหารด้วย

"เออ พัสกูถามไรหน่อยดิ เปียโนนี้ใครวะ พูดถึงทั้งมึงและโซเฟียเลย กูไม่เคยได้ยินชื่อ?"เพื่อนนัทเอ่ยปากถามผม

"อ่อเปียโนนะเหรอ เป็นเลขาส่วนตัวคนใหม่กูนะ คนเก่าเขาลาออก"สักพักโซเฟียเดินมาพร้อมกับเหล้าปั่นสุดเข็มจัดแจงรินใส่แก้วใสๆของเราทั้งสามทันทีไม่รอช้า โซเฟียพร้อมพูดออกมาว่า

"น้องที่น่ารักๆที่แก่พาเขามาบ่อยๆนะเหรอ"โซเฟียถามผมเพื่อความมั่นใจในความคิดของเธอ

"ใช่ๆ คนนั้นแหละ"ไอ้เพื่อนนัทนั่งทำหน้ามึนงงไม่รู้ว่าเปียโนคือใครเพราะผมไม่เคยพาไปให้มันเห็นหน้าเลยจะเห็นได้ไงละผมก็พึงรู้จักเธอได้ไม่เท่าไร

"พักหลังๆแก่พาน้องเขามาบ่อยกว่านีน่าอีกนะ คิดอะไรกะน้องเขาปะเนี่ย"โซเฟียเอ่ยปากแซวผมทันที จะว่าไปมันก็จริงอย่างที่โซเฟียพูดผมพาเธอมาบ่อยจริงๆ

"จะบ้าไง ก็เขาเป็นเลขาก็ต้องติดตามเจ้านายไง แล้วอีกอย่างน้องเขาก็เป็นหนี้ฉันอยู่ ต้องมาเป็นทาสรับใช้ฉันก็แค่นั้น"

"ทาสเหรอ...ทาสรักสะมากกว่ามัง"โซเฟียพูดขึ้น แต่ผมไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มแล้วยกเหล้าปั่นหมดแก้วทันที

"ว่าแต่น้องเขาไปเป็นหนี้อะไรมึงได้วะ กูเคยยืมเงินมึง มึงแทบจะไม่ให้กูยืมเลย พอสาวยืมนี่มึงให้ยืมง่ายจังวะ พอกูขอยืมแม่งแทบคุกเข่าขอสองมาตรฐานชัดๆ"ไอ้เพื่อนนัทเอ่ยปากพูดกับผม ผมบอกมันไป

"เขาไม่ได้ยืมเงินกู เรื่องมันยาวค่อยเล่าวันหลังละกัน"ไอ้เพื่อนนัทเสริมต่ออีก

"เรื่องจะยาวขนาดไหนกันเชียววะ เวลาเหลือเฟือมึงเล่ามาเดียวนี้เลยไอ้พัส"เพื่อนกูนี้ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านเข้าจังนะไอ้นัท

"อะไรจะอยากรู้ขนาดนั้น"ผมตอบกลับ

"มึงไม่ต้องพูดมากเล่ามาเลย"

"เออๆ จะเล่าแล้วเนี่ย เรื่องมันเกิดที่รถยนต์ขันเก่าของกูมึงจำได้ไม (จำได้) เออขันนั้นแหละพอดีกูจะซื้อใหม่อยู่แล้ว น้องเขาขับรถมาชนกู กูเรียกค่าเสียหายจากน้องเขา จาก 100,000 เหลือ ๒๐,๐๐๐ บาท"

"พัสใจร้ายเกินไปป่าว แค่บุบหน่อยเดียวเอง"โซเฟียเป็นคนเอ่ยปากพูดออกมา

"แกล้งเธอเล่นไปงันแหละ ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไรหรอก เห็นซื่อๆดี"ไอ้เพื่อนนัทพูดต่อเลยว่า

"แกล้งเขามากๆ ระวังเหอะมึงจะหลงรักยัยซื่อบื้อเข้า"ผมตอบไปทันทีว่า

"กูไม่กลัวหรอกว่ากูจะหลงรักเขา เขาจะหลงรักกูมากกว่า ฮ่าฮ่า"พร้อมกับยกเหล้าปั่นเข้าปาก เหยือกนี้เป็นเหยือกที่สาม กับเหล่าสีอีก 1 กลม ไม่เมามึนให้มันรู้ไป

ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน กดติดตามกดไลค์กดแชร์

ประพันธ์โดย

G P Y