(จบแล้ว) เสน่หา...ยัยเปียโน

ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 7 (อกหัก) แล้วไงคนใหม่รออยู่ 50 %

ตอน 7 (อกหัก) แล้วไงคนใหม่รออยู่ 50 %

21.45น.

ผมนั่งอยู่ในรถเบนซ์ขันหรูของผม ตั่งสติแปบนึ่งตอนนี้ผมยังไม่อยากกลับบ้านเลยไม่อยากอยู่คนเดียว มันรู้สึกเหงาเศร้าใจมากจะไปไหนต่อดีนะ ผมตัดสินใจโทรหาเปียโนทันที

"ฮัลโหล..เปียโนอยู่ไหนเหรอ"

"ฉันอยู่ห้อง มีอะไรหรือป่าวเมาใช่ไหมเนี่ย"

"นิดหน่อยเองไม่เมามากหรอกครับคุณเปียโน"

"แล้วตอนนี้นายอยู่ไหนเนี่ย"

"หน้าร้านโซเซียนะ ไปหานะไม่อยากอยู่คนเดียวทำใจไม่ได้"

"แล้วทำไมคุณไม่กลับบ้านละ"

"ผมไม่อยากกลับนะ กลับไปก็ไปอยู่คนเดียวอย่าไล่ผมเลยน่าเปียโนให้ผมไปหาคุณนะ น่าเปียโนน่า"

"แต่ว่าฉันจะไปข้างนอกนะคุณ"

"ไปไหนเหรอ?"

"งานวันเกิดแฟนเพื่อนนะ ถ้ายังไม่อยากกลับไปด้วยกันไหมละ"

"ไปๆ เดียวผมไปหาที่ห้องละกันนะ"ผมตัดสายเธอขับรถบึ่งตรงไปหาเธอทันควัน จอดรถเทียบท่าหน้าหอเธอ เดินตรงไปห้องเธอยืนตังตรงตั้งสติ ผมเคาะประตูห้อง

"เข้ามาก่อนสิฉันขอแต่งตัวแปบนะ"เธออ้าปากบอกผมเมื่อเห็นหน้า ผมเดินเข้าไปนั่งที่เตียงนอนของเธอแล้วเอนตัวนอนลงบนที่นอนทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองเปียโนเธอแต่งตัว

"ไปงานวันเกิดแฟนเพื่อนต้องแต่งตัวสวยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย"ผมเอ่ยปากถามเธอเมื่อเห็นการแต่งตัวของเธอมันชั่งยั่วน้ำลายผู้ชายอย่างผม

"มันเรื่องของฉันปะคุณฉันจะแต่งตัวยังไงมันก็เรื่องของฉัน จะนอนก็นอนไปเลยอย่าพูดมากแต่งตัวอยู่ฉันสายมากแล้ว"ผมไม่ได้พูดอะไรได้แต่นอนฟังเสียงเธอพูดเท่านั้น แล้วหลับตาลงบนที่นอนนุ่มๆของเปียโน สักพักเสียงหญิงสาวตัวเล็กๆร่างบางๆของเธอเรียกผมว่า

"คุณพัส ฉันเสร็จแล้วจะไปหรือป่าวเนี่ย นี่คุณจะไปไหม"

เปียโน:

ฉันพร้อมกับเขย่าร่างของเขาให้ตื่นจากหลับนิทรา เขาค่อยๆลืมตาจ้องหน้าฉันพักนึ่งแล้วทรงตัวนั่งลงบนที่นอนพร้อมกับกวาดสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเอ่ยปากออกมาว่า

"สวยเกินไปแล้วนะเปียโน"

"อะไรของคุณเนี่ย ไปได้แล้วฉันสายมากแล้วนะคุณ"

คุณพัส:

ผมทรงตัวยืนขึ้นเหมือนจะล้มเปียโนเห็นทีท่าไม่ดีเธอรีบพยุงร่างผมไว้ทันที ณ.ตอนนี้เวลานี่ผมสบตาเธอไม่กะพริบเลย สายตาผมใกล้เธอมากจนปลายจมูกชนกัน ผมไม่รอช้าบรรจงจูบริมฝีปากเล็กบางๆแดงอมชมพูหวานน่าสัมผัส ผมบดขยี้ริมฝีปากเธอเบาๆอย่างถนุถนอมมือผมเคลื่อนที่จับที่ต้นคอสวนอีกมือโอบเอวให้ร่างเธอนั้นแนบแน่นไปกับร่างใหญ่กำยำของผม เธอดันร่างผมสุดแรงของเธอพร้อมกับสาดมือเล็กๆของเธอที่หน้าผมอย่างจัง แล้วพูดออกมาว่า

"คุณเป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย ครั้งนี้ฉันจะไม่เอาเรื่องคุณ ฉันไม่ถือคนบ้าไม่ว่าคนเมาอย่างคุณ แต่ถ้ามีอีกครั้งคุณตายแน่อีตาบ้า สีปากจ่างหมดบ้าจริง"เธอเดินไปเปิดประตูห้องยืนรอผมเดินออกไปเพื่อล็อกห้อง ผมเดินลวงหน้าไปที่รถ แล้วขับมันออกไปเมื่อเธอขึ้นรถผมเรียบร้อยแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาใครสักคน

"แก่อยู่ไหนเปียโนทำไมนานจังเนี่ย"

"กำลังออกไป โทษทีโทษที ฉันมีคนไปด้วยหนึ่งคนนะ"

"เอาใครมา แฟนหรือไงยะมีไม่เคยจะบอกกันเลยนะ"

"ไม่ใช่แฟนแล้วกันแหละ"

"แล้วใครละ ฉันรู้จักไหม"

"ไปถึงเดียวก็รู้เองแหละ แก่รู้จักเขาดีเลยดีมากด้วย"ผมแอบยิ้มที่มุมปากเมื่อเธอพูดเกี่ยวกับแฟนนั้นแหละเพื่อนเธอคงแซวละมังว่าคนที่ไปด้วยเป็นแฟนหรือป่าว เธอว่างสายจากเพื่อน

ณ.ร้านเหล้า

ตอนนี้ผมกับเปียโนถึงที่หมาย เปียโนเธอเก้าเท้าลงจากรถได้สายตาเป็นร้อยของชายทั้งหลายจดจ่อจ้องมองมาที่เธอปานจะกลืนกิน ใจผมมันสั่งให้เดินใกล้ๆเธอ ผมไม่รอช้าเดินเข้าไปทันที พร้อมเอ่ยปากออกไปว่า

"เลิกแต่งตัวแบบนี้ได้แล้วนะ"ผมกะซิบข้างๆหูเธอเบาๆในขณะที่เดินไปหาเพื่อนเธอ

"มันเรื่องของฉันปะคุณ ไม่ใช้แฟนอย่ามาสั่ง"เจอคำตอบแบบนี้มาถึงกับเงบ พูดไม่ออกสิครับ เปียโนเธอเดินตรงไปหาเพื่อนเธอทันที ผมบังเอิญเจอเพื่อนเก่าเลยแวะคุยกะเพื่อนเลย

เปียโน:

พอฉันเดินใกล้ถึงโต๊ะ ที่โต๊ะไม่ได้มีแค่จินนี่กับแฟนจินนี่เท่านั้น ยังมีเพื่อนแฟนของจินนี่สองคนแล้วก็เพื่อนจินนี่อีกหนึ่งคนเป็นเกย์เหมือนกันนี่แหละ เสียงจินนี่ดังขึ้นเลยว่า

"เปียโนทางนี้.."จินนี่ยกมือเรียกฉัน ฉันพร้อมส่งยิ้มแล้วเดินตรงเข้าไปหาทันที

"ไหนคนที่มากับแก่อะ ไม่เห็นเลย?"จินนี่พร้อมกับมองหาทันทีที่ถามถึง

"ก็คนนี..."ฉันพร้อมกับหันไปมองหน้าเขา

"อีตาบีนี้ไปไหนของเขานะ"ฉันบ่นพึมพัมด้วยเสียงที่แผวเบาพร้อมกับกวาดสายตามองหาเขาแต่ก็ไม่พบอยู่ดี

"คงไปเอาของที่รถมัง!"ฉันตอบกลับจินนี่ไป พร้อมกับนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่สองตัวคู่กัน ข้างๆจินนี่ แต่จินนี่ไม่ได้พูดอะไรได้แต่พยักหัวให้ฉันเท่านั้น ฉันพร้อมกับส่งของขวัญให้แฟนจินนี่แล้วพูดออกไปว่า

"สุขสันต์วันเกิดจร้านี่ของขวัญอาจจะดูไม่มีค่ามีราคาเท่าไร แต่พี่เลือกสุดฝีมือเลยน่า งัยก็ขอให้มีความสุขมากๆน่า"พร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ สักพักอีตาบ้าเดินมาพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉันและจินนี่ จินนี่กะซิบข้างหูฉันเลยว่า

"นั้นมันคุณพัสใช่ไมแก่"

"อืมใช่ทำไมเหรอ"เขาเดินเข้ามาหาฉันเสียงจินนี่ดังขึ้นมาอีกว่า

"สวัสดีครับ..คุณพัส มาได้ไงครับเนี่ย?"เขายังคงส่งยิ้มไม่หยุด หรือที่เรียกว่าบริหารเสน่ห์

"ผมมากับเปียโนนะครับ"เขาพร้อมกับนั่งลงที่โต๊ะข้างๆฉัน จินนี่ถามฉันขึ้นมาเลยว่า

"คนที่แก่จะพามา คือคุณพัสงันเหรอ"ฉันตอบจินนี่กับไปด้วยรอยยิ้ม

"อืมใช่ ฉันบอกแก่แล้วว่าแก่รู้จักเขาดีเลยละเป็นไงละช็อกเลยสิ"พอฉันพูดจบประโยคจินนี่รีบพูดต่อเลยว่า

"แก่มากับเขาได้ยังไง แล้วไปรู้จักสนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร เล่ามาเดียวนี้เลยเปีนโน"อยากรู้อะไรขนาดนี้เพื่อนฉัน

"เดียวฉันเล่าให้ฟังนะเรื่องมันยาวนะ แล้วอีกอย่างคนมันเยอะไม่อยากเล่าด้วย"

"โอเคๆ"จินนี่หันไปคุยกับแฟนและเพื่อนๆ ฉันถามคุณพัสไปว่า

"เมื่อกี่คุณไปไหนมา?"

"มันเรื่องของผมปะ!"ฉันสวนต่อเลย

"แล้วแต่ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก ไม่อยากรู้สะหน่อย"

"ผมเจอเพื่อนเก่านะ เลยเข้าไปทักสะหน่อย"เขาส่งยิ้มให้ฉันบางๆ อะไรของเขาเนี่ยคิดจะบอกก็บอก ท่าทางจะบ้าจริงๆ ฉันทั้งดื่มทั้งคุยไม่หยุด จนถึงเวลาที่ฉันต้องเซอร์ไพรส์เพื่อนรักแล้วสินะ ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนฉันมึนๆแล้วละฉันเรียก

"จินนี่..."

"ว่าไงเปียโน มีไรป่าว"จินนี่พร้อมส่งรอยยิ้มที่มีความสุขจนสุดจะบรรยาย

"จินนี่ฉันมีของขวัญมาให้แก่กับแฟนแก่นะ"ฉันพร้อมกับส่งยิ้มตาหวานให้จินนี่

"ของขวัญอะไรอะ?"จินนี่ถามกลับมาด้วยความสงสัยพร้อมกับมองที่กล่องของขวัญที่ฉันหยิบขึ้นมาแล้วถามต่ออีกว่า

"ให้ของขวัญฉันกับแฟนเนื่องในโอกาสอะไรอะ!"ฉันค่อยๆตอบกลับไปว่า

"ฉันขอให้แก่ทั้งสองรักกันนานๆนะ"ฉันพร้อมกับส่งของขวัญให้จินนี่

"ขอบใจน่าเปียโน แก่ซื้อให้ฉันตลอดเลย แล้วเมื่อไรแก่จะมีมังเนี่ยฉันจะได้ซื้อให้มัง"จินนี่ส่งยิ้มหวานให้ฉันด้วยความดีใจ

"จินนี่อะ...อยากมีเหมือนกันแต่มันไม่มีใครโดนใจ แต่ละคนที่เข้ามาจีบโอ้ยไม่ดีสักกะคน"สักพักฉันต้องหันไปมองอีตาบ้าขี้งก

"ขำอะไรคุณ"ฉันเอ่ยปากถามเขาเพราะเขาแอบขำฉันอยู่ในลำคอกับสีหน้าที่บุ่งบอกว่าเขานั้นแอบขำฉันอยู่

"ป่าวนิ..."พูดจบยังส่งเสียงขำเบาๆใส่ฉันอีกจะไม่ทำให้ฉันโมโหได้งัย

"จะป่าวได้ไง ก็เนี่ย คุณยังขำฉันอยู่เลย"

"อะไรไม่มีอะไรสะหน่อย ก็แค่...คนอยากมีแฟนแต่ไม่มีแฟน"พอเขาพูดจบฉันยกมือขึ้น เขาพร้อมกับยกมือป้องกันที่หัวเขาไว้ ฉันตบไปที่เขาทันที ไม่ใช่ที่หัวนะแต่เป็นที่ไหล่กะจะตบหัวแหละให้เกียรตินะเนี่ย

"ก็ดีกว่าคนอกหัก โดนหักหลังปะละ"ฉันตอบกลับไปด้วยความโมโห

"อย่ามาปากดีนะคุณ"คุณพัสตอบกลับใครจะยอมละสวนกับสิคะ

"ใครกันแน่ที่ปากดีก่อน"พอฉันพูดจบจินนี่พูดดักเลยว่า

"เลิกทะเลาะกันได้แล้ว"ฉันหันหน้าไปมองจินนี่ ไม่ได้มีแค่จินนี่ที่มองฉันกับคุณพัสเท่านั้นคนอื่นก็มองมาที่ฉันกับคุณพัสด้วย จินนี่พูดต่ออีกว่า

"ทะเลาะกันอย่างกะผัวเมีย...คู่นี้นิหรือว่าสองคนนี่จะเป็น..."จินนี่ไม่ทันได้พูดจบฉันพูดดักเขาเลยว่า

"ไม่ได้เป็นอะไรกันสะหน่อย ก็แค่เจ้านายกะลูกน้องเท่านั้น"คุณพัสพูดต่อจากฉันเลยว่า

"ไม่แน่หรอกอนาคตอาจจะเป็นมากกว่านี้ก็ได้"พร้อมกับส่งยิ้มที่กวนประสาทฉันมาก

"เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ยคุณ ผีเข้าหรือไง เลิกกวนประสาทฉันได้แล้วนะ"พอฉันพูดจบจินนี่ต่อเลยว่า

"เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องหมายความว่าไงอะเปียโน"พอจินนี่พูดจบฉันกำลังจะตอบ คุณพัสตอบไปเลยว่า

"เธอมาเป็นเลขาให้ผมนะครับ เริ่มงานพรุ่งนี้เช้าวันแรก"

"จริงดิ เปีนโน"

"อืมใช่"ฉันตอบกลับเมื่อคำถามจินนี่จบลง

"อยากเป็นเลขามานานแล้วนิ สมใจอยากเลย ดีใจด้วยน่า เปียโน"จินนี่ยินดีกับฉันที่มาพร้อมกับรอยยิ้มหวาน

"จร้า"ฉันพร้อมกับฉีกยิ้มด้วยความดีใจ จนเวลาผ่านไปได้เวลาปิดร้านแล้วสินะ ฉันละไม่อยากให้ปิดเลยกำลังฟิน เสียงจินนี่ดังขึ้นมาเลยว่า

"เปียโน กลับก่อนนะไงก็ดูแลคุณพัสด้วยละ"งานเข้าฉันจนได้ เมาสะนอนหัวซุกโต๊ะเชียแล้วจะเอาไงละทีนี้บ้านเขาฉันก็ไม่รู้จัก แล้วจะไปส่งที่ไหนละเนี่ย แม้แต่ตัวฉันยังจะเอาไม่รอดเลยแล้วทำไมต้องเมาขนาดนี้ด้วยนะอีตาบ้าขี้งก

"นี่คุณ ตื่นสิร้านปิดแล้ว คุณพัสตื่นเข้ากลับกันหมดแล้วเนี่ย"ฉันพร้อมกับเขย่าร่างใหญ่กำยำเพื่อให้เขารู้สึกตัวแต่ไม่ได้ผลเลย ฉันพยายามพยุงร่างเขาไปที่รถแต่ทำไมใยตัวเขาถึงได้หนักจังเนี่ย เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น

"ให้ผมช่วยนะครับ"ฉันหันไปมองต้นเสียง ฉันจำน้องผู้ชายคนนี้ได้ เขาคืนคนที่เอาโทรศัพท์มาคืนฉันในวันที่ฉันเจอคุณพัสครั้งแรก

"ดีคะ ตัวหนักมาก"

"แฟนพี่นี่เมาหนักเลยนะครับเนี่ย"น้องเขาพร้อมมองหน้าฉันที่มาพร้อมกับรอยยิ้มหวาน

"เขาไม่ใช่แฟนพี่หรอก เจ้านายพี่นะคนอย่างเขานะเหรอจะมาชอบคนหน้าตาอย่างพี่"ฉันตอบกลับน้องเขาไป

"อ่อครับผม แต่ผมเห็นเจ้านายพี่เอาแต่จองหน้าพี่ตลอดเลย เขาต้องมีใจให้พี่แน่เลย"จนเอาคุณพัสเขารถเรียบร้อย

"ขอบใจน่า"ฉันพร้อมกับส่งยิ้มให้น้องเข้าอีกรอบแล้วขับรถออกไป แล้วนี้ฉันจะขับไปไหนเนี่ยฉันตัดสินใจจอดรถข้างทาง

"คุณพัส คุณพัส ตื่นสิ นี่คุณตื่นตื่นตื่น"ฉันพร้อมกับตบหน้าเข้าเบาๆเพื่อให้รู้สึกตัว

"อืม....อะไร!"คุณพัสส่งเสียงออกมาแล้วค่อยๆลืมตามองฉันพักหนึ่งแล้วค่อยๆตอบฉันว่า

"อ่าว เปียโนเหรอ"

"ก็ฉันสิคุณ จะใครละ จะให้ฉันไปส่งที่ไหนเนี่ย"เขานั่งตั้งสติแปบนึ่งแล้วกดอะไรบางอย่างที่หน้ารถแล้วบอกว่า

"ขับตามมันไปละกัน"ฉันไม่ได้พูดอะไรทำหน้าทีขับตามมันไป ซึ่งอีตาบ้านอนหลับไม่สนใจอะไรเลย จนถึงหน้าบ้าน เขาลืมตาขึ้นมาแปบหนึ่งแล้วบอกว่า

"เข้าไปเลย บัานผมนี่แหละ"นี่บ้านคุณพัสเหรอเนี่ย หลังใหญ่มากฉันขับเข้าบ้านทันที ก่อนจะจอดรถฉันเห็นหญิงสาวคนหนึ่งยื่นอยู่หน้าประตูบ้านเธอหน้าคุ้นๆมากเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อนจอดรถได้ฉันต้องไปพยุงร่างใหญ่กำยำที่เมาหมดสภาพความเป็นชาย หญิงสาวที่ยื่นอยู่หน้าประตูเมื่อเห็น เธอวิ่งเข้ามาพยุงร่างคุณพัสทันทีพร้อมเอ่ยปากออกมาว่า

"ทำไมกินให้เมาขนาดนี้พัส ลูกตั้งสติหน่อย พัส"ผู้หญิงคนนี้คือแม่เขาเหรอยังดูสาวอยู่เลย แต่เธอหน้าคุ้นมาก แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน พอเดินเข้าไปถึงกลางบ้านฉันเอ่ยปากบอกแม่คุณพัสไปว่า

"ป้าคะถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวกลับเลยนะคะ"ฉันพร้อมปล่อยคุณพัสให้แม่คุณพัสจัดการ

"เดียวสิหนู ช่วยป้าก่อนนะพาพัสไปที่ห้องเขาให้ป้าหน่อย"ฉันยืนมองหน้าป้าในขณะที่พูด ป้าแก่พูดต่ออีกว่า

"ได้ไหมหนู"

"ได้คะ!"

"เดียวป้าจะไปเอาผ้ากับน้ำอุ่นมาเข็ดตัวให้เจ้าพัสจะได้หลับสบาย เดียวหนูพาเจ้าพัสขึ้นไปชั้นสองห้องขาวมือป้าฝากด้วยนะ"พอฉันพาคุณพัสเดินไปกำลังจะขึ้นบรรได

"เปียโน(ค่ะ)หนูเปียโนใช่ไหมลูก"ฉันทำหน้างง ว่าป้าแก่รู้จักฉันได้ไง

"ใช้คะ ว่าแต่ป้ารู้จักหนูได้ไงคะ"ป้าแก่ฉีกยิ้มส่งมาให้ฉันพร้อมกับพูดต่อว่า

"หนูจำป้าไม่ได้เหรอลูก"ฉันพยายามนึกว่าป้าแก่คือใครแล้วทำไมฉันต้องรู้จักป้าแก่ด้วย

"หนูจำป้าแก่ๆคนหนึ่งได้ไหม ที่หนูเข้ามาช่วยเขาจากผู้หญิงนิสัยไม่ดีอีกคนในห้างวันนั้นได้ไม?"ป้าแก่ยืนยิ้มให้ฉัน คำพูดของป้าทำให้ฉันนึกออกว่า ป้าคือใคร

"อ่อ หนูนึกออกแล้ว ว่าแล้วทำไมหน้าคุ้นๆจังที่แท้ก็คือป้าที่หนูเข้าไปช่วยจากยัยนีน่าผู้หญิงใจร้ายคนนั้น"พอฉันพูดจบเสียงคุณพัสดังขึ้นมาเลยว่า

"เลิกพูดถึงผู้หญิงชื่อนี้ได้ไหม!"

ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่าน กดติดตามกดไลค์กดแชร์

ประพันธ์โดย

G P Y