Fic --TVXQ-- ~ Christmas ~

เนื้อเรื่อง

“พี่แจอ่ะ เร็วๆซิฮะเดี๋ยวก็โดนรุมหรอก”

“โธ่.....พี่ก็รีบแล้วนะ”ปากบางขยับตอบ พร้อมแก้มใสที่ขึ้นสีเรื่อเพราะอากาศเย็น เริ่มป่องด้วยความขัดใจ เพราะเจ้าน้องเล็กตัวแสบที่เค้าขอให้มาช่วยกลับมาใช้เค้าแทนซะงั้น

เผละ !

“ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะประสานเสียงของคู่หูต่างสายพันธ์ระหว่างโลมาและหนู พร้อมกับการแทคมือกันด้วยความยินดีที่สามารถโจมตีฝ่ายตรงข้ามได้

เผละ ! / เฮ้ย !

“ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า” เสียงหวานใสสอดประสานกับเสียงนุ่มเมื่อแก้แค้นฝ่ายตรงข้ามได้

                จากนั้นสงครามก้อนหิมะก็เริ่มต้นขึ้น ต่างฝ่ายต่างวิ่งหลบกระสุนหิมะ รวมทั้งเล็งยิงไปฝั่งตรงข้ามทั้งสี่ต่างวิ่งไล่กันราวกับเด็กๆ ภาพของร่างบางพี่ใหญ่ของวงที่วิ่งไล่ปาก้อนหิมะใส่คนอื่นพร้อมรอยยิ้มกว้าง และเสียงหัวเราะใสยามที่ก้อนหิมะปาถูกเป้าหมาย แต่หากตนเองถูกก้อนหิมะปาเข้าใส่บ้างแก้มใสก็จะถูกลมดันแก้มป่องแสดงถึงความไม่พอใจที่ถูกแกล้งคืนได้บ้าง ภาพเหล่านั้นทำให้ร่างสูงที่ตามมาทีหลังนั้นยืนนิ่ง ภาพของเด็กน้อยแก้มใสก็ปรากฎซ้อนทับกับร่างบางที่วิ่งเล่นอยู่

โผล๊ะ! เสียงหิมะก้อนกลมหล่นลงบนศีรษะได้รูปของร่างเล็กที่เค้าไม่รู้จัก

“หึ ตาหมีอ้วน นายมาแกล้งชั้นทำไมเนี่ย” ร่างเล็กหันขวับกลับมาทันที ริมฝีปากบางได้รูปสีสดขยับโวยวาย แก้มใสขึ้นสีเรื่ออย่างไม่แน่ใจว่าเพราะอากาศเย็นรอบกายหรือเป็นเพราะอารมณ์ขุ่นเคืองภายในกันแน่

          ร่างสูงผู้กระทำผิดที่ตอนแรกขยับปากเอ่ยคำขอโทษ เนื่องจากเค้าตั้งใจจะแกล้งน้องสาวของเค้าที่นั่งอยู่ข้างร่างเล็กนั่นต่างหากแต่มันเกิดพลาดไปโดนคนสวยนั่นแทน ภาพเด็กหญิงตัวเล็กปากแดง แก้มใส จมูกรั้นๆนั่นทำให้เด็กน้อยยุนโฮจ้องค้างนิ่ง ไม่ได้รับรู้แล้วว่าร่างเล็กนั้นพูดอะไร

“หนอย ยังมายืนนิ่งจ้องหน้าอีกเหรอ” ร่างเล็กก้มลงกอบหิมะมาปั้นเป็นก้อน เล็งเป้าหมายแล้วจัดการส่งก้อนหิมะไปสู่เป้าหมายทันที

โผล๊ะ! แรงกระแทกน้อยๆบวกกับความเย็นของหิมะที่กระทบใบหน้าทำให้ร่างสูงได้สติ  

“ฮิฮิ สมน้ำหน้า แบร่ๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะหวานใส พร้อมกับแลบลิ้น ทำตาโตใส่

“พี่ยุนโฮ” เสียงเล็กข้างตัวแจจุงดังขึ้น ทำให้สองคนที่กำลังจะเปิดศึกกันหันกลับมามองทันที

“จีเย อยู่นี่เอง ออกมาเล่นทำไมไม่บอกพี่ก่อนฮะ ออกมาคนเดียวได้ยังไง ที่นี่ไม่ใช่แถวบ้านเราซะหน่อย” ร่างสูงขยับปากบ่นน้องสาวแสนซนพร้อมทั้งเดินเข้าไปหาในทันที

“รู้จักตาหมีบ้านี่ด้วยเหรอ จีเย” เด็กน้อยร่างเล็กหันขวับไปหาเพื่อนใหม่ที่เพิ่งพบกันทันที

“ค่ะ นี่พี่ยุนโฮ พี่ชายจีเยค่ะ พี่แจจุง ส่วนนี่คือพี่แจจุงค่ะ พี่ยุนโฮ เพื่อนใหม่จีเยเองค่ะ” เด็กน้อยแนะนำพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“เอ่อ ขอโทษนะเรื่องเมื่อกี้หน่ะ ตอนแรกชั้นอยากจะแกล้งน้องอ่ะ ไม่ได้ตั้งใจให้โดนเธอเลยนะ”ร่างสูงก้มหัวน้อยๆเป็นการขอโทษร่างเล็กข้างน้องสาว

“อือ ไม่เป็นไรหรอก ยังไงชั้นก็ได้แก้แค้นนายไปแล้วนี่” รอยยิ้มกว้างปรากฎบนใบหน้าสวย ทำเอาใจของเด็กร่างสูงเต้นสะดุดผิดจังหวะกันเลยทีเดียว

                หลังจากนั่งคุยทำความรู้จักกันแล้วเด็กน้อยสามคนก็ช่วยกันสร้างตุ๊กตาหิมะเมื่อสร้างเสร็จสมบูรณ์ สงครามก้อนหิมะจึงเริ่มต้นขึ้นใหม่อีกครั้งโดยที่ครั้งนี้ร่างสูงที่โดนรุมจากสองสาวน้อยในความคิดของตนเองนั้นไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใด เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“เฮ้อ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย”เสียงใสเอ่ยขึ้น

“แต่ก็สนุกนะคะ”เสียงเล็กกล่าวตอบ

“อือ สนุกมากเลย” เสียงทุ้มตอบกลับ พร้อมกับถอดสร้อยที่มีจี้รูปไม้กางเขนสีเงินจากคอ ยื่นให้ร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างกาย

“อ่ะ ชั้นให้” มือใหญ่ยื่นสร้อยส่งให้กับร่างเล็ก

“ให้ชั้นทำไมเหรอ” ดวงตากลมโตฉายแววงุนงงชัดเจนถึงการกระทำของร่างสูง

“เอ่อ......ก็.....ของขวัญไง” เมื่อเห็นว่าใบหน้าสวยยังไม่คลายความสงสัยจึงกล่าวต่อ “ของขวัญที่เราได้รู้จักกันไง” ร่างสูงถือวิสาสะใส่สร้อยบนคอของร่างเล็กทันที ด้วยกลัวว่าร่างเล็กตรงหน้าจะปฎิเสธ

“อือ ขอบใจนะ แต่ชั้นยังไม่มีอะไรให้นายเลยอ่ะ”หน้าหวานสลดลงเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรหรอก”ยุนโฮส่ายหน้าช้าๆ “ชั้นแค่อยากให้เธอหน่ะ”

“นึกออกแล้ว” แจจุงยิ้มสดใส เมื่อนึกถึงวิธีตอบแทนของขวัญได้ ใบหน้าหวานหันเข้าหาร่างสูง ริมฝีปากบางได้รูปกระทบกับแก้มสากของร่างสูง

ร่างสูงของยุนโฮนิ่งค้างทันทีกับการกระทำของร่างเล็ก และคงจะค้างอีกนานหากไม่ได้ยินเสียงหวานใสดังขึ้น

“ไม่ชอบเหรอ”ใบหน้าหวานก้มลงเล็กน้อย

“เปล่าหรอก ขอบใจนะ” ร่างเล็กที่นั่งก้มหน้าอยู่กลับเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มกว้าง ทำเอาคนมองแทบละลายจมกองหิมะกันเลยทีเดียว

                เวลาล่วงเลยจากบ่ายจนเกือบเย็น ยุนโฮปลุกสาวน้อยข้างตัวให้ลุกเพื่อกลับไปที่ห้องพักของครอบครัว แจจุงเอ่ยลากับจีเย และยุนโฮก่อนจะแยกกลับไปหาครอบครัวของตนเช่นกัน

ยุนโฮนึกขันในใจตอนที่เค้าพบแจจุงครั้งแรกเค้าเข้าใจว่าแจจุงที่เป็นเด็กน้อยหน้าหวานคนนั้นเป็นเด็กผู้หญิง จนกระทั่งน้องสาวตัวแสบของเค้าถามถึงสร้อยคอที่ใส่ติดตัวว่าหายไปไหน พอบอกว่าให้ใครไปเจ้าตัวก็แซวเค้าใหญ่ แถมยืนยันหนักแน่นว่าแจงจุงเป็นผู้ชายจริงๆ เค้าเองยังไม่ยอมเชื่อจนกระทั่งเจอกันอีกครั้งตอนที่เค้าได้เข้ามาเป็นสมาชิกในวง  คงยังจำสร้อยคอที่แจจุงใส่ติดตัวได้ เมื่อลองถามเพื่อความมั่นใจเจ้าตัวก็ให้คำตอบที่ชัดเจนในใจเค้าทันที

“อ๋อ สร้อยเส้นนี้หน่ะเหรอ มีหมีขี้แกล้งให้มาอ่ะ” หน้าหวานยิ้มสดใสตอบกลับมาด้วย

ตั้งแต่วันนั้นมาเค้าก็เริ่มทำใจแล้วว่าเค้ารักผู้ชายด้วยกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเค้าก็จะดูแลแจจุงไปตลอดแม้ว่าจะไม่กล้าบอกความในใจตามแค่เค้าได้ดูแลคนนี้ไปตลอดก็พอใจแล้ว

โผล๊ะ!

ความคิดทั้งหมดต้องสะดุดลงเมื่อหิมะก้อนกลมเข้าปะทะใบหน้า โดยฝีมือของร่างบางที่ยืนยิ้มหวานส่งมาให้ พร้อมกับส่งเสียงสั่งเหล่าตาแสบทั้งหมดที่เล่นอยู่ให้รุมเค้าคนเดียวด้วยเหตุผลที่ว่าเค้ามาช้าทำให้เปียกไม่เท่ากับคนอื่นๆ ยุนโฮจึงเริ่มตอบโต้กลับไปบ้างจากนั้นไม่มีใครอยู่ฝ่ายใครอีกเลย

          ดวงอาทิตย์เคลื่อนตัวอยู่แนวเส้นขอบฟ้า เด็กหนุ่มทั้ง 5 คนนั่งพักเหนื่อยมองแสงสุดท้ายของวันที่ค่อยๆจางลง ยุนโฮมองคนหน้าหวานข้างกายที่กำลังยิ้ม ซ้อนทับกับภาพแจงจุงน้อยแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ แต่ยุนโฮกลับต้องแปลกใจมากขึ้นเมื่อใบหน้าใสหันกลับมายื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มยุนโฮพร้อมกระซิบที่ข้างหูอย่างแผ่วเบา  

“ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะ ตาหมีอ้วน ยุนโฮ”

Little faY -- Writer
 แครอทสีส้ม -- Editor