คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - Prologue -
Heart Of Spirit
"Life remains the same until the pain of remaining the same
becomes greater than the pain of change."
ชีวิตจะ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงจนกระทั่งความเจ็บปวดจากความนิ่งเฉย จะมากกว่าความเจ็บปวดจากการเปลี่ยนแปลง
"คุณหมอคะ! คนไข้เกิดอาการคลุ้งคลั่งอีกแล้วค่ะ!!!!"
"เตรียมฉีกยาระงับประสาท"
เพล้ง!!!!!!
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!....."
"คุณหมอคะ!! แย่แล้วค่ะ! คนไข้อาการหนักขึ้นเรื่อยๆแล้ว"
"บุรุษพยาบาล! จับตัวคนไข้ไว้!!!!..."
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!...ปล่อยสิเว้ย!! คุณหมอครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะครับ! เชื่อผมสิ!!!!!"
"ครับ...หมอเชื่อหนูนะ แต่หนูช่วยสงบลงสักพักนะ..."
"ไม่!!! ไม่เอา! ผมไม่อยากได้มันอีกแล้ว...ไม่! ไม่!! ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!...."
.
.
.
.
เฮือกกกกก!!!!!
ร่างบางสะดุ้งตื่นพร้อมกับเสียงนาฬิกาปลุก ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยล้า เอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุก แล้วหลับตาลงเพื่อสงบจิตสงบใจจากฝันเมื่อครู่นี้
...นี่เขาฝันแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ...
ร่างบางลุกขึ้นนั่งสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย เพราะว่าวันนี้
'ยู ยองแจ' จะต้องรีบไปทำงานแต่เช้า ถึงแม้ว่าเขาไม่อยากจะทำมันสักเท่าไร...
"อ้าว! ตื่นแล้วหรอ น้องรักของพี่....ไหนมาหอมทีสิ!"
"อื้อ!! ผมโตแล้วนะครับ พี่'ฮิมชาน'....." ยูยองแจเอะพี่ชายของเขา 'คิม ฮิมชาน' ถึงแม้ว่า ฮิมชานจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของเขา แต่ฮิมชานเป็นคนที่พาเขาออกมาจากสถานที่นรกนั้น แล้วมอบชีวิตใหม่ให้กับเขา
"แหมๆๆๆ~~~....หอมนิด หอมหน่อย ทำเป็นหวง ที่ตอนเด็กยังให้ทำมากกว่านี้เลย..."
"ย๊า!!!....กินข้าวไปเลยยยย!!!!!" ยองแจว่า ก่อนจะตั้งหน้า ตั้งตา กินข้าวเช้าด้วยในหน้าที่แดงระเรื่อเพราะความอาย
ฮิมชานยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเริ่มกินข้าวเช้าด้วยกัน ใครจะรู้ว่าเด็กที่มองทุกคนบนโลกเป็นศัตรู จะโตมาน่ารักขนาดนี้ล่ะ
และแล้ว มื้อเช้าของทั้งสองคนก็จบลง ทั้งสองช่วยกันเก็บถ้วยชามไปล้างแล้วเก็บเข้าที่ ยองแจของแยกตัวไปเก็บข้าวของข้างบนก้อง เพราะงานของเขาจะต้องไปค้างคืนที่นั้นด้วย นี่ไงล่ะ! เขาถึงไม่ค่อยอยากจะทำมันสักเท่าไร แต่ก็ไม่ได้หรอก จะให้เขาอยู่แต่บ้านเป็นตัวถ่วงพี่ฮิมชานได้ยังไงกัน ถึงแม้ว่างานของเขาจะไม่ได้ดีอะไรนัก แต่เขาก็อยากจะช่วยพี่ชายที่เลี้ยงเขามาทั้งชีวิต
"นี่!.....จะไปวันนี้เลยหรอ?.."
"อื้ม! เขาบอกว่า จะต้องไปนอนที่นั้นด้วยน่ะ"
"โธ่! กับอิแค่'เลี้ยงเด็ก' ทำไมต้องไปค้างคืนด้วย" ฮิมชานว่าอย่างงอนๆ พองลมใส่แก้มแบบพี่ชายจอมเอาแต่ใจ
ยองแจยิ้มกับความดื้อด้านของพี่ชาย แต่มือก็เก็บของไปด้วย ก่อนจะลุกขึ้นถือกระเป๋าออกมาเพราะมีคนมารับเขาแล้ว
"ผมไปก่อนนะ" ร่างบางว่า ก่อนจะโผกอดพี่ชายร่างบางอีกคนเช่นกัน
"ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าลืมกินข้าวล่ะ ทำอะไรก็ระวัง ตัวเองยิ่งเจ็บตัวง่ายอยู่ แล้วก็...."
"ครับๆ ผมรู้แล้วน่า พี่ฮิมชาน" ยองแจว่าอย่างยิ้ม ก่อนจะมองพี่ชายของเขา ที่ยิ้มให้เขาเช่นกัน แต่ทำไม...รอยยิ้มนั้นดู
เศร้าๆจัง
ฮิมชานกอดยองแจอีกครั้งก่อนที่น้ำตาสีใสจะไหลออกมาจากตาคู่สวยนั้น "โชคดีนะ..."
"อะ อื้ม.." ยองแจพยายามคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่น ก่อนจะผละออกจากพี่ชายแล้วขว้างกระเป๋าหันหลังเดินออกไปยังรถสีดำคันหรู
ร่างบางเหลียวหลังกลับมามองหน้าพี่ชายอีกครั้ง ก่อนจะก้าวเข้าไปนั่งในรถ แต่ยังไม่ทันได้เข้าไป กรอบรูปของยองแจที่ถ่ายคู่กับฮิมชานหล่นลงมาจากกระเป๋าแตกกระจายเต็มพื้น ทำให้ร่างบางต้องรีบหยิบรูปนั้นขึ้นมาทำให้เศษกระจกนั้นบาดมือจนเลือดซึม
"อ๊ะ!!.."
"เป็นอะไรไป ยองแจ!!!"
"ไม่เป็นไร ผมไม่ได้เป็นอะไร.." ยองแจว่าอย่างยิ้มๆก่อนจะบอกลาพี่ชายอีกครั้ง แล้วรถคันหรูสีดำก็ค่อยๆเลื่อนตัวออกไปยังจุดหมายที่ร่างบางจะต้องเผชิญ
ว่ากันว่า ถ้าเราทำกระจกแตก.....
......มันมักจะสื่อถึงรางร้ายที่กำลังจะมาถึง.....
.
.
.
......ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย......
"กำลังจะมาแล้วสินะ......เพื่อนใหม่....ของเจลโล่....
.
.
.
......มาเล่นด้วยกันนะ..."
_____________________________________________________________________________________________
เป็นยังไงบ้าง ฮาฮิ!
ยังไงก็ติชมกันได้นะ
จะทวงฟิค บ่นไรเตอร์ จะพูดคุยด้วยก็ไม่ว่าที่ @blackstarjibi แอดเลยยยย!!!!!
ไรต์ต้องขอตัวก่อน แล้วเจอกัน!!
อย่าลืมเม้น + โหวต กันด้วยนะ เยเฮท!!!!....
.
.
.
.
.
.
LOL.
:) Shalunla
ความคิดเห็น