Hunt down ปฏิบัติการตามล่าหารัก

....แนะนำตัวละคร....
โคบาโตะ อุเอฮาระ (สมาชิกวง EXOCIST)

เคียว ทาเครุ (หัวหน้าวง EXOCIST)

อุคิโค โทโมยะ (หัวหน้าวง TOPZ)

            ชายลึกลับ

ยูตะ (Rapper วง TOPZ)

1

(เอาล่ะครับ เรามาพบกับเพลงฮิตติดชารต์ 10 อันดับกันดีกว่านะครับ)

(เรามาเริ่มกันจากอันดับที่ 10 กันเลยนะครับ ได้แก่ Se7en จากเพลง I'm going crazy ที่จริงเพลงนี้เป็นเพลงเก่านำมารีเมตใหม่นะครับ แล้วก็ยังดังเช่นเคยเลยนะครับ)

(ใช่ครับผม ส่วนอันดับ 9 ยังคงอยู่ที่เดิม คือ วงร็อคยุคเก่าอย่าง SZT เพลง MeannesS อันดับที่ 8 ก็ตกลงมาจากอันดับที่ 6 อย่าง ChoYu-รักคนใกล้ตัวครับ)

(ครับผม และอันดับที่ 7 ก็ต้องยกให้ GDS มากับเพลง Hello baby ที่ขึ้นมาจากอันดับที่ 11 ส่วนอันดับที่ 6 คือเพลง blue จากมากาโตะหรือเพลงของผมเองครับ)

(อันดับที่ 5 คือเพลงรักหวานซึ้ง ของ IRi เพลง I doll อันดับที่ 4 ก็ขึ้นมาจากอันดับที่ 5 ครับ คือเพลง Taboo ของ อากาสะสุดที่รักของผมเองครับ ฮ่าๆๆ)

(แหมๆ เอาใหญ่เลยนะครับ มากาโตะ เรามาต่อกันที่อันดับที่ 3 ดังมาจากเกาหลีอีกแล้วครับ นั่นคือเพลง Stop it ของวงพลังเปี่ยมล้น B.A.P!)

(อันดับที่ …2 ครับ คือเพลง MAMA ของ EXO ขอบอกนะครับว่าเพลงที่ได้ทั้งสองวงคือทั้ง Mและ K เพราะว่าทั้งสองวงอยู่อันดับเดียวกันพอดีครับ)

(และ...อันดับที่ 1! คือ...คือ อะไรครับมากาโตะซัง)

(ครับผม และอันดับที่ 1 ก็ยังอยู่ที่เดิมมาเป็นเวลา 3 สัปดาห์แล้วครับ นั่นคือเพลง Majestic ของวง TOPZ ครับผม)

หา! เอาอีกแล้วเหรอ ไอ้เราก็ลุ้นแทบตายนึกว่าจะมีเพลงของตัวเองติด TOP 10 อันดับบ้าง แต่นี่...! ไม่ติดเลย ฮืออออ...ฉันคงจะเป็นนักร้องวงใหม่ที่ไม่ได้เรื่องเลยสินะ

"เฮ้อ~ แพ้จนได้สินะ"

เสียงผู้ชายนุ่มๆ ทุ้มๆ ดังขึ้นข้างๆ หูฉัน ฉันหันควับไปมองก็เห็นว่าทาเครุ หัวหน้าวง EXOCIST กำลังนั่งฟังรายการเพลงที่ฉันเปิดดูอยู่ ทาเครุนั่งติดกับหลังฉันแนบชิดติดกันขนาดจะกลืนกินกันได้เลย นี่มันในบริษัทนะ ทำอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้ว!

ก่อนที่จะดำเนินเรื่องต่อฉันขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการก่อนนะ ฉัน…โคบาโตะ  อุเอฮาระ อายุ 18 ปัจจุบันมาเป็นนักร้องอยู่ที่ค่าย GH Entertainment  ซึ่งค่ายนี้เป็นค่ายเพลงชื่อดังในญี่ปุ่น และดังไปถึงประเทศอื่นๆ อีกด้วย

ความจริงวง EXOCIST ของฉันเนี่ยเป็นวง Boyband และฉันเป็นผู้หญิง...เมื่อ 4 ปีก่อน ฉันมาเข้ารับการออดิชั่นเป็นนักร้องเพื่อตามความฝันของตัวเอง ฉันเข้ารับการออดิชั่นมาจนถึงขั้นสุดท้ายแล้วและฉันเพิ่งรู้ว่ามันเป็นการออดิชั่นหานักร้องชายวงใหม่ ซึ่งฉันก็ไม่มีทางยอมเสียโอกาสนี้ไปเป็นแน่ โชคดีเกินที่ฉันดันคัดตัวผ่าน และก็มาถึงจุดๆ นี้ที่ฉันได้มาเป็นศิลปินน้องร้องน้องใหม่ภายใต้วง EXOCIST และคู่หูร่วมวงฉันก็คือทาเครุที่เป็นผู้ชายทั้งแท่ง และก็หล่อมากๆ มีเขาคนเดียวที่กุมความลับของฉันเอาไว้เมื่อตอนที่เรายังเป็นเทรนนี่อยู่ด้วยกันคือ...เขารู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง และเขาเองก็ไม่ได้บอกใครเพราะจุดประสงค์ของฉันที่ต้องการมาเป็นนักร้องก็เพื่อตามหาพี่ชายที่ทำงานเกี่ยวกับวงการบันเทิง

"อู้ว~ ดูสิคู่จิ้นของเรามาแรงอีกแล้ว >.,<"

รุ่นพี่อากาสะ รุ่นพี่ที่น่ารักที่สุดของค่าย GH Entertainment รุ่นพี่อากาสะพูดพลางเอามือถือมาถ่ายรูปฉันกับทาเครุที่กำลังนั่งใกล้กันจนแทบจะนั่งตักอยู่แล้ว เอาอีกแล้วเหรอ T^T

"รุ่นพี่ครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นน้า ToT" ฉันแก้ตัวสุดฤทธิ์ นี่ขนาดฉันเป็นผู้ชายนะ คนบริษัทเดียวกันยังจับคู่ฉันกับทาเครุเลย แต่มันก็เป็นได้แค่คู่จิ้นละนะ เพราะมันไม่มีทางเป็นจริง

"ไม่ใช่อะไรกันเล่า ก็ดูหน้าทาเครุสิ ฟินไปไกลแล้วนั่นน่ะ"

ฉันหันไปมองที่ไหล่ตัวเอง ตอนนี้ทาเครุนอนหลับตาพริ้มไปเรียบร้อยแล้ว เหมือนลูกแมวที่อ้อนเจ้าของเลย แต่มันไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมามองว่าเขาน่ารักอยู่นะ เพราะว่ารุ่นพี่อากาสะเล่นกดชัตเตอร์มือถือรัวเป็นพัลวันไปแล้วน่ะสิ ให้ตายเถอะ ใครก็ได้ช่วยหยุดทั้งรุ่นพี่อากาสะแล้วก็ทาเครุที~~

"นี่อากาสะจังเล่นสนุกอยู่คนเดียว เห็นเปล่าว่าโคบาโตะคุงน่ะ จะร้องไห้อยู่แล้ว" รุ่นพี่เคียวยะ ที่อยู่วง SZT ก็เข้ามาช่วยห้าม เฮ้อ~ โล่งอกไปที UoU

"เหรอ ก็มันสนุกนี่น่า"

"นี่ๆ ทุกคน! ฉันสั่งพิซซ่ามาน่ะ เรามากินด้วยกันเถอะ"

รุ่นพี่วง SZT คนอื่นๆ ก็เข้าตามกันมาพร้อมกับถือพิซซ่าถาดใหญ่มาด้วยถึง 4 ถาด ฉันที่ชอบกินเป็นชีวิตจิตใจ (หรือเห็นแก่กิน) อยากจะลุกขึ้นไปร่วมวงด้วย แต่มันติดตรงที่ว่า...ทาเครุไม่ยอมไปนอนที่อื่นน่ะสิ

"เธอไม่ต้องไปเลย อยู่เป็นที่นอนให้ฉันก่อน" เขาพูดทั้งที่หลับตาอยู่ แล้วรัดเอวฉันก่อนจะประสานมือตัวเองล็อคไม่ให้ฉันไปไหน

อ้าว...นี่ไม่ได้หลับอยู่หรอกเหรอเนี่ย งั้นก็ตื่นขึ้นมาซะสิ เพราะฉันหิวแล้ว!! อยากลุกออกไปกินเต็มแก่แล้วนะ! >o<

ฉันพยายามบิดตัวเองให้กลมเป็นเกลียวเพื่อที่จะได้หลุดออกจากพันธนาการของทาเครุ แต่พูดง่ายทำยาก ฉันไม่ใช่ลูกแมวนะ ที่จะหลุดได้ง่ายขนาดนั้น ฉันเป็นคนนี่!

"อ้าว โคบาโตะไม่มากินด้วยกันเหรอ" รุ่นพี่เคียวยะเอ่ยถาม

ฮือออ...อยากกินมากๆ เลยล่ะ จะมีใครใจดีช่วยมาจับทาเครุออกไปจากฉันได้มั้ย ใครก็ได้~

"ห้ามไป" คำพูดเรียบๆ กับสายตาเย็นชาส่งผ่านมาจากข้างหลัง ทาเครุมองฉันอยู่ ฉันรีบหันหน้าหนีเขาทันทีเพราะองศานี้มันใกล้กันเกินไป

"เอามั้ยโคบาโตะ ฉันหยิบให้ ^^" รุ่นพี่อากาสะถาม ฉันรีบพยักหน้าหงึกหงักรับทันที

"ขอบคุณฮะ"

รุ่นพี่อากาสะยื่นจานพิซซ่ามาให้ฉัน ฉันรีบรับมาไว้ทันที ในจานมีพิซซ่าอยู่ 1 ชิ้น ดีล่ะ จะกินให้หมดนี่ไปเลยล่ะนะ

"อา..."

"-  -"

หือ? นี่มันเสียงอะไรเนี่ย ดังแว่วๆ ใกล้หูมากเลย

"ฉันกินด้วย"

ฉันหันไปมองจากต้นเสียง ที่แท้ก็เสียงของทาเครุนั่นเอง เขาอ้าปากแล้วมองมาที่พิซซ่าที่ฉันถืออยู่ อะไรกันน่ะ! นี่ไม่ให้ฉันไปร่วมทีมพิซซ่าแล้วยังจะมาแย่งฉันกินอีกเหรอ!

"ไปหยิบเอาเองสิ"

"ขี้เกียจ จะให้เธอป้อนฉัน"

"- -"

"อา..." ฉันจำใจป้อนเขา แล้วก็กินบ้าง คือพิซซ่าหนึ่งชิ้นกินกันอยู่สองคนเลย ดีนะที่พิซ่าถาดใหญ่นี่มันยังชิ้นใหญ่ ถ้าชิ้นเล็กล่ะฉันไม่แบ่งหรอกนะ

"น่ารักจริงๆ เลยนะ คู่โคบะเครุเนี่ย >..<" เอาอีกละ รุ่นพี่อากาสะนี่ไม่ไหวแล้วนะ ชอบเกย์หรือไง - -*

"นี่ทาเครุ ฉันปวดฉี่" ฉันกระซิบบอกคนข้างหลังเบาๆ แต่เขาทำเป็นไม่ได้ยินแล้วยังเขยิบเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นอีก

"ฉันบอกว่าปวดฉี่ไง ปล่อยฉันได้แล้ว"

"ไม่เอา"

"นี่นาย!" ฉันเงื้อมือจะต่อยหน้าเขา พอเขาเห็นอย่างนี้แล้วก็ค่อยๆ ปล่อยฉัน และเขยิบออกห่าง

"..." เขามองฉันด้วยสายตานิ่งๆ

ฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที

หลังจากที่ทำธุระเสร็จแล้วก็เดินออกมาล้างมือตามปกติ แต่...

"กรี๊ดดดด!"

เฮ้ย! นี่มันผู้หญิงนี่! นี่ฉันเข้าห้องน้ำผิดอีกแล้วเหรอเนี่ย!!

นี่มันครั้งที่ 10 แล้วนะที่ฉันเข้าห้องน้ำผิด!! ทำไมชอบลืมตัวอยู่เรื่อยเลยนะ ว่าฉันน่ะ...เป็นผู้ชาย!!
 

2

"เอาอีกแล้วเหรอ โคบาโตะคุง"

"ขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆ ><" ฉันก้มหัวให้กับผู้จัดการที่เข้ามาไกล่เกลี่ยให้เรื่องเข้าห้องน้ำของฉัน

ตอนนี้ฉันและทาเครุ วง EXOCIST ถูกเรียกตัวเข้ามาในห้องของผู้จัดการ ทาเครุนั่งมองฉันหน้านิ่งอยู่ที่โซฟา

"เธอเนี่ยนะ เอ้อ! พวกเธอคงจะรู้แล้วใช่มั้ย"

"อะไรเหรอครับ" ฉันและทาเครุพูดออกมาพร้อมกัน

"ก็ชารต์เพลงไง เฮ้อ~ EXOCIST ได้อันดับที่ 13 โน่น ส่วนอัลบั้มยอดขายถือว่าใช้ได้เลยนะ"

"อันดับที่ 13 มันต่ำมากเลยครับผู้จัดการ ผมอยากจะทำเพลงใหม่"

"ฉันคิดว่าจะให้พวกเธอแต่งเพลงกันในอัลบั้มใหม่นี้"

"ได้ครับ เราขอเวลาแค่ 1 เดือน"

"1 เดือนเหรอ!!"

ฉันโวยวาย เวลาแค่ 1 เดือนมันจะไปทำอะไรได้ กว่าจะทำเพลง กว่าจะซ้อมเต้น กว่าจะอะไรอีกเยอะแยะมากมายเลย อย่างน้อยก็ต้อง 3-4 เดือนนู่น แล้วไอ้ระยะเวลาทำงานแค่ 1 เดือนน่ะ มันจะทันเหรอ!

"ก็ดีนะ เราจะได้แฟนคลับเพิ่มด้วย เพราะช่วงเวลานี้ยังไม่มีศิลปินวงไหนเขาคัมแบ็คเลย แต่เพลงที่ต้องแต่งเองน่ะ อยากให้มีเพลงจังหวะมันส์ๆ กับเพลงเพราะซึ้งๆ อยู่ในอัลบั้มเดียวกัน พวกเธอคงเข้าใจนะ"

"ครับ คราวนี้เพลงที่ผมจะแต่งต้องดังกว่า TOPZ" ทาเครุพูดอย่างมั่นใจก่อนที่เขาจะลุกออกไปจากห้อง

"โคบาโตะก็พยายามเข้าล่ะ"

"ครับ ผู้จัดการ" ฉันเดินออกมาจากห้องของผู้จัดการแล้วรีบวิ่งตามทาเครุเข้าไปในห้องซ้อมดนตรี

ฉันเข้ามาในห้องซ้อมดนตรีแล้วมองหาทาเครุทันที เขายืนหาอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะทำงานรกๆ นั่น

"หาอะไรอยู่เหรอ"

"หากระดาษโน้ตเพลงที่จะเขียนเพลงน่ะสิ ไม่รู้ว่าฉันวางเอาไว้ไหน"

ฉันมองหากระดาษเขียนเพลง หาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอจนเหลืออยู่ที่สุดท้าย...มันอยู่ในมือของเขานั่นแหละ ไอ้นิสัยขี้หลงขี้ลืมเนี่ยมันยังมีอยู่อีกเหรอ

"ในมือนั่นน่ะ..."

"อ้าว อยู่ในมือเองหรอกเหรอ" เขาชูกระดาษขึ้นมาดูเพื่อความแน่ใจ แล้วเกาหัวแกรกๆ

ทาเครุนั่งลงแล้วเคลียร์ของที่วางอยู่รกๆ บนโต๊ะทำงานอย่างลวกๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ดั่งใจเขามั้ง เขาเลยกวาดมือทีเดียว ของที่วางอยู่ตกลงบนพื้นกระจายปลิวว่อนไปทั่วห้อง ฉันเดินไปเก็บของที่กระจายเกลื่อนกลาดเต็มพื้น ทาเครุนั่งกุมขมับหน้าเครียด ฉันมองเขาจากด้านล่าง ทาเครุเหลือบมามองฉันแล้วเขาก็อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เอ่อ...อะไรงั้นเหรอ ^^;;

"ตอนนี้ฉันบิวต์อารมณ์แต่งเพลงรักไม่ออก อยากให้เธอช่วยหน่อย"

"ช่วยยังไงเหรอ ฉันแต่งเพลงไม่เป็นนะนายก็รู้นี่ ^^"

"ก็รู้ว่าเธอแต่งเพลงไม่เป็นไง ^^" ทาเครุลุกขึ้นแล้วนั่งยองๆ ข้างๆ ฉัน สายตาเจ้าเล่ห์ มีเลศนัยแฝงความหมายน่ากลัวๆ นี่มัน...อย่าบอกนะว่าจะ...!

"ไม่เอานะ ไม่เอาอีกแล้ว!" ฉันตะโกนลั่น ทาเครุรีบเอามือมาปิดปากฉันที่แหกปากเสียงดังลั่นทันที ฮืออออ...นี่เขาจะทำแบบนั้นกับฉันอีกแล้วงั้นเหรอ T_T

"แค่นิดเดียวเองน่านะ ไม่เจ็บหรอกอย่างที่เธอคุ้นเคยนั่นแหละ ^^"

"ฮือออ...แต่ฉันไม่ชินนี่น่า มีแต่นายคนเดียวและคนแรกของฉันนี่"

"ฉันรู้น่า แต่ฉันอยากให้เธอช่วยนี่ ฉันเครียดจริงๆ นะ ไม่เจ็บหรอก ไม่เจ็บ"

"เจ็บสิ!"

"ก็ฉันอยากมีอารมณ์นี่น่า เครียดจนจะคลั่งอยู่แล้ว"

"ฮืออออ...ก็ได้ๆ แต่แค่แป็บเดียวนะ เบาๆ ด้วย ไม่เกิน 3 วิ"

"5 วิ ^^" แหน่ะ! ยังจะมาต่อรองอีกเหรอ ฉันลำบากใจนะที่ต้องทำอย่างนั้นน่ะ TOT

"3 เหอะ"

"ถ้าฉันแต่งเพลงไม่เสร็จฉันจะทำเธอเกิน 1 ชั่วโมงนะ เอามั้ย!"

ง่ะ!! ไม่เอา! เอา 5 วิก็ได้ โธ่~ นี่ฉันต้องยอมเขาไปจนถึงเมื่อไรเนี่ย เสียครั้งแรกให้เขาไปแล้ว มันไม่คุ้มเลยนะ!

ทาเครุยื่นมือทั้งสองข้างมาจับหน้าฉันไว้แล้วค่อยๆ ลดมือต่ำลงไปเรื่อยๆ จนเขาหยุดอยู่ที่เอวฉัน ก่อนที่เขาจะทำอย่างที่ใจอยากทำเขากระซิบข้างหูฉันแล้วเริ่มจับเวลาที่กำหนดพร้อมกับมือ...

"5"

"ฮ่าๆๆๆ"

"4"

"ฮ่าๆๆๆ"

"3"

"ฮ่าๆๆๆ"

"2"

"ฮ่าๆๆๆ"

"1"

"ฮ่าๆๆๆ"

"ฮ่าๆๆ หน้าตาเธอตลกชะมัดเลย ^o^"

และเมื่อเขาทำตามใจอยากเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ลุกขึ้นไปนั่งแต่งเพลงต่ออย่างสบายอกสบายใจ หึ! ไหลลื่นเลยสิคราวนี้!

หลายคนอาจสงวัยว่าทาเครุเขาทำอะไรฉันภายในเวลาสั้นๆ แค่เสี้ยววินาที จะเฉลยให้เอาบุญนะ คือที่ทาเครุเขาชอบทำฉันให้เขายิ้มได้นั้นมันก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง แต่อย่างนี้ที่เขาชอบอ้อนวอนให้ฉันทำบ่อยๆ ก็คือ...เขาจะจักจี้ฉัน เพราะเขาชอบเอาเหตุผลข้างต้นที่ว่า...หน้าตาฉันตอนที่ขำใจจะขาดนั่น มันทำให้เขายิ้ม หัวเราะอย่างมีความสุข นี่ละ! เหตุผลที่เขาชอบนำมาใช้ แต่ฉันก็จำเป็นต้องยอมอ่ะนะถึงแม้ว่าจะทรมานแค่ไหน แต่เพื่อความโด่งดังที่จะตามหาพี่ชายเจอแล้วล่ะก็...ฉันก็ยอม!!

ฉันลุกขึ้นยืนวางเอกสารที่เพิ่งเก็บขึ้นมาจากพื้นหมาดๆ วางลงบนโต๊ะทำงาน ฉันเหล่มองว่าทาเครุเขากำลังแต่งเพลงอะไรอยู่ ทำไมถึงได้อยู่เพลิดเพลินใจนัก ชื่อเพลงที่เขากำลังแต่งอยู่นั้นมีชื่อว่า Gem ที่แปลว่า อัญมณี แต่ในที่นี้ฉันว่าน่าจะหมายความว่าคนที่มีค่าที่สุดมากกว่า

อื้อหือ! แค่ชื่อก็อยากจะทำเพลงเสร็จไว้ๆ อยู่แล้ว อยากรู้จริงๆ เลยนะว่ามันจะเพราะพริ้งขนาดไหน

"เธอช่วยไปหยิบกีต้าร์ตรงนั้นมาให้หน่อยสิ" ทาเครุชี้นิ้วไปที่หัวมุมห้องทั้งๆ ที่สายตาของเขายังคงจดจ่ออยู่โน้ตเพลง

ฉันรีบวิ่งไปเอากี้ต้าร์ตัวเก่งนี่มาให้เขา แต่พอยื่นไปเขาดันไม่รับซะนี่

"โทษที ฉันลืมไปว่านี่มันเป็นเพลงรัก ต้องเล่นเปียโนน่าจะเหมาะกว่า" ทาเครุลุกขึ้นพร้อมกับถือดินสอและโน้ตเพลงไปด้วย ฉันออกมาจากห้องซ้อมแล้วไปที่มุมชงกาแฟ

ฉันจัดการชงกาแฟตามสูตรที่ทาเครุชอบดื่ม หลังจากนั้นฉันก็กลับเข้ามาในห้อง ตอนนี้ทาเครุกำลังเล่นเปียโนไปพลางแต่งเพลงใหม่ไปพลาง

"กาแฟ" ฉันพูดพลางยื่นแก้วกาแฟเย็นไปให้เขา เขารับไปแล้วดื่มทันที

"ขอบใจนะ เธอออกไปก่อนก็ได้ไม่ต้องมาดูแลฉันหรอก"

"เอางั้นเหรอ...งั้นโอเค ฉันว่าจะไปเดินเล่นสักหน่อย ^^"

ฉันยิ้มร่าออกมาจากห้องซ้อม ได้เวลาที่ฉันจะต้องไปสือเสาะหาข้อมูลอื่นๆ ที่เกี่ยวกับตัวพี่ชายแล้วล่ะนะ!!

ฉันสวมแว่นตา หมวกสีดำและสวมฮู้ดปกปิดใบหน้าใสๆ เอาไว้ เพราะเป็นการป้องกันตัวเองจากแฟนคลับที่อยู่ในระแวกแถวๆ นี้

ฉันมาเดินดูตามแผงขาย CD,DVD อยากจะรู้จริงๆ เลยว่าอัลบั้มของตัวเองจะขายดีขนาดไหนกันเชียว

"พี่ครับ มีอัลบั้มไหนที่ขายดีที่สุดในช่วงนี้บ้างครับ" ฉันถามคนขาย

"อ๋อ ตอนนี้งั้นเหรอ งั้นพี่แนะนำเลยนะ ^^"

คนขายเดินไปหยิบกระดาษที่รวบรวมยอดทั้งหมดมาจากในร้านออกมาให้ฉันดู เธอชี้นิ้วไปที่อัลบั้มของวง TOPZ อัลบั้ม Wake up ที่มียอดขายสูงสุด ถึง 63, 354 , 899 อะไรมันจะมากมายขนาดนี้!!

ฉันค่อยๆ เลื่อนสายตาหาชื่อวงของตัวเองบ้าง...

1. TOPZ Album Wake up รวม 63, 354 , 899

.

.

.

65. SZT Album Meanness รวม 29, 154 , 321

66. โมจิคิ อากาสะ Album It's you! รวม 24, 994 , 653

67. อาสึคิ มากาโตะ Album I AM MAKATO รวม 22, 753 , 612

68. EXOCIST Album Ultimate รวม 19, 331 , 854

โห! ห่างลิบลิ่วขนาดนี้...! ทำไมยอดขายมันถึงได้...ห่างแสนห่างขนาดนี้กันนะ แล้วทำไมของฉันมันน้อยขนาดนี้ล่ะ! น่าน้อยใจนัก เพลงฉันมันไม่เพราะตรงไหน หรือว่าหน้าคนร้องมันไม่หล่อหรือไงกัน!

"ขอบคุณนะครับ"

ฉันเดินคอตกออกมาจากร้านขายซีดีเพลง เฮ้อ~ หรือจะเป็นเพราะว่าวงฉันเป็นมือใหม่ที่ไร้ประสิทธิภาพอยู่นะ ฮึก! น่าน้อยใจนัก!

ฉันเดินเล่นไปๆ มาๆ ก็มาหยุดอยู่หน้าร้านหนังสือ ตอนนี้อยากอ่านการ์ตูนมากเลย ไหนๆ ก็ไหนๆ และ เข้าไปซื้ออะไรมาอ่านสักสองสามเล่มก็ยังดี ^^

ฉันเข้ามาในร้านหนังสือและตรงมามุมการ์ตูนตาหวานที่ส่วนมากแล้วจะเน้นรักหวานแหวว โรแมนติกซะส่วนใหญ่ ฉันหยิบมันออกมาดูที่หน้าปกว่าลายเส้นน่ารักหรือเปล่า ก่อนจะพลิกดูที่หน้าหลังของหนังสือว่าพล็อตเรื่องคร่าวๆ มันเป็นยังไงบ้าง

"เรื่องนี้สนุกนะ"

เสียงนุ่ม หวานๆ ดังมาใกล้ๆ ฉันหันไปก็เห็นว่ามีผู้ชายท่าทางลึกลับคนนึงที่สวมฮู้ดสีเทา ผ้าปิดปาก หมวกมีหนามแหลมออกมาสีเขียวขี้ม้า ที่ข้อมือใส่นาฬิกาสีเขียวสายสีขาว ที่กระเป๋ากางเกงมีสายโซ่สีเงินคล้องยาว กางเกงเป็นกางเกงสีเคล้าเดียวกับหมวก เขาพูดขึ้นมาลอยๆ ทีแรกฉันก็นึกว่าเขาจะพูดกับฉันซะอีก

ฉันไม่ได้สนใจแล้วหันกลับมาที่หนังสือการ์ตูนตาหวานในมืออีกครั้ง คราวนี้ฉันรับรู้ได้ถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่หายใจรดอยู่ใกล้ๆ พอหันไปทางเดิมอีกครั้งก็เห็นว่าผู้ชายคนนั้นยืนอยู่ใกล้ฉันซะแล้ว

"เล่มนี้สนุกดีนะ มีเล่มต่อสามเล่ม"

"เอ่อ...ฮะ" ฉันพยักหน้าหงกๆ เหมือนจะเข้าใจแต่...สงสัยจังอ่ะว่า...

เรารู้จักกันด้วยเหรอ?  -  -